Even stap ik ons kantoortje uit om een sigaretje te roken. (ja het is weer zover)
Het is donker en stil en het dorpsstraatje wordt enkel verlicht door de kleine subtiele straatlantaarntjes die wat begin 19e eeuws aandoen met hun eenvoudige zwarte staander en een geblokt frame met creme mat-glas erin. Het werpt een zacht schijnsel op de muren en de straat. Met al z'n kleine varens en bloemen. Ik loop even een stukje naar boven om een blik in de verte te werpen. Kleine lichtjes laten zien dat daar in de verte ook geleefd wordt. Het regent eventjes niet en alles drupt z'n overtollige regenwater van zich af. De krekels doen zich te goed aan al die druppels en roepen onderwijl om een partner. De uilen laten elkaar weten in welk stukje boshelling ze deze nacht hun muizen gaan vangen en een grote vleermuis vliegt geruisloos zijn rondjes rond de kasteeltoren. Zijn vliegjes en vlinders worden voor mij zichtbaar gemaakt door de oranje maar toch passende verlichting op de toren.
Niets in mijn blikveld dat duidt op de tegenwoordige tijd. Geen auto's, geen elektriciteitsleidingen of satellietschotels, geen tv-schijnsel. Niets dan enkel de middeleeuwse huizen met gesloten luikjes, de steen-voor-steen gelegde natuurlijke straat en de begroeide muren. Waar ben ik eigenlijk, hoe laat is het? Welke dag dient zich over een paar uren aan?? Daar sta ik dan alleen in alle rustige veiligheid. Sur-realisme maar toch zo reeel dat ik het niet echt bevatten kan. Dit is 'ons' dorp.... en als ik morgen wakker word is het er nog, dan zijn de luiken open en rijdt er toch weer een auto door de straat. Maar nu even niet. Nu hoef ik ook niet te weten waar ik ben of hoe laat het is. De realiteit is verre van relevant en met die wetenschap stap ik het ínternet-kantoor' weer binnen. Sluit alles af en ga naar huis. (met nog een beetje hoop op een gesprekje met die dikke pad en een knipoog naar de vuursalamander-familie rond de overloop van de bak met bronwater)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten