Stom genoeg vergeet ik helemaal de maanstand, zet verstand op 0 en ga een topanker maken in de stokoude notenboom. We willen hem wat inkorten en het dode hout eruit halen. Voor misschien nog meer en mooiere noten, meer licht in de moestuin en een beter zicht op de rivier. Natuurlijk hopen we ook dat de boom wat voller en steviger wordt. Maar bij het afzagen van het eerste takje, dat twee keer ingescheurd is en er slecht uitziet, begint de wond hevig te bloeden. "Zie je nou wel, het kan nu niet" roept Marc me na terwijl ik met een pruillip naar de bloedende wond kijk. Met beide benen weer op de grond, pak ik de maan-werk-kalender er maar weer eens bij. Snoeien van loofbomen en enkele conifeer soorten uitsluitend bij afnemende maan een paar dagen voor nieuwe maan.
Stom stom stom!!! Bij wassende maan gaan alle sapstromen, ook in november en december, naar boven, met de maan mee.
Omdat we een flinke snoeibeurt van plan zijn en zo veel wonden veroorzaken, staak ik alle werkzaamheden.
Geduld is een schone zaak....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten