Zoals bijna alle donderdagen, ga ik naar de markt. Dikke mist beneden betekend meestal een heldere lucht boven op het plateau. Het is koud en vochtig, maar helder genoeg voor de zon. Ik kom eerst Pierre tegen die me uitnodigd voor een bakje koffie in het café. Het oude baasje, buurman van H&T, kan binnen gelijk wat handen schudden, hij woont zijn hele leven al in deze gemeente en kent dus echt iedereen. Ik geniet van zijn binnenpret; oude man zonder vrouw of kinderen die met een blonde jonge vrouw gezellig zit te babbelen. Het volgende 'genieten' komt doordat ik wonderwel een echt gesprek kan aanknopen over van alles en nog wat, onder toeziend oog van de flirtende 'kroegbaas' en de stamgasten, die inderdaad iedere week hetzelfde zijn. Drie dames van net iets ouder als ik behoren daar ook bij, ze krassen iedere week hun kraslootjes, drinken een sapje en babbelen. De eerste keer dat ze me opvielen praatten ze nog luid en begreep ik enkel flarden. Nu ze mij steeds terugzien en begrijpen dat ik hier woon en geen toeriste ben, dempen ze hun toon en is het meer gekonkel dat ik zie en hoor. Ook die dames doen hun best te flirten met de vlotte kroegbaas, een verzorgde 50-minner die sinds 10 maanden single is, er heel goed uitziet en een innemende glimlach heeft.
Als hij de koffie op ons tafeltje zet, buigt hij zich wat naar me toe en ik vraag hem of hij denkt dat ik engelse ben, omdat hij me altijd begroet met een 'Hello' zonder accent. Nee, hij weet wel dat ik Hollandse ben, die zijn 'coquille'. Engelse dames vindt hij maar zo-zo. Ik schiet in de lach, maar zeg hem ook eerlijk dat ik thuis dat leuke woordje gelijk op ga zoeken voor een juiste vertaling. Hij zegt het zo zachtjes dat ik me echt nieuwsgierig laat maken.
Later sta ik te wachten op mijn beurt bij de groentenman. Opeens staat de gerant weer naast me met een boodschappenlijstje tussen de lippen. Hij zegt wat tegen me, maar door dat stukje papier versta ik hem niet goed. Ik haal het velletje tussen zijn lippen uit en verklaar dat ik een goede articulatie nodig heb om hem goed te verstaan. Weer die lach en we lachen samen en maken de groentenman nieuwsgierig. Hij spelt het kooswoordje zachtjes voor me uit en vertrekt met een knipoog. Dat openlijk flirten kan hier en het voelt alsof ik één van hen ben, maar dan met een smaakje; étrangere....
Na deze ochtend op de markt waarin ik bevestigd word dat we toch heel aardig aan het integreren zijn, voel ik me licht en blij en kan de hele wereld aan. De verse spinazie, met blad zo groot als een pannendeksel, smaakt ook beter als de diepvriesversie en met veel zin trek ik werkkleding aan en pakken we alle spullen om verder te werken aan het hek voor de ezeltjes.
Samen gaan er 3 nieuwe palen in, zelf gezaagd uiteraard, en daarna kruip en glij ik de helling af met het kleine kettingzaagje en een snoeischaar. Het oude hek met schapengaas en prikkeldraad staat nog wel overeind, maar daar is alles mee gezegd. Ik worstel door oude manshoge bramenstruiken, wilde Clematis-lianen die vergroeit zijn in stok- en stokoude bosrozen. De meidoorns helpen het struikgewas met overeind blijven en de sleedoorns weren de indringers; zoals mij dus!! Alle hekpaaltjes zijn op maaihoogte doorgerot en moeten vervangen worden. Diverse omgevallen bomen liggen op het hekwerk en het wild heeft overal doorgangetjes gemaakt door het schapengaas omhoog te duwen. Ideaal voor Castel, maar net te laag voor mij.
Ik volg het hek een paar honderd meter en kom uit bij een ravijntje waar een beekje stroomt. De omgevallen bomen daar lijken tropische mini-tuintjes met al die varens, mossoorten, paddestoeltjes en klimop. Heel bijzonder met het geluid van kabbelend water erbij en al zicht op het meer.
Al bekaf, blijf ik even rond het meer dolen tijdens ondergaande zon. Prachtig met de dode boomstaketsels, de stilte en die laatste zonnenstralen.
Omdat ik ook nog terug naar boven moet via dezelfde richting, ik heb de zaag op de plek laten liggen waar ik stopte met werken, ben ik nog moeier als ik weer op het bospad sta. Wat een klim tussen al die jonge boompjes en stugge struiken door!
Erg moe duik ik gelijk onder de douche thuis en ga lekker creatief aan de slag in SecondLife. Even rust met spinnende Cros op schoot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten