In de dikke enveloppe met post uit Nederland, ook de aanslag voor de gemeentebelasting; de welbekende Taxe D'Habitation. Na de vorige aanslag hebben we ons adres gewijzigd met de daarvoor bestemde formulieren. Maar toch is de 2e aanslag weer naar Nederland gestuurd, destijds onze hoofdwoning. Helaas, deze wijziging is nog niet tot in alle dossiers doorgedrongen. Het bedrag valt mee; 208 euro. Maar 118 euro hiervan betreft tot onze verbazing kijk- en luistergeld. De Franse overheid gaat er vanuit dat je TV kijkt / radio luisterd. Wij doen geen van twee, we hebben niet eens een goed werkende radio of satelliet-ontvanger. Wel internet, waar we beiden mee zouden kunnen doen, maar niet willen.
Ik moet er ook echt even uit vandaag, in de koude natte klets. Marc is al ruim een week niet het terrein afgeweest, dus we vertrekken met fris gemoed naar het belastingkantoor 45 minuten rijden verderop. Om eens te vragen hoe dat zit en of we dat echt moeten betalen als we geen radio of TV luisteren en kijken? Het ouderwetse nieuwe cheque-boekje gaat mee, wie weet zijn we gelijk van de aanslag verlost door een cheque uit te schrijven.
Een prachtige rit met de bewolking net hoog genoeg om mooie vergezichten te zien. Weilanden met dor en te kort gras waar prachtige 'Aubrac'-koeien staan te grazen en alle ruimte nemen die ze krijgen. Hier en daar een blonde stier bij een gevulde ruif die het hooi staat te verkauwen. Het lijkt hen amper meer te smaken, zo ongeinteresseerd en langzaam als die kaken malen kunnen. De kronen van de bomen steken kronkelig af tegen de muisgrijze hemel, de korsmossen geven de bossen een haast fluoriserende gloed. Rook uit de schoorstenen van alle karakteristieke huisjes met hun onregelmatige lauze-daken en wat boeren die met de kraag omhoog, kaplaarzen en petjes op door de velden lopen en aan de kant gaan in hun roestige trekkertjes. Natte sneeuw plakt aan de voorruit, die gelijk wegsmelt door de warme cabine. In het zomers zo vrolijke gezellige dorp zoeken we het Tresor, waar we kunnen betalen en inlichtingen kunnen krijgen. (ik maak in gedachten even een lachend zijsprongetje naar Asterix & Obelix en het 1e legioen, over 'Inlichtingen' gesproken!!)
Maar met de auto haast op de stoep van het gebouw, zien we al dat het gesloten is. Ik laat Marc de brief zien met de openingstijden. Het staat er zo: "TLJ9H-12H13H30-16HSFLUNJEUAMVEND" Marc ziet het gelijk en zegt "SF is sauf". Dus juist niet op maandag, donderdag(middag) en vrijdag..... ow dat heb ik weer!
En zo heb ik weer wat geleerd....
De terugtocht is haast nog indrukwekkender als de heenweg. Door de gorges van de bovenloop van de rivier waar we aan wonen, met nog meer kleur op de hellingen door het haast rode verdorde varenblad en de kale bosgrond met enkel beukenblad en hier en daar een grote donkergroene heldere hulst met besjes. Ik blijf me verbazen over de natuurpracht hier, het went niet, het wordt niet gewoon en ik kan het niet laten dit landschap te vergelijken met mijn achterland. De Biesbosch en de Alblasserwaard. Dat ook prachtig is tijdens alle seizoenen, dat ook hele mooie vergezichten heeft, al zijn ze dan zo plat als kwartjes, al zijn de bomen wat saaier van kleur en zonder korsmossen erop. Ik kan geen appels met peren vergelijken, laat staan een franse gorges en de polders van de Alblasserwaard.
We hebben dus niet voor niets 2 uur in de auto gezeten en de winter ervaren.
Kerst is hier al begonnen, alle winkels en etalages zijn al versiert. En samen met die flikkerende kitcherige lampjes, kerstmannetjes en rendier-sleëen doet de winterse kou en haar buien ons wel laten weten dat zonder Sinterklaas de winter er ook wel aankomt.
Dat is een wat gek gegeven, dat de Goedheiligman hier echt niet bestaat, terwijl er in Nederland nog over getwist kan worden in het gezelschap van kinderen.
Geen Sint, maar wel Sainta???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten