tag:blogger.com,1999:blog-83294136644645738502024-02-02T16:19:39.928+01:00de Onzichtbare BrugAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.comBlogger1670125tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-68763691852309280042018-02-07T13:11:00.000+01:002018-02-07T14:40:59.458+01:00een helende druide<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig8Y9NpEi80K68qKwqweocmJi7_snVXemd8PFhGfn3iWbc18gZ-FPjB2kHc4GWy0e4lrmeausCPnk3NKAHvt1tlBiFWmFoeseh2K0xGK_7aY3c2ckTzT1q-KThE9BuCJSAJ-ST_eUJ2fc/s1600/Druide.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="288" data-original-width="302" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig8Y9NpEi80K68qKwqweocmJi7_snVXemd8PFhGfn3iWbc18gZ-FPjB2kHc4GWy0e4lrmeausCPnk3NKAHvt1tlBiFWmFoeseh2K0xGK_7aY3c2ckTzT1q-KThE9BuCJSAJ-ST_eUJ2fc/s1600/Druide.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="text-align: justify;">
<span lang="NL" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: NL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="text-align: justify;">
<span lang="NL" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: NL;">Bij het woord alleen al kan ik enkel denken aan de druide Panoramix, naar het Engels vertaald als Getafix, uit Asterix en Obelix. De schrijver, Albert Uderzo, heeft zijn stripboeken gebaseerd op de geschiedenis en overgebleven kennis over de Kelten in Frankrijk. </span></div>
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="text-align: justify;">
<span lang="NL" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: NL;">Druiden waren toen tegelijkertijd </span><span style="color: black; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">priester<span style="background-color: white;">, </span>bemiddelaar<span style="background-color: white;">, </span>arts<span style="background-color: white;">, </span>wetenschapper <span style="background-color: white;">en </span>rechter.</span></div>
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="text-align: justify;">
<span style="color: black; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="text-align: justify;">
<span lang="NL" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: NL;">De eerste Fransman die wij persoonlijk ontmoetten was de vorige eigenaar van het huis.</span></div>
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="text-align: justify;">
<span lang="NL" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: NL;">Hij toonde de
tatouage op zijn schouder aan de struise blonde. Het Rune-teken voor het cijfer
tien, zijn ordenummer. Druide zei hij te zijn en de makelaar toonde haar mening
uit beleefdheid niet, maar ‘wat een type’ moet ze gedacht hebben. Op het oog
een vriendelijke joviale man, maar verhalen, ook een praatjesmaker met de armen
gul wijd open maar te veel archetype om niet gealarmeerd te zijn, als schoongewassen vuile handen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="text-align: justify;">
<span lang="NL" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: NL;">Geen van de toenmalige functies die een druide een druide maakt waren in deze wanna-be aanwezig. We troffen straffe medicatie aan uit de pharmaceutische industrie die niet in een septic tank mag en in een ziekenhuis bij het speciale afval moet. Wat hem arts-af maakt en zeker geen wetenschapper. Rechter besliste ooit dat druide achter slot en grendel moest en gezien onze vondsten terecht.</span></div>
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="text-align: justify;">
<span lang="NL" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: NL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: NL;">Alle ruimtes van
al zijn gebouwen en het woonhuis stampvol spullen en troep, verteerd, ook
vergaan, de glans soms nog zichtbaar, houtwurm, rotte hoeken, prachtig
gereedschap, bijzondere snuisterijen. Alles onder het stof, spinnenwebben zwaar
van vuil, muizenkeutels en hun lijkjes, slangenvellen, naar binnen gegroeide
klimop en het mos aan de binnenkant van de oude raampjes. Resten van een
bijenvolk, de stukken raat nog aan de stenen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: NL;">Hij liet acht
bedden staan. De Fransman met zijn praatjes en tatouage kreeg het voor elkaar
om de meeste gebouwen leeg te halen, ook van heel oude rotte meuk in onze ogen.
Dat waren die bedden trouwens ook, vies idee en dat nog zonder alle verhalen
die de rondte deden en ons werden verteld over deze vorige eigenaar. Het moeten
meerdere kleine vrachtwagens geweest zijn of vele ritjes heen en weer a 90
minuten.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: NL;">Daar heeft hij
aan de snelweg een flink terrein met een hoofdloods die er vervallen bijstaat
en vele aanbouwtjes, keetjes en schuren. Meuk, goedkoop of 2<sup>e</sup> hands,
broccante, vrachtwagenverhuur, dumppartijen, schroefjes moertjes,
gereedschappen, machines, kunstgras en tafelzeil, alles. Een sjacheraar dus.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpLast" style="text-align: justify;">
<span lang="NL" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: NL;">Praatjesmaker werd
hij voor ons door zijn aanbod terug te trekken op een wat flauwe laffe manier
onder een dekmantel van een handig zakenmannetje waarvan de buik door het
overhemd heen komt, smakelijk. Hij had ons toch echt beloofd een vrachtwagentje
ter beschikking te stellen voor het verhuizen van onze huisraad. En ook om ons
aan te wijzen waar precies de leidingen liggen van de bron, dit omdat het
steile paadje naar het reservoir kapot dreigt te gaan door quads, motoren en
buggies. We weten het nog niet en hebben de natuur het pad laten overgroeien,
alleen te voet kun je er omhoog.<o:p></o:p></span></div>
<h3 style="text-align: justify;">
<span lang="NL" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; font-weight: normal;"><span style="font-size: small;">Terug naar druide nummer 10. De verhalen. Heeft in de bak gezeten voor
heling. Liep altijd met een overdreven goed gevulde moneyclip rond. Had altijd
praatjes, kon altijd alles regelen, als je z’n vriend was natuurlijk. Er waren
in en rond het peperkoekhuisje in het grote bos veel feesten. Locals biechten
op dat er veel naakt gelopen werd, veel drank, heel veel drank. Inval van de
gendarmerie of politie op zoek naar? We zullen het nooit weten.</span><o:p></o:p></span></h3>
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="text-align: justify;">
<span lang="NL" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: NL;">Wij struinden in
het begin door zijn resten, het vuil en verval nog beter zichtbaar en soms een
mooi of handig ding om te bewaren. Zo vonden we een geladen jachtgeweer op
zolder, een kruisje van bakeliet met een zilveren christus eraan uit het jaar
1910, een tin gegoten klein oud klapperpistooltje, oude gereedschappen die goud
waard bleken te zijn, potten verf in goede staat, een partij prachtige Algerijnse
wijn uit 1989 naast een inmiddels azijnrosé en andere oude bocht. Muntjes her
en der, de oudste uit 1922.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: NL;">In al die jaren
werd er rond de gebouwen en op het terrein veel gegraven, voor onderhoud en
aanleg op de oude manier; twee handen en een schep, soms de pikhouweel. Zo
vonden we ook oud glaswerk, vaak stuk, scherven van aardewerk, oude hulzen van
jagers, plastic, heel veel oud ijzer en een doosje met zakjes horloges en delen
ervan. Zo van de juwelier, afdeling ‘te repareren’. Alle mooie vondsten kregen
een plekje aan een balk of de muur in de kleine eetkamer, onderdeel van de
geschiedenis van dit oude huisje in het bos.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: NL;">De aangebouwde
keuken heeft een ecologisch dakje. De goot lekte jaren, zo de keuken in, met
straaltjes. Dus eerst het dak gerenoveerd en nog lekkage, de goot wat opgelapt,
nog steeds lekkage. Toen maar een stuk van het eco-dak af gaan graven, gelukkig
daar waar geen baby-acacia’s en ligusterstruiken staan. (Geen aanraders voor op
een ecodakje.) Het asfaltpapier heeft scheuren, duidelijk. Andere projecten
gingen lang voor, maar dit werd urgent en in de nattigheid graaft Marc het dak iets
verder af en de schep stuit op iets stugs wat geen boomwortel kan zijn. Een
schat?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: NL;">Hij graaft een
plastic tasje op met daarin een zilveren bordje, een zilveren beker en klein
gevuld etui wat nog eens 6 zilveren bekertjes bevat. Alles is gegraveerd, het
bordje zelfs met de initialen van de schatgraver zelf. Eén beker is in de 19<sup>e</sup>
eeuw gemaakt en gegraveerd, het heeft niet de coating als de andere 6. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBqbDrFenv9syyVTITuCJObZDoui-qL71iUWQmN_kPKhUyf_ryIRaB15GCRABrlKERZmM4D-VTXW_M7KdvYyYccP2hT7s-Acukr2ocKen6rXtEIuppXKb4T9NWO4u1o_VbS5OV6cKo07k/s1600/27540223_10208344790417459_3739516595604838821_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBqbDrFenv9syyVTITuCJObZDoui-qL71iUWQmN_kPKhUyf_ryIRaB15GCRABrlKERZmM4D-VTXW_M7KdvYyYccP2hT7s-Acukr2ocKen6rXtEIuppXKb4T9NWO4u1o_VbS5OV6cKo07k/s320/27540223_10208344790417459_3739516595604838821_n.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL" style="font-family: "arial" , "sans-serif"; mso-ansi-language: NL;">Gestolen goed of
nog te helen, dat is de vraag. Van wie al deze schatten zijn zal nooit
duidelijk worden, wie ze er achterliet wel. We zijn benieuwd wat er her en der
nog meer opgegraven kan worden. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-68119245093079264822017-09-13T13:14:00.000+02:002017-09-13T13:14:19.933+02:00je gedragen weten<div style="text-align: justify;">
De vrouw van de slager, zij blijkt toch echt de baas, stopt me bakjes met gerechten toe als ik bijna klaar ben met werk. De slager met zijn oorkondes voor de beste bloedworst, de beste paté en meer soortgelijke ingelijste getuigenissen van vakmanschap, bestiert een familiebedrijf en kan al lange tijd geen goede spoelkeukenmedewerker vinden. </div>
<div style="text-align: justify;">
Eigenlijk had ik er nul aandacht of energie voor, dacht ik, om een vriend, die zich verveelde maar geen Frans spreekt, voor wat weken aan te bieden als hulp in zeer drukke tijden; augustus. Dat verliep goed en 1 credit bij de slager verdient. Doorgebeten en mezelf aangeboden en nu een tijdelijk een contract. </div>
<div style="text-align: justify;">
Zomaar via via een werkadres erbij twee jaar geleden, dan bouw je iets op. Geen idee wie het waren, nu wel. Zij huurden een enorm huis, een mansion bijna, om er zeker van te zijn rustig vakantie te kunnen vieren in hun omgebouwde schuur er vlak achter. Parijzenaren, een leuk stel, die mannen. Ik hielp mee om hun feest op te zetten en maakte dat grote huis schoon en klaar voor vrienden en familie, alle hotels en kamers in de regio ook vol met gasten, een groots feest. Langzaam begin ik een beeld te vormen van hen, hun leefwereld en mijn rol hierin zo af en toe tijdens hun vakantie's en in m'n up tijdens tuinwerk rond de schuur. Ik en Marc mochten ook op het feest komen en zo gingen we samen in onze trouwkleding van 2006. </div>
<div style="text-align: justify;">
Precies één week later barstte de bom in huize M&M en belande als key-keeper en house-sitter in hun schuur, wat een luxe vakantiehuisje is geworden. Te veel in hun privacy kreeg ik het huisje dat half af is naast hun huisje, wifi, chemisch toiletje, koelkast, verwarming, goed bed en privacy. Een vriendin leent me een oventje en een gasstel, water kan ik buiten tappen, een stortdouche kan ik binnen halen. Drukte tijdens augustus luwt en ook de mannen van de schuur gaan terug naar hun leven in Parijs. Ze laten het grote huis voor me achter, die mansion, om te wonen zolang ik nodig heb, met gesloten beurs tref ik de boel verlaten als ik terug kom van mijn eerste werkdag bij de slager. Sleutels uitgespreid op tafel, er is een stofzuiger doorgehaald en keuken is altijd als om door een ringetje te halen. Het grote huis is netjes bewoonbaar achtergelaten en kent absolute stilte. Wat een gift.</div>
<div style="text-align: justify;">
De mensen observeren, het leven gaat door, de wereld draait verder, het is Nieuws maar de schokgolf ontbreekt. Ik vervang Annette weer, zij runt een gite en appartementen. Augustus, volgeboekt, erg veel werk, vindt zij. Ze heeft gelijk. Ze zet reserveringen stop voor het appartement en regelt voor de eerste 3 weken een ander om de gite te runnen. Wind uit mijn zeilen, want ik vaar nogal hard. </div>
<div style="text-align: justify;">
Mijn Franse vriendin is meestal nauwelijks bereikbaar tijdens augustus, maar fijntjes en ontspannen trekt ze me de weken door, legt me in de watten, geeft me de meest luxe lokale hapjes mee en helpt waar ze kan met kleine dingetjes, een tisane-moment om wat te babbelen en wat wijze woorden, want die is niet van gister. </div>
<div style="text-align: justify;">
Een nieuwe vriendin hier neergestreken anderhalf jaar geleden. Stond op de stoep ergens maart dit jaar. Ik wenste me in het begin van het leven in Frankrijk een vriendin toe. Eén op een half uurtje rijden, niet te dicht bij, net te ver weg. Ze moest wel Nederlandse zijn, praat nou eenmaal makkelijker, en beetje van mijn leeftijd en graag ook de neus dezelfde kant uit. Dat is veeleisend, maar 9 jaar later is ze er wel.<br />
<br />
Een nieuw leven in een oude jas waarvan de zakken zijn leeggehaald. Behoudend wat goed is, geen rommel erbij halend, geen modder nodig. Het maakt het me makkelijk en ik weet me gedragen door de omgeving.<br />
Alles gaat vanzelf als ik vertrouwen heb in dat alles op mijn pad komt wat ik nodig heb, op het juiste moment. De ervaring leerde me hetzelfde, het schrapt verlangens, kijken naar wat er (nog) niet is. Ik houd het graag bevattelijk en alles is al goed. Ik hoef niet alles alleen te doen, wel veel zelf. Gedragen worden zonder dat je erom vraagt kon toch wel eens helemaal bij jezelf liggen. Want zodra de eigen kracht weer groeit na rust, blijkt iedereen je als vanzelf weer voorzichtig los te laten.</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-50741410379722067972017-09-13T12:53:00.003+02:002017-09-13T12:54:29.728+02:00wachten op het einde<div style="text-align: justify;">
Voor zover ze nog krachtig is beantwoord Simone mijn omhelzing. Ik op mijn hurken naast de logge senioren fauteuil, zij ligt achterover hellend, een dekentje over de benen, pluizige pantoffels eronderuit, bungelend boven de grond. </div>
<div style="text-align: justify;">
Papi ligt na het middageten in foetus-houding op de kleine bank net voor de schouw. Die brandt al jaren niet meer, zelfs `s winters niet, wankele oude van dagen kunnen het vuur niet meer bijbenen of de baas blijven. Hij slaapt, half, soms niet, meestal wel en licht. Hij eet nog wel eens wat, geholpen door Simone die ook wel weet dat hij eerder gaat dan zij, stiekem hoopt ze van niet, wil ze die scheiding in het leven niet meemaken, want wat papi zich nog bewust is is twijfelachtig.</div>
<div style="text-align: justify;">
Hij stopte een paar jaar geleden met praten. Grommen en onverstaanbaar mompelen bleef over. Wat maanden geleden een bizarre opleving. Liep met enkel een stok van bed naar keuken en toilet en terug, een verhoogde interesse in iedereen die op bezoek kwam, in mij als huishoudelijke ondersteuner dus ook. Hoe het met de dieren is, ze bij name noemend voor zover ze namen hebben. Vrolijk, met open ogen, zijn stem luid, hij is een beetje doof, bewonder ik zijn lokale accent van het Patois, onverstaanbaar terwijl het normaliter juist goed te verstaan is, ik ben gewend aan de articulatie van de r, mits rollend als Rotterdams. </div>
<div style="text-align: justify;">
Zijn vragen in het gezelschap van zijn 3 ongetrouwde kinderen die ook nog in de kleine boerenwoning huizen geneert me wat. Ik kan geen antwoord geven, als hij ze überhaupt kan horen zonder gehoorapparaatje, ik woon niet meer daar, zie de beestjes niet, vertrouw erop dat alles goed gaat daar middels een update af en toe. De zoons lachen, bewust van het ook voor hen niet altijd verstaanbare gebabbel en uitroepen die soms ook decennia terug gaan.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ik kniel ook naast de canapé om papi zijn kussen te geven alsof hij bon ton is, blijf een minuutje plakken, zeg hem dat het met ezeltjes Ollie & Sarko alles goed is, de oogst uit de tuin weer een hoorn des overvloeds, de sangliers nog op het bospad af en toe. Of dit waar is, geen idee, maar tis zoals altijd, voor nu, voor papi.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ik aai over zijn bol en zie of hoor eventjes niets anders dan hij en mij, mooi moment, want wie weet dat hij volgende week toch toegeeft. Zijn hart dan, de rest wil al lang niet meer, maar het blijft kloppen, geeft zuurstof, vraagt om water en wat voedsel en extra zorg. Hij gaat sinds een week niet graag meer naar bed na de lunch, daar is hij alleen in de schemer van de luiken en de glasgordijnen, alleen het super-deluxe-air-matras maakt geluid in verband met de pomp. Hoort ie toch niet, maar voelt het ding wel via het matras.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh69RTyANYeagxJ1dXdsQ9WVxgNK40MGgodMKXhaoIyQz9S2oehvUbgpCo69dcyT_hckOYzZsPi4aKdgvYMH5aW2yMxQbEJcle80Fu00gbZRfxQHfC5M9GTAcu7ry9qIJsvqNh_s5_qlRc/s1600/IMG_0142.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh69RTyANYeagxJ1dXdsQ9WVxgNK40MGgodMKXhaoIyQz9S2oehvUbgpCo69dcyT_hckOYzZsPi4aKdgvYMH5aW2yMxQbEJcle80Fu00gbZRfxQHfC5M9GTAcu7ry9qIJsvqNh_s5_qlRc/s400/IMG_0142.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
Vijf jaar geleden was dit de slaapkamer van hen beide, Simone & papi. Nog zelf de eieren rapen, de postbode tegemoet lopen, wat wieden en oogsten in de moestuin op het nabijgelegen erf, ommuurd, dat wel. Tussen de eenden door, de kalkoenen en kippen in hun ruime ren met als kippenhok de sécadou, een drooghuisje voor kastanjes. De tamme kastanjebomen die nog over zijn, zijn verwilderd en geven geen mooie `marrons` meer. De Limousin kalveren bekijken, zo vertrouwd met hem, toen ik eens meeliep bleken ze schuwer. Wat een prachtdieren zijn het!<br />
Ik werk nu 5 jaar voor deze familie, waarvan de 3 van de 10 kinderen ongetrouwd zijn en dus thuis wonen. In het begin werd iedere beweging van mij gezien door Simone, wantrouwen, de minuten dat ik werkte bijna tellend, achteraf gezien bleek ze de minuten net zo snel vergeten als geteld. Maar dat wist ik toen niet. De ongetrouwde dochter heb ik jaren het IJskonijn genoemd. Geen doorkomen aan, zakelijk, afstandelijk, ook druk met studeren om het hogerop te zoeken in de verpleegkunde. Huishoudelijk is ze niet, de 2 broers zijn boers. Via het arbeidsbureau vinden ze me begin herfst 2012.<br />
Leek met betrekking tot het huishoudelijk vocabulaire drong ik in de kern door van een traditioneel, arm -toch wel- boeren gezin met vader, moeder, twee zoons en één dochter, jongste bewoner tegen de vijftig. Het hangt tegen Franse rednecks aan, maar dat zou getuigen van gebrek aan respect voor een stuk `oer` van het Franse volk. Uiterlijke schijn bedriegt.<br />
Veel gezinsdrama mee mogen beleven hielp mee een bijzondere band te scheppen met deze familie, ik kon de hand schudden van de overige 7 uitgevlogen kinderen. Ik bleef structureel de maandagmiddag komen, kocht een klein schriftje met ringband voor de overdracht met IJskonijn en mij over het werk. Elke week hetzelfde, een verandering alleen toen papi terug uit een lang verblijf in het ziekenhuis, op een zeer schoon gemaakte kamer terecht kwam in een speciaal bed voor intensieve zorg. Simone verhuisde naar de achterkamer, de drogende ham verdrijvend naar een gesloten schuurtje. Net als fruit en andere voorraden, even passen en meten.<br />
Mijn routine veranderd, ik ruil al jaren een half uur werk in voor hooi & stro voor de beestjes, maar de `ziekenhuiskamer` erbij en wat mentale zorg, want ook Simone krijgt een lichte toeval en zorgt voor extra aandacht.<br />
<br />
Dus knuffel ik haar, waar de `kinderen` bij zijn, fluister haar hetzelfde toe als ik hardop zou doen. Zij ziet iets tegemoet zoals ik ook voor het eerst zal meemaken. Zo dicht-op kwam de dood voor mij nog nooit. Het gebeurt hier, nog niet nu, afwachtend, net als zij. Serieus maar ontspannen doe ik mijn werk, voor de zoveelste keer sinds vijf jaren.<br />
<br />
Eén van de drie families waar ik werk, die <i>eigen</i> worden op de een of andere manier. Te koesteren in een leven op mezelf, een verlies verzachtend, troostend als wat familie ook kan zijn. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-67616121770359615912017-08-08T13:08:00.000+02:002017-08-08T14:22:18.360+02:00naar je hart luisteren<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Geen vertrouwd licht te zien nu de klappen en
lange flitsen de regenslag vergezelt. Aardedonker alsof de regio ten grave is
gedragen, mag verdrinken in het hemelwater dat koelt en koelt, het was warm als
het voorgeborchte van een plaatselijk inferno.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Ik ben de oceaan met een onderstroom en logge
brede golven zonder koppen. De maan trekt aan me sinds ik natuurlijke duisternis
heb leren kennen met de hoorbare stilte. Ja, stilte heeft een eigen geluid. Het
is anders dan het ruisen van je bloed, anders dan de pomp van de houtgestookte
CV thuis. Het lukt me steeds vaker gedachten uit te zetten, om het geluid van
de stilte te kunnen horen. Het is een zwart geluid dat stilstaat en leeg is,
alsof het er niet is, het is er wel.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Ooit had ik het nog nodig de maan te zien voor ik
erkennen kon dat ze vol was, en dacht ik haar sterker te ervaren met soms
aureolen die bewegen als een nevel om de aarde. Nu is het de trekkende kracht
die me wat dagen van te voren waarschuwt anders met die energie om te gaan. Een
paar dagen maar, dat gekriebel, een extra zenuw, dat reptielenbrein wellicht
die behoefte aan slaap doet afnemen, natuurlijke cocaïne, verliefd zijn zonder
geliefde, een bestemming voor de liefde voor het leven. Hoogdravend bijna en
veronachtzaamd door mens en meteo. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">De maan moet steeds selectiever zijn en zij die
haar kunnen ervaren lijken een bonus aan kracht te krijgen. ‘Ja zij, die haar
durven aanzien.’ <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Moe van alles gingen mijn ogen voor het duister
dicht voor een uur of vijf. Ik moet een plas en ga de regen in, onder het raam,
spoelt wel weg met zuiver hemelwater zoals ook de slaap door diezelfde
nattigheid van me afspoelt. Terug in bed zie ik de herinnering aan de dubbele
draagbalken met purschuim ertussen, de strakke eiken parketdelen, een
spinnenweb en de slapende vlieg. Gedachten gaan ook mee op de onderstromen van
mijn oceaan, de maan trekt er wat boven het oppervlak uit. Een golfje op de
stroom zonder puberaal te zijn brengt me bij m’n ezeltjes… En deze ene blijft
net zo lang hangen tot ik besef dat er geen moeilijke emoties mee gepaard gaan.
Ik dus best kan luisteren naar dit signaal zonder er lang bij stil te staan. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Ik kleed me aan, prop mijn sinds maanden ongesokte
voeten in laarsjes die ik de dag ervoor uit de container van de gemeente viste.
Mijn maat, waarom niet? Er zit nog heus profiel op. Trek over mijn vest een
regenjas aan en start de auto die ik zonder lichten het terrein af weet te
krijgen, ik wil niemand storen die in eigen dromen gevangen is of naar het
weergeweld ligt te luisteren.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Dat astrologen over deze volle maan spreken als
een ommekeer voor sommigen, transformatie die een nieuwe era inluidt. Het klopt
als een bus, toch ga ik liever voorbij aan zulke uitgediepte zaken die men
probeert met woorden over te brengen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Ik wil mijn hoefjes graag zien, ze zijn er, ik heb
een auto, ben wakker, kan gaan en naar mijn hart luisteren, vrij. De dertig
minuten op de stille natte weg leg ik rustig af, gladde banden en geschrokken
wild zullen mij niet in de berm doen belanden. Het is niet vreemd het bospad af
te rijden, omlaag, wat omhoog, verder de kloof in langs bekende bomen die ik
groet en raak met een gedachtenstraal. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Geen hond bij het hek, die blijkt in de natte
plens op de deursteen te liggen van zijn slaapkamer. Te bang om op een houten
open vloer te slapen in haar eigen villa, de schuurdeur dicht, waar ze anders
in een hoekje kan kruipen met de isolerende aarde onder zich. Ik ken dat,
gevoel van geaard willen zijn. Daarom zit ik graag op rots en steen, hout of
gras, liefst niet gemaaid zodat ik een stengels plat kan duwen als een bedje. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Alleen de regen en in de verte de bliksemschichten,
ik heb geen maan en heb het kleine lampje nodig dat ik meebracht. Ik ben geen
dievegge, toch sluip ik, maak geen herrie met het openen van het hek naar
ezelterrein. Loop het pad af, speur met het lampje naar de hoeven en anders de
reflectie in de ogen van een van de katten. Niets, dan gedrup en krekels die in
holtes de dag afwachten. Het is een uur of half vier.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">In de stal maak ik alleen het varken wakker. Big
is te slaperig om meer te zeggen dan een zacht ‘knor’, ik aai hem over de neus,
ook hij weet dat het goed is. Ik kan niet zien of hij gegroeid is, maar hij
ziet er verder goed uit. Check. Van de ezels geen spoor. ‘Miauw’ hoor ik
zachtjes op de zolder van de kleine stal. Sjakie, de stalkater, wil weten wie
er is, wat er gaande is, raar, zo midden in de nacht. Ik laat van me horen en
onwennig en verbaasd laat hij z’n koppie zien tussen de platen en zakken die op
de balken rusten en zo een hide-out zijn voor hem en de muizen.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Ik knuffel hem als hij op het bovenluik zit, als
vanouds. Ik wil hem in het donker naar beneden dragen en struikel over het
schrikdraad. De pen ervan prikt in m’n bil en een steen probeert zich te laten versmelten met mijn schouder. Door de punt ervan mislukt dit, Sjakie rent
meters verder om daar klaaglijk te miauwen, sorry pluis. Het licht liet ik branden
in de stal, het regent niet meer, de krekels zetten een tandje bij, ik loop
terug om het kunstlicht te doven zo de maan juist wat gaten vindt me bij te
lichten. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Ik blijf ze roepen, de slimme jongens die ik wat
weken geleden in de steek liet. Zolang was ik bij ze dat ik me niet alleen hun
moeder voel, maar zij zich aan mij hechtte als inmiddels volwassen kinderen. Je
kroost in de steek laten is hoogverraad, mijn zonde schoon gewassen door
lijfsbehoud, het is overal op de wereld oorlog, dan gebeurt dat en nog zonder
eindoordeel, het conflict nog niet beslecht, Niemandsland.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">De hond laat niet van zich horen, het onweer hangt
nog in de lucht. Ze ruikt en voelt het op vele kilometers afstand, ik laat haar
en ben blij dat ze niet aanslaat. Het zou hem kunnen alarmeren en ik ben hier
enkel voor de beestjes, ze riepen me. Misschien alleen om me te laten horen,
wat het zien en voelen overbodig maakt, dieren zijn basis, geen opsmuk. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Boven bij het huis roep ik de namen van de andere
katten, zie of hoor er geen een, loop door naar het terras waar de deur
openstaat, het onderluik gesloten is en twee gele ogen oplichten door het
lampje. Sooty, de ooit zo schuwe poes, nu een parmantige dame die eerder panter
is dan gewoon zwarte poes. Volle maan, ze is volledig nat van de regen, deert
haar niet terwijl ze ook onwennig luistert naar mijn stem die haar naam
herhaalt. Ze weet het weer, ik ben het, die ze een tijdje heeft gemist. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Het regent weer als ze me naar het overdekte
zwembad volgt waar ik even met haar praten kan. ‘Het is al goed’ lijkt ze
spinnend te zeggen terwijl ze me kopjes geeft en rond het pakzadel kronkelt dat
op het droogbed voor kastanjes ligt. Mijn bed roept me al terug, geen ezels,
een varken en twee katten, voor nu is het genoeg. Mijn adem zakt rustig terug
als ik de afstand met het woonhuis vergroot, fijn om even op het terrein te
zijn, voldoende, genoeg voor nu. Ik ben rustig, kalm, tevreden, het hart is
gehoord.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Een toetje bij de auto die ik op het bospad liet
staan; troostkater DQ, die geen seconde twijfelt aan wie ik ben en me begroet
met een ongekend lange miauw die zoveel wil zeggen als ‘ik heb je gemist, laat
me er even voor je zijn voor je weer weggaat’.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Ik doe het portier open en DQ staat al met
opgeheven kronkelstaart op de zitting. Ik kruip erbij, laat de deur open en hem
begaan. Na een paar minuten nestelt hij zich tevreden op schoot en kunnen we
even praten. Ik leg hem uit, hij luistert en spint, duwt kop tegen mijn kin met
de snorharen ver vooruit. De maan laat zich zien in volle glorie, beschijnt de
auto, mij, de kop van de troostkat die zonder geluid te maken praten kan. Met
moeite komt het over dat het nou eenmaal even zo moet, dat het gemis wederzijds
is, dat er een ommekeer heeft plaats gevonden. Dat deze andere rust en basis
ook goed is, anders, enkel dat. Te accepteren, geen andere optie. Hij kan,
accepteren van wat is. Ik heb er nog moeite mee, ik kwam langs omdat ik dacht
dat de ezels me riepen. Misschien alleen om me het gevoel te geven dat er niets
verloren is. Dat de liefde, het vertrouwen en het nu het enige is dat er nu toe
doet. Dat datgene dat ik achterliet blijft bestaan, ook tijdens zwarte nachten,
eeuwig beschenen door de maan. Dat het een juist moment was mijn bed even te
laten rusten en te luisteren naar mijn hart.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL"><br /></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">De terugrit leek de aanvang van een tocht naar
Nederland, ik vertrok dan ook zo vroeg, de wegen leeg, de luiken dicht, geen
tegenliggers. Weer doe ik de koplampen zo snel mogelijk uit als ik het terrein
op rijd. Er waren geen herinneringen, geen emoties, er was wat er is.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<span lang="NL">Ik laat mijn ogen moe worden door middel van wat bladzijden
uit een briljant debuut en slaap mijn tweede nacht van 5 uur.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-38374191337114950942017-07-17T00:28:00.001+02:002017-07-17T00:29:10.077+02:00De Gebroeders Garagist & Maman<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOtYzKSAD-WYEODBkFPjCRYhWzym9JSV90daY_oi6ocq1WoGwoQCuWuduKutN71-ec-qSk9AArs8f3aL9fX4dMJSEV6RLZRR22zS0YtrkPBWUKlPOrWzwbXboQtw95cIiO42xJkOBFZX4/s1600/IMG_2790.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="1024" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOtYzKSAD-WYEODBkFPjCRYhWzym9JSV90daY_oi6ocq1WoGwoQCuWuduKutN71-ec-qSk9AArs8f3aL9fX4dMJSEV6RLZRR22zS0YtrkPBWUKlPOrWzwbXboQtw95cIiO42xJkOBFZX4/s320/IMG_2790.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Zo'n achteraf garage die er al wat generaties zit in een bocht met 2 oude pompen en een aftands hangend bordje met 'ouvert' of 'fermé' aan de hoge lantaarnpaal. Het bedrijf zit ook echt in zo'n eenvoudig pand van platen, dat vies is, enkel glas heeft en een wat verlopen sombere kale showroom waar de paar nieuwe auto's te koop de show ook echt moeten stelen,ondanks dat het gewone auto's zijn in plaats van de chicste van het merk. Het merk dat op het pand staat, ze doen namelijk niet aan onderscheid van merken. Het zal wellicht om de soms opwindende kalenders met vrouwelijk <strike>bloot</strike> schoon gaan die ze toegezonden krijgen van het voermerk. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUCoL6_3T0fzao23hiQObv0uLUcnaMiDXCEN3phLYtOozqW98vxnw-XKIlGCPYHdRIea3tO-AWwxBcBsXUS1jPlj5QNiJMR4NJzmElKfAtxTayhP5JPjcuSaRAFBlWrEJRPsHkiOuXfXA/s1600/IMG_3002.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1001" data-original-width="1500" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUCoL6_3T0fzao23hiQObv0uLUcnaMiDXCEN3phLYtOozqW98vxnw-XKIlGCPYHdRIea3tO-AWwxBcBsXUS1jPlj5QNiJMR4NJzmElKfAtxTayhP5JPjcuSaRAFBlWrEJRPsHkiOuXfXA/s320/IMG_3002.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
De drie broers zijn allemaal blijven steken in het familiebedrijf. Alle drie getrouwd en kinderen, vader al wat decennia wijlen en moeder van 89 in het vissenkommetje achter de kassa c.q. receptie. Ze is pienter en heeft geen zin om in haar schattige oude huisje in het bos bij een riviertje naast haar geraniums te gaan zitten, in d'r up. Niks voor haar. Ze leert ons kennen, onthoudt onze namen en krijgt af en toe hulp bij het geven van wisselgeld, die blijft lastig, in euros.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Serge zie je bijna niet, werkt benee, de spuiterij, het plaatwerk. Ook dit pand staat op een helling en heeft een beneden en een boven, net als ons huis. Serge is er altijd, woont zo ongeveer daar, weet niet beter. Zoals Marc dat ook zoveel jaren deed, er amper bij nadenken, alleen doen. Serge probeerde voor zijn zoon middels een fotoprintje met summiere info een huisje te verkopen of te verhuren voor zijn zoon. We hebben een handje kunnen helpen, ik ken inmiddels zoveel mensen met interesse in klein, fijn, rustig en groen wonen, wederom een brug geslagen. Al zie ik het zelf meer als een ontwerp dat constructietijd, -ruimte en investeringen moet krijgen. Het bruggen bouwen blijkt hier normaal te zijn na inburgering en waardevolle ruilhandel met de garage. </div>
<div style="text-align: justify;">
De oudste van de drie, Jean-Jacque, doet de verkoop, lijkt de baas want moet iets aan hebben zonder vlekken erop en schone nagels. De royale snor, daaronder vaak een brede lach of verborgen door een gespeelde zorgelijke blik, goed gebekt ook. Handig, als verkoper. Is me 'ma belle' gaan noemen. Uitgelegd door m'n vriendin hier wil dit zeggen dat ik erbij hoor en hij me erg graag ziet. Gelukkig is dit geheel wederzijds.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiStlxM6vbByWbk6_8WOZB_VXKdVrthop7QHZto2fUDUt-EK7Uhk5UBZYuXIwVI8UREOqoVNW1bus3OdKu4cg1riCdCAOD51FZlXPxNrXzYPrBajGwLwJK2HRRFLTdbViqAyEGS6VXxr1c/s1600/IMG_3015.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1001" data-original-width="1500" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiStlxM6vbByWbk6_8WOZB_VXKdVrthop7QHZto2fUDUt-EK7Uhk5UBZYuXIwVI8UREOqoVNW1bus3OdKu4cg1riCdCAOD51FZlXPxNrXzYPrBajGwLwJK2HRRFLTdbViqAyEGS6VXxr1c/s320/IMG_3015.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
De man op het midden is Phillipe. Wandelende <i>stresseur</i> kan niet anders dan altijd de telefoon opnemen, in tegenstelling tot de andere extreme; <a href="http://deonzichtbarebrug.blogspot.fr/2017/03/le-guerisseur_23.html">de guérisseur</a>. Tot aan hartklachten aan toe en handen die nooit meer een vleeskleur krijgen, ze hangen te vaak in ergens onder achter vettige auto onderdelen. Landrover Defenders zijn hem net even te specifiek eigenwijs, we lopen de deur met de onze plat, ze rollen niet meer van de band, hij kan niet zo goed met internet overweg (onderdelen ... ?) en binnenrijdende klanten gaan voor en dure 2e huis bezitters komen ook hier vertoeven om hun dikke glimmende bak bij de gebroeders te brengen. Zoals vroeger al, ze zitten er nog, maman gedag zeggen, praatje pot. En jawel hoor, Phillipe rent alweer door. .... En vergeet onze Def of die rotklus; op internet zoeken naar onderdelen. Hij moet het doen, de chef werkplaats, maar geen feeling voor. Wel voor de auto's die ff snel kunnen, de telefoontjes. Hij baalt na al die jaren van ons, wij van hem, maar het is hier dus absoluut niets persoonlijks. </div>
<div style="text-align: justify;">
Een zeer bevrijdend verschijnsel van het <i>ons kent ons</i> op het Franse platteland. Uiteraard kennen we iets van elkaars prive scores, en passant, veel via de wandelgangen, dat scheelt in het accepteren wie iedereen is, als onveranderbaar, een stukje van de kleine gemeenschap in een enorm groot ontvolkt gebied. Een verbondenheid die ik niet (her)ken vanuit mijn vaderland.</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEribv_Y1kYrgxlhkwSCu1KV3E1h50Wr2xzestOVg4w8xjP7yuXriJBWQWXLHO4r24pmpLL3VcNYTB4KJT7qslpOkILxrNjDU8O4eZ6E5_zQaXlROaPQKp7GUzTSEZ3pUbQngCfh7hWNw/s1600/IMG_3010.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1500" data-original-width="1500" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEribv_Y1kYrgxlhkwSCu1KV3E1h50Wr2xzestOVg4w8xjP7yuXriJBWQWXLHO4r24pmpLL3VcNYTB4KJT7qslpOkILxrNjDU8O4eZ6E5_zQaXlROaPQKp7GUzTSEZ3pUbQngCfh7hWNw/s320/IMG_3010.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<span style="text-align: justify;">Showroom, kantoortjes, halletje met iets dat je ooit een toilet kon noemen. Je kunt er wel een plas doen, maar je houdt het liever op. Ik durf in die ruimte namelijk echt niets aan te raken terwijl ik nou ook weer niet zo schoon ben. Wachten op je auto doe je daar staand, drentelend, werkplaats in, en uit, rondje, rokertje, rondje in het park langs het riviertje, nog een rondje. Daar staan tenminste bankjes. Marc wil leren en zien, dus wil meehelpen. Soms mag hij al, 'laat hem maar' zullen ze denken. </span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipdevyCdNIp6mKBOs5pSFI8sckXmRu16VpKDwZkkBkKIs3FQtlrXYfMLTaOzZpAAhzhhVxv_hUz5PpkRClfwkBY1-CVUkIACaHx7L1aRRbdVslHlGvv9WZIMIJPzVqnLro91EpidPo_0A/s1600/IMG_2996.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1001" data-original-width="1500" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipdevyCdNIp6mKBOs5pSFI8sckXmRu16VpKDwZkkBkKIs3FQtlrXYfMLTaOzZpAAhzhhVxv_hUz5PpkRClfwkBY1-CVUkIACaHx7L1aRRbdVslHlGvv9WZIMIJPzVqnLro91EpidPo_0A/s320/IMG_2996.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
Laatst ging ik wat liters tanken, nooit veel, ze zijn duur in verband met een geringe opslagcapaciteit en de afstanden over kronkelweggetjes wat bevoorrading duur maakt. We komen even minder in een grote stad om goedkoop de tank vol te gooien, dan maar vaker even maman gedag zeggen en voor wat tientjes diesel kopen. De laatste weken, of nee, maanden al?, zie ik Jean-Jacque achter de ruiten van de vissenkom alias receptie zitten. Leuke babbel, serieus geneuzel en het weer of een nieuwtje ten spijt, ik mis haar wel.</div>
<div style="text-align: justify;">
Want laten we eerlijk zijn, negenentachtig jaar, al zo lang alleen, elke dag, 6 dagen per week op kantoor. Ik zou het toch al eerder los gelaten hebben allemaal. </div>
<div style="text-align: justify;">
Heel voorzichtig informeer ik naar haar, ik kon mijn oren niet geloven en mijn lachen niet bedwingen. </div>
<div style="text-align: justify;">
Die is bij haar nieuw vriend ingetrokken, in de stad, een uur verder rijden de Cantal in. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDL0P_Wm2f9rUZ5KEH9b6BU19JVFmvvjQlCairdhzoW8IFXOznfzX-lMk3FJeCLzFxj3LPFoOq6XzA8HqKn9VLhi2hlozjGfccV9tfwGweVc0Be8Iwa0-6VhRLc9RLYX9Z-GS27c4aiiU/s1600/IMG_2979.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1001" data-original-width="1500" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDL0P_Wm2f9rUZ5KEH9b6BU19JVFmvvjQlCairdhzoW8IFXOznfzX-lMk3FJeCLzFxj3LPFoOq6XzA8HqKn9VLhi2hlozjGfccV9tfwGweVc0Be8Iwa0-6VhRLc9RLYX9Z-GS27c4aiiU/s320/IMG_2979.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">maman's vissenkom</td></tr>
</tbody></table>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-62866742984382019732017-07-10T01:05:00.002+02:002017-07-11T00:02:59.666+02:00Beestjes<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
In een bos wonen beestjes. Hele grote en vele kleine. Uiteraard 's zomers wat meer van die kleintjes en 's winters gelukkig een kriebelluwe periode om de eerste vlinder met blijdschap te begroeten en hopen dat de cicades niet de acacia naast het huis uitzoeken om te bivakkeren.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Ik ben altijd gek geweest op alle soorten dieren, ook die kleintjes. Op de mug en de wesp na voerde ik vele gesprekken met de 6-potigen als kleine meid in de gezamenlijke kruidentuin van het biologische moestuinencomplex waar ik mijn vader vaak vergezelde als hij de groenten ging oogsten. Mijn broer verzamelde insecten die hij met zorgvuldigheid op spelde in een verdiepte lijst met een glasplaat ervoor. Ik had er liever een babbeltje mee en fluisterde de beestjes waarschijnlijk toe dat ik later ook voor hen bloemen zou zaaien als ik ook zo'n tuin als papa had. Dan konden we verder kletsen, want pap z'n fietstassen waren vol en we moesten op huis aan.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSrD0lS8oyu-0kHaM1zgLF_b2X2fvM9i8P6i_e86axNGOBmhzOxIW4BS10AewPMwB4eowMJL_V0g58ZEkEAvBV9Vg0mIc3twsg8cNHylCXJ1iBcLE2pPeuWvvK9lPGDFEe_dqMEZs0aF8/s1600/P1150192.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSrD0lS8oyu-0kHaM1zgLF_b2X2fvM9i8P6i_e86axNGOBmhzOxIW4BS10AewPMwB4eowMJL_V0g58ZEkEAvBV9Vg0mIc3twsg8cNHylCXJ1iBcLE2pPeuWvvK9lPGDFEe_dqMEZs0aF8/s320/P1150192.JPG" width="240" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
Als kind wilde ik graag in een heksenhuisje in het bos wonen. Geen idee wat dat inhield, wel het plaatje van afgelegen, klem tussen de bomen met vogels en hertjes en muizen en vlinders en bijen. Ik denk dat het mijn moeder was of de realiteit zelf dat dat iets onwerkelijks zou blijven tot het onbevattelijke de realiteit werd die ik persoonlijk nog steeds niet bevatten kan. </div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
Terwijl ik schrijf, staan beide zware deuren tegenover elkaar open. Een malse zomerbui laat het bedwelmd ruiken, een zomerparfum dat niet in een flesje te vatten valt. Een flesje gecreëerd in Grasse. De kleine mugjes vallen pas op als ze steken, ze laten zich rustig pletten tussen huid en eelt op mijn vinger. De glimwormpjes gloeien fel groen op in de holtes en spleten van de stenen muurtjes rond het huis, soms flikkeren ze. De mannetjes kunnen wel vliegen, ze zijn zo talrijk dat ik het aan kan zien dat ze zich doodop vliegen naar het kunstlicht boven ons bureau. </div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
Dan woon ik toch 35 jaar later in een heksenhuisje klem tussen de bomen, met klaterend water, een dak niet van peperkoek maar van zware natuurstenen en beestjes die het aantal in dat kruidentuintje van toen overdreven overtreffen.</div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
Uiteraard ook een keur aan minder prettige insecten. Niet enkel de mug of de wesp. </div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
De paar die me op volgorde van gruwelijk/eng/vies/vervelend naar net-te-doen opvallen; met stip op 1 de teek. Op 1 omdat het een parasiet is, ze er heel vies uitzien, ze gemene verdedigingstrucs hebben (wondjes, ziektes en allergische reacties) en het hele jaar door voor gruw zorgen, het altijd alert zijn. Op 2 alle steekvliegen. Waaronder dazen, (enorme paarden)horzels en de ergste de prikvlieg. Ziet eruit als een gewone vlieg. Geen huis- of strontvlieg, geen bromvlieg, maar een gewone vlieg, die steken kan. Fel en venijnig met een pijnlijk bultje nadien. Zijn we na jaren gewend aan de gewone vliegen die we vaak wel laten lopen op hoofd, arm en been, maar komen deze <i>suckers</i> de bocht om. Het verschil tussen steekvliegje en gewone vlieg is niet te zien. Op 3 de oogstmijt. God dank maar 1 periode per jaar; tijdens de oogst. Een enkeling die zich in het seizoen vergist, maar dat is te overzien. Vanaf eind augustus tot een eindje in oktober legt de oogstmijt zijn eitjes net onder de huid van zoogdieren en spuit een stofje in de huid om een tunneltje open te houden voor de larve die uit de huid moet kunnen komen om tot oogstmijt te transformeren. De stof om dat tunneltje open te houden jeukt verschrikkelijk bij mensen. Het is geen allergie of ziekte, het is een beet van de oogstmijt, ook een parasiet, gruw. Op 4 kom ik uit bij de muggen. 3 soorten die buggeren, de gewone, de kleine mugjes, wellicht die ondingen die ook in Ierland, Schotland en Scandinavie kunnen teisteren en de tijgermug. Ik sloeg er reeds 1 dood, dus weet dat ze hier zitten. Ik ben niet heel bang om er ziek van te worden, het is enkel een zorgelijke waarneming, "ook hier, gij tijgermug". Op 5 de dazen, horzels en andere soms zo stille sluipers die je tot bloedens toe prikken en zelfs je ezels te grazen nemen. Zoals die keer dat ik een groot nest verstoorde tijdens hun ontwaken middels de zachte zomerzon die later heerlijk fel zal zijn om het dennen-nectar op te sabbelen, dat is warm zoeter en zo vloeibaar, happy hour voor wespen, <a href="http://deonzichtbarebrug.blogspot.fr/2014/09/pure-horror.html">pure horror</a>. Op 6, ik mag ze niet vergeten, de processierupsen die goed gedijen en in de enige den huizen op de oprit bij het ezelhek... Tja. Ik ben er alert op en iedere processie krijgt een behandeling gasbrander. Ik zeg er werk voor af, jaag de hoeven naar de stal. De kippen eten ze alleen als ze goed door gebakken zijn.</div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
Later op 7 de gewone <a href="http://deonzichtbarebrug.blogspot.fr/2011/06/als-vliegen.html">vliegen</a>, omdat ze te talrijk zijn, overal en altijd. Ook de kleine vliegjes in het bos die afkomen op je transpiratie, al denk je niet te zweten, ze ruiken je toch. Doen niks, maar landen graag op lippen, oogrand, neus en in je oren. De nog kleinere mikken hun landing zo secuur dat ze direct op je ooglid landen, zoals we ze het bij de katten en hond ook zien doen.</div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
<i>(Insecten als hoornaars, wespen en zweefvliegen horen voor ons niet bij bovenstaand lijstje van de vervelende beestjes. Ze vormen simpelweg geen enkele bedreiging meer doordat we veel over ze weten.)</i></div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1V0PhcochuKzpmx6XnUy9yx-03eUrgIlstNQu9r0-9Ej5B07lKJuVEAnpNRVU07fpxKvJEYVkuhhlPI9mKva0Lvu2TU3Zkigc30Kn4D2RZkm9laYlXQNpQbWoxqLTuEhO3xCxzP-u6O0/s1600/P1060900.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1V0PhcochuKzpmx6XnUy9yx-03eUrgIlstNQu9r0-9Ej5B07lKJuVEAnpNRVU07fpxKvJEYVkuhhlPI9mKva0Lvu2TU3Zkigc30Kn4D2RZkm9laYlXQNpQbWoxqLTuEhO3xCxzP-u6O0/s320/P1060900.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
De eerste jaren hier, leek ik aanlokkelijk voor alle boven genoemde vervelende insecten, krabde mijn huid open, had maanden bulten, jeuk en rode vlekken. Ook stevige allergische reacties die ik met zalf en pillen van de apotheek dacht te kunnen bezweren. Niet dus, bleek weer wat jaren later.</div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
De pracht en praal van de enorme biodiversiteit in dit gebied, het stuk bos waar we leven en in de tuinen die we hier hebben vorm gegeven naar vrij inzicht, doet die enge en vieze beestjes teniet. We tolereren ze, vinden ze gevaarlijk of voor ons volkomen functieloos en soms ook destructief. Voor de natuur, de tuin, in de voedselketen zijn ze onmisbaar. We onderkennen dat het 1 geheel is, onze keuze er intrinsiek onderdeel vanuit te maken. De verbondenheid met ook echt alle beestjes wordt steeds completer. </div>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
Ook de last die we van de teken en dazen en muggen hebben wordt minder. De ergernis blijft, zeker die steekvliegjes, die laten zich niet doodslaan. Maar ach, ze doen maar, het deert niet zo meer.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmdPECAEM76T_i4C150INMn7ZoKBFKkqljdPDHkKswYuulOoXLtegDN3ssEYeJdl2m_XKe4w-xLRK2BZFFd4WxQwUehZm5L1DqakWoctQIH9am9iHdHMfs7mUpXJiZ7uvB4MhuBc6XlZE/s1600/IMG_1825.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="850" data-original-width="533" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmdPECAEM76T_i4C150INMn7ZoKBFKkqljdPDHkKswYuulOoXLtegDN3ssEYeJdl2m_XKe4w-xLRK2BZFFd4WxQwUehZm5L1DqakWoctQIH9am9iHdHMfs7mUpXJiZ7uvB4MhuBc6XlZE/s320/IMG_1825.jpg" width="200" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Dit jaar is het jaar van de bloemen. Zelfs verwaarloosde bomen en struiken, alles bloeide en bloeit dit jaar uitbundig en lang. Ideaal voor mijn natuurapotheek maar ook voor de insecten, de beestjes.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Het begint natuurlijk vroeg met een bij op verkenningstocht tijdens een nog frisse maar zonnige februarimiddag. Of een citroenvlinder die een erg genoeglijk en warme overwinteringsspleet in de muur gevonden heeft. In het bos bloeit altijd wel iets, het hele jaar door. Longkruid, het stinkend nieskruid, wilg en hazelaar en andere subtiele bloeiers. Na lentebuien en wat zon in mei komt de eerste invasie vliegen. Wat in het bos leeft, leeft ook in ons huis en bijgebouwen. Ook de motten, liever noem ik ze nachtvlinders. Hun keur is verbazingwekkend. Misschien omdat ik buiten veel voor koolwitje aanzie, en zwart-witte vlinders als zwart-witte vlinders. Het is alles te divers om erop te studeren en te determineren, te vliegensvlug ze te fotograferen. Ik mis kennis, tijd en materiaal.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Bewonderen en genieten, me rijk weten ze allemaal te willen zien is me ook veel waard.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjn8_D8V1wIpcS81u9J4DTnlG1Ledjc9UlysHYPlT9igiWVeIfb0LT28pPk4ZvF2AqSi5ZJxhkEsdCnpOpXjp-H33CW3HlPEJeLR1NNVBHFc-kHHnpQ5_vwtcxRdJOVR-4-fFIHbrlbtHA/s1600/vert.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjn8_D8V1wIpcS81u9J4DTnlG1Ledjc9UlysHYPlT9igiWVeIfb0LT28pPk4ZvF2AqSi5ZJxhkEsdCnpOpXjp-H33CW3HlPEJeLR1NNVBHFc-kHHnpQ5_vwtcxRdJOVR-4-fFIHbrlbtHA/s320/vert.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Uiteraard zien we de diversiteit ook veel terug in de moestuin. Een stuk bos op steil terrein dat we inventief gebruiken, in samenwerking met de aanwezige natuur, om ons te voorzien van groente, fruit, noten en kruiden. Niet alle beestjes zijn welkom voor de groenten, daarom een steeds meer uitgebalanceerd evenwicht met bloemen en kruiden. Dat juist ook weer mooie en andere insecten aantrekt, helpende pootjes waar we dankbaar voor zijn. Veel wilde bijen en andere bestuivende insecten. Veel vlinders, weinig rupsen tot op heden. De glimwormen blijven magisch, zeker als er een sluier mist op het terrein zweeft door de bui op warme aarde. Zilverwitte nachtvlinders landen op mijn arm terwijl ik foto's zoek van beestjes voor dit schrijven. Een mannetje glimworm, die niet glimmen kan, crasht letterlijk op zijn rug met gespreide vleugeltjes op m'n memo-blok. Krabbelt overeind en vliegt op voor de volgende crash elders. Een mugje druk ik dood zonder scrupules, een teek pluk ik uit kater Sjakie die zo op het bureau komt staan dat ik er goed bij kan, die is ook niet gek. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoY0u0GLzD3QkhIJPR_88kJIscqojtU64gmaD0HeQWjmtMt_gzxytMO2slV2FHvyeA-1dR-KYrz1BA3H0dxqY1c5VmX45fPUUgLsBgJlaUsaqncKCFv6qHSsIPslFnsaNHMi8a-NSGTBA/s1600/IMG_8303.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1001" data-original-width="1500" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoY0u0GLzD3QkhIJPR_88kJIscqojtU64gmaD0HeQWjmtMt_gzxytMO2slV2FHvyeA-1dR-KYrz1BA3H0dxqY1c5VmX45fPUUgLsBgJlaUsaqncKCFv6qHSsIPslFnsaNHMi8a-NSGTBA/s320/IMG_8303.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
De keur blijkt bijzonder. De soorten hommels, bijen, zweefvliegen, torren, kevers, vliegen, spinnen, rupsen, vlinders en die-met-heel-veel-pootjes is voor mij te veel. Dit geldt ook voor mijn ooit-inventarisatie in 2010. Met boeken en internet getracht alle soorten planten, bomen en bloemen, paddenstoelen, mossen en varens te benoemen. Geen doen, veel te veel. Laat staan insecten. Tot aan mieren en veenmollen toe, heel veel soorten. Sommige veelvraten en jagers zijn welkom en we hebben al veel ludieke verdedigingsmechanismes gezien. (zie; <a href="http://deonzichtbarebrug.blogspot.fr/2009/08/sproeikever.html">Sproeikever</a>) </div>
<div style="text-align: justify;">
Toch is het gezoem, getjilp, gefladder, de beweging en de kleuren en zelfs de reactie van insecten als je ze benadert nooit zonder effect. Ze zien en horen je, zijn ook mij gewaar. Want van elk insect zomaar een foto maken gaat zomaar niet. Hoe een mantis me observeert als ik probeer er foto's van te maken is opmerkelijk. Haast defensief keert het dier zich naar me toe, dit zonder werkelijk van pose te veranderen. Deze was verkleed als een graansoort, een aar tarwe en hing ondersteboven in de bloeiende koriander. Na een paar steken van veldwespen in 1 milliseconde en weken later een confrontatie bij een waterbak in de moestuin besloot ik het met hen op een akkoordje te gooien. Ik mag ook mijn gieters vullen voor de plantjes water te geven, wat hen weer van eten verschaft en ik zorg ervoor dat het water blijft stromen door voor de bron te zorgen en flexibel mee te gaan in de toenemende droogte en warmte van een veranderend klimaat door te letten op het watermanagement in dit kleine gedeelde biotoop. We delen, de behoefte en de zorg. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqSqbCsenoUOhJEasc7kMzMPLogdyNn65TOmnYIwR59jwk5stqIBY0U7OGQwfpjqB8tcvlZEEaM8Am8I737fZ4MDf3g5po7e0943bvL_b0uvXJzpMnker7hm-bpGF_l3PK0ki0WSowzh4/s1600/springspin.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="768" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqSqbCsenoUOhJEasc7kMzMPLogdyNn65TOmnYIwR59jwk5stqIBY0U7OGQwfpjqB8tcvlZEEaM8Am8I737fZ4MDf3g5po7e0943bvL_b0uvXJzpMnker7hm-bpGF_l3PK0ki0WSowzh4/s320/springspin.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
De plakkende vliegenstrips blijven we gebruiken. De spinnen vangen niet alles weg. Ondanks sommige 8 potige waarvan je wel zou verwachten dat ze veel vette prooien vangen in een groot web. De kelderspinnen, zoals wij ze noemen, zijn enorm, met harige poten, een lijf in 3 stukken. Lopen razend vlug, we zijn elkaar gewaar, alles mee gezegd. Verder de ragfijne spinnen die je alleen kunt zien als ze al een paar centimeter groot zijn. Als van glas, maar het kleine eivormige lijf gaat toch opvallen. De kleintjes die in de muren wonen, op het ruwe graniet met het grove oude voegsel is spinnen rag onzichtbaar. Alles dat in het bos woont, woont hier ook binnen.</div>
<div style="text-align: justify;">
Daar moet je trouwens tegen kunnen, in elk seizoen wel een soort invasie. Midje winter heb ik steevast 1 mug in de slaapkamer die zo wijs is pas op jacht te gaan als ik al in het centrum van dromenland ben waar ik metaforisch me laaf in de vrije oase van rust met utopische voeding en het leven van de liefde. De paar weken erop zal ik het weten zo diep in dromen verzeild te zijn geraakt dat ik dat onding met vleugels niet heb opgemerkt. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Met ons kunstlicht brengen we insecten natuurlijk ook in verwarring. We hebben witte doeken gespannen tussen de balken. Om het lichter te hebben in de woonkeuken c.q. salon en iets van isolatie. Met de lichten aan trekt dit nu, met ramen en deuren open, heel veel soorten insecten. Tot aan een soort juffers aan toe. Motten of nachtvlinders, rond spinnende vliegjes en ook kruipers zijn van de partij. Dat lokt gelukkig ook rovers zoals de vleermuis. Er woont een klein gezin onder het dak. Altijd bescheiden gebleven in aantal. Net als dat de hagedissen en slangen hun plek hebben & kennen. Daarom is 5 katten voor hier ook meer dan genoeg. (Getuige gelukkig ook het aantal en de diversiteit van vogels in het bos en rond het huis.</div>
<div style="text-align: justify;">
Als ik 's avonds laat nog achter de computer zit met 1 lamp aan, komt er regelmatig een een rondje of wat door de kamer vliegen. Zelfs achter de paal langs die het bureaublad ondersteunt en dus ook vlak voor mijn neus de bocht maakt. Ik buk niet, weet dat het dier z'n sonar heeft. Ik kan het soms zelfs horen, een fenomeen dat in je hoofd plaats heeft, je weet dat het van buiten komt. Via elk oor komt hetzelfde binnen, de trilling wordt gecentreerd in en door je hersenen waar genomen. Het is en blijft een rare gewaarwording ze te horen. Ik laat ze, het is leuk om de ruimte te delen met hele andere wezens en toch mijn eigen comfort zone te kunnen behouden.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL5iL8VU2SokyhnvnfD-CNZaf8W1l_gQw918s8WbOmD-ZeEyGH-sUd1UXRKu6lw6ecd6PdshRBhYOVhX3wWxT8zFdK-u7ilI_nrY1iqgXcxuDR1v5Zp18n_dzmjP32vLNecH6Jgu9bmio/s1600/IMG_6701.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1365" data-original-width="1024" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL5iL8VU2SokyhnvnfD-CNZaf8W1l_gQw918s8WbOmD-ZeEyGH-sUd1UXRKu6lw6ecd6PdshRBhYOVhX3wWxT8zFdK-u7ilI_nrY1iqgXcxuDR1v5Zp18n_dzmjP32vLNecH6Jgu9bmio/s320/IMG_6701.jpg" width="240" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-83679768790023100952017-06-14T08:09:00.004+02:002017-06-14T08:10:05.353+02:00Lekker weer? <div class="" data-block="true" data-editor="eaeo8" data-offset-key="f799i-0-0" style="background-color: white; color: #4b4f56; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="f799i-0-0" style="direction: ltr; font-family: inherit; position: relative; text-align: center;">
<span data-offset-key="f799i-0-0" style="font-family: inherit;">Vandaag wéér hitte dealen & verdrogende grond.</span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrh-__t25pBKWXzcfGX6vpYR1c_xpR9LjHKLNjpiyTuX6i1R1WkSiKMbmwgQYvUukTwSyJUP1VabDwXqTnoesZG_KblGORZO0JNLDfs0FyZwNX5DOMuRDOShjXU6Ec74ASkHGfzUyy8_c/s1600/IMG_0298.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1001" data-original-width="1500" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrh-__t25pBKWXzcfGX6vpYR1c_xpR9LjHKLNjpiyTuX6i1R1WkSiKMbmwgQYvUukTwSyJUP1VabDwXqTnoesZG_KblGORZO0JNLDfs0FyZwNX5DOMuRDOShjXU6Ec74ASkHGfzUyy8_c/s320/IMG_0298.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">deze mist belooft de hitte van de dag</td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; text-align: justify;">We zijn eraan gewend; al die maatregelen om de warmte enigszins op afstand te houden en rekening te houden met een verdrogende aarde en dus een bron die steeds minder water geeft. </span></div>
<div class="" data-block="true" data-editor="eaeo8" data-offset-key="cbl08-0-0" style="background-color: white;">
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="cbl08-0-0" style="color: #4b4f56; direction: ltr; font-size: 14px; line-height: 18px; position: relative; text-align: justify; white-space: pre-wrap;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Alle ramen, deuren en luiken dicht, 's middags niet naar buiten, op tijd beginnen met de tuin sproeien, kort, 5 minuten per vak, om dan 4 uur te wachten tot het reservoir weer vol is. Alle klusjes voor 11 uur of na 17:30, dan is de zon weg. </span></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="cbl08-0-0" style="direction: ltr; position: relative; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="color: #4b4f56; font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;">Toch is het onmogelijk een normale hap lucht te genieten. </span><span style="color: #4b4f56;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;">Het is te dik en lijkt warmer als je longen zelf zijn. Ledematen voelen zwaar, bewegen moet een stukje trager, ademen bewust en als ik dan wel wat 'moet' doen, dan ook bewust die </span></span><span style="color: #4b4f56;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;">poriën</span></span><span style="color: #4b4f56;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"> maar open houden. Zweten lijkt een gave, niet iedereen kan dit. Irritant was het ooit; die druppels die letterlijk van het lijf vliegen bij de geringste inspanning. Maar het went alleen het omschakelen na winter en lente duurt een paar dagen.</span></span></span></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="cbl08-0-0" style="direction: ltr; position: relative; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="color: #4b4f56;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;">Ook geleerd dat de locals hetzelfde doen. Net als dat je logischerwijs de weg niet op gaat -voor werk of boodschappen, al helemaal niet voor de lol-, als er sneeuw ligt. Als men dan zo nodig toch moet is zonnehoed of pet een soort verplichting en bedekkende kleding. </span></span></span></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="cbl08-0-0" style="direction: ltr; position: relative; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="color: #4b4f56;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><br /></span></span></span></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="cbl08-0-0" style="direction: ltr; position: relative; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="color: #4b4f56;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;">De moestuin doet het bijzonder goed tijdens deze hitte. Toch vraagt alles ook extra zorg en zeulen met gieters daar waar de sproeier niet kan komen is een tijdrovend klusje met de immer aanwezige zorg; die bron. Er blijken geen experts te bestaan, het systeem uniek en vermoedelijk toch een lekkage, scheur in het reservoir, een splitsing van de bron boven het reservoir of erger; de bron is stervende. (Door klimaatverandering?)</span></span></span></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="cbl08-0-0" style="direction: ltr; position: relative; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="color: #4b4f56;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><br /></span></span></span></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="cbl08-0-0" style="direction: ltr; position: relative; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="color: #4b4f56;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;">De hond eet amper en is ook tussen 11 en 18 uur niet echt actief te krijgen. De kippen zijn loom en blijven vrijwillig liever wat langer binnen. Sommigen hebben geen lust om het dagelijks ei te produceren. Katjes blijken het best te vinden en strekken zich voor pampus uit onder de auto of elders in de schaduw. Ook 's Avonds is de warmte nog aantrekkelijk. Dan wordt er lui gelegen op de nog warme stenen. 's Nachts is het poezige spul zeer actief, zat te doen, muizen te over en die indringers natuurlijk. Big lijkt het allemaal niet te deren. Gelukkig denkt hij dat hij een kleine ezel is, blijft bij hen in de buurt. Die schuilen in de koele vliegvrije stal tussen midi en 19 uur. De ezels laat ik 's ochtends soms vrij op de hellingen onder het huis. Daar kunnen ze mals groen eten tot ze knappen en hebben ze de vrijheid naar een stalletje terug te gaan. Op echt rotdagen, met temperaturen van 30+ in de schaduw en geen zuchtje wind, kun je de klok erop gelijk zetten dat ze binnen uit gaan buiken, waarbij varken Big eerst in de drinkbak gaat staan om het verhitte lijf te koelen.</span></span></span></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="cbl08-0-0" style="direction: ltr; position: relative; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="color: #4b4f56;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;">Jaja, dieren hebben hun gewoonten op een verstandige manier. Hun natuurlijk habitat laat ons zien dat ook de mens zou moeten schuilen voor de zon, net zoals voor ander (nood)weer. We volgen hun goede voorbeeld.</span></span></span></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="cbl08-0-0" style="direction: ltr; position: relative; text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="color: #4b4f56;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;"><br /></span></span></span></div>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="cbl08-0-0" style="direction: ltr; position: relative; text-align: center;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="color: #4b4f56;"><span style="font-size: 14px; line-height: 18px; white-space: pre-wrap;">Lekker weer is geen lekker weer. Weer is weer. Je kunt je ertegen weren.</span></span></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIOn6xQwK-BRbeaxULq8pyRMN25KZKcD9tzcgfr2FpR0F9he47FVu_k0yiGg8SwEGBWdbSQpFvDZZB6CIbU7hxYAF-lwexpZJklnAerOUHwQBaTRfZNgaS1sa7fmzECONCesyhtCCf5Vs/s1600/IMG_0438.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIOn6xQwK-BRbeaxULq8pyRMN25KZKcD9tzcgfr2FpR0F9he47FVu_k0yiGg8SwEGBWdbSQpFvDZZB6CIbU7hxYAF-lwexpZJklnAerOUHwQBaTRfZNgaS1sa7fmzECONCesyhtCCf5Vs/s320/IMG_0438.JPG" width="213" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">hoeven hoeden op de vroege ochtend<br />
want de rest van de dag is het te warm om hen aandacht en zorg te geven</td></tr>
</tbody></table>
<div class="_1mf _1mj" data-offset-key="cbl08-0-0" style="color: #4b4f56; direction: ltr; font-family: inherit; font-size: 14px; line-height: 18px; position: relative; text-align: justify; white-space: pre-wrap;">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-64859063106549158932017-06-11T23:50:00.002+02:002017-06-11T23:52:16.812+02:00indringers gesignaleerd<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwfaANa4b42XUHrmiozev2me7etON5WrjxA72u3lzneIOyH0Nxoa6-j6goVs-k8ZrahPkaeFSo0fRHMMlG-k-yqny26s51ksI0EwKH_0TbJ8-iBvh5xmYlQg9gag28f9QEU8PVyAGdBeE/s1600/IMG_0231.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1500" data-original-width="1500" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwfaANa4b42XUHrmiozev2me7etON5WrjxA72u3lzneIOyH0Nxoa6-j6goVs-k8ZrahPkaeFSo0fRHMMlG-k-yqny26s51ksI0EwKH_0TbJ8-iBvh5xmYlQg9gag28f9QEU8PVyAGdBeE/s400/IMG_0231.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Drum<br />is heel graag bij ons in de buurt, beste bietser ooit, maar aanraken is echt taboe</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Het werd weer laat met logees in huis, ik had dus nog niet zo lang geslapen toen kater Sjakie me wekte door zich met kracht uit mijn omhelzing te wurmen om op de vensterbank te springen en door het hor-loze raam te gluren. Ik hoor ver weg katten gekrijs. Ruzie met maar 2 mogelijkheden. Of poes Sooty is katertje Zen aan het sarren of is het een van de onze versus een wilde kat. Wellicht probeert dit dier toegang te krijgen tot de troep plus habitat en kattenbrok. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Ik hoor hoe Castel richting het onmin loopt en begint met blaffen. Ze twijfelt en dat hoor ik voor het eerst. Meestal rent ze blaffend het bos in daar waar ze wild ruikt en hoort, waken doet ze 's nachts uitstekend. Nu voel ik me gedwongen iets aan te trekken en poolshoogte te gaan nemen. Met een koplampje op sta ik slaperig en met bonzend hart buiten. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
De temperatuur is overal hetzelfde, krekels als monotoon geluid, de uil die de onrust een stuk doorgeeft aan het bosvolk door te roepen, veel geritsel in de kippenren op de helling achter het zwembad en de hond die gefrustreerd voor het zwembad langs rent. Aan beide kanten is er een muur die te hoog voor haar is erop te springen. De kippenren is vossenproof, dus ook voor haar niet toegankelijk tijdens de nacht.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Dit alles beschenen door fel maanlicht.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Met het lampje zie ik een kat. Groter dan ons onaantastbare cypertje Drum, maar dan zonder witte sokjes. Ook voor deze wannabee-aanloper is de kippenren de eerste keer een gevang. Opgemerkt worden door alle bewakers, te weten 1 hond, 1 mens en minstens 4 katten, want Sjakie bleef doodleuk binnen in de vensterbank liggen,. Soort van lering ende vermeack. </div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhoEyV_OcDIu49hax2-Qhyphenhyphen6YT1xegRfJSF2yu4EFXGKqNp1WamDJaekMzeLzJBbaHumgt__u0JxbH87POoycLXfkNKp0LmNBY92ir1aEiF_-5GDk0Au5FZ0JS8Rb6F6W4paP_tQuQKUm4/s1600/IMG_0031.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1001" data-original-width="1500" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhoEyV_OcDIu49hax2-Qhyphenhyphen6YT1xegRfJSF2yu4EFXGKqNp1WamDJaekMzeLzJBbaHumgt__u0JxbH87POoycLXfkNKp0LmNBY92ir1aEiF_-5GDk0Au5FZ0JS8Rb6F6W4paP_tQuQKUm4/s320/IMG_0031.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">de kippenren<br />
linksvoor het zwembad met doorlopende muur tussen 2 gebouwen<br />
boven en achter is alles afgesloten met hoog gaas</td></tr>
</tbody></table>
<div class="" style="clear: both; text-align: justify;">
Ik zal toch Castel de ren in moeten laten. Helemaal achterom de schuur lopen, helling beklimmen via een smal half dichtgegroeid paadje en daar het hek open doen ziet mijn slaperig onderlijf niet zitten. Dus doe ik het hekje op de muur open en til de hond erdoor. Ik klim er in kamerjas achteraan en spoor Castel aan de helling even uit te kammen. Nog 1 blaf en wat geritsel. Dan is het plots stil. Echt even helemaal stil. Dan komen de krekels terug en zie ik Zen op het dak van de Landrover. (Hij is een pacifist en pestpaal.) Ik twijfel hoe hard ik de hond terug zal roepen, ik riep haar al eens zachtjes maar het is en blijft even stil. Er liggen tenslotte vrienden en een echtgenoot te slapen, het is half 3 's nachts. Mijn 2e roep doet van alles ritselen in de ren, de trouwe viervoeter komt stilletjes en onzeker terug. Er volgt een hondensnoepje en een kroel, dan kan ik ook weer terug naar bed.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
In het oude zwembad, waar we voorraden bewaren en de was drogen, vind ik ook al tijden de zakken keukenrestjes kapot en deels aangevreten. Restjes voor het varken, soms te veel om op 1 dag te geven. Ook de zak met brood ligt er steeds anders bij en er wordt flink geknoeid door de dief op 4 poten. Castel kan er niet in, dus zij is het niet. Zo heeft Marc laatst ook 2 keer een rode kat gezien op het bospad en op de oprit. Of het verwilderende katten zijn weten we niet, nieuw is het wel. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Vossen, dassen, marters, reeën en wilde zwijnen zijn duidelijk en wij voor hen. Maar een kat die zich aangetrokken voelt door deze oase, zal een harde dobber hebben met het betreden van het territorium. Het bracht Castel ook in verwarring, hoorde uiteraard dat het gevecht niet 100% een interne aangelegenheid was, dat alarmeert. Maar een kat is geen vijand, ze heeft er 5 om zich heen, "dus moet ik nou blaffend wegjagen of weer gaan slapen?" </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Mij ging het vannacht om de kippenren. Daar wil ik geen vreemde katten in hebben, ook niet 's nachts als de kippen in hun gesloten nachthok zitten. Voor de rest is het aan onze katten. En daar hebben we alle vertrouwen in. Ook doordat ik vanmiddag, na het overkomen van een onderbroken nacht, geen schrammetje kon ontwaren bij de 4 die zich wel rond het gewoel bevonden en waarvan er één toch flink gevochten moet hebben. Ik kom namelijk niet snel mijn bed uit voor ruziende katten, dat is hier vaak snel beslecht en het gaat om niks. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Ach ja, dat heb je in familie's.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAEm9mBlrlYahQgIidAHZ46a4SSdarxcL9wsd6nEjXfugXkq4jJC5p_dFDj_OZb6fsoUKvyaJvWViCi1tLj5Dy2WXJG7ucbYo5XWmRlj1jINAW2wer6Xun3eMAbwtSb96x8KuSPtJCnFg/s1600/IMG_0236.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1001" data-original-width="1500" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAEm9mBlrlYahQgIidAHZ46a4SSdarxcL9wsd6nEjXfugXkq4jJC5p_dFDj_OZb6fsoUKvyaJvWViCi1tLj5Dy2WXJG7ucbYo5XWmRlj1jINAW2wer6Xun3eMAbwtSb96x8KuSPtJCnFg/s320/IMG_0236.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Zen & Drum -hechte vrienden-</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-80838296999039827972017-05-20T00:30:00.002+02:002017-05-21T00:36:35.992+02:00De Tuin<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKPo2ELzWXw2VkSv7sBCnFnIhVehUnitoAQZy545qARA2vCdidThlPVyFfC4KpdpEpeqt69hSXrjlC0018XyufmOmp4hpXmntrEY1x28Iw8Oo5gDPkYiHGKYJIQ9csuTLEw8n1adrh5bk/s1600/IMG_7536.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKPo2ELzWXw2VkSv7sBCnFnIhVehUnitoAQZy545qARA2vCdidThlPVyFfC4KpdpEpeqt69hSXrjlC0018XyufmOmp4hpXmntrEY1x28Iw8Oo5gDPkYiHGKYJIQ9csuTLEw8n1adrh5bk/s400/IMG_7536.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">diagonaal tuinieren</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormalCxSpFirst" style="text-align: justify;">
Wat lang verweerde
terrassen waren voor druiven, dus uiteindelijk voor wijn en overgenomen door
het bos, is nu een dynamische moestuin waar ruimte is voor vele gewassen.</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
In de winter van 2009
was het zaak eerst wat schoon te maken om te kijken waar we wat zouden kunnen
planten.</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
Acacia’s weghalen bleek
een gebed zonder einde. Ieder worteltje met nog iets van levenskracht, daar
blijken acacia’s erg veel van te hebben, bleef uitgroeien tot struik om in een
paar maanden de status <i>boom</i> al te
krijgen. Elk seizoen snoeien we het opschot geduldig weg tot de stronk is
uitgeput. Er blijven overal nieuwe scheuten opkomen; zaailingen. </div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
Bamboe blijft een
strijd a 2 maanden per jaar. Punten afknippen bij droog weer en afnemende maan
en insmeren met een fout goedje. Geloof me; met een penseeltje als er nergens
een kat te zien is. Lastige opgave, maar we houden stug vol.</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeiPiuoHv8ZhK0qk4x90Dj3FJGMMqvlJU8v2JigN_H69dRsKQy0CsZDMJEUoKW246Kih3Im5JIOXLvNu3wUPmV8V6UHAKSQtEhCa1qw5kwEliNbKDQPBkIn2IJokQ2HxMLBMJa7gLXpMo/s1600/IMG_2158.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeiPiuoHv8ZhK0qk4x90Dj3FJGMMqvlJU8v2JigN_H69dRsKQy0CsZDMJEUoKW246Kih3Im5JIOXLvNu3wUPmV8V6UHAKSQtEhCa1qw5kwEliNbKDQPBkIn2IJokQ2HxMLBMJa7gLXpMo/s320/IMG_2158.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">nog in rust</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimS5MXFnwELUaYczyST5pkItLbLv7vW19UehfDzkQUBa2HQ3AQ72H7YKQaPesJEwRtDnT0E0X3_5rVGRFJ-LlbjELpTMGXljZ3hK0TuqpZ7H2e1vcpttR6OXxVCYH0I79bSFqHtoiINJc/s1600/IMG_2176.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimS5MXFnwELUaYczyST5pkItLbLv7vW19UehfDzkQUBa2HQ3AQ72H7YKQaPesJEwRtDnT0E0X3_5rVGRFJ-LlbjELpTMGXljZ3hK0TuqpZ7H2e1vcpttR6OXxVCYH0I79bSFqHtoiINJc/s320/IMG_2176.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">overzicht<br />
eng netjes voor mijn doen</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
We ontdekten trapjes,
muurtjes die veelal ingestort waren, hoe arm dat granietzand wel niet was, hoe
zuur de grond en overal stenen en rotsen. Hoe deze grond snel uitspoelt,
evenals stenen in alle maten, als je eraan zit. Van ongeroerde grond geroerde
grond maken is hier geen goed plan. </div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
In het begin gingen we
het gevecht nog aan met brem, braam, brandnetel en klimop. Proberen we
aardappels te telen in bandentorens, net zoals op die fantastische filmpjes op Youtube
waar alles in één keer superoogsten geeft, natuurlijk. Bouwt Marc zijn eerste
stenen muurtjes, ze staan nog maar zijn al aan verval onderhevig. Het land
leeft, de hellingen bewegen, stenen en grond spoelen uit.</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
Elk jaar, nu het 9<sup>e</sup>
jaar, komen er muren bij, trappen, paden, vakken volle grond, te beplanten
autobanden. Om ervoor te zorgen dat er niets meer uitspoelt, geen mest, geen
plantjes of zaden. Voor de begaanbaarheid, functioneel en toevallig ook om aan
te zien. </div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitEFBJM31cwJhR5ev-VaJiVhNBq38ZR1Y36xtzLk_1K1kLhTY5MSsHLGAf74oYxQQmlVes18PrFgH6NbEeCJgTTj1bZC4jqVQNJKWzqmkiadAqoj6C1d9JD2VMhN5EGOozdeIVR3qB26k/s1600/IMG_1834.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitEFBJM31cwJhR5ev-VaJiVhNBq38ZR1Y36xtzLk_1K1kLhTY5MSsHLGAf74oYxQQmlVes18PrFgH6NbEeCJgTTj1bZC4jqVQNJKWzqmkiadAqoj6C1d9JD2VMhN5EGOozdeIVR3qB26k/s320/IMG_1834.JPG" width="213" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">het uitdenken ter plekke van een nieuwe kas</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgz_CTrLjEj6GyyhYHS5mXlQiviZZ5S7OS3b5maDW-wGUy_2LwjmyRuyE1caJLCNOOG0h9ht7myeMpRq3yid67KdWBjqI0HGyYx9yCI9xQ5ct3iwKgOtFQkhoj-X9vBWr4UGagnoeW5P64/s1600/IMG_1899.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgz_CTrLjEj6GyyhYHS5mXlQiviZZ5S7OS3b5maDW-wGUy_2LwjmyRuyE1caJLCNOOG0h9ht7myeMpRq3yid67KdWBjqI0HGyYx9yCI9xQ5ct3iwKgOtFQkhoj-X9vBWr4UGagnoeW5P64/s320/IMG_1899.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">leren, inventariseren, noteren, plannen</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYayRJ_UoI0Vv4mNo6cSmSiYic-IYKLvpuUliqNqZ1BXP0oGivADG9jADu5iBMiEvqo3Ew0w6gFjAm0vfz9PccwXZ_Sb90pswD0x9BDo_6exd5hZuJDfC_a2i0SD9rYwC_rCGxPtESJrE/s1600/IMG_1930.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYayRJ_UoI0Vv4mNo6cSmSiYic-IYKLvpuUliqNqZ1BXP0oGivADG9jADu5iBMiEvqo3Ew0w6gFjAm0vfz9PccwXZ_Sb90pswD0x9BDo_6exd5hZuJDfC_a2i0SD9rYwC_rCGxPtESJrE/s320/IMG_1930.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">de labels, ik kan alles wel onthouden,<br />
maar Lief niet</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVcJU7RZfW4aQ2f0_T4xt1lrfthibDU2xt9Ax3O8zgaKMoDMpMBWLm_WvgBcz8rteu1vXXnbjHU7zE2N3u54M8PNdnCXQbCkcUjmz4sVwZR94609l1icMaeepgzFerGo8eLnbo1-X7yhg/s1600/IMG_2157.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVcJU7RZfW4aQ2f0_T4xt1lrfthibDU2xt9Ax3O8zgaKMoDMpMBWLm_WvgBcz8rteu1vXXnbjHU7zE2N3u54M8PNdnCXQbCkcUjmz4sVwZR94609l1icMaeepgzFerGo8eLnbo1-X7yhg/s320/IMG_2157.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">die blauwe touwtjes die je per 10km koopt<br />
oersterk en herbruikbaar</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
Ik verhuisde boompjes
uit Nederland, evenals sierplanten, zaaide kruiden, stekte deze, verplantte ze
daar waar ik denk dat ze het wel willen doen zonder al te veel onderhoud.
Probeerde bloemen, eenjarig, vaste planten. Dit natuurlijk om bestuivende
insecten te lokken en om insecten juist te weren, ter grondverbetering, voor de
kleur en in de thee.</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
We ontdekte de
maankalender als leidraad om te tuinieren. Zo’n maan-jaar-kalender bleek te
werken, geeft ook aan wanneer wat te doen met alles dat natuurlijk is, groeit.
Dus ook de mens, wanneer eieren uit te broeden met meer kans op kipjes in
plaats van hanen, wanneer hout te zagen als timmerhout of stookhout. Maar
vooral ook wanneer dingen niet te doen, leren dat tegen de maanstanden in
energie stoppen in alles dat groeit en bloeit verloren moeite is.</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
We namen ezels, die
poepen, wat fantastische mest bleek. Ook het benodigde stro voor die hoeven
bleek onmisbaar in de moestuin. Mulchen, compost luchtiger maken, bescherming
van de grond tegen uitdrogen.</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<o:p> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdEy1fG6Q7g-PMjoECP5Tw9aVsGJTnuOyajy8jmkmFoF142W8pCciqYff2WbJAc2kSz6zLwlXE-XD8tlp_hhv6m7SyM1s6C_vdHeJ2RTwodVCV3wrtal4h8rXNBY3Ls8GAOKfRNlemNr4/s1600/IMG_7239.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdEy1fG6Q7g-PMjoECP5Tw9aVsGJTnuOyajy8jmkmFoF142W8pCciqYff2WbJAc2kSz6zLwlXE-XD8tlp_hhv6m7SyM1s6C_vdHeJ2RTwodVCV3wrtal4h8rXNBY3Ls8GAOKfRNlemNr4/s320/IMG_7239.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">de mestberg,<br />
van voor de kippenren</td></tr>
</tbody></table>
</o:p></div>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJgrkS_HE0QGlt2zyi7wyiRfYANZ9ykjougkAR47sNdBhTKwK3n7They_CTQZa4IWZJKtqfb8fexIpdtz2a3ZdxyPIbne2QLl2x23msOPb4pBXj3-WieBmeGS_JKLeL1zedZ4Lg8yqfXM/s1600/IMG_7302.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJgrkS_HE0QGlt2zyi7wyiRfYANZ9ykjougkAR47sNdBhTKwK3n7They_CTQZa4IWZJKtqfb8fexIpdtz2a3ZdxyPIbne2QLl2x23msOPb4pBXj3-WieBmeGS_JKLeL1zedZ4Lg8yqfXM/s320/IMG_7302.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">stambonen, gevoelig voor de warme zomerstormen</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlLFKAFTEt1qhsDiMMHFZ9sMCuwZRePuWx11dD9kz-NOlXeyoAXYfEFX8bASk0swtFKWHHaY_wmwbUK6RAEUuC1KVU7cxUqdtU5oYPLGx6hxzwEnLzWCQNVaVUCJK4agAJc_SaHZv48Zs/s1600/IMG_5095.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlLFKAFTEt1qhsDiMMHFZ9sMCuwZRePuWx11dD9kz-NOlXeyoAXYfEFX8bASk0swtFKWHHaY_wmwbUK6RAEUuC1KVU7cxUqdtU5oYPLGx6hxzwEnLzWCQNVaVUCJK4agAJc_SaHZv48Zs/s320/IMG_5095.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">geërodeerde schiste stenen vormen<br />
een verbinding met 2 andere paden</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
Dit 9<sup>e</sup> jaar
is het nog niet gedaan met verbeteringen en uitbreiding. Sommige muurtjes
moeten al gerepareerd worden. Logisch, Marc was nog debutant op het vlak van
het bouwen van ‘les murets en pierres sèches’. Ook bouwen met bamboe laten we in de
kinderschoenen en doen ermee wat wel kan. Klimrekken voor de stambonen, tomaten
en komkommers, steuntje voor sommige koolsoorten, watergeulen van ton naar teil
naar oud ligbad en droogrekken voor de brem waarmee we de broodoven stoken. </div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
De moestuin is meer een
bostuin waar we rustig aan bekijken wat het er graag doet, wat de planten die
wij graag hopen te kweken zelf willen, en hoe en waar. Het terrein is niet uit
een boekje. Alle superideeën als permacultuur en andere alternatieven zijn geen
van alle voor hier geschikt als je volgens het boekje wilt werken. De natuur is
tenslotte geen boekje en er ook niet zo 1-2-3 in te vatten. We gaan andere
groenten eten, passen ons aan. Leren te dealen met ziekten en plagen, met
onvoorzien weer en ander oponthoud of tegenslag. </div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<o:p> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJyhrWDNQvdv6rjjlQKps5aLqQyY-GobeHiUfGXmstpA72-GquzRzrnITk7_thj8DM4M4hc3yJfFhgHSzv7eMdU22xmfHVBMcTpkAmjUnNxm1wSQPxmY0mXHzEXuGOT7QR8cotN4E2u10/s1600/IMG_9307.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJyhrWDNQvdv6rjjlQKps5aLqQyY-GobeHiUfGXmstpA72-GquzRzrnITk7_thj8DM4M4hc3yJfFhgHSzv7eMdU22xmfHVBMcTpkAmjUnNxm1wSQPxmY0mXHzEXuGOT7QR8cotN4E2u10/s320/IMG_9307.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">verbena<br />
een vlinderlokker</td></tr>
</tbody></table>
</o:p></div>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhONVCE3KfaJoMEaBA3bXlNvO4dcI3GusjGhmvOaAmL3fQDZfSEdBwTXxq8OhqJk8DKk5uODzLfNRbi0HjxX7406HhMr3Dtizyk5v-2lDvfdzWQqHPC_RVwzS34HUz47WGhy8i_zh3sAmE/s1600/IMG_9424.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhONVCE3KfaJoMEaBA3bXlNvO4dcI3GusjGhmvOaAmL3fQDZfSEdBwTXxq8OhqJk8DKk5uODzLfNRbi0HjxX7406HhMr3Dtizyk5v-2lDvfdzWQqHPC_RVwzS34HUz47WGhy8i_zh3sAmE/s320/IMG_9424.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">dagelijks oogsten</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwAHtcwjV1p3BcMrxummrQCKfxYD57VI_09DZmOjenXoEniZKjLvo1YnX7h4y-_6C-3ke5pnwpGYA3BMQeOp5QC_Gzp6L4zF8sMHl901jfVz2CaI-97Dgq-a7d9tHksd1jjkJLHjiBNCU/s1600/IMG_2737.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwAHtcwjV1p3BcMrxummrQCKfxYD57VI_09DZmOjenXoEniZKjLvo1YnX7h4y-_6C-3ke5pnwpGYA3BMQeOp5QC_Gzp6L4zF8sMHl901jfVz2CaI-97Dgq-a7d9tHksd1jjkJLHjiBNCU/s320/IMG_2737.JPG" width="213" /></a></div>
<br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
Toch brengt de tuin elk
jaar meer op. En bewijst die maan-leef-kalender dat we het koele hemellichaam
niet mogen negeren, het zou naïef en onachtzaam zijn. </div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
Het is ons
belangrijkste ‘kind’ dat dagelijks zijn zorg krijgt, het hele jaar door. Soms
uren, soms een snel rondje uit sentiment naar het hoogseizoen. Met een dampende
mok koffie zie ik dan nog van de vorst te redden bloemkolen staan die net zo
wit, compact en groot zijn als die snelle niet-bio kolen van een paar euro per
stuk in de super. </div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
Als we goed oogsten zijn we dankbaar, naar elkaar, onszelf en het seizoen. Het is de wisselwerking, het contact met alle
planten, elke dag die energie en liefde in die helling met z’n lastige grond,
woekerende kruiden, stekels en prikkels. Als ik een paar dagen niet in de gelegenheid ben ook maar één rondje te lopen ga ik de planten missen, de noot en de ginkgo. Ook een paradijsje waar overal
een ander geluid van stromend water hoorbaar is, met overal bloemen, insecten,
geurende kruiden als je er langs loopt en die dikke vette naaktslak op dat
spruitplantje… Die verhuizen, met een stevige zwieper diep het bos in, de
helling af. Hersenschudding alleen maar, hoop ik, en een nieuw habitat. Ik gok
op een collectief geheugen van alle soorten slak, dat ze na zoveel jaren weten
dat die opening in het bos daar, dat hof van Eden, de verboden tuin is. Op trapjes is het makkelijk zitten, vaak een kat of poes in de buurt die er gezellig, soms te gezellig, bij is. </div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdNfyx0w8G9xfyE9Y1YSWlMX80ywRp88_S32z8dCbXFjNpjkcUfNac76DySE5YcqJfAuDufiMA1v5Ht4KErYMezulxoM8U6zy6MFHyPx-p9aQuIHjsOAlp6YN8-jl0kj5nSBors5xQexU/s1600/IMG_5485.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdNfyx0w8G9xfyE9Y1YSWlMX80ywRp88_S32z8dCbXFjNpjkcUfNac76DySE5YcqJfAuDufiMA1v5Ht4KErYMezulxoM8U6zy6MFHyPx-p9aQuIHjsOAlp6YN8-jl0kj5nSBors5xQexU/s320/IMG_5485.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">verzopen</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
Elk jaar mislukt er ook
wel het een of ander. De strijd tegen slakken gestreden, dan de zandvlooien en
vuurwantsen die blijvend problemen geven. Ik laat waardplanten staan die vanaf
de eerste tekenen van lente beschikbaar zijn voor het gespuis. Zandvlooien houden niet van regen en nevel,
dus sproeien, dat verstoort ze te veel waardoor ook zij verhuizen. Jaren te nat
en te koud, de boel verzoop maar we hadden wel zo’n 100 weckpotten diverse
bonen. Andere jaren is het te droog gebleven voor langere tijd. Gezegend met
een bron die minder water is gaan geven maar nog genoeg om tuin en planten
water te geven en nog genoeg voor de dieren en ons gewone verbruik. Droge
periodes hebben we hier ook ’s winters en ook dan staan er nog te oogsten
groenten. We passen dan ons watermanagement aan zodat niets te kort komt. Maar
dat redt niet alles. Warme droge stormwinden, hagelbuien, plotse vorst, we zijn
nog geen weerspecialisten. </div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUUuISXCbV-mpshiJyE8y_a1OnLRTAYRQNwpVNTLMMey-mxWW6kBujzGCvYQf2P3OP4_eQNtTH23TW3veBEmPHs_nmkYqW4dCvYY3emn0BNlN0t9jkHkUEDPLRMaBDJtQqG7cCrIlWva0/s1600/IMG_4298.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUUuISXCbV-mpshiJyE8y_a1OnLRTAYRQNwpVNTLMMey-mxWW6kBujzGCvYQf2P3OP4_eQNtTH23TW3veBEmPHs_nmkYqW4dCvYY3emn0BNlN0t9jkHkUEDPLRMaBDJtQqG7cCrIlWva0/s320/IMG_4298.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">de basis van tamme kastanje schiet al op</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZTF26lcPwn8V7O81C50S3ryheUMtxb8_wNz12LhmwHHJwFaW1k0-GZJm1MPxZSvyG80tuum5z611i8Inf-eDR7rvi0QyCTW2kYyGVr3sEMFyIEOYa9AbatTb9WGoyMLcm8Ej2C0IalJ0/s1600/IMG_6255.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZTF26lcPwn8V7O81C50S3ryheUMtxb8_wNz12LhmwHHJwFaW1k0-GZJm1MPxZSvyG80tuum5z611i8Inf-eDR7rvi0QyCTW2kYyGVr3sEMFyIEOYa9AbatTb9WGoyMLcm8Ej2C0IalJ0/s320/IMG_6255.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">het was wachten op de planken<br />
van eigen stammen</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJW4LETT-MztNcZDK13P9I_b89EDr111V3Asu5J8blyusZOv1-tkuyca683ccjngvPrB2-J53CRsClELb2RSXILtWSEvCVIIOASA3YvihxdjiTVQRMiXMucukBforrHhy83Ggd_qMIuXk/s1600/IMG_6268.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJW4LETT-MztNcZDK13P9I_b89EDr111V3Asu5J8blyusZOv1-tkuyca683ccjngvPrB2-J53CRsClELb2RSXILtWSEvCVIIOASA3YvihxdjiTVQRMiXMucukBforrHhy83Ggd_qMIuXk/s320/IMG_6268.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">de wat ronde achterwand is van autobanden<br />
absorbeert en behoudt ook veel warmte</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpt0h_t2-WjLtJ1GFsbvAP0KpcAoiVmShzS_CbS6PWGjFxDt_nRMQ2-56_U4UevKr3Fwtm9rJgF0bydFLkrXR0eGTgsJa4rtgtx-KzfUN3oA64aRau98sjYsjviyiRs6vbPzkMvpw4AA0/s1600/IMG_6710.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpt0h_t2-WjLtJ1GFsbvAP0KpcAoiVmShzS_CbS6PWGjFxDt_nRMQ2-56_U4UevKr3Fwtm9rJgF0bydFLkrXR0eGTgsJa4rtgtx-KzfUN3oA64aRau98sjYsjviyiRs6vbPzkMvpw4AA0/s320/IMG_6710.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">het gat in de muur</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzLGB_faGxhfiRbbWftpj67mIkRN3wRCsfSHBPpZOpBP8a_d-h5PF4E0LL1VV6Z0XHpwQgtJEXEs8MbP11sxHO6IuGb-abtpCmwkpl6mv1ro55lHf8BAq8xwBBdiGBp7XitUhUinY2SaA/s1600/IMG_6996.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzLGB_faGxhfiRbbWftpj67mIkRN3wRCsfSHBPpZOpBP8a_d-h5PF4E0LL1VV6Z0XHpwQgtJEXEs8MbP11sxHO6IuGb-abtpCmwkpl6mv1ro55lHf8BAq8xwBBdiGBp7XitUhUinY2SaA/s320/IMG_6996.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">repareren</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
Nog veel projecten te gaan. Voor jaren extra klussen met het seizoen en het weer mee, niets is makkelijk te plannen. Nu wordt er hard gewerkt aan een nieuwe kas die deels <a href="https://www.google.fr/search?q=walipini&rlz=1C1AOHY_nlFR708FR708&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ved=0ahUKEwiSpvfx-_zTAhXKFsAKHenwD24QsAQIJg&biw=1680&bih=935">walipini</a> zal worden. Het leven hier, de locals, het bos en weer het weer bepalen ook hoe de dingen lopen. Op planken voor het eco-dak aan de noordzijde van de kas lagen van de winter nog als stam langs het bospad. De zagerij is alleen open als het regent, de RoDe Def kan geen 5 boomstammen hebben. Wachten op een vriend die nooit tijd heeft en op regen. Dat is zoiets als de lotto winnen met 3 nullen. Toch zijn ze er opeens. Snel ligt het dak dicht. Volgende probleem; er is een oude muur ingestort vlak achter de kas op de zuidzijde. Je kunt er niet meer langs. Was altijd al een zakker, nooit aan toe gekomen en nu is het opeens prioriteit. Toevallig is er veel schiste beschikbaar (zie <a href="http://deonzichtbarebrug.blogspot.fr/2017/05/proletarisch-shoppen.html">proletarisch shoppen</a>) en kan Lief er zijn tanden inzetten. Die wil door, en door en altijd maar door. Opgejaagd door de stilstand. Dat zit in het volk, de voor ons mensen traagheid van hoe de natuur groeit, alles is hier nog zoals vroeger, de historie lijkt de basis, de opsmuk van het normale schuwend. Altijd alles hetzelfde, dat is waar.</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<o:p> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjT9jFP81FGifR4BFEK8onpn0Kgi-jJw6i8PM0yQ7lkkUniLxqzbNbTZWAGiv09Nz-rRY5NwfprAsEQt6Uk6X9g9SlgGJDdRlAjO6MTtcNTUlITaJO3e3yfmGaqTFa_WyobBSsPliXDepE/s1600/IMG_6258.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjT9jFP81FGifR4BFEK8onpn0Kgi-jJw6i8PM0yQ7lkkUniLxqzbNbTZWAGiv09Nz-rRY5NwfprAsEQt6Uk6X9g9SlgGJDdRlAjO6MTtcNTUlITaJO3e3yfmGaqTFa_WyobBSsPliXDepE/s320/IMG_6258.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">dit, is nooit hetzelfde<br />
en wordt nooit normaal</td></tr>
</tbody></table>
</o:p></div>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcu1CnkoYwfoq0UG6ry-X6oGR7rUXGFmqubiJC9cOiMJBliMTiP_oGb6rrrE93mbla4LZFQlRP2qVLUsib9EO9LGclwLKPccKgvRqU4hTUHMxp4plmrkGWV5sA-STInrBI00CmtcJRCJc/s1600/IMG_6581.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcu1CnkoYwfoq0UG6ry-X6oGR7rUXGFmqubiJC9cOiMJBliMTiP_oGb6rrrE93mbla4LZFQlRP2qVLUsib9EO9LGclwLKPccKgvRqU4hTUHMxp4plmrkGWV5sA-STInrBI00CmtcJRCJc/s320/IMG_6581.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
Nu is het lente. Alles
barst open, uit z’n voegen, schiet opeens op, rijpt al, staat in knop of geeft
alles al prijs dat er is. Koriander, radijs, batavia sla, aardbeien en rabarber
bijvoorbeeld. Voor ons gevoel is het rommelen met en in de natuur, zien wat we
mogen ontvangen, weten wat we geven. Het kind mag veel tijd kosten, we krijgen
er eten voor terug, de cirkel is rond.</div>
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormalCxSpMiddle" style="text-align: justify;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-30877846508982752862017-05-19T00:52:00.004+02:002017-06-13T20:17:19.776+02:00proletarisch shoppen<div style="text-align: justify;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWSo_IfS3l9zX6AZhEB_8q_OdJqqkMAcJwe0-qTQnH_cVMMWaHQtmadUNSIBfolhQxEhuWAiLMOD_Y0Dq03OxfzB8VTKGltIQQnmLSmrKSWYW_l8OqpvBMv