Meewerkende gasten

Deze lente overviel al het werk dat we moeten doen hier ons zo, dat we besloten te zoeken naar hulp. We kunnen geen experts en vakmensen betalen, hebben geen geld voor nieuwe materialen en toch zijn er enkele dingen die een beetje haast hebben. Maar hoe vindt je de juiste manier en de juiste mensen die een beetje bij ons passen? Hoe pak je dat aan? Wat vraag je en wat verwacht je? Wat hebben wij te bieden?
Na wat googlen in het gehuurde kantoortje vond ik het wereldreisforum. Voor emigranten, reizigers en vrijwilligers of stagiares die een plek zoeken hun ding te doen over de hele wereld. Spontaan en snel, want het kantoortje werkt niet prettig en ik ben liever thuis wat aan de slag, maak ik een profiel een en 'slinger' een oproep op het forum onder de colom 'vrijwillergerswerk'.
"Tegen kost en inwoning zoeken wij...................", enzovoorts. Na enkele weken komen de eerste reactie's. Sommige ervan geven aanleiding tot een nadere kennismaking per mail en M. is de eerste vrouw die de gok waagt en een aantal weken bij ons is. Edith was van de zomer te gast en MarK is zojuist vertrokken.
Ze hebben ons geholpen met ideëen, inspiratie, vakantie vieren en ontspannen, onszelf leren kennen, waardering voor wat we doen, verven van houtwerk, uitgraven van de schuur, maken van een mes, informatie verzamelen, daken schrobben, brood bakken, de moestuin, hout zagen en kloven, boodschappen doen, genieten en vooral Delen!!! Wat in ons profiel op het forum ook als één van de belangrijkste dingen naar voren komt.
M. kreeg het moeilijk door mij, die alles exact hetzelfde had willen hebben, die geen enkele verandering wilde zien. M. was een moedige vrouw die zich zo druk niet maakte, maar wel emotioneel aanzag hoe ze haar best deed en dat dat bijna werkte als een rode lap op deze stier. Maar het tij keerde, we deelden, ook de moeilijke dingen, ook de tranen en de gesprekken. Een vruchtbare periode met veel leerpunten en plezier met spierwitte kozijntjes :-)
Edith bracht zo'n jonge sprankelende energieboost en natuurlijk 'zijn' met zich mee dat het ons volledig tot rust bracht en ons diepste zelf aansprak. Wie wij zijn en wat daar mee te doen. Heel bijzonder, een gouden hart in ons midden, nog ongeschonden door drukke levens!
MarK bracht ons het fundamentele in de mensheid. Liet ons Dat zien in zijn enkele persoon. Daar kan ik niet lang over schrijven, of ik moet van die essentie afwijken en voorbeeldjes gaan noemen. Maar dat is afleiding en zonde van de woorden.
Elke keer dat er een meewerkende gast zal komen, is of weer vertrokken is, vragen we elkaar of ik het oproepje maar van het forum af moet halen.
Elke keer is ons antwoord ronduit 'nee'! De praktische hulp, de extra handen, maken het werk lichter. We blijven verlangen naar het delen en de ander mogen ervaren. We blijven koesteren dat er mensen zijn die de stap wagen een tijdje hier te willen zijn en ze te zien genieten van dit prachtige plekje met haar basic bestaan.
We leren zo ontzettend veel over onszelf, onze drijfveren, de mensen en blijven hier behoefte aan hebben.
De oproep blijft dus op het forum en wij gaan weer verder op ons pad. Een mooie weg, een steeds nieuwere weg en de kuilen en goten, de hobbels en omgevallen bomen blijven. Vrijwillig zien we het 'onderhoud' tegemoet. Want niet alleen het bospad of de moestuin, de daken of het houtwerk heeft onderhoud nodig, wij ook! En dat ervaren we beide door ons leven af en toe te delen met een meewerkende gast tegen kost en inwoning.