gelijkgestemd

Een laat wakker worden, gedrieëen om half 9 (pas) uit bed. MarK gaat zich warm kloven met de stapel stammen die ik bij de stal heb gemaakt. Marc moet naar de tandarts, die zeurende pijn in één van zijn kiezen werd hem vorige week teveel. Gezien mijn voortreffelijke ervaring en relatie met een prima tandarts in het dorp aan de andere kant van de rivier, heb ik vorige week een afspraak gemaakt met haar. Ik zie dan kans even langs J. & D. te rijden om geleende boeken en films terug te brengen. En ik had ze bijzondere flesjes drank beloofd als betaling voor de gietijzeren radiatoren. Van die flesjes die hier al 25 jaar staan en die we toch nooit op zullen drinken. Daar tref ik hun hovenier aan die met een snoeischaartje zorgvuldig alle heesters snoeit in een lekker zonnetje. De hemel trekt langzaam open en het is zo warm dat ik de rest van de dag in een T-shirtje loop. November, en de vlinders dartelen nog rond, de sprinkhanen en krekeltjes laten nog van zich horen en hier en daar zoemt nog een bij of zweefvlieg. na een aangenaam uurtje en met nieuwe leenfilms en -boeken, gaan M&M weer naar huis. Het is al tegen 1 uur als Marc oppert een wandeling te maken vanmiddag en niet in de buurt maar in een gebied waar we al eens eerder hebben rondgedoold met de Rode LaRo. Dus een keertje brood tussen de middag, koffie mee en koekjes en natuurlijk de staffkaart met koplampjes. Want er liggen oude mijnen en je weet nooit wat een gat of schacht we tegen komen. Grotten, bunkers, mijnen, M&M willen daar persé altijd een kijkje in nemen en snuffelend klauterend net zo lang scharrelen tot we het zat zijn. De mijngebouwtjes liggen in een prachtig stil en verlaten beukenbos, dat hier en daar wat jonge eiken heeft staan en verdwaalde berken. De paddenstoelen staan overal in vele varieteiten en ik fotografeer mijn batterij op. Plots is het over vieren! Het is maandag en schrik dat ik misschien Yoga missen moet na 2 weken vakantie. Snel sjoeven we door het prachtige landschap naar huis, het is stil in de auto op de terugreis. Ik kijk dromerig naar buiten, Marc fantaseerd over teruggaan met abseil-touw en kaplaarzen om de schachten in te gaan en MarK laat de indrukken op zich inwerken en krijgt er na iedere bocht nieuwe bij!
Thuis pak ik mijn slaapzak en ga naar het stadje voor 1,5 uur lief zijn voor mezelf. Het laatste kwartier is het tot rust komen in jezelf om daarna je slaapzak in te kruipen. De judo-mat is koud en na de moeilijke oefeningen koel je snel af. Het TL-licht gaat uit en de dromerige hypnotiserende stem begeleidt onze ademhaling tot regelmaat. Zodra ze even stilte heeft val ik in slaap en ik schrik nogal als die TL-bakken weer aanflikkeren. koud ga ik naar huis. Daar eten we vissticks met brood en kijken we de foto's die ik gemaakt heb.

Jonge beuk

Wat een gelijkgestemde rust vandaag. het doet ons drieëen goed en laat zal het vanavond wel niet worden.