24 April vorig jaar, nadat we onder de indruk van het zien van ons huis, naar boven rijden om alles even te laten bezinken en een plekje willen zoeken om in de auto te slapen, checken we bij het sportveld van de gemeente op de labtop, of de telefoonlijn geschikt is om op te internetten. De lengte van de telefoonlijn laat gelijk zien dat die belangrijke wens, bijna bovenaan ons lijstje van prioriteiten, onmogelijk is. Vanaf dat moment is Marc al bezig met het denkwerk en het surfen.
31 Oktober 2009, anderhalf jaar later. Een zaterdagochtend. De post heeft tot net in de middag. De spanning is te snijden. We vitten, Marc zoekt afleiding in de schuur met het werken aan de CV. Ik maak de bovenkamers schoon en doe de was. Onderwijl surf ik op de koeriersdienst van La Poste om te kijken of we er toch niet achter kunnen komen waar de modem nu is. Ik stuur hen zelfs een mail in het frans. Maar geen antwoord of bericht, geen telefoontje van de postbode... Bedrukt eten we een lekkere maaltijd en gaan daarna weer verder met ons ding. Plots pakt Marc de auto en rijdt weg. Verontwaardigd dat hij niet even zegt waar hij heen is ga ik verder met het stofzuigen om de spinnenwebben, onzichtbaar op de schrootjes, weg te halen. Het is herfst, volgende week zit het er weer vol mee.
Als Marc binnenstapt na 10 minuten, reageer ik niet, "laat maar" denk ik nog.
Hij houdt een modem in zijn hand, de LiveBox.... Gewoon zonder aankondiging of handtekening in de brievenbus. Daar zakt je broek toch van af!!! We maken ons geen illusies, Marc pakt hem uit en gaat aan de slag met de snoertjes en papieren.
De installatiehandleiding zegt dat inlognaam en password op internet staan. Op internet staat dat deze twee in een brief staan die de ADSL-aanvraag bevestigd. (nooit ontvangen). De klantenservice zegt dat de modem plug-and-play is, dus zitten de inlog-gegevens in de Livebox gebakken. Een ander van de klantenservice zegt dat je dit per sms krijgt. Niets van dit alles en de engelse klantenservice is op zaterdag gesloten. Ik laat Marc en ga verder met de was beneden.
Opeens hoor ik heel hard een schreeuw en ren naar buiten om te weten wat er geschreeuwt wordt. "CHAMPAGNEEEEEEEEEE!!!!! Ik ben online. De klantenservice (franse hulp-lijn van FT) heeft me het password gespeld".
pfffffffff beduust werken we dus een uurtje, doen de updates na 10 maanden. Gek. Het is net of je 16 miljoen wint in de loterij en door de schok niet blij kunt zijn.
Het feestje ter ere van T.'s verjaardag eerder deze week is een welkome afleiding om stoom af te blazen. In ons beste goed gaan we vroeg op de avond weg. Morgen weer een dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten