feest

op 1 mei is alles gesloten. De kroeg of garage niet, maar het is een feestdag en deze wordt als zodanig benut. Een dagje ertussenuit dus.
Wij schrikken een beetje als we de crossmotoren weer horen. 2 die met veel kabaal en luid geroep langs komen scheuren. Wat blijkt; in een stadje 35 km verderop is een route uitgezet voor een 100 motoren die dit weekend voorbij gaan komen. Help de bron en onze rust. Marc had het liefst het weggetje gelijk afgesloten. Het is tenslotte een prive-weggetje. Maar zonder overleg zal dat niet in goede aarde vallen. Later blijkt de burgermeester ook toestemming gegeven te hebben voor deze tocht, dus we hebben ons er voor dit feestelijke weekend maar bij neergelegd.
De voorbereidingen met het bakken van de taarten gaat onverminderd door.
Ik voel me rot, want ik kan me niet in stukken hakken. 1 stukje zou dan in het ritme lekker door rommelen, het andere stukje zou voorbereidingen treffen om m'n ouders een geweldige ontvangst te kunnen geven, weer een stukje zou zich enkel in het dorp begeven om met alles mee te doen, te socializen en zich wentelen in de feestelijke plattelandssfeer..... Dus na het bestrijken van wat cakes met eigeel ga ik gespannen maar weer naar huis. Wel leg ik uit dat het dorp voelt als 'ons' dorp en dat we betrokkenheid nodig hebben. Ook genieten we daar erg van, maar het blijft een kwartier rijden, terwijl de mensen in het dorp er wonen. Dat maakt toch een verschil.
Thuis ga ik druk aan de slag met m'n lijstje dingen die ik toch gedaan wil hebben voor m'n ouders arriveren.
Laat in de middag komen de overburen onverwacht langs, het wordt een lange gezellige avond waarin we ons gelukkig ook in het engels uit kunnen drukken.