woensdag 11 november 2009

Gast nummer 3

Marc combineert het ophalen van Mark (ja ja 2 marc(k)en komende tijd ;-) met CV-spulletjes kopen.
De eerste liftdag heeft hij uitgesteld, Mark wilde even bijkomen van zijn overleden poes die na 19 jaar toch op was. Treurig, maar dat gebeurd. Hier kan hij het verwerken met 5 andere katten. De eerste dag is hij tot na Parijs komen liften alwaar hij midden in de nacht bij een benzinestation belandde dat dicht ging. Dit na een stel dat duidelijk uit Afrika komt, die de hele breedte van de voorstoelen van de luxe wagen bezitten en 2 uur lang de haperende CD-speler vermoeien met keiharde hip-hop is hij blij uit de auto te kunnen stappen, maar.... Geen slaapplaats te vinden en hij heeft zich maar in zijn dunne slaapzakje gerolt en heeft geprobeerd onder de sterrenhemel te slapen. Maar er ligt al sneeuw in de bergen en het is ook rond Parijs rond het vriespunt. Mark heeft dus de eerste nacht NIET geslapen en moest toen nog een ruime 500 kilometers door. Totaal verkleumd, erg moe en weinig frans sprekend houdt hij het liften voor gezien en krijgt van een relaxte taxi-chauffeur een ritje naar het dichtsbijzijnde metrostation met een dagkaartje voor de metro. Aldaar neemt hij de trein naar het Zuiden. 's Avonds overnacht hij in een oude jeugdherberg, dat meer een instaphuis is waar je voor 50 cent een bed kan krijgen, zonder warme douche of ontbijt. Ooit bleek het een jeugdherberg, nu een gare vieze troep met kleine kamers met ontzettend oude vieze bedden. Maar hé, een bed en een dak, dat wil wel na de nacht ervoor. In een gemeenschappelijke ruimte ziet hij allemaal foto's hangen van naakte mensen, bizarre portretten van sexuele 'experimenten' en andere bizarre 'vrije' samenkomsten. Mark vraagt zich af waar hij in hemelsnaam belandt is en vraagt ernaar bij de nog jonge eigenaar. "Iedereen is vrij en welkom om hier te doen wat ze willen en wij bieden een ruimte daarvoor aan", is zijn antwoord. Mark krabt zich eens achter de oren en zoekt zijn kamertje op. Het huis cq gebouw is leeg en de eigenaar biedt aan een potje te schaken. Gerustgesteld over de rust neemt hij het aanbod aan en zo moe als hij is, blijft hij gefascineerd door deze absurde setting nog een tijdje op voor een bijzondere ontmoeting met een potje schaak.
De dag erop wordt hij weer verkleumd wakker en vertrekt. "Hij is altijd welkom" krijgt hij mee, maar of hij daar ooit nog terug wil is de vraag. De trein brengt hem, na een volgende ontmoeting met een arme sloeber, naar de stad en belt dat hij er is. Marc is snel op het station en ze babbelen nog een uurtje tijdens koffie in een Bistro.
Eind van de middag hoor ik iets buiten en zie mark voor het eerst. Ik heb met een verkouden hoofd vol snot het huis een beetje aan kant gebracht, appeltaart ontdooit en toevallig verse koffie bij de hand.
Een ongeveer 1.80 lange man, donker slaghaar, bijna zwart, heldere vriendelijke ogen en een krachtige handdruk. Ondanks zijn reis komt hij heel fris de auto uit en is nog onder de indruk van de omgeving.
Dat blijft zo als hij het huis bekijkt, alle ruimtes met ons doorloopt en af en toe zijn blik in de gorges laat glijden.
Het wordt laat, om half 3 gaan we pas slapen. Marc ligt om half 11 al onder de wol, maar wij kunnen maar moeilijk stoppen met een kennismakingsgesprek.
Het klikt en daar zijn we blij om.
Een sterke inventieve man met 2 rechterhanden die ook graag kookt, wat willen we nou nog meer????
Wordt vervolgd!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten