1 mei is een nationale feestdag in Frankrijk. Ervoor, op en erna zijn er talloze feesten in het hele land. Aanstaande zondag is er het 'Fete de Fouasses'.
Cakes en pruimentaarten worden op traditionele wijze gebakken en verkocht. Bij ons om de traditie in ere te houden en voor het onderhoud van het piepkleine middeleeuws dorpje met haar kasteel.
Ik wilde graag meewerken aan de voorbereidingen en was daarvoor om 1700 uur vanavond uitgenodigd.
Eerst een boomsnoeiklus 20 km verderop. En hoera! de zon scheen en tot eind van de middag zou het droog blijven. (daarna goot het wederom van de regen)
In het markantse huisje van het dorp is een beneden-bijkeuken. Zo'n keuken waar alles oud is, geen raam open kan en de oude schuurdeur de keukendeur is. Zo'n ruimte waar ook dieren geslacht worden en de jacht-trofeeen buiten aan de muur hangen. Een aangemetseld met mos begroeid kippenhokje waar de tekkel Lola woont en tussen je benen door scharreld. Zo'n keuken met een diepe spoelbak en 2 hout-gestookte fornuizen en een mix-machine op 2 plankjes op de grond....
De keuringsdienst van waren zou er gelijk rapport van op maken en de ruimte verzegelen... Net nu ons ook het nieuws van een mexicaanse varkensgriep ter ore is gekomen. (men kijkt hier 's avonds ook en masse tv! Behalve wij 2 dan...)
80 kg meel, 40 kg suiker, verhuisdozen met boter en een paar honderd eieren. Pakken verse gist en liters melk en 4 flessen sinaasappel-aroma en een pond zout moeten het gaan doen. Er wordt voornamelijk Pattois/Occitaans gesproken, maar zo vriendelijk als ze mij met eieren breken aan het werk zetten babbelen de dames ook wel wat in het frans. 4 dames snijden de boter fijn, de 2 mannen ontfermen zich over de mix-machine (veels te zwaar voor de dames)en het bereiden van de gist. Grote platte manden staan al klaar. In etappes van 10 kg meel wordt het cake-deeg gemaakt. Ik til de manden bekleed met linnen en bestrooid met meel na het vullen op de tafel. Het linnen wordt rondom het deeg wat opgetild om te zien of het niet aan het linnen kleeft, nogmaals bestrooid met meel en toegedekt met de punten van het linnen die over de randen vallen. Onder luid geklets en commentaar, gemurmel en discussies gaan de manden op brede planken aan de muur.
Ik vraag nog hoe ze denken dat het deeg rijzen gaat in zo'n koude keuken, maar met vriendelijke och-wat-is-ze-nog-blue blkken wordt er door de vrije handen naar de houtgestookte fornuizen gewezen. Moderne gas- of elektrische fornuizen worden hier nauwelijks gebruikt. Deels omdat het gas en de elektra hier duur zijn, maar meer uit gewoonte-gebruik en het hout is hier gratis. Alles dat werkt, werkt en dat hoeft niet beter of luxer of mooier. het werkt toch. Ik vind het heel leuk te melden dat ik mijn brood ook in zo'n broodoven bak. Maar vermeld eerlijkheidshalve ook dat de broden nog niet zo zijn als zou moeten, omdat ik met deze oven om moet leren gaan. Dat ik mijn deeg 2x laat rijzen in 1 dag wordt maar vreemd gevonden. Dat zet je 's nachts toch gewoon in een mand in de kamer???
De fornuizen worden aangestoken. Bij 1 gaat het wat mis. Het hout gaat niet branden maar roken en in luttele minuten staan we met onze hoofden (zeer laag plafond) in de rook. Het prikt in de ogen en doet zeer aan onze keel en af en toe vlucht er een dame naar buiten voor wat goede lucht. De mannen werken door alsof er niets aan de hand is en slaan de zuchten en klachten van de dames met handgebaren en opmerkingen in de wind. Ik bekijk tijdens een frisse hap zuurstof de konijntjes van de chef-de-mixeur. 1 is er ziek en de ander is nieuwsgierig, de rest rent verschrikt naar het andere eind van het onderkomen. Ze weten nog niet dat ze op een bedje van zuurkool zullen eindigen. Maar voor nu hebben ze het goed, mamma in de buurt en veel groenvoer. Omgekeerde wijnflessen doen dienst als drinkfles.
Vele handen maken licht werk en na 1,5 uur zijn alle ingredienten als mooi glad geurend deeg in de manden toegedekt. Mijn werk voor nu zit erop. Morgen gaat de broodoven aan en zullen de eerste cakes gebakken worden. Dan is het tijd voor het prepareren van de pruimentaarten. Hoeveel weet ik niet, wel dat er ongeveer 600 fouasses (cakes) gebakken gaan worden.
Omdat ik toch in de buurt ben check ik even wat SL-zaken en Marc toont me het nieuws uit Apeldoorn... schokkend en in een zo schril contrast met ons leven hier, dat we het maar moeilijk kunnen plaatsen.
Thuis kook ik en eten we ouderwets 's avonds warm. Potje Yam (Yathzee) en rondje Castel. De dag is weer om.... En ik denk aan de slachtoffers in Apeldoorn, hoe heerlijk de zon, die boom of het deeg ook eruit mochten zien vandaag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten