Het heeft al langer gebroeid, dat onweer en die regen. We proberen het water geven uit te stellen. Met frisse moed gaan we weer maaien en het valt erg tegen. 7000 m2 hellend en ruig terrein met rotspartijen en steentjes waartusen het gras, de wilde bloemen, maar ook de brandnetels het hele seizoen nog niet gemaaid zijn. De zon is ongenadig warm. Later steekt er een wind op die aangenaam verkoeld. Marc vindt het lastig de juiste slag te pakken te krijgen met de zeis. Ik wordt gestoken door een daas. Het draad is op of de brandstof en in de hitte sjok ik steeds naar de auto boven op de weg. Vliegen kleven zich op ons vast voor een zweet-feestmaal en kriebelen zo. We eten weer brood en genieten van het geroezemoes op de rommelmark in het dorpje dat de wind onze kant op draagt. De wandelaars kunnen nu eindelijk het huis zien liggen en wij ontdekken steeds weer nieuwe rommel in het gras, hekjes, oude stroom-isolatoren, verroeste ijzeren stukken gereedschap. Ik erger me daaraan, weer een meter draad versprild. Ik verzuip per ongeluk de bosmaaier en teleurgsteld ga ik onder een immense buxus even op adem zitten komen. We sjouwen vast wat zware dingen in de auto en aanhanger. De dikke pad die we onder wat rottend hout tegenkomen begraven we onder de grond om hem tegen uitdrogen te beschermen. Er worden wolkenpartijen de vallei in gestuwd en de schaduw daarvan is meer dan welkom. Eind van de middag verzamel ik moed tijdens een flesje water voor de laatste lap grond maaiwerk. Het is enorm opgeknapt. Nog 1 x terug om het op ruggetjes te harken en de straat aan te vegen. Maar dat is ergens volgende week. We zijn het buitenshuis werken wel een beetje zat. Het is te veel en ons gerommel in en rond huis ligt dan helemaal stil. Dat voelt niet goed.
Thuis maak ik sla, friet en hamburgers. (wat later tartaartjes blijken te zijn, zoals biftec geen biefstuk is en viande hachee geen hachee maar gehakt) En daarna vallen de eerste spetters sinds weken. Heel voorzichtig laat de hemel steeds wat buitjes los. We horen ze van verre al ruisend aankomen en zich daarna met hetzelfde geluid door het dal uit de voeten maken. Rond half 10 gaan we moe naar bed. Tijdens het lezen valt de stroom uit. Het onweert met schitterende flitsen en zwaar gerommel en het regent dat het giet. De klassieke franse stortbuien zoals ik ze ken van vroeger op de franse campings. De geur van het natte bos dat de slaapkamer binnen waait is verrukkelijk en de dieren zijn stil. Zelfs de uilen zitten ergens te schuilen voor deze overvloed. Marc snurkt en samen met het onweer jaagt me dit naar boven. Daar ontdek ik een drijfnatte keuken, een natte vensterbank en 2 katers bang onder de kast. Pipo loopt miauwend in en uit en is doorweekt. Aai slaapt rustig door op een rieten stoel, 'hoog en droog' moet ze gedacht hebben. Cros is erg druk aan het spelen en bijt overal in om daarna aan de staart van Shadow te beginnen. Ik dweil de keuken droog, maar vind toch dat ik Marc maar even moet gaan halen. Het zeil op het dak zal losgewaait zijn en ik vind toch echt dat hij voor de zoveelste keer het dak op moet. De noodzaak om dit te repareren is gewoon heel hoog en deze flinke lekkage zal wel stimuleren. De kruiwagen is al half vol geregend, het gaat erg hard. Met koplampjes op checken we het hele huis. Het valt alles mee en de hoofdschakelaar is uitgevallen. Dus zet ik die weer aan, maar de koplampjes blijven bij de hand. (later valt de stroom nog 3x uit) Het is inherent aan hier wonen en een traditioneel oud karakteristiek huis willen bewonen. Het hoort erbij en we zien de charme er wel van in, maar dat dak moet echt snel gerepareerd, zin of geen zin. Gelukkig hebben we oud hout gekregen dat daar prima voor geschikt is. Na m'n laatste gang naar de secadou om daar de stroom weer aan te zetten zie ik een klein lichtgevend groen puntje in het donker. Terwijl ik nat sta te regenen midden in de nacht zie ik verrukt een glimwormpje zijn omgeving verlichten. Net als vuurvliegjes ben ik altijd in hogere sferen bij het zien van deze sprookjesachtige wezentjes. Ik blijf een minuutje kijken tot mijn kamerjas wel erg nat wordt. De slaap overvalt me snel, het was een lange indrukwekkende dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten