kersenjam

We proberen weer eens om 7 uur op te staan. Dat valt ons beide niet mee. De frisse ochtendbries die via het kleine raampje binnenstroomt houd ons onder de lakens en de vogels weten ons ook niet te overreden met hun gezang. Cros heeft vannacht zoveel moeite gedaan om de slaapkamer binnen te komen dat zelfs Marc de ik-negeer-je-volkomen-strijd heeft opgegeven. Ze ligt dus precies tussen onze hoofden in, met toegeknepen oogjes te knorren. 'Ronronner' in het frans. Mijn rechterhand is nu aardig dik bovenop. De steekwondjes zijn wel weer dicht, maar het is de kern van de overgebleven pijn. De hand is stijf en ik kan er geen kracht mee zetten. Rustig aan dus vandaag. Kersenjam maken zal wel lukken. Eerst probeer ik alle bloemen te bewateren, maar de gieter is vervelend zwaar voor rechts. Na wat geklungel dan toch de moestuin maar in om wederom bonen te oogsten. Eergisteravond hebben we het aardappel-experiment afgerond. Oude kattenvoerzakken heb ik gevuld met aarde en op verschillende hoogtes heb ik een klein gat in de zijkanten gemaakt. In ieder gat een aardappeltje. Alleen de bovenste aardappels hebben loof gekregen. Marc heeft bij 1 zak alle loof eraf geknipt in de hoop dat de aardappels de groeikracht zouden krijgen. Helaas, die zak heeft geen aardappels groter dan een centimeter. De andere 2 zakken geven kleine krieltjes. Eén aardappel plant in de volle grond heeft gewone aardappeltjes en die allen bij elkaar geeft 1 keer aardappels voor ons twee. De bonen geven erg veel en we verbazen ons hoe vaak we moeten oogsten. Een flinke bodem haricot verts en de rest van de emmer zijn prachtig grote snijbonen. De speciebonen mogen van het weekend er weer af. We eten dus eigen aardappels met eigen snijbonen en saucijzen. De smaak is verrukkelijk! Een eenvoudig feestje zonder meer gangen of Appie-Hein-lif-lafjes.
"ik heb het zooo warm......."
Mijn hand jeukt en voelt warm aan, verder voel ik me helemaal niet zo lekker, een zeer lijf dat begint bij m'n benen en ergens in mijn nek pas ophoudt. Een echte off-day vandaag, maar de bonen moeten geblancheerd en de kersen uitgezocht en ontpit. De rest van de ochtend peuter ik met een klein mesje alle pitten uit de kersjes. Grote diep zwarte kersen en kleine fel-rode'(wilde) kersjes die heerlijk smaken en gelig vruchtvlees hebben. Ik heb gelukkig niet zoveel kersen geplukt, dus rond kooktijd ben ik al klaar. (het was wat lastig op blote voeten in een linnen jurk in de kersenboom met de mand halverwege op een vertakking. Vele kersen zijn in het gras beland. Ze in de zakken van mijn jurk doen werkte niet met weer naar beneden klimmen.) Na het eten dommel ik zowat in, dus ik ga even naar bed. Heerlijk koel onder het laken zak ik weg in een half-slaapje met Kat Shadow er snurkend naast. Na het wakker worden is het eindelijk tijd voor de kersenjam. Ik verrijk de vruchtjes met het sap van jonge verse citroenen en wat Creme de Cassis. 6 Jampotjes krijg ik ermee vol. De eigenaar van de kersenbomen kunnen een pot verwachten. De rest gaat op de plank voor van de winter. De bonen zijn zo geblancheerd.
Marc is bijna klaar met het terras voor de bar. Het ziet er heel netjes uit en weer heeft hij voldoende grote platte stenen met de juiste kleur kunnen vinden. Zwaar werk is het; in de betonmixer cement maken (de betonmixer was knal-oranje, dat stoorde hier zo in het rustieke groen dat we deze vorige week legergroen en creme hebben gespoten. Pure camouflage) en dat in een kuip de 2 stenen trapjes afsjouwen. Na het beton-cement storten de zware stenen op de juiste plek leggen en aansmeren. Cros helpt altijd mee en probeert haar pootafdrukjes te vereeuwigen in het nog natte cement. Ze vergist zich, want er moet ook nog gevoegd worden.
Het dak-project vordert gestaag. De goot is uitgebikt van de rotswand, de draagbalk voor de houten planken die de lauze-stenen moeten gaan dragen is al op maat en gemonteerd. Nu is het 'wachten' op een mazzeltje om de planken te kopen. Daarna een nieuwe speurtocht naar hele grote platte lauzes met goede kwaliteit. De hoek-lauzes zijn wel 50x80 cm en die kun je onmogelijk zomaar vinden, maken of van een ruine afhalen. Laatste optie is diefstal en we willen hier graag onze good-will behouden.
Marc heeft ook de binnenkant van de achterdeur met witte verf en een doekje opgefrist. Het effect van het in de nerf smeren van verf is heel apart.
We zijn blij met de stormachtige wind met dito bewolking die opsteekt. Het verkoelt, maar wederom is het van korte duur. Eind van de middag staat de zon weer te bakken. De stille rust is vreemd, samen met de wind en de dreigende wolken eten we zonder huisdieren in de buurt en zonder M. Het onbestemde gevoel blijft een beetje hangen, maar we rommelen desondanks lekker verder.