we gaan nog snel onder de douche en kiezen de mooiste kleren uit de kast die bij een dorpsfeest passen. Pas rond half 3 zijn we er klaar voor. Castel mag mee aan de vrolijke rode leiband, meer een touw. Ze is niet gewend aan een leiband te lopen, maar we weten niet hoe ze zich in gezelschap op 'vreemd' terrein gedraagt in de drukte.
Zodra we bij het dorp aankomen zien we alle auto's al staan en moeten langs de weg in de greppel parkeren. Ik had me al zorgen gemaakt, want de parkeerplaats is juist de plek voor de bar en het podium. zo'n 20 auto's staan er al.
Later in de middag staat de berm tot op de heuvel vol en is het 15 minuten lopen naar het dorp, dus we hebben het goed voor elkaar zo dichtbij.
De 30 huizen en het kasteel die er staan zeggen precies hoe 'groots' het feest is.
De bar staat al wel vol dorpelingen die vast een Pastis of biertje genieten.
Er zijn wat spelen ter vermaak, maar die zijn nog niet gestart. Men wacht rustig tot het dorpje is volgestroomd met locals, dagjesmensen en andere bezoekers.
Vrolijk is iedereen, want de zon schijnt en een licht briesje verkoelt de middaghitte.
De spelletjes zijn als op koninginnedag maar dan op z'n frans;
een ladder waarop een pvc-buis is gemonteerd die schuin naar beneden loopt en rust op een kistje een halve meter boven de grond. Bovenop de ladder hangt een zakje met echte franse worsten en benedenaan staat een schuifkistje met de tekst '2 euro' erop met een bijltje ernaast. Dorpsoudste Felix is de bedenker van het spel, klimt op de ladder, laat een scheutje olie in de buis glijden en wacht op de eerste klant. Onderaan de buis staat een schone teil. Felix laat een worst in de buis glijden, de 1e man die de gok wel wagen wil gaat onderaan de buis klaar staan met het bijltje. De bedoeling is de worst in tweeen te hakken zodra deze uit de buis komt. Uiteraard is er een schuin hakblok onder gezet, de bijl slaat niet goed in het luchtledige.
Als het je lukt is de worst voor jou, maar het was een goede middag want het zakje met worsten is eind van de middag nog vol.
Kegelen met grote houten bollen voor 1 euro. Het gewicht van een mand met lokale specialiteiten raden, 2 x raden voor 1 euro. Of eendjes vissen uit een hele grote teil, voor de kleintjes, maar 'les grands' mogen ook.
Er hangt een grote ham aan een soort 'galg'. In het asfalt eronder is een bierdopje gespijkerd. De ham hangt aan een bolletje en je mag voor 2 euro 2x de afstand raden van het bolletje tot het dopje. Eind van de dag maken ze de afstand bekend, de winnaar krijgt de ham. De verkoop van de pruimentaarten en fouaces wordt vergezeld door het bakken van crepes en de verkoop van stukjes taart. Alle opbrengsten zijn uiteraard voor het onderhoud vandit middeleeuwse dorpje.
Er is laatst nog een stukje muur ingestort door de regen en repareren kost veel tijd en geld, want het moet wel traditioneel gebeuren en een speciale stichting komt dit doen. (de reparatie heeft eenvolle week geduurd)
Voor ons een vreemde gewaarwording; er is muziek en een voorstelling geregeld. Maar och, in dit zo historische geheel hebben ze een groep line-dancers uitgenodigd. Inclusief de amerikaanse muziek. Hoe vreemd dit ook mag klinken, zo anti-frans als dat het is; toch geniet iedereen hiervan en verhoogd het het feestgedruis. Later mag ook iedereen meedoen in een spoedcursus line-dancing...
Later die middag is er een jongeman die onder begeleidng van zijn gitaar chansons zingt. Helaas verstaan we hier nog weinig van.
Castel hebben we na 5 minuutjes maar losgelaten. Ze rent iedereen af om knuffels te vragen. Die ze van iedereen ook krijgt. Af en toe legt ze zich te rusten bij de oudjes op de muurtjes in de schaduw. Mensen bukken en masse om haar te aaien.
Opgewonden loopt ze achter alle andere hondjes aan. De meeste zijn aangelijnd en ze krijgt van een wel heel klein hondje een knauw en een snauw. We zijn trots op onze hond, ze blijft in onze buurt en geniet verder van alle vrijheid en aandacht.
Voor het eerst bezoeken we ook het kasteel. Daar hebben we veels te lang mee gewacht, maar nu is een prima gelegenheid. Je kunt goed zien wat een ruine het was en hoe knap en traditioneel het is opgebouwd. Vanaf de toren roepen we Castel die ons helemaal boven ziet, maar niet alle trapjes op kan. Uitgelaten rent ze rondjes in het kasteeltuintje en wacht tot we weer beneden zijn.
De burgermeester is er ook met zijn vrouw. Die schudt alle handen van alle mensen die hij kent en komt ook met ons even een babbel maken.
Mijn ouders zijn in de buurt als wij nog op het feest rondlopen, dus die wippen even aan. Geweldig om hen hier op juist dit moment te mogen ontvangen. Uitgelaten laat ik ze het feest en alle activiteiten zien en we drinken koffie bij de gallery.
Een heerlijk creatief rustpunt helemaal aan het einde van het dorp.
Maar na 2 dagen reizen is het wel welletjes geweest en ook wij zijn eraan toe om weer naar huis te gaan. Onderweg naar de auto zeggen we iedereen gedag, dus pas 20 minuten later zitten we in de auto. Castel is op en valt gelijk in slaap op m'n schoot. Het is haar gegund na afgelopen harde en zware leerweken.
Op z'n frans praten we thuis bij, onder het genot van kaasjes, brood, toast, wijn en weer is het feest. Kadootjes :-)))) nog voor mijn verjaardag. Gisteren ook al bij de overburen, gezang en taart. Oef, ik voel me heel erg verwend, de leukste verjaardag ooit!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten