M&M's picknicks zijn echt van M&M. Dat vinden we altijd leuk. Ik scharrel dan makkelijk meeneem-eten bij elkaar en stop alles in een grote mand. Dit keer in de warmte ook een handzaam koeltasje. Koffie in een thermoskan, slaap-koffie natuurlijk. (slaap is decaf-, droom is half decaf/half-cafeine, wakker is cafeine-koffie) Eigen brood, iets te snoepen en fruit. Kleed om op te zitten, vaak 2 oude badlakens. We zouden naar het mini-Conques gaan, ik ben daar eens beland na een avontuurlijke terugtocht van een maaibeurt bij P. Via een bospad, als de onze, lukraak links-af gegaan en ik kwam daar via de lastige kant van het dal het klooster-kerk gehuchtje binnen. Het regende dikke stralen die middag en daar begon het te miezeren. Een uitgesleten landtong met steile hellingen en rotswanden aan de overkant omgeven de meander in het riviertje dat beneden met geraas stroomt dat via die wanden terugkaatst naar boven. Alsof dat geluid wil vluchten uit het haast ondoordringbare bos in de kloof.
Middenop staat een smalle kloosterkerk met Aveyronnaise klokkentoren. 1 Museum en een restaurant, een parking voor 10 auto's en geen toeristen in dit natte sombere weer. Ik zet de auto op de uiterste punt bij het gebloemde sierijzeren kruis en wandel richting de rotspunt van dit inspirerende plekje. Brem en heide, grassen en kors-mossen, varens en vetplantjes en wilde bloemen. De geur is in dit natte weer na lange droogte bedwelmend zoet en zwaar. Deze plek voelt enorm krachtig, ruig haast en vol mystiek.
Nu zijn we terug op deze plek, na de drukkende hitte met zijn haast té strakke blauwe lucht. Castel is mee gegaan, gewoon in de bak van de rode Laro met de klep open. Ze houdt zich knap staande achterin, terwijl ze met haar koppie over de laadbak leunt en achteruit van de rit geniet. Zodra we de gemeente inrijden wordt het donker bewolkt. Marc heeft een oude poster met 2 rotstoppen waar een man overheen springt. Het onderschrift luidt "met 2 sprongen haal je de overkant nooit", de poster is getiteld "Durf!". Hij neemt zijn kans schoon en springt van top naar top. Vallen is geen optie, het zou diep en hard zijn...
Zodra we ons aldaar op een vlakke nog warme rots genesteld hebben, met brood en melk, kaas en ham, gaat het regenen. We kijken beide verbaast naar de hemel en zien boven ons alleen maar blauw. De regen komt van heel ver, daar is de eerste grijze wolk? Bijzonder fenomeen.
Aan de andere kant van het hemelruim zien we witte vaste wollen watten in elkaars schaduw fel afgetekend tegen de diepe blauwe hemel van het laatste restje dag. Net voor de schemer rijden we weer weg en nemen wat bospaadjes voor het 4x4-plezier en om te ontdekken. We komen weer bij een ons bekend stuwmeer uit en proberen het via dit soort paadjes te verkennen. Weer op de gewone weg nemen we even een zijpaadje voorbij een brug over een voedende beek van het meer. Een vriendelijk beboomde schone picknick plaats zonder bankjes of prullebakken aan de rand van het meer en het einde van de beek. We picknicken daar weer verder, kijkend naar de bewegingen van levens in en boven het water. Ook een bijzonder plekje. Ik zie een vis van minimaal 80/90 cm met een brede kop, stevig lijf en een snelle wat korte staartvin. Ik roep Marc, maar door de rimpeling en de lichtval op het water is de vis uit ons vizier verdwenen. Libellen doen hun werk, muggen vangen. De koffie en noga's zijn op (Dank C! voor de noga ;-) en het is inmiddels donker. Een bijna volle maan schijnt ons fel in het gezicht. In de auto-spiegels lijkt het soms een achteropkomende auto. We kunnen amper naar bed gaan op deze zo zwoele mooi heldere avond. Maar zoals altijd, vraagt ons lijf ons vriendelijk toch te gaan rusten. Dit was onze zaterdagavond, dit is ons uitgaan, dit is zo mooi aan hier en onze keuze. M&M
Geen opmerkingen:
Een reactie posten