
Na het bezoek van P&P werken we nog wat. Ik doe de afwas en maak meer dan alleen die afwas schoon in de keuken en ga daarna de moestuin in om de laatste peulen te oogsten en de 2e ronde peulenplantjes achter het rek te plaatsen. Het is een gok, zo'n 2e peulen-oogst, maar wie weet. Ik bind de tomaatjes op en poot wat afrikaantjes uit. Ook veel te laat, maar om ze weg te gooien is ook niet nodig. Die bloemetjes zijn anti-mier en op sommige plekken in de tuin hebben we er wel erg veel. Na de avondboterham zet ik koffiewater op. Marc wil graag ergens anders koffie drinken dus zet ik ook de thermoskan klaar. Altijd leuk, zijn spontane ideëen voor een picknick, wandeling of ander avontuur. De tank van de landrover is bijna leeg, dus we moeten op deze zondagavond wel even het reservetankje in de auto legen en we kijken gelijk de andere vloeistoffen na. Koekjes en de liefdes-bekers (onafscheidelijk zijn we van deze 2, A & H ; een super-kado!!!) gaan mee, net als een handzaagje en Castel.


Overal zijpaadjes, sommigen doodlopend met een vervallen vee-sluis (schaapjes), andere ongemaaid en nog net begaanbaar met onze 4x4 of een wandel- of motorpad. We nemen maar weer eens een ongemaaid zijpad dat uitkomt bij een hekwerk met een heel oud bordje op een stukje laminaatzeil. (prive-terrein, verboden toegang, kudde vee achter de omheining)



In 1 van de dorpjes op het plateau staat een typisch Aveyron-kerkje te schitteren in de avondzon. De klokkentorens van deze kerkjes zijn vrij plat, niet hoog en de grote klokken hangen zichtbaar op een rij. Dit kerkje lijkt in een boeren-landje te staan. Maar schijn bedriegt. Castel heeft ook een geweldige avond, vrij hobbelt ze achter de auto aan en neemt af en toe een wild-paadje dwars door de bossen om dan volledig doorgezweet met enthousiaste oortjes kwispelend uit te hijgen in de bak van de wagen. We komen langs een helling die volledig ontdaan is van alle bomen. Niemand kan deze kaalslag zien en zodra we dit dalletje uitrijden zien we het resultaat van de bosbouw; enorme stapels beuken- en eikenstammen metershoog opgestapeld. (wij hoeven niet meer te zagen om het warm te hebben komende winter.)

Pas als het donker is komen we thuis. Koffie op, handzaagjes gebruikt, de 4x4 gebruikt waar 'ze' voor gemaakt is, de hond uitgelaten op haar manier en wij zijn zo moe dat we na 10 minuutjes zitten maar naar bed gaan. 's Ochtends worden we gewekt door , vermoedelijk!, een specht die met zijn snavel in het rotte hout aan de buitenkant van onze slaapkamermuur timmert. Een betere wekker om half 8 kun je je niet wensen. Uitzetten kan echt niet, wegjagen wel, maar daar waren we nog te slaperig voor. (P. ik geef toch de voorkeur aan het geluiden-arsenaal van de relmuizen hoor) Deze mini-avonturen zijn heerlijk. Onze mini-vakantie's in ons tempo, we voelen eender, denken hetzelfde en zien met eigen ogen voor elkaar steeds weer nieuwe dingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten