Over mij

'Ik dans op de carrousel van het leven, juist in de stilte huist mijn lijden.'

In het kort;
Boomverzorger en hovenier, een passie voor het leven en het delen hiervan, eeuwige lach, ras-optimist, filosofeert graag, hekelt taboes, realist en dromer in één, alles heeft zin en een reden, katten en Japan, zwart-wit, communicatief vaardig, moedig maar onopvallend voorzichtig, spiritueel zonder spiritueel te doen, geaard en wars van 'regulier', breed georiënteerd, boeken en films, verslaafd aan schrijven, fotograferen & tabak, geduldig, eigenwaarde met veel twijfels, kan fel zijn en zo nodig stevig uit de bocht vliegen, vind koken met beperkingen leuker dan een giga-keuken met een *****-AH om de hoek, creatief en innovatief, vereert de elementen, gebruikt Facebook (Martine Stabij) voor het broodnodige netwerken.
Mede-eigenaar M&M Creations, bedrijf dat 3D objecten maakt voornamelijk ten behoeve van content in virtuele werelden, specialisatie Photoshop voor het 2D gedeelte van de 3D ontwerpen. M&M Creations Website

Na ruim 7 jaar regelmatig bloggen is er voor de nieuwe lezer geen doorkomen meer aan, waar te beginnen met ruim 1600 logs in het archief. (Er is wel een zoekvenster, maar deze werkt niet naar behoren.)
Bij deze; een extra pagina waarin ik me voorstel, over waarom deze weblog en de reden van mijn schrijven. Over hoe ik terecht kwam in een oude cottage in geïsoleerd gebied, wat ik hier doe en zou willen bereiken.

Deze 40-er had een gelukkige jeugd waarin ik niets te kort kwam, geprobeerd heb in Nederland mijn weg te zoeken, een dito baan en bestaan. Voor mijn gevoel viel ik overal net buiten de boot, misschien ben ik te eigen wijs, ik weet het niet. Studeren heb ik geprobeerd, maar mijn interesses zijn te breed om me jaren toe te leggen op één vakgebied. Journalistiek studeren leek me geweldig, maar de 4 uren reizen per dag of op kamers wonen, dat zag dit kind toen nog niet zitten. Ik heb veel soorten banen gehad, jaren op kantoor gezeten, achter de telefoon en andere betrekkingen die allemaal binnenwerk waren. Ik voelde me net een mol en het vrat aan mijn gezondheid.
Omscholen was de enige optie die restte na een jaar mezelf eens flink onder de loep nemen. Terug naar school om tussen 25 puberknullen 4 jaar lang het vak als hovenier onder de knie te krijgen. Eén van die knieën ging flink stuk in het examenjaar net toen ik me had ingeschreven voor een cursus als boomverzorger. Maar als ik iets in mijn kop heb, zit het nergens anders, dan komt het er ooit toch een keer uit. Na twee jaar revalideren en het ontmoeten van mijn maatje die me heeft gesteund om toch te doen wat er uit mijn hart komt, heb ik uiteindelijk alle papieren gehaald om het werk van hovenier en boomverzorger te kunnen doen. Mijn maatje werd mijn man in 2006 en samen waren we toe aan iets van ons. Een huis dat onze keuze was en een leven dat ons beide paste. Dat huis stond niet in Nederland, maar vonden we in een vergeten kloof aan de zuidelijke voet van het Centraal Massief in Frankrijk.

Vanaf de dag dat we ons nieuwe huis in ons hart al gekocht hadden, waren we gevoelsmatig weg uit Nederland. Een eenvoudig leven, zelf je groente verbouwen, alles hergebruiken en rustig aandoen met al het spaargeld dat een aanvulling zou krijgen als het huis in NL verkocht zou zijn. Vanaf diezelfde dag ben ik een weblog gestart (archief mei 2008-juni 2012) om mijn indrukken te verwerken, vrienden en familie op de hoogte te houden en om een archief voor mezelf te maken. Want net als met kleine kinderen die snel groeien, gaat het emigreren & immigreren haast ongemerkt voorbij tot je een punt bereikt waarop je denkt "en wat nu dan?" En je bent bijna al die speciale indrukken, die grote veranderingen teweeg brengen, kwijt, vergeten.
Het 'Wat nu dan?'-punt bereikte ik juli 2012. Mijn maatje en man was voor onbepaalde tijd op reis. Onze reserves en spaarcenten waren verdampt op de gloeiende plaat die men crisis noemt en ik werd gedwongen de balans op te maken met een huis in Nederland dat nog steeds te koop staat en net zoveel hypotheek vraagt als 7 jaar geleden. Hier zat ik dan in mijn up, sterk te wezen, blij met het hier belandt zijn, blij met mijn gezondheid, mijn leeftijd en capaciteiten. 2012 heeft mij erg veranderd, van binnenuit en een berg aan inspiratie was daarvan het gevolg.

Zonder schrijven kan ik niet. Net zomin als dat ik niet zonder lezen kan. Het leven leeft mij, ik leef geen leven en zeker geen leven dat ik wil kneden totdat het eruit ziet zoals ik wil. Ik heb een brede belevingswereld die mij het leven toont in andere kleuren, met andere geuren en een unieke smaak. Ik deel dit leven door middel van deze weblog. Delen is naast schrijven mijn passie die ik niet los kan laten. Ik ben verantwoordelijk voor wat ik deel -en wat niet-, maar voel me niet verantwoordelijk voor wie en hoe mijn delen gelezen wordt.

Ik hoop komende jaren een balans te vinden in het schrijven van boeken, deze weblog, het verder creëren van een zelf-voorzienend leven met mijn levensgezel Marc. Het leven zelf stuurt me bij, ik kan dus niets vast leggen voor in de toekomst en mezelf geen enkele garantie geven dat ik mijn doel haal. Op hoop van zegen met vele gekoesterde zegeningen in mijn rugzakje.

"Op een dag als het gladde lijf is getransformeerd in een perkament levens laagje geboetseerd door de zon en mogelijk gemaakt door het tomeloze liefhebben van het leven,eerst dan is het de juiste tijd gegeven om het leven nog eenmaal te delen voor de eeuwigheid." (J.Savelkoul)

Ik wens een ieder veel lees- en kijkplezier. Je kunt reacties achterlaten of mailen naar 10tienelien@gmail.com.

7 opmerkingen:

  1. Goedenavond,

    Na de restyling van onze website en forum, zijn we toe aan een verdere verbetering van de inhoud van de website.
    Begonnen is met een proefneming van het plaatsen van korte berichten van Nederlandse schrijvers van persoonlijke verhalen/berichten over Frankrijk.
    Zoals u wellicht weet beschikt de site al over een pagina Ervaringen, weblogs (http://infofrankrijk.com/leven-2/ervaringen-weblogs). Onder deze bloggers bevinden zich ook enkele schrijvers, journalisten van professie en anderen die vaardig met de pen zijn. Hun bijdragen onderscheiden zich nogal van de overige huis-tuin-en-keukenverhaaltjes.
    Op de genoemde pagina is op de sidebar een aantal verwijzingen opgenomen naar deze blogs, met vermelding van de eerste alinea's waarna wordt doorverwezen naar de blog zelf. U moet maar eens kijken.
    Ik verneem graag uw mening over deze proef. Wenst u daaraan niet deel te nemen, dan zullen de verwijzingen naar uw blog uiteraard weer worden verwijderd.
    Vriendelijke groet,
    Wim Bavelaar

    info@infofrankrijk.com

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jouw blog volg ik sinds kort.
    Het bijbehorende levensverhaal lees ik nu pas.
    Nog meer respect voor jullie doorzettingsvermogen groeit er bij mij.

    Vriendelijke groet,

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. wat leuk om hier weer eens een reactie te krijgen op het geheel van dit weblog.
      en dank, dat geeft deze soms uitgebluste burgers weer moed

      Verwijderen
  3. Zo zeg, wat een werk hebben jullie verzet. Ongelooflijk en wat kun jij jullie belevenissen goed aan het papier toevertrouwen. Leest als een spannend boek maar er zit heel wat bloed, zweet en tranen in, denk ik. Respect en chapeau !

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Lieve Martine, Ik mis je blog, maar kan je gelukkig nog volgen via Facebook, je bent inspirerend, je foto's zijn schitterend, en jouw dagelijkse belevenissen schrijf je met zo een mooie eigen style.

    Groetjes (en een knuffel voor alle poezen, ezels, en hond) van Linda

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Bonjour Martine, zomaar even een mailtje vanuit Rotterdam. Ben net bij toeval op je pagina beland, door op een foto van een wonderschoon verlaten kerkje (?) te klikken. En zo kwam ik plots terecht in een totaal andere wereld, jouw wereld. Op de een of andere manier herken ik zoveel in wat je
    schrijft, terwijl op het oog onze levens weinig overeenkomsten hebben. Ben van plan om nog meer van je te gaan lezen, maar wilde je alvast bedanken voor de inspiratie en levensmoed die ik in je verhalen proef. Groetjes van Mirjam Les

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ook jij gaf me met je reactie een duwtje in de richting van het weer oppakken van het schrijven, merci!

      Verwijderen