Snipperdag

De dagen vliegen als we het leven op z'n beloop laten. Van het één komt ook het ander. Via H&T kregen we een maaiklant, via hen weer een andere maaiklus, dan weer een tip voor een vacature bij een camping of een klus met een betaling in natura. Marc wil graag het dakdekken met lauzestenen leren en gaat op vrijwillige basis een paar x meelopen en wordt gevraagd als oproepkracht om de expert af en toe te ondersteunen. We vinden het allemaal zo snel gaan. Het boekje dat ik van een vriendin toegestuurd kreeg ("Ik mis alleen de Hema"), over emigranten en voor emigranten-in-spe, geeft ons een referentiekader. Zitten we op onze plek? Pakken we het goed aan? Waren we goed voorbereid? Of zullen we spijtoptanten worden. We zwemmen als visjes in het water door het emigreren heen. Alsof we er jaren over gedaan hebben ons voor te bereiden en het land zorgvuldig uit hebben gezocht. Maar niets van dit alles en toch loopt alles eigenlijk op rolletjes. Inclusief alle minder fijne dingen die we ook tijdens ons leven in Nederland tegenkwamen. Het zal ook wel schelen dat Frankrijk niet de andere kant van de wereld is. De cultuur en taal verschilt enorm, maar het is ook gewoon Europa met enkel Belgie als landje ertussen.
De nieuwste maaiklus is eenmalig, Britten die door de crisis en privé-omstandigheden hun huis hier verkocht hebben. Ze hebben veel oude spullen en dubbele goederen, te veel om te verhuizen. Maar die ene betonmixer, waar Marc al zo lang op broedt om die te kopen, staat daar te wachten op een liefhebber. Wij maaien zijn hele erf rond het huis netjes en wij krijgen de betonmixer. Erg leuk om m'n lievelingswerk te mogen doen en dan zo betaald te krijgen. Nog wat andere oude spulletjes zijn in de deal inbegrepen, zelfs een picknick-tafel. Die komt bij het bankje te staan, voor de wandelaars natuurlijk.
Iedere dag sta ik wat vroeger op om de moestuin na te lopen. Hier en daar wat water voor het jonge kleine spul, wat slakkenkorreltjes rond de meloen en de sla-plantjes en wat grote onkruiden die de rest dreigen te overschaduwen. Ik keer de half rijpe aardbeitjes om en pluk de mooie rode zoete aardbeien voor door de fromage blanc. Cros is al 1,5 tot 2 maal zo groot gegroeid. Vanochtend heeft Cros ons allemaal wakker gemaakt door opeens de trap te beklimmen en alle katten wakker te plagen. Ik schrok ook wakker en dit kwam weer ten goede aan de moestuin.
M'n snipperdag is me goed bevallen. Vanochtend de auto naar de garage gebracht, want het bestelde onderdeel was binnen. (dit bleek een verkeerd onderdeel te zijn, dus het gaat duren tot na Pinksteren, weer een andere planning, want we hebben werk en zonder die auto moeten we improviseren of wat anders gaan doen) Samen door naar de markt. Vele bekende gezichten, dus praatjes hier en daar. Als vanouds geflirt met de wijn- en olijvenkraam-man. De kraam-eigenaren kennen me al goed en weten zelfs al waarvoor ik kom. Marc drentelt ook wat rond en ervaart dat op zijn eigen wijze. Later treffen we elkaar op het terras met een grand café en kopen daarna , eindelijk, eens een rieten zomerhoed voor hem. Het staat hem geweldig en dit wordt later door bekenden bevestigd. Even geen petje meer en het is wat luchtiger tijdens het wandelen en ontspannen voor de ogen.
's Middags gaat Marc weer helpen bij de couvreur en ik rommel wat in huis. Ik vijl de tandjes van m'n kettingzaagje, ga extreem omzichtig te werk bij het insmeren van de gezaagde bomen in de moestuin, geniet van de oude roos die nu bloeit en het eerste bloeiende oost-indische kersje. (dat insmeren is toch tegen ons principe met gif, maar soms breekt nood de wetten, de acacia's komen opzetten als onkruid en de tuin heeft echt wat zon nodig) Cros ligt heerlijk op de bank te soezen in de zon en dat leverd schitterende plaatjes op.
Vlak voor het eten maak ik nog even een stukje hek vrij. Het schiet al best op, in gedachte staan daar al 2 ezeltjes me al balkend te begroeten...