maandag 23 november 2009

Hollandse boterham

Het is een koude natte dag, mistig en wat guur. Ik kan eindelijk het middenhuis schoonmaken na al die tijd klussen aan de CV. Aai volgt me overal, want Joppie is weer op terroristenpad. Het is ook een beetje 'november-blues', castel lummelt in haar huis, katten slapen wel erg veel en wij krijgen onszelf ons bed niet meer uit voor half 9. Wekkers of niet, we slapen er beide doorheen. De kachel aan en een vuurtje in de schouw, maken het gezellig warm in huis. Het is zo wennen dat zelfs het middenhuis warm is. De radiator in de bar is lek, die heeft scheurtjes in het ijzer, maar met een dweil eronder komen we er wel de winter mee door. Wel gaat de radiator-speurtocht verder. Om in de bar te vervangen, een 2e in de slaapkamer en het chateau heeft er nog wat nodig.
's Middags voel ik me genoodzaakt toch wat dood hout te zagen voor de ketel, Marc brengt het naar de schuur waar het echt goed drogen kan.
Ik rij in een ontzettend sombere natte gorges naar yoga en doe een boodschapje. Winterjassen en sjaals, petten en wanten; echt winters en al donker, een vreemde gewaarwording dat alle winkels nog 2,5 uur open blijven.
Na yoga rijd ik voorzichtig naar huis, ik wil geen wild op mijn motorkap.
Thuis zet Marc de boterham klaar. Een echte hollandse boterham, voorgesneden plakjes van nog geen centimeter. Het voelt zacht, slap en licht aan. Cees en Harry hadden twee broden meegenomen. Dat willen we natuurlijk niet weggooien en hij legt de zak op tafel. We eten beiden een snee of 7, het vult niet. We zijn al zo gewend aan eigen brood, ik bak het al ruim een jaar zelf en is niet te vergelijken met dit hollandse bammetje. Door de uiterste houdbaarheidsdatum van 5 december op de bak fromage blanc denk ik even weemoedig aan echte hollandse dingen die hier wel 1100 kilometer ver weg zijn. Via internet kunnen we nog wel veel Holland tot ons nemen, maar kwa eten en mentaliteit is het onhaalbaar ver.
Door het lezen van 'Het Diner' van Herman Koch, zie ik weer de echte hollandse identiteit... anders uiteraard en we groeien er snel van weg. Ik kan het me allemaal niet meer voorstellen, ook om weer in Nederland te wonen en met alles op z'n Hollands mee te draaien.
Nog 1 bammetje dan, met hagelslag, toch wel lekker....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten