maandag 17 november 2008

obstakel

alles even op non-actief....
de leegte tussen Frankrijk en Nederland leverd een hectiek op die onze relatie zelfs 'rommelig' maakt.... ook dit hoort erbij??

maandag 3 november 2008

zorgen

Ligt dat grote rotsblok verder op de berg daar nog of 100 meter lager??

En die oude boom naast het huis? Staat die nog overeind??

Zou de paal van het toegangshek het ijzer nog kunnen dragen?

Zouden de passerende terroristen onze whiskey opgedronken hebben. (heel erg van die whiskey)

je restje leven 'NL'

Wat me opgevallen is aan de reacties uit onze directe omgeving, als je verteld hebt dat je gaat emigreren;
Alsof je je afscheid tussen neus en lippen door laat vallen
Of je even op bezoek bent, "weer terug" voor even
Ik voel me soms al uit het oog uit het hart, je voelt je reeds afgeschreven.
Alsof er direct niet meer in contact met jou geinvesteerd wordt.
Dat voelt zeker niet prettig, ondanks dat er wel realiteit achter schuilt. Je gaat ten slotte weg, maar 'wanneer' staat open. Een ander ziet dit graag ingevuld met een tijdstip. Het lijkt mij logisch na het nemen van het besluit om te emigreren, dat er nog een lange periode in NL aan vooraf moet gaan voor het zover is?
Werk gaat gewoon door, hobbies stop je niet accuut mee, waarom? Je sociale contacten zijn en blijven je contacten, de wereld draait gewoon rustig verder....
Wij ervaren het wel een beetje als jezelf buitensluiten. Je hoort er niet helemaal meer bij. Informatie stroom 'as usual' is er niet meer, je gaat dingen missen. Ook omdat je je aandacht moet verdelen over daar en hier. Het feitelijke afbouwen kan hier nog niet beginnen. Huisje nog te koop en zolang het niet verkocht wordt moeten we hier blijven wonen. Om te leven is het prettig te wonen, dit evenwicht heb je in zo'n proces wel nodig. Dus het blijft hard werken aan het vinden van een nieuwe balans in 2 werelden.
Dit hadden we niet kunnen weten of verwachten van te voren. Een extra heuvel om te beleven. We hebben al veel boeken gelezen over emigreren en De Fransen en hun Frankrijk. Maar dit proces zijn we niet tegengekomen tot dusver.
Het houdt ons scherp en het is een waardevolle beleving om in het achterhoofd te houden.

donderdag 16 oktober 2008

les anes



Ezeltjes...... Ze zijn allemaal ontzettend lief. Van alle ezeltjes die ik inmiddels gezien heb. Ik smelt bij het aaien of bekijken. Ik wil ook ezeltjes.... De stal staat er al. (hoe we ooit een afrastering/hek moeten plaatsen in de rotsige wildernis is ons een raadsel, maar ze komen er)
Ik dacht dat het ezelfeest te laat in oktober plaats zou hebben en het zou moeten missen, maar!! dank voor de lokale krantjes, het is 11 oktober en een dag nadat we naar NL hadden willen rijden.
Maar omdat er meer te zien is dan enkel ezels gaan we gewoon 1 dagje later weg. (mijn hart juigt!)
Op onze laatste dag Aveyron, sluiten we alles heel goed af. De luiken, leidingen, kraantjes en hek. Met een bezwaard gemoed toch maar vertrokken naar een kleine plaats in het volgende departement. Bekend van het ezelfeest. Pierre (buurman en vriend van H&T) hopen we er ook te zien. Deze man heeft 6 ezeltjes, is er trots op en voor franse begrippen zorgt hij heel goed voor ze. Ze staan dicht bij elkaar, met ieder een andere kleur halster om, de jongste met een touwtje. Alle ezeltjes aldaar aan een kabel gespannen tussen old-timer-trekkertjes. Er omheen in de frisse ochtendzon de 'stands' van andere deelnemers; traditionele kaas, notenolie, rommelmarkt-dekens op het droge gras en traditionele muziek in een hoek dat via microfoons een verdragend kabaal achterlaat. Het leek op schotse muziek, inclusief een zusje van de doedelzak. Het klonk wel heel authentiek.
Het was erg leuk als laatste Pierre de hand te drukken en hem te zeggen dat hij welkom is als we weer terug zijn. Ik denk dat hij wel weet dat we elkaar nog vaker gaan zien.

maandag 13 oktober 2008

vrienden


Zo alleen je in Nederland vaak bent, zo makkelijk is het contact te maken in Frankrijk. Misschien dat het aan het platteland ligt, of de geisoleerde ligging van onze keuze. Maar veel 'buitenlanders' wonen hier niet permanent en voor de franse stedingen is het een geliefde regio voor vakantie's. De 1e x dat we de ezels van onze buren op het bospad aantroffen, hebben we ze moeten en willen helpen ze terug het land op te sturen. Dat resulteert in een nadere kennismaking, precies rond aperatief-tijd. Met ogen, handen en voeten kunnen we elkaar goed begrijpen. Zo vonden we uit dat het 2 zussen zijn die in de toekomst er 4 dagen per week zullen gaan wonen. Mits er een oplossing komt voor het 2e woonhuisje, want er is geen water daar. Of een put slaan naar de bron (als ze de bron kunnen vinden) en anders met een pomp het water van hun andere bron naar het huisje leiden.

Ik schat ze rond de 60 en zoals alle mensen daar werken ze met dieselkracht rustig aan een bewoonbaar geheel. De zusjes zijn daar opgegroeid. Met de ossenkar aan pappa's hand via bospaadjes die nu verdwenen zijn naar het dorp bovenop het plateau.
Hun overleden broer was een bekende voor ons. Hij stond op alle foto's die in ons huis rondslingerden en aan de wand hingen.Een zeer goede vriend geweest van Christian.
Vol trots hebben ze hun huisje aan ons laten zien. Het was als 300 jaar geleden. Alleen het fornuis was iets moderner en ze hadden de kozijnen en de deur vervangen voor kunstof ivm de isolatie.
Maar een houten vloer vol kieren en gaten (onder een schuur/oude stal) een schouwwand met potjes en pannetjes erop. Foto's, klokjes, mariaflesjes gevuld met Lourdes-water en andere snuisterijen sierden het geheel.
Alles op en inelkaar ivm de geringe ruimte. Geweldig om daar met die mensen te praten over van alles en nog wat. 3 oude hondjes scharrelen wat rond, maar verder is alles, inclusief zij, schoon en proper. Knap in zo'n huis!
Zij waren in geen 50 jaar op ons terrein geweest (haar broer wel af en toe).
Dus over privacy gesproken !!! Ik had net mijn broodjes af, als aardigheidje en omdat ik de broden niet lang kan bewaren, heb ik hen een brood gegeven. Het leek me een toepasselijk gebaar.
Ook het belang van het kennen van je buren in deze redelijk verlaten kloof werd besproken. Ook zij zijn blij met permanente bewoning. De weg zal beter onderhouden worden, de postbode heeft 2 redenen om langs te komen (die blijft dan ook even een praatje maken, ze heet Danielle en je kunt haar bellen indien nodig).
We kunnen op elkaars dieren letten en elkaar helpen in geval van moeilijkheden.
Zij hebben de kennis van het leven op een verlaten berghelling, wij zijn jong , sterk en niet bang om met dieren te dealen of vies te worden.
Later belde 1 van de zussen ons op in het begin van de avond. Of we even wilden gaan kijken of de ezels niet weer uitgebroken waren, want er waren werklui geweest en ze zouden door de schrik van vreemden ontsnapt kunnen zijn. Ze wonen 46 km verderop en zouden het niet halen voor donker.
Dus wij, enthiousiast dat we wat kunnen doen, er te voet op uit. Marc met koplampje in de schemer het terrein afgestruind en ik de weg afgelopen... Gelukkig, ezeltjes rustig aan het grazen op de helling.
De dankbaarheid van hen dat je zulke dingen wilt doen is heel groot.
We boffen dus met buren die je niet kunt zien, aan te lopen wonen en kunt bellen in geval van nood!

Verder is het bijzonder dat we zo'n enorm tof contact met H&T hebben. Zo lief dat we mogen douchen, wassen, internetten en ook nog eens onze verhalen, emoties en frustraties kwijt kunnen. H, je bent een geweldig mens en ik ben heel blij dat juist jij bij S.H. werkt, zodat we jou en T mochten leren kennen. Genereus, geduldig en misschien wel veels te lief voor hollandse begrippen! Dus waren wij ook heel blij dat we wat terug konden doen door te helpen met het voegen van jullie Gite****!
(http://www.homelidays.com/NL-Vakantiewoningen/110_Search/SearchList.asp?oldPg=&ADR_PAYS=FR&ADR_LOCALISATION=FR+MIDIPYRENEES+12-AVEYRON&DOld=mur-de-barrez&TYPE=MAIS,CHAT,GITE&PART=RW&FROMSEARCH=TRUE&DESTINATION=MUR-DE-BARREZ&EXACT=TRUE)
Ik hoop jullie ook snel te mogen begroeten hier in NL. Dan snappen jullie heel snel hoe graag we hier wegwillen, ondanks ons prachtige plekje in Oostvoorne.

Arboriste



Ik kwam er nauwelijks aan toe en elke dag keken we tegen de acacia's aan, begroeid met hedera en mos. Veel dood hout en gescheurde takken.
Ze hebben wat verzorging nodig, maar tis niet 1-2-3 gedaan. Omzagen is geen optie, ze zijn DE schaduwboom voor tijdens de hete zomers. Ik kon haast niet wachten om erin te klimmen. De kleinste boom was zo gedaan, best gezond hout en geen gekke probleemtakken.
Maar och, die andere naast de secadu (drooghuisje voor noten)is onderin de stam gesplitst in 2 bomen, ingescheurd, heel veel dood hout en bemost. Wat zoveel wil zeggen als; gevaarlijk!! Zeker om in te klimmen.
Om deze zo belangrijke bomen de kans te geven om te herstellen van een grondige snoeibeurt leek het ons beter niet te wachten tot van de winter.
En weer een fijne oefening om de kettingzaag wat werk te laten doen.
Een acacia heeft wel sterk hout, maar zo pezig dat als de zware takken inscheuren, ze aan hele kleine vezels nog blijven hangen. Tevens zijn de doorns op de takken extreem scherp en het hout door mos en dergelijke verzwakt. Ook zieke plekken zijn niet goed te zien.
Met gezonde spanning en voorzichtigheid heb ik 1 helft gedaan. Prachtig stookhout en de voorraad slinkt wel heel snel als je geen CV hebt die het doet of gaskachels gebruikt. Het eindresultaat is schokkend, kaal, leeg ook. Het voordeel is dat we 's avonds meer sterrenpracht kunnen bewonderen. Met de voor ons niet gangbare natuurlijke duisternis is het naar boven kijken een favoriete bezigheid 's avonds.

zondag 12 oktober 2008

Brood bakken

De dag brak aan en nadat de eerste zonnestralen ons bereikten vanachter de toppen van de bergen, had ik veel zin om te proberen de broodoven op te warmen voor een eventueel 1e experiment. Er ligt nog veel troep in en ik besluit hem eerst eens flink schoon te branden. Het oude hout wat ervoor ligt helpt daar bij en geen gesleep met dorre kleine takjes die we nog te weinig hebben. Ze gebruiken er gedroogde brembossen voor. Voor alles dat ik daar beneden aan de heuvel nodig heb, moet ik het smalle, steile, uitgesleten paadje belopen. Ik heb geen water of werkblad beneden, geen bakblik of idee hoe dat moet gaan lopen. De hitte is enorm geweest. Ik heb gewacht met naar boven lopen om deeg te maken totdat de stenen in de oven wit uitslaan. Nu nog een plek verzinnen om het deeg te laten rijzen. Nergens is het constant heet genoeg. Bijna beneden aan het paadje staat een appelboom, reeds half verbrand aan de stam, maar zo vol leven dat de appels de takken zwaar maakt. Ze zijn nog lekker ook. Maar ook geliefd bij wespen en hoornaars. Nu bezorgt het nest boven het terras op het dak me ook al veel irritatie, dus steeds langs fouragerende hoornaars... Omzichtigheid geboden. Het deeg reist goed vlakvoor de gesloten ovendeur. Maar eerst een ladenkastje uitsoppen om dat daarna naar beneden te shouwen. Pas na 2x een tijdje rijzen kan het de oven in.
Volgende struikelblok; hoe leg ik ze erin en hoe haal ik ze er weer uit?? Misschien wat materiaal in de schuur boven?? Een blikken spiegelplaat misschien?? De randjes omgebogen om te voorkomen dat het blik as schept en om houdvast te hebben voor het erin en eruit schuiven?... Ook dat lukt.
Dus eind van de middag was er Brood :-) een fantastisch moment en nog lekker ook!
Dus deze truuk gaan we herhalen.....

Mudley & Tigger



Het wassen met koud water is een crime als je heel de dag in de franse nazomerhitte aan het rommelen bent, al je kleding is ook zo vies. Tevens zijn alle nuttige machines ook meegenomen door Christian. Dus wat een verademing als je bij vrienden (who else H&T) mag douchen en wassen! Naast Picasso, hun trouwe onstuimige 4-voeter hebben ze gezinsuitbreiding gekregen met Tigger en Mudley..... owowow ik smolt!!!!
Veel plezier mee gehad en ze goed bewonderd. Dat wordt een stel hoor....

Verkennen




Misschien moet je dit alleen uitzoeken, maar onze dank was groot dat we met Kees en zijn bezoek (familie :-) op verkenning gingen in de dichtstbijzijnde stad voor; Mr. Bricolage (Gamma, dat zeg ik!) soort tuingereedschap en -machines-winkel, 2e hands-witgoed, kringloopwinkel en de grote supermarkt waar de franse zo goed in zijn. Heerlijk gelunched in het aangrenzende 'La Place' op z'n frans. Heerlijk te weten dat men hier 2 uur de tijd neemt te eten, te rusten alvorens weer 4 uur te werken. Klopt meer met wat een mens nodig heeft om een betere balans te bewaren. De avond werd lang en na een geweldige maaltijd (crispy-plaat-kip-a-la-Kees met friet en salade en appelmoes) nog een wijntje en een babbel zijn we naar huis gegaan. Zeer moe, want eigenlijk nog geen hele dag echt even bij kunnen komen na aankomst.
De dagen erna zijn gekenmerkt door rommel ruimen, soppen, ontdekkingen doen, en heeft geresulteerd in een overzicht van de zaken die we niet hoeven aan te schaffen, de professionele hulp die we nodig gaan hebben (zoals een loodgieter)en het genieten van het franse leven.
De post haal je op in het cafe La Poste, de grote boodschappen ga je halen in een grotere stad eens in de zoveel tijd (mits je een vriezer en koelkast hebt) en voor de rest help je de mini-super in je eigen dorp, zodat je de omgeving ondersteund met het kopen van de wat duurdere lokale producten.
Maar zelf brood bakken is eigenlijk een makkie in de four au pain (de grote broodoven met slaapkamer erboven) en erg smaakvol. De overige functies van de oven zijn legio. De venetiaanse lamp staat er prachtig en heb je altijd nodig, de tafel (veel dank Kees!) heeft zijn nut bewezen en de stoelen waren wat smaakvoller als de plastic tuinstoeltjes. (we vonden nog wel 8 oude houten tuinstoelen, maar er is er al 1 in de schouw beland omdat het doorgerotte pootjes had)

overdracht



De overdracht 24 september verliep zoals gebruikelijk en bekend. Gelukkig was H. bereid er ook bij te zijn voor eventuele vertaling, heel fijn, want notaristaal gaat ons in het nederlands al snel te boven, laat staan in het frans.
Christian zou die ochtend nog langskomen voor de laatste vragen en details, ruim een uur te laat en zeer emotioneel in zijn beste goed kwam hij met een minivrachtwagentje de berg afdenderen. (dat durven ze allemaal in frankrijk in elk voertuig. Alsof 4x4 een overbodige luxe is.)
Voor ons alle 3 was het een emotionele ochtend, ik , omdat ik ongesteld moest worden, overladen met indrukken en emoties, Marc omdat niets van wat er 'beloofd' was nagekomen is en de taal een groot struikelblok genoemd mag worden, Christian omdat hij een dochter verloren is (recent)en het verkopen van zijn oude plekje hem zeer aan het hart gaat. (Hij is een echte praatjesmaker, sjacheraar, rommelaar, maar tevens een temperament vol echt mens waar je moeilijk omheen kan)
Na de overdracht rustig gaan lunchen met H & T. Voelde echt heel fijn en welkom. Tussen de fransen een Plat du Jour genieten op een zonovergoten terras met een heel erg mooi uitzicht over de vallei. Om de feestvreugde te verhogen kreeg ik een stukje ezelinnen-melk-zeep van H. en een prachtig boek over de streek met een lieve tekst erin. Altijd beter als de huiswijntjes die je in NL krijgt omdat het zo hoort als je een huis hebt gekocht!
Verder is Marc gestart met het leegruimen van de schuur boven. Het stond tot aan de nok gevuld met spullen, gereedschappen, machines, antique, voorraden, ratten en muizengif, timmerhout, patronen en spijkers, maar de helft was al leeggeruimd. Wat we allemaal wel niet tegen gekomen zijn is ondenkbaar. Opgekochte sieraden van een juwelier die de klanten nooit hebben gehaald, een kruisje uit 1892, bergen knuffels, tinnen borden uit misschien 1600-zoveel..... Marc wil de schuur leeg hebben zodat er een dakdekker (couvreur) en een timmerman de ruimte hebben het dak te maken..... Maar ook de vloer was in 1 hoek verdwenen door rotting.

de 1e indruk



De aankomst op zondagavond laat was niet jedat. Door de 4 opengebroken deuren, de chaos, onze onzekerheid en vermoeidheid van de reis op 1 dag. Maandag zijn we 's ochtends eerst een rondje gaan maken en kwamen bij de rivier uit.
En zowaar, geen rivier meer maar een kleine stroom alsof de goden de stop uit hun bad hadden getrokken om de rivierbedding wat te soppen. Het gaf een heel ander beeld van de omgeving en vol verwondering hebben we er wat lopen struinen en foto's gemaakt. Een eenzame marmot scharrelde wat rond gadegeslagen door een ree of hertje verderop aan de oever.
Na het verkrijgen van informatie van Christian over de kapotte deuren waren we enigszins gerustgesteld. Ik was nog danig van slag, maar het onverwachtte bezoek van Kees en Troy met pappa en mamma heeft ons zeer goed gedaan. Zelfs een prachtig boeketje tuinbloemen mocht niet ontbreken zodat de vlinders ons zouden gaan bezoeken aan de terrastafel :-)

maandag 6 oktober 2008

buren

we wilden ze niet, die buren, althans niet zichtbaar. in princiepe zouden we ze ook niet hebben, geen permanente bewoning in dit dal!
en toch hebben we buren en best nog aardig wat; een 84-jarige man alleen hoog aan de overkant; in de vakantie-periodes een jong stel parijzenaars laag aan de overkant; de 4 ouderen die 2 piepkleine huisjes aan het opknappen zijn voor permanente bewoning naast ons (met 3 ezels die vaak uitbreken) en nederlanders verderop aan de overkant (vakantiehuis).
1 ding hebben we geleerd hier; je kunt geen plannen maken. er komt altijd wel wat tussen en voor je het weet zit je de hele dag bij de buren, of je staat in Aurillac 2 uur in de rij van de franse equivalent van een kpn-winkel. alwaar je je tijd verdaan hebt, omdat je met een kluitje in het riet gestuurd wordt.
Verder heb ik de bevestiging ontvangen dat ik nooit een gite of pension moet beginnen. Ons huis en voorzieningen zijn absoluut niet geschikt voor gasten die vakantie willen genieten. Helaas, of gelukkig maar, hebben we maar 1 gast danig teleurgesteld. Verwachtingen zijn gevaarlijke dingen!!!!
Als je werken, rommelen, klussen, soppen als ontspanning ervaard is er niets aan de hand, dan is het hier heerlijk toeven.
De logeerkamer heeft dan wel geen luxe toilet, maar is schoon, droog en goed verwarmd, met schemerlamp, tapijt en telefoon aan toe!
Ik had niet durven hopen die kamer zo netjes te krijgen.
Verder wat tegenvallers van constructieve aard; een steunbalk van het zijhuis is weggerot, dus dat wordt een flinke renovatie in de toekomst, de schuur heeft zijn zeer slechte hoek aan de berghelling-kant dat de vloer binnen ook kapot heeft laten rotten, en toch een loodgieter nodig voor het warme water.
Leuk nieuws is dat we toch naar het ezelfeest kunnen de 11e oktober!
Verder is het heel echt dat er in het dal flink gejaagd wordt; op everzwijnen,herten, reeen en misschien ook wel vossen of marters.
Ik heb een Marter gezien savonds, het dier was bijna verbouwereerd dat ik op zijn terrein liep!
De fransen die we op bezoek krijgen, van buren tot electriciens, zijn allen onder de indruk van het plekje, de stilte, de uitstraling van het geheel.
Ik heb, met succes, geprobeerd brood te bakken in de broodoven, geweldig leuk is het, maar even wachten op een vriezer, want 10 broden krijgen we niet zo 1-2-3 op en te weinig buren voor de distributie.
Foto's hebben we weinig gemaakt, en het is wat lastig die via het internetcafe op de site te plaatsen,dus die laten nog even op zich wachten. Volgende week (red. grijnst)
tot volgende week met meer nieuws en info :-)

vrijdag 26 september 2008

een plek onder de zon?

de rit op 1 dag was goed te doen, 6 uur gaan rijden en om 19:15 aankomen viel ons alles mee Wel asfalt-oogjes, maar a la, het huis staat er nog......
tot onze vermoeide en grote schrik zijn er 4 deuren geforceerd (niet van het woonhuis, wel van de andere gebouwen). Pas de ochtend erop krijgen we Christian zelf te pakken en die verteld 'doodleuk' dat hij dat zelf gedaan heeft. Dus en moe van de reis en erg gespannen omdat we dachten dat er ingebroken was, de week van de overdracht in.
Om 12 uur kwam Kees met een verrassing; Troy met zijn pappa en mamma!!!!
heerlijk even die afleiding, zelfs bloemen meegenomen en de vlinders laten het zich smaken.
De onmacht, de spanning, willen doen en niet kunnen spelen ons parten.
De wijn en de bedden zouden achterblijven, geen wijn en het beddengoed is weg.
Er zou een loodgieter komen die nooit zal komen, want Christian houdt zich niet aan de mondelinge afspraken.
Dinsdag rommelen we een beetje aan, we kopen een koekenpan, stofzuiger en een brievenbus en maken wat schoon.
Roland komt even alleen langs en ze gaan het bos in op ontdekkingstocht.

(oops internet-buro gaat sluiten voor de siesta, volgende week meer!!!)

zaterdag 20 september 2008

laatste voorbereidingen

Het laatste berichtje vanuit NL.
De auto is bijna gepakt, de losse zaken als een lamp en pc mogen er vanavond als laatste in. Na het maken van een things-to-do-lijstje zonk ons even de moed in de schoenen. Een A5-je vol....
Maar vroeg op en maar ergens mee beginnen scheelde wel.
We hadden nog geen info van Christian (huidige eigenaar) of we er weer in mogen als vanouds en waar de sleutels zijn. Dus Denise (vrouw van de wereld en zo lief ons met meer dan de taal alleen te helpen, zou haar zo weer 2x verhuizen ;-) gebeld en haar gevraagd hem even te bellen om te weten te komen of we er als vanouds 'in' mogen. En ja hoor, weer een positief bericht. Dus zijn we er iets meer gerust op dat hij goede intenties heeft en dat het toch weer allemaal goed komt.
We kijken er erg naar uit daar in een franse nazomer te rommelen, schoon te maken en wat definitieve dingen te rommelen en te regelen. Informeren naar een houtgestookte cv, traktor zoeken, kijken of we via de telefoonlijn al internet kunnen regelen en!! .... we krijgen familiebezoek; moeder en broer van Marc met vrouw en de kleine! Geweldig dat ze de moeite en de tijd nemen ons een bezoekje te brengen en te neuzen in waar we gaan wonen...... ooit ;-)
Dit 'ooit' is, omdat de VS financieel in elkaar stort en Europa daar wel degelijk veel last van heeft.
S. komt ons verrassen met een maaltijd vanavond, dit scheelt koken en we kunnen zo de boel rustig aan hen overdragen.
Dit helpt ons de spanning wat te laten vieren, want gespannen waren we beide deze week.
Ik heb al gedroomd dat zodra de verzekering van het spul op onze naam staat het geheel afbrandde... Das niet leuk wakker worden. Vergeten we niks, gaan we het halen op 1 dag, dat wat we normaal in 2 dagen doen? ennuh zou hij nog wat meubels hebben laten staan zodat onze gasten kunnen zitten?
H&T gaan we ook weer zien, we voelen ons bevoorrecht met zo'n makelaar. Zowel voor de communicatie , H met talenknobbel, als voor de mensen die ze zijn! Ik ga toch voor een FEEST daar woensdag! Donderdag = uitslapen :-)
We zullen asap naar het internet-cafe als we daar zijn, om een bericht te plaatsen en alle mails te beantwoorden. tot snel!

dinsdag 16 september 2008

achterlaten

Het onderstaande bericht
(VOOR DE DUIDELIJKHEID EN ZOALS DE TITEL AL AANDUIDT, HET BETREFT EEN GROTE GRIJZE ZEEHOND M/V)
doet me beseffen dat ik zelfs deze ervaring achter me laat na de verhuizing naar Frankrijk, maar het maakt ons pad vrij voor andere net zo mooie ervaringen daar.
We wonen daar middenin die natuur die ons dagelijks kado's gaat geven.....
en meer .

zeehond

en zo koud als dat ik het heel de dag heb gehad zo graag wilde ik toch weer in zee zwemmen gisteravond. bewolkt, weinig oosten wind en hooguit 17 graden. Alleen R&E waren er, dus saampjes zwemmen. Het was de eerste 5 minuten flink doorbijten om het warm te krijgen.
Rimpelloos water, een ondergaande zon half achter een grote donkere wolk beschijnt het stille water... in de verte wat wandelaars, maar vooral bevolkt door talloze meeuwen en sternen.
tussen de kwalletjes en scholen visjes door met weinig stroming voelde het al snel erg behaaglijk.
Opeens een donkere kop een meter of 3 a 4 bij me vandaan, niet het hoofd van R maar een hond? Een hond, zo diep? neeeee dat kan niet. Meteen stopte ik met zwemmen en 2 pikzwarte grote ronde ogen proberen te zeggen dat hij het wel gezellig vind eens wat anders tegen te komen als soortgenoten. Gefascineerd ben ik even blijven dobberen en R en E op het strand zien beide wat ik zie. Later dobberd zijn neusje nog rondom ons.
Zo'n ervaring op het stille water mogen delen met een medemens is erg indrukwekkend.
Thuisgekomen als toetje een roomwitte hele grote volle maan op een avondlucht van een ongekend aparte diepblauwe kleur, die het contrast met het nog zichtbare tuingroen vergroot!!!!
Een dag met een gouden randje :-)

maandag 15 september 2008

over rommelen gesproken


De buis-kachel van Piet, geniaal idee voor FR. hergebruik van materiaal en effectieve warmte voor buiten. Dit exemplaar staat op een ijzeren terras (oude bakplaten, jaja, het kan echt). wij willen graag een houtgestookte hottub maken aldaar, misschien is het kachelidee van dit voorbeeld zo slecht nog niet.



Marc knipt de hagen op stelten...... alsof hij ermee geboren is, alleen heuvel op en af is wat lastig bij het niet kunnen gebruiken van hiel en tenen.

Steeds meer zien we mensen die net zo goed rommelen kunnen als wij. Een verademing.
(( Alf! dank voor alle inspiratie en 'vibes to roots'. ))
Het leverd veel ideeen op en een geruststelling niet opnieuw het wiel uit te hoeven vinden.
De overdacht is 24 september, we gaan zondag de 20ste weer voor 3 weken om daar weer veel te genieten, te werken, te bezinnen en te regelen.
ADSL verkrijgen is een hele zware opdracht..... de typisch franse manier blijft verbazingwekkend traag en het voelt als vriendjespolitiek. Dat is overal wel zo, maar de fransen doen dit openlijk zonder gene.

Verder komt ons veel goeds toe; zaden, ideeen, metselgereedschap (ow wauw) en een verschrikkelijk mooie lamp die ik direct na het zandstralen op zou willen hangen.
We hebben geen idee wat C. uit het huis heeft gehaald.
(zou die fijne spartaanse lange tafel met de banken er nog zijn? de potten en pannen?
beddengoed? en de schuur....) het leek ons onmogelijk om ieder schroefje, doekje, wijnglas en andere 'rommel' te verhuizen, maar je weet maar nooit.


We zijn in NL niet zo met Frankrijk bezig. Het werk hier vraagt ons op het hier en nu te concentreren. Anders zou ons leventje hier zeer moeilijk worden, dan is er geen plezier meer in het onderhouden van de tuin en huis. Ik ben heel blij met koor en zwemmen. Verder krijgen we vaak ff bezoek van vrienden of familie. Nu kan dat nog, dus genieten we daar erg van.
We kletsen wel heel vaak over 'daar'. Of we een traktor(tje) naar onze zin kunnen vinden. Over wat we daar allemaal willen en gaan doen. Plannetjes maken. Het leuke is dat we veel van die plannen echt uitvoeren, dus het blijft niet in ons.




vrijdag 12 september 2008

stilte voor de storm

'Geen nieuws, geen zomer, geen feest, geen geld, sleur en maar afwachten' kenmerkten onze afgelopen weken.
Ze vliegen voorbij en volgende week zondag vertrekken we alweer voor 3 kleine weken naar ons boerderijtje.
Wel wat plannen voor wat we al kunnen en willen verhuizen. Het is wel jammer dat we praktisch niks kwijt kunnen in de blauwe laro. Niet zo raar met 2 slaapkamers, badkamer, keuken, garage en auto in 1.
Voor Christian, nu nog eigenaar, hebben we een prachtige foto van een detail van zijn oude vakantiehuis met ons aan weerszijde gemaakt en ingelijst.
Om hem te geven tijdens de overdracht.
Deze zal 24 september plaatsvinden en dat zal zeker een spannend moment zijn.
Het is ook allemaal wat ongrijpbaar nu, we hebben niets. De kopieen van papieren zijn niet echt een tastbaar bewijs van onze rigoreuze verandering.
Hier in NL hebben we nu een Te Koop-bord op een strategisch punt in de tuin staan, maar die is enkel te zien als je op 1 enkele manier het dorp uitrijdt. De markt blijft slecht en de regen houdt voorlopig ook niet op.
Dus geen nieuws is dit keer echt geen nieuws...

maandag 1 september 2008

geen EZELFEEST

helaas helaas, het ezelfeest is pas 20 oktober en zo lang kunnen we niet weg uit nederland.
We gaan rond de 20ste deze maand weer naar ons spul. 24e is de overdracht... dus dit feestje met grote oren moet 1 jaar wachten voor ze mij als enthousiasteling daar kunnen zien.

Verder is het raar leven in dit vacuum... we hebben alletwee een raar gevoel, hier met het dagelijkse werk ons toch focussen op daar. 1 leuk punt, eind deze maand is het van ons, dus we kunnen nu nog meer doen omdat het op onze naam staat en verzekerd is.
Het gat in het dak van de schuur, gaten dichten, muurtjes verder vrij maken en informeren naar een Tractor of een Kniktractor..... Misschien ook wel het zandstralen van de zwarte woonkeuken.
Een loodgieter voor warm water en een timmerman vor advies over sponningen en deuren.
(geen enkele deur sluit goed af) 2 ruitjes willen we voor de winter vervangen hebben en T&H weten een engelse timmerman, misschien dat hij ons wat advies kan geven...

woensdag 20 augustus 2008

filmpje

ongecensureerd, geen liflaf en geen nette convertie.... wat het ook mogen zijn.
dus ooit een filmpje dat netjes is, maar deze 1e indruk wil ik niemand onthouden....
wel 10 minuten de adem inhouden hoor....

http://nl.youtube.com/watch?v=QZhV-jvQhig

zaterdag 16 augustus 2008

jam

en ja, gisteren bramen geplukt dus vandaag bramenjam-fabriek op het koppersbos.
De eerste 4 potjes met fructose voor alle lijnende en niet-suiker-etende mensen om me heen.
even geproeft, oef wat zoet!! Substantie is goed.
De rest met gewone suiker was ook zo gedaan.
Ik wilde daarna liever niet om me heen kijken in de keuken....
Wat een blauw en rood gespikkelde bende zeg. De spetters op de vloer zijn na het schrobben blauw geworden, dat krijg ik er dus niet meer af.
(ben blij dat ik zwarte kleding aan heb)
Dus flinke huishoud-dag vandaag en even geen regen dus de tuin wordt ook gemaaid.
Alles dwarrelt nog wat in onze hoofden, maar hier en nu is steeds dichter bij.
Enige SL-stress ivm een grootscheepse verhuizing daar, ook werk en flink extra nu...
Maar het is alles de moeite waard!! Ennuh Gerard, ik ga je snel bellen hoor, want half september is het weer zover dat we mensen lief aan moeten kijken om ons geweldige vakantiehuis hier tijdelijk aan de man te brengen.
Zonder Tenrecs, maar met de katten heb je toch iets meer aanspraak ;-)

vrijdag 15 augustus 2008

waarom? ... Daarom.


6,5 uur heeft het afscheid mogen duren. Afscheid nemen leverd vaak een rustperiode op.

Na afgelopen week wel even goed. Het is moeilijk om me te focussen op hier & nu.

De weerstand om dingen nu te doen in plaats van in je hoofd daar zijn en doen.

Dus volgende week beloof ik wat mensen in actie te komen. ( sorry Dennis ;-)


We zijn blij onze gestekelde bengels bij hun te laten. Zoveel beestjes en als huisdier toch zoals ze mogen zijn.

Om 14 uur vanmiddag zijn we vertrokken, zuid-west naar Zwolle, maar het is toch nog vakantietijd. Vast niet zo druk.

Een rit van 2 uur werd een tocht van bijna 3,5 uur. Nu vinden wij dat niet zo erg, maar het trof me wel. De drukte en het onvermogen dat zonder files te stroomlijnen. Rond Utrecht stonden precies onze wegen absoluut vol met verkeer. We zijn rond rotterdam veel gewend, maar dit sloeg alles. Een wat ontgoochelend gegeven.

woensdag 13 augustus 2008

egelbegels verhuizen ook wel eens


Een pak van ons hart en toch doet het zeer.Onze egelbegeltjes hebben het slechter als ons volkje; ware overbevolking in een toch al groot terrarium, dus....
We mogen ze naar een M&M (hoe kan het ook anders) in Zwolle brengen.

Tenrecs zijn onbekend en dat maakt ze onbemind. Terwijl ze lief, mooi, bijzonder, tam (echt hoor ma!) en eenvoudig in onderhoud zijn. We krijgen ze niet verkocht. Maar wat wil je met te veel 'drukdrukdruk' in het leven. Dan zouden je dieren op nummer 1 staan en in Zwolle is dit een feit!

Vrijdag gaan we ze brengen, dus 1 zorg voor onze dier- en huisoppassers minder.
Ze laten een flinke lege plek achter in de kamer en ook ik ga ze missen.
Stukje stil genieten tijdens het eten geven valt nu weg.
Verder is het erg moeilijk om in 2 landen tegelijk te zijn. Hier, NL, neemt ons gelijk zo in beslag.
Financieel wordt het er ook niet makkelijker op, maar we zijn vindingrijk en flexibel in deze...
Geen enge dromen dus, maar gewoon doorgaan met een glimlach. Dat laatste valt ons niet moeilijk, we houden de herinneringen vers en gaan half september terug voor een hele maand.

dinsdag 12 augustus 2008

Bienvenue of zoiets

Het eerste dat we zagen, de welkom-thuis teksten op het asfalt!!!
Heerlijk gevoel en een troost als je eigenlijk niet naar huis wil.
Ook alle 4 de peozen die om je heen blijven dralen, het flesje (ehm FLES) wijn en de openheid en de tijd om ons verhaal een beetje te doen.
Geweldig!!!
ook de gezonde maaltijd heeft ons heel goed gedaan,
kortom een goede start is het halve werk...



maandag 11 augustus 2008

plaatjes....


Brood Eet Muis
Veel vis daar waar het hoort, in het water.
Wel gepicknikt maar dan zonder vis...... we blijven oefenen, het gaat om het spel en niet om de knikkers.





Achter de voordeur is een heel markant beeld...
Belletjes, een jachtgeweer en een pukkel met patronen, en ja, er wordt gejaagd ok op ons land...

En wat een bramenbossen zo taai hoog en vol vruchtjes
Het kopje van Vallade.... een lachebekje als kop van een stenen paaltje. verstopt vlakbij 'het kasteel' (lees; garage. red)






Voor & Na

DE electriciteits-kast/meterkast voor de dagen rommelen, proberen, naar de paal heen en weer met walkie-taklie voor de hoofdschakeling aldaar, dropveter-voor-dummies boeken uit 1960 en hier en daar wat shocks.
Links de foto van na het gevecht en het bezoekje van de electricien.


de 1ste overloopbak van de bron voor


De 1ste overloop na een maaibeurtje.


















De broodoven cq. bruidssuite voor de eerste hulp bij sprookjeshuisjes


















De bruidssuite voor geliefden tot 168cm lang.
















































2e thuis

de 1e 24 uur NL zitten er weer op, nog niet voorbij Rotterdam en we wilden eigenlijk omkeren....
Maar ja, de beesten weer zien en onze lieve vrienden die voor ons hebben opgepast. Met ook weer veel lieve dank voor ons mam die ook weer een week voor haar rekening heeft genomen!!
De auto uitgepakt, geaard, maar ook gelijk weer aan de slag. Gras maaien, boodschappen en werken.
Het valt niet mee als dit als je 2e thuis gaat voelen, het eerste staat in Frankrijk.
De verschillen zijn groot en toch voelen we er ons comfortable, de mensen daar groeien met ons mee, de tam-tam werkt prima en we ervaren dat als voordeel en een open begin.
Volgende maand hebben we ons wat doelen gesteld; wat verder komen in het regelen van adsl. Voor ons de enige luxe die we ons gaan permiteren.

Onderstaande foto's is onze overnachtingsplek heenreis. Inmiddels rijden we er zo naar toe, midden in de landerijen onder Parijs staat een klein smal eikenbosje. Kans dat je er swinters ook uit het zicht staat.
Een open plek met een oude grote vuurplaats en ruinestenen. We hebben er een werpster gevonden met kromme tanden en bomen waren vreemd beschadigd, verder drink je zo'n bosje op een zomernacht.






vrijdag 8 augustus 2008

laatste dagen

in de schaduw meet onze thermometer 35 graden, windstil, ook voor de fransen is dit erg erg warm, veel kunnen we niet doen. na onze laatste blog heeft Marc de stoute schoenen aangetrokken en is een lampenwinkel binnengestapt met op het pand ook 'Electricien'.
Meneer is geboren in het dichstbijzijnde middeleeuwse kasteeldorpje en kent ons plekje.
Hij was dezelfde avond nog bereid langs te komen om te kijken wat hij voor ons kon doen.
Rond 1900 uur kwam zijn witte combo'tje de hoek om en hij had zelfs zijn vrouw meegenomen, natuurlijk erg nieuwsgierig naar dit onbekende plekje en je huis laten zien aan derden is typisch nederlands. De mannen waren samen aan de klus en ik mocht me ontfermen over Madame C.
Spannend hoor, is de wijn wel goed, zeg ik geen gekke dingen, begrijp ik goed wat ze zegt, poehhhh!!
maar eureka!!!!! opeens een gejoel door het dal, electriciteit, dus de mogelijkheid vlees en zuivel te kopen en te eten zonder bederf en wat anders als lauwe sapjes. Dan waardeer je opeens die ijs en ijskoude cola en een fris plakje kaas!
Een rare gewaarwording om overal licht te hebben in huis, zelfs verlichting in de broodoven.
Alleen het stofzuigen in die hitte maar even laten zitten.
Na het vertrek van dit waardevolle bezoekje hebben we uit de schuur wat visspullen bij elkaar gezocht om een poging te wagen al picknickend een grote vis te vangen.
Ach een kleintje is ook al leuk.
Beet had ik al snel, maar die waren het roosteren nog niet waard, mits ik ze uit het water zou krijgen.
Dus geen succes.....
Het zwemmen in het meer blijft heerlijk verkoelend, de rit ernaar toe is wat jammer en de volgende x zal ik er toch voor kiezen in de rivier te gaan zwemmen (van de herfst met pak aan).
Komende winter laten ze het reservoir leeglopen om de damwand na te kijken, dus dan kan ik even niet het water in, misschien ook te koud dan, maar wie weet valt het mee.
En passant zijn we even langs de burgermeester gegaan om te vragen wat hij voor ons kan doen mbt het verkrijgen van een adsl-internet verbinding. De beste man heeft met alle liefde en geduld voor zijn 2 toekomstige nieuwe bewoners 1,5 uur met France Telecom aan de lijn en in de wacht gezeten om voor ons te informeren. Het is als particulier vrijwel onmogelijk iets gedaan te krijgen. We hebben uiteindelijk aangegeven dat het voor zakelijk gebruik is en dat opende wel enige deuren. Hij heeft een fax opgesteld en die naar FT gefaxt. Vandaag het antwoord dat dat geregeld zou kunnen worden vanaf het moment dat het officieel ons huis is en we een bedrijfsnummer hebben (soort KvK-nummer).
Dus klom de burgervader weer in de telefoon om een bedrijf te bellen om dit voor ons alvast aan te vragen, een nieuwe zakelijke telefoonlijn met een nieuw nummer en dus met een andere lijn die korter is en dus geschikt voor adsl!! tsjonge en wij willen niet meer horen dat die fransen onvriendelijk zijn, want dit slaat echt alles vergeleken met dit ambt in nederland!
Na een avondje bij H&T vergezeld van veel wijn en errug lekker eten (T. you're the best) werden we wat laat en duf wakker en T&K zouden eens bij ons komen kijken. Op dezelfde tijd een afspraak bij de bank om ons huis te verzekeren voor de overdracht (verplichting hier), dus verkeerd gepland..... Maar voor alles is een oplossing en het hoofd koel houden is vandaag makkelijk gezien het flink is afgekoeld door wolkenvelden en een nacht vol regen :-)
Ook het verrkijgen van een complete verzekering (WA, inboelel, glas, opstal, rechtsbijstand, enzenz) is een fluitje van een paar centen en alles bij elkaar veel goedkoper als in nederland.
De burocratie valt tot nu toe erg mee.
Het is moeilijk om morgen weer te vertrekken, het liefst blijven we hier, maar helaas.
Het huis wat aan kant brengen, de auto inpakken en vanavond voor de laatste x genieten van het geritsel, de uilen en de sterrenpracht. snif........

maandag 4 augustus 2008

berichtvolgorde

erg lastig die berichtenvolgorde;
eerst in word op de labtop wat indrukken verwoorden,
opslaan,
wachten op een geschikt moment om het uitzendburo/internet-cafe te bezoeken,
eerst de labtop aanzetten,
mail maken naar webmail en versturen met de labtop,
dan ophalen en opslaan op het buro-blad van de vaste pc`s,
en dan op deze weblog een bericht maken,
dus alle berichtjes staan door elkaar met dubbele info,
EXCUSEZ-MOI!!
Afgelopen dagen al heel veel gedaan. De schuur is helemaal plantvrij en de te repareren plekken zijn nu bereikbaar. De broodoven is bijna hedera-vrij en je kunt er omheen zonder verstrikt te raken in de bramen. 2 fruitbomen kunnen we zo snoeien dat ze volgend jaar nog meer fruit geven en er is een breed pad naar de stal gemaaid. Ook daar zijn we op de helft met vrijmaaien. Maar de hitte is vandaag zo heftig dat we beter rustig aan kunnen doen in de schaduw. Moeilijk als je om je heen kijkt.
Gisteren een geweldige avond gehad. We hebben een feestje gehad hier. Het 2e, met H&T.
Fijn om engels en nederlands te praten, tips te krijgen (hoe krijg je dat wespennest uit het dak of de honderden muizen weg uit de keuken) en met zeer oude wijntjes veel gelachen.
Kaarsenroute naar het toilet en geïmproviseerd eten met van alles en nog wat. De hond Picasso had ook de avond van z’n leven, kortom een wel heel mooie dag met veel schaduw.
Misschien gaan we Christian nog zien deze week, maar ook hij heeft vakantie, dus we rekenen nergens meer op qua electriciteit. Voor mij een hele beproeving om eten voor een paar dagen te kopen dat niet bederft. Met alles gaat dat zonder koelkast erg snel, groenten, fruit en aan zuivel of vlees hoef ik al helemaal niet te denken.
De Landrover-koelkast doet het slecht tot niet door het stilstaan. De accu laadt te weinig op om hem koud te houden.

schoonmaken, schoonmaken,schoonmaken

zelfs de schuur is helemaal te zien, het gat in het dak aan de achterkant is veel groter als gedacht en het is niet te zien hoe ver de leistenen naar beneden doorlopen. ruimte om het dak wat uit te graven is er nauwelijks en dit gat kunnen we niet zelf repareren. we gaan het afdekken met zeil en zien van de herfst wel verder.
De broodoven is helemaal vrijgemaaid. Dat dak is prima in orde, net als de stal voor zover we dat kunnen zien. De bramenwildernis daar is reeds half verwijderd, een breed pad is vrijgemaaid om te kijken hoe ver we ooit met een trekkertje bij het water kunnen komen. niet helemaal helaas, het is er sprookjesachtig en geheimzinnig; varens onder hangende rozentakken, bramenbosjes, klimop, hazelaars en bronwater waardoor het zoet ruikt in het verder extreem droge bos.

vleermuizenpoep

Het ruikt smerig en het zat overal, na een hele dag poetsen is op deze foto een zo schoon mogelijke slaapkamer te zien.
we slapen hier toch liever dan boven de woonkeuken, geen persoonlijke oude bestofte spullen van Christian en eigen beddengoed, verder zijn alle ruimtes aan deze schoonmaakwoede toe, maar zonder stofzuiger en warm water doen we het rustig aan. Het huis is nog steeds officieel niet van ons!!



