Gelijk na het afscheid op de markt ben ik erg sjagerijnig. Hop! dat gat weer in gevallen. Ik heb me met alle liefde op ons bezoek gestort en me heerlijk 'dochter' gevoeld. Nu even terug naar nu; het dorpsfeest en pa en ma's bezoek zijn voorbij en de realiteit van alledag staan weer voor ons. Ik wil gelijk naar huis, koop wat groente en fruit, 1 flute (brood) en zeg Pierre gedag die me bij het brood tegen het lijf loopt. Thuis is Marc alweer lekker bezig, korte broek, goede schoenen en iets van gereedschap. We eten maar even wat brood en kook 's avonds.
Ik probeer de vinger op de zere plek te krijgen. Marc gaat 's middags weer een paar uur in de (praktijk) leer van de couvreur. (dakdekker voor lauze-daken) Ik laat me afzetten in het dorp om op internet wat bij te werken en foto's op de weblog te zetten.
's avonds knap ik op door de kracht van de maan. Langzaam verschijnt een halo van ligt achter de plateau-rand. De toppen van de naaldbomen tekenen zich er scherp tegen af.
Ademloos kijken we samen toe hoe tijdens één liefdesbekertje decaf-koffie de scherpe lichte contouren van de maan tevoorschijn komen. De halo groeit aan en maakt het contrast met de diepe kleur van de avondhemel nog scherper. En net op dat prachtige moment ben ik het geheugenkaartje van mijn camera kwijt... Achteraf denk ik toch dat dat moment niet vast te leggen was. Een 2-dimensionaal plaatje.... En weg was de sjagrijn, voorgoed verpulverd voor deze dag. Zo schoon-gewassendoor de maan zijn we gaan slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten