Ooit kocht ik wat oude 2e hands boeken die naast de koffietafel in een Remonstrantse kerk werden verkocht. De prijzen varieerden van 20 centen tot een euro of 3. Soms kocht ik boeken voor de kaft, of de titel, zonder het ooit te lezen. Ze verhuisden mee, ook naar Frankrijk om hier in dozen nog wat te staan.
We zijn beide gek op boeken, al voor we ervoor kozen de TV de deur uit te doen. De verzamelingen zijn samengevoegd en tijdens lange winteravonden vonden en vinden we nog altijd ongelezen werk. Jaren geleden zocht ik er alle groenboeken uit, alle boeken over voor mij boeiende spiritualiteit, religie, filosofie en bewaarde deze apart van alle anderen. Ook de kookboeken kregen een plankje in de kamer en daar bewaarde ik ook een verzamelwerkje dat ik nergens anders wist te plaatsen zonder het definitief uit het oog te verliezen. De 'Vraagbaak voor de vrouw'. Jaartal van uitgave ontbreekt. Het zal dan ook maar 1 uitgave kennen en is meer een encyclopedie voor de (huis)vrouw, vermoedelijk jaren 60. Het stamt nog uit het postcode-loze tijdperk. Je kon de 12 deeltjes sparen middels de zegeltjes op de Sunil zeep. 3 Zegeltjes per deel die beginnen bij de A van Aanbranden en eindigen bij de Z van Zwezerik.
Zomaar een avond jaren geleden plukte ik het uit verveling uit de kast naast de schouw. Terwijl het vuur in de haard knettert spreid ik wat boekjes uit op tafel en sla er een open. Het lezen van de teksten klinken als het voorlezen van het polygoon journaal, zeker als je alle letters gearticuleerd rustig uitspreekt. Werkelijk alles dat een huisvrouw tegen zou kunnen komen in haar werkende leven, staat erin vermeld. Hilarisch om hardop voor te lezen. Over kamperen -voor de huisvrouw- tot aan elk mogelijke vlek te verwijderen uit textiel -door de huisvrouw-. Van inmaken tot bloedarmoede naar bouclé -betrekking hebbende op de huisvrouw- en terug naar adstringerend poeder -voor de huisvrouw-.
Mijn oog valt op brood bij de B, deeltje 2.
'Enkele wenken', leest het dik gedrukt, 'over het bewaren van brood. 1. Vers brood moet men bewaren op een droge koele plaats, in een afgesloten trommel. (Het bestaan van de broodtrommel verklaard?) 2. U zult uw kennissen graag laten zien, hoe schoon uw huis is, maar mogen zij ook in uw broodtrommel kijken? Of voelt u zich misschien een beetje schuldig bij het zien van die oude broodrestjes en kruimels in uw trommel? (Geen van twee lijkt me, en niet om die reden, we hadden er geen, de keuken al zo klein.) 3. In de broodtrommel moet u wèl ontbijtkoek bewaren, maar niet uw beschuit. (Even heel bot met een knipoog; we eten hier geen beschuit en ontbijtkoek eenmaal met een open verpakking houdt het net 2 dagen vol, dan is 't op.) 4. Leg bij warm weer het brood niet in de broodtrommel. (Er staat niet waar dan wel het brood te plaatsen bij warm weer.) 5. Oud brood lijkt weer op vers brood wanneer u het opwarmt in een niet te hete oven (van te voren korte tijd in een vochtige doek wikkelen). Oude sneetjes kunt u ook opstoven boven kokend water. De sneetjes zijn voor alle beesten behalve de katten. Oud brood eten we trouw op, of getoast, want ons brood is niet zomaar brood.
Ondanks mijn kritiek hebben we al die jaren met veel plezier en krampen van het lachen de deeltjes af en toe diagonaal doorgenomen. Het stukje over brood is voor ons dubbel leuk. Stukje 'Brood' is een ode en dringend verzoek toch terug te keren naar bruin brood in plaats van het steeds legere zoetere snellere wittebrood dat zacht is -als vissenvoer-. Laten wij nu het Franse brood ook vissenvoer vinden om er een broodmaaltijd van te genieten. We bakken het dus zelf in de grote oven, kennen de waarde van brood, over duizenden jaren heen is brood een soort van universeel en staat symbool voor in contact staan met de ander, betaal- ruilmiddel, verbroedering en leven. Na jaren eigen brood, het grootste deel van het jaar dus niet vers, maar uit de vriezer, blijkt na 2 maanden wat droger te worden. Logisch, niets aan te doen. (Vaker bakken is geen optie.) Sinds het stukje over die broodtrommel, zegt Marc het regelmatig; "We moeten eens een broodtrommel vinden."
Het blijft leuk en nog erg informatief ook. Zo wat voor jezelf proberen te zorgen in zo breed mogelijke zin doet je stuiten op hoe men het vroeger deed. Erg betrouwbaar en volledig is het niet (meer), google doet het beter. En omdat ik een hekel heb aan (internet)shoppen, kom ik zelden in steden, bij voorkeur niet in grote steden. Daar zie ik mijn weerzin terug tegen het leven om te consumeren, of iets dat erop lijkt. Veelal dingen die wij mensen niet nodig hebben. Zeer zeker niet bijdragen aan geluk of contact. Of dit nu contact met jezelf is of je omgeving.
Onverwacht ga ik een dagje stadten met een vriendin. Eerste keer in meer dan 10 jaar. Of eerlijk gezegd, kan ik 'een dag de stad in met een vriendin' niet heugen. Zij bezorgt me een contact in de quad-business, ik maak haar verder wegwijs hier & daar. Samen weten we Emmaus te vinden, een soort kringloopwinkel, alleen om even rond te kijken. Ik ga er nooit weg zonder iets. Favoriet is de kleding, je hebt er ook net een appel en een ei voor in de super of de zomermarkt.
Mijn oog valt op een eenvoudige houten broodtrommel... Verliefd, al is de keuken nog zo klein, een broodtrommel is wel zo fijn! Sunil Zeep.