Boodschappen doen in het hoogseizoen

Eens in de 3 a 4 weken moeten we erop uit om de grote boodschappen te halen. Minimaal 45 minuten rijden is de dichtstbijzijnde grote super. Alles dat lang houdbaar is halen we dan in grote hoeveelheden, vriezen het in en slaan het op in de porcherie. (het varkenskot) Het scheelt ons ritten naar boven waar we dan steeds voor kleine boodschapjes meer geld uit moeten geven. Deze week was het weer zover. E. en ik hebben wat korte nachtjes achter de rug door de lange avondjes kletsen met de nodige wijntjes. Ook zijn we om half 6 opgestaan deze dag om het bos te zien ontwaken, de zon boven de berg op te zien komen en een kleine wandeling te maken met een koffiestop op de bemoste muur van een ruïne. De rand van de berg licht breed en fel op en een brede laag bewolking tempert de zonnekracht. Het lijkt een warme dag te worden. Rond 11 uur vertrekken we om tussen de middag eerst uit eten te gaan in een pittoresk stadje op de route richting de supermarkt. E. trakteert en we genieten op het terras van het regionale maal met brood en wijn.
Het is inmiddels zwaar bewolkt en benauwd, geen zuchtje wind brengt verkoeling en doordat ik zo weinig geslapen heb, heb ik het erg benauwd. Ik voel me koortsachtig, maar geniet van het etentje. E. rijdt ons, wat krapjes met z'n drieëen naast elkaar, heel leuk dat ze dat zomaar doet. De logge rode Landrover is geduldig en hoe langer de rit duurt hoe harder we gaan. On y va! Eerst naar de Gedimat (een soort Gamma, dat zeg ik!), maar ik ben Marc's schets met afmetingen vergeten en ze hebben niks dat Marc nodig heeft, dus dat draait op niets uit. Ook bij een andere bouwmarkt komt hij met lege handen weer buiten. We hadden bij een grote speelgoed-zaak een frans spel besteld, ook dat is niet binnen. De laatste 'van-alles-en-nog-wat'winkel is druk en warm en met 3 kleinigheden staan E. en ik al snel weer buiten om op adem te komen. Marc volg snel en we rijden nog even de binnenstad in waar Marc ons afzet op de grote winkelstraat en zelf doorrijdt naar nog een bouwzaak aan het andere eind van de stad. We zien nog veel gesloten winkels op maandagmiddag, lopen 1 rondje, kopen bij een kleine super wat drinken en een reep lekkere chocolade tegen de after-dinner-dip en lopen richting de bruggen over de Lot-rivier om daar op Marc te wachten. Die zit daar al te zitten. Ik geef hem een kado'tje dat we net bij een viszaakje gekocht hebben; 3 blinkertjes. (als hij ze kwijt raakt ga ik natuurlijk niet altijd naar op zoek in het gevaarlijke stromende water van 15 graden, brrrr)
De zon komt hier en daar door wat de benauwdheid iets af laat nemen, maar onze stemming is inmiddels gedaald tot het vriespunt. We hebben alle drie last van de drukte en het toerisme. Werkelijk overal nederlandse en engelse stemgeluiden, jengelende kinderen, grote vieze vrachtwagens die door de straten sjezen en brommertjes die onze zinnen doen overschreeuwen. Geen enkel gewoon winkeltje met gewone snuisterijen, alleen de schappen met campingspulletjes in alle kleuren, badlakens met foto's van de stad erop, ansichtkaarten en andere prullaria. En nog moeten we naar de enorme super met tientallen meters zuivelproducten, kleding, drank, blikken en vleeswaren. De parkeerplaats is zo goed als vol en met lood in de schoenen stappen we moedig de winkel in. We doen alle drie ons best om snel de lijst in de kar te laden en ik ben heel dankbaar met hulp. Onthand sta ik erbij hoe de boodschappen uit de kar, op de band,langs de scanner de tassen in wordt gedaan en opgelucht staan we weer buiten na een 3 kwartier. Daar kruip ik als vanouds de auto in, Marc pakt de koelboxen in (anders is het bedorven en gesmolten voor we thuis zijn) en ik zet alles 'vast' in de grote groene kratten om te voorkomen dat alles los in de bak van de wagen terecht komt. Marc zet flik gas op de plank en we zijn nog nooit zo snel thuis geweest. Daar komen we alle drie apart op adem na het uitladen van de auto. E. voelt zich niet lekker en heeft hoofdpijn, Marc distantieert zich wat en gaat later muziek opzetten en uitzoeken en ik geef alle boodschappen een plekje en vries alle vlees in porties in met m'n laatste krachten. Ik plof daarna met een magazine ook even op bed. s'Avonds bevestigd Marc het in 1 zin;"Dit is niet te doen gedurende juli en augustus". Blij dat we het met hem eens zijn halen we opgelucht adem. We gaan vroeg naar bed om bij te komen van dit hachelijke avontuur en houden vast aan het wel heel relaxte etentje dat we net voor 'het boodschappen doen' hebben genoten.