29 juli

Een zeer voorspoedige reis rijker vallen we nu afzonderlijk in een mineur-stemming.
Ongesteldheid of tegenslagen, het zou zonder ook niet altijd meevallen.
Gisteren voor we hier aankwamen heb ik al in het meer bij Laussac gezwommen, werkelijk heerlijk.
Mooi water, fijne temperatuur en meetbare afstanden. (naar de overkant en terug).
Bij aankomst waren we minder blij.
Dat wat we netjes en schoon hadden achter gelaten was weer een smerige janboel.
Niet enkel door de (vleer)muizen, maar vooral door de pyromane neigingen van Christian (huidige eigenaar).
Alles wat hem niets waard lijkt verdwijnt in de schouw. De meest grote en van kunststof vervaardigde spullen gaan daar in rook op.
Ook het donkerhouten plafond is zwart en er hangt een giftige verbrandingslucht in huis.
Door de zomerwarmte ruikt het er extra smerig, zwaar, bedompt….
De moed zakt me bijna gelijk in de geslipperde tenen. Gelukkig betrekt de hemel en koelt het onweersbuitje wat af. We eten, nemen een borrel en gaan toch maar in de kamer boven de woonkeuken slapen.
Na een heerlijk stille nacht is het heerlijk fris wakker worden op het terras. De druppels op de bladeren en in het gras moeten nog verdampen en de wolken hangen nog wat statisch in het dal.
Na de koffie aan de slag. Marc met de electriciteit en ik met het leegruimen en soppen van de grote slaapkamer. Christian heeft hem al leeggeruimd (zie schouw) dus het scheelt mij een hoop gesjouw. Gelukkig een groot voordeel van zijn ruimwoede. (nadeel alle leuke bijzondere spullen zijn weg, het gaat hem niet om het geld, maar wel om de waarde van de oude troep hier??????)
Pas in de middag durf ik diep adem te halen in de slaapkamer en er op blote voeten te lopen.
Buiten is de temperatuur nog steeds een graad of 30. Weinig wind, die wel voelbaar is als je op het pad gaat wandelen dat af en toe open langs de helling loopt. Ik loop 2 x naar de paal waar onze electriciteit ‘aankomt’ vanaf de andere kant van de rivier om daar de knop om te zetten. Zo kan Marc verder met puzzelen en ik heb een wandeling in die heerlijke bergbries.
Hier en daar kan ik al een rijpe braam snoepen, erg zoet en over een maandje genoeg voor liters jam en sap.
De soorten vlinders laten me geloven in een aangekocht stukje paradijs, maar terug bij het huis blijkt maar weer die onverbeterlijke realiteit; hitte, geen electriciteit (er schijnt iets geks mee te zijn) en bergen rommel en stof.
Rond half zes waren we het allemaal wel een beetje beu.
Ik had net een bijna 20 jaar oude fles wijn open gemaakt (het leek wel koffie zo donker) toen ik opeens wel zin had om het plakkerige eruit te zwemmen. Marc wilde er ook wel even uit, dus eens kijken hoe lang het eigenlijk rijden is.
Bijna 3 kwartier voor een paar 100 meters crawlen…. Maar a la, alle afstanden zijn hier wat langer, dus in de laro gesprongen.
Die auto is wat aan het sputteren, veren die erin of juist uit hun behuizing schieten, een nauwelijks werkende handrem en geen goede afstelling. Als de motor koud is komt de auto nauwelijks een heuveltje op…. Dus ook dat knaagt.
Verder is het niet machtig zijn van de franse taal een erg hoge barriere, maar de toekomst weet daar raad mee.
’s Avonds de badkamer wat ingeruimd en tot mijn schrik doet de keukenkraan het niet. ……. Vermoeidheid; want de kraan stond naar links gedraaid en dan zou er warm water uit moeten komen. (dat is er nog niet want de gasinstallatie is nog niet gerepareerd) domdomdom.
Voor nu heb ik niet de beleving van ooit een permanente bewoning hier. Het is allemaal iets te primitief om me een voorstelling van te kunnen maken. Dat getutter met water koken om af te kunnen wassen is nu nog even leuk, zo zomers. Maar voor permanente bewoning hebben we nog zo verschrikkelijk veel te doen.
Zo een laatste glaasje wijn en zo mug-vrij mogelijk het heerlijke schone bed in :-]

zondag 27 juli 2008

inpakken en wegwezen

Wat een prachtige dag om te vertrekken, zeker als je 's avonds pas gaat rijden.
Om middernacht door Parijs om op onze vaste stek in het eikenbos te overnachten. Aankomst daar is meestal 2 uur 's nachts.
Alles is geregeld en in orde voor komende 2 weekjes. We zijn benieuwd wat we aantreffen, hoe warm het er is, hoe ver we weer komen met 'werken' en of we Christian nog even gaan zien.
verder hoop ik regelmatig in het meer bovenop de heuvel te gaan zwemmen, heerlijk even afkoelen.
Het mooiste is dat de didgeridoo meegaat, wat zal dat prachtig teruggalmen in het dal.
We gaan; buiten werken, binnen soppen, stekkies planten, bramen plukken, internet regelen, electriciteit uitzoeken, vakantie-drukte in het dal beleven, vakantie-buren treffen??? wijn drinken, uitpuffen in de schaduw, spelen met water en vooral genieten om weg te zijn van alle dagelijkse zorgen. Kortom leven.
Ik zal nog proberen te bloggen komende weken.
Tot de 11 met foto's!!

vrijdag 25 juli 2008

Trop & Plus

beetje te veel is het al geworden, heeeerlijk om zondag te vertrekken.
even heel hard doorwerken om maandag 'thuis' weer te genieten van wat steeds leuker wordt. Maar ook echter. Christian is er al die tijd niet geweest, geen warm water of electriciteit dus :-(
even schrikken met een lekkende dieseltank, verlichting van de werkauto en aanhanger is ook al stuk. Het gewone en dagelijkse werk gaat ook door samen met de voorbereidingen voor komende 2 weken.
Het druk-druk-druk past ons niet, dus we bijten er maar even door heen.
Geregel tussen neus en lippen door veroorzaakt missers en het 'vergeten' van dingen.
Blij zooo blij als we weer onderweg zijn.

zondag 20 juli 2008

er gaat wel eens wat mis


Het leven geeft je vanzelf de snelheid van het leren aan, de 1e mislukking in een lange komende rij.....

Het vorige zoete brood kon je iemand heel hard mee slaan, deze 2e poging ging geweldig tot na de 2e x rijzen. De oven moet voorverwarmen tot 220 graden. In die luttele minuten was de bovenkant reeds zwart! Snel terug naar de 180 graden voor het 2e deel van het bakproces. Het was al te laat. Het brood was prachtig brood geworden, maar de korst was hard en zwart, de nootjes verbrand, en het geheel bleef heel erg aan de bakvorm kleven. De hele bovenkant was eraf gevallen met hannesen om het uit de vorm te krijgen.

woensdag 16 juli 2008

De overdracht

We krijgen net per mail het nieuws dat de papieren bij de Sanaf liggen.
Dit is een franse organisatie die de wet op bescherming van agrarisch land uitvoerd. Om dit te kunnen doen is het verplicht om tussen tekenen van het contract en de overdracht van de percelen na te gaan of er boeren zijn die het willen kopen. Zij moeten de percelen als boerenland blijven gebuiken. Tevens moeten ze het geheel voor dezelfde prijs kopen als dat wij willen doen.
We maken ons hierom niet echt druk. Wat heeft een boer aan 11 hectare beschermd gebied, superstijl met enkel rotsen en loofbos? Ook geen gebruik mogen maken van de rivier en de oever en voor de prijs die wij gaan betalen....
Dit bericht houdt wel in dat we exact vanaf nu, na 2 maanden de overdracht kunnen hebben.
Onze trouwdag (28-8) gingen we toch al niet halen, dus geen haast.
Half oktober is er een ezelfeest (soort paardenmarkt + feest maar dan met ezels) waar ik niet wil en kan ontbreken, dus ik vind het prima om dit alles een maand uit te stellen.
Veel lieve vrienden denken en helpen mee aan oppas voor ons huis en beestenboel. Dat is een fijne geruststelling; om zonder zorgen weg te kunnen naar een ander thuis-gevoel.

dinsdag 8 juli 2008

wachten

Alles is in gang gezet.... en nu dus maar wachten.
wachten op kijkers voor ons huis, wachten op de notaris en de boeren organisatie die agrarisch land beschermt (wachten op de franse wet dus), wachten op adviseurs die weer wachten op hun informateurs, wachten tot het gras lang genoeg is, wachten ...... De spanning om te willen vertrekken en niet te kunnen voelen we alletwee. We doen liever sneller als dat we kunnen.... Het hoort erbij :-) we wachten af :-)

maandag 7 juli 2008

7 dagen

Vorige week op 3 juli kregen we het getekende koopcontract binnen.
De dagstempel + 7 dagen geeft onze bedenktijd aan.
Die laten we in alle rust verlopen. Het is al zover dat we deze handelingen als vanzelfsprekend beschouwen. Geen tijgers en beren op de weg, dat houdt voor ons in dat er ooievaars wonen. (Daarover misschien ooit meer....)
We proberen wederom dieren- en huisoppas te vinden. Voorheen viel dat wel mee, omdat we 2 x per jaar eens op reis wilden. Nu gaan we iedere maand en moeten we toch wel veel mensen vragen (belasten met) om ons uit de brand te helpen.
We genieten nog iedere dag van onze nederlandse prachttuin, maar zoals Marc het omschrijft;
Het leven nu is het in stand houden van alles wat gecreeerd is door de mens. Het in stand houden van onszelf in de creatie van de natuur zou het leven moeten zijn....
Het leven gaat dan om het leven en niet om het creeren van iets dat men denkt dat leven is.......

Beter kan ik het niet omschrijven.

woensdag 2 juli 2008

Serieus werk.

Het 1-na kleinste raamkozijntje, wel het allerslechtste kozijn wat ik ooit gezien heb, en de enige!!! Sponning is wel goed ??


Dit is wat we verder zoal doen als het wat nattig is in Frankrijk. Ons toegangspad kan er wel zo uit gaan zien helaas, dus wel even knipogen naar de burgermeester de volgende x. (onderhoud)


Dit zijn de grotere hagedissen die er bij ons wonen. Ze kunnen ruim 30 cm worden, ze laten zich, mits niet geschrokken, van alle kanten bekijken. De overige hagedisjes zijn wat saaier mar veel talrijker en gezelliger. (altijd en overal)


Christian heeft zijn compromis de vente getekend. Het is onderweg naar Nederland. Zodra dit binnen is gaan onze laatste 7 dagen bedenktijd in. We kunnen er hypotetisch nog vanaf zonder opgaaf van redenen. Helemaal niks nul nada nieuws over verkopen in NL (huis enzo)

Verder genieten we van onze lessen en het contact met lieve D. Onze docente Frans.

Geweldig voorwerk en het verlangen om te gaan wordt zo wel heel groot.

Verder door bezigheden hier met de voeten op de aarde. (nog geen last hoor van de eikenprocessierupsverwijderingsactie........)

zondag 29 juni 2008

oh help, niet weer!!!


Jawel ............. KUIKENS !!!
1 van onze 6 kippetjes heeft zich erg goed verstopt afgelopen weken.
We hebben vaak en veel gezocht, maar nergens een spoor van een broedende kip.
We hebben er in het verleden een aantal geslacht, maar de kip op ons bord leek niet op het lekkere scharrelkippetje in de tuin. Een aantal kippen elders kunnen plaatsen , weggegeven, want de eieren zijn geweldig lekker. Aangezien onze haan ons heeft verteld dat hij het op zijn leeftijd niet meer bij kan houden om voor 10 kippetjes te zorgen, proberen we het aantal klein te houden.
Ook ivm de emigratie.... ze kunnen niet mee en 20 kippen of meer vrij in de tuin is geen doen.
Dus wat te doen met 9 piepjonge vrije kuikens....
Dus J. over een maandje of drie kun je helemaal los op een dode kip hoor...., daarna eten jullie soep??

Verder hebben onze Tenrecs ook weer 3 jongen... ook daar moeten we een oplossing voor vinden voor we vertrekken. Ze kunnen niet bij pa en ma in het terrarium blijven en ze zijn te onbekend om ze te verkopen.... Nou is er een andere M&M-eenheid die leven voor dieren, misschien brenge we ze naar hen, dan zijn we zeker van een liefdevolle verzorging!!



Verder wilde ik nog wat duidelijk maken wat we hier achterlaten. Deze link is naar onze website waarop ons huis te koop staat. Al onze moeite ten spijt realiseren wij ons dat de verkoop hier wel enige jaren in beslag kan gaan nemen. (lang leve Amerika's financiele markt en dollar-koers...)
We onderhouden hier enkel luxe.... vreemd genoeg zijn we dat beiden heel zat geworden. Werken voor je essentiele basis klinkt onnodig, is het misschien ook, maar trekt ons aan als een magneet. We kijken uit naar eind juli, heerlijk daar weer wat rommelen, wel hopen we op wat wolkenvelden en een bries, anders verplicht 3 uurtjes naar binnen...

zaterdag 28 juni 2008

Oefening baart kunst



Dit gaat niet snel meer fout, het brood van eigen makelij... en lekker!!!!!

donderdag 26 juni 2008

Plaatjes om niemand te onthouden

Werkelijk sublieme plaatjes van de rivier/het meer onderaan 'onze' helling... in de ochtend zon met miljarden mugjes dansend op het water. 1 foto naar het Oosten en de ander richting Westen bekeken.

Gekkigheid met De Trompet. Omdat we al veel foto's zijn tegengekomen met de pret van de eigenaar en zijn vrienden hier. Het geluid echoede heel mooi door het dal en kwam steeds loepzuiver terug. Wat de dieren ervan vonden was indrukwekkend, even is het dan heel stil.


Bedankt pap, voor deze kijk op dit avontuur. We hebben daar nog geen foto's van ons saam, dus deze plaatjes zijn goud waard :-)

het niet-roken





Nu al 1,5 week rookvrij.
Het valt mee, ik mis de gewoonte wel, maar zoals ik al snel afgeleid altijd heel de dag door bezig ben met van alles en nog wat, valt dat gemis heel makkelijk in te vullen.
Verder is het ongezellig voor Marc, die nu alleen staat te paffen steeds.
Ontziet me wel een beetje.
Na het eten savonds is het moeilijkst en als ik gespannen ben of onenigheid.
Dan zou ik er heeeel graag weer aan willen.
Marc wacht met roken tot ik er heel sterk in sta, hij zegt een draak van een man te worden als hij helemaal stopt.
Hij rookt er een handvol per dag nu, is al heel veel minder. Maar daar in het groen is het echt niet nodig, de rust die in die plek aanwezig is is zo puur, zo schoon en zo eerlijk dat rook er niet bij past. Ik ben ook nog een stukje gaan wandelen dinsdagochtend. Even naarde waterval....
Dat is een zware klim geworden door bramenslierten en gladde natte stenen, zachte moskussentjes en lieve kleine bloempjes overal, schaduwspel en varens en het gezang van vogels. Heel zwaar maar zo ontzettend mooi! Dus zeker de moeite waard die betere conditie!!! en meer lucht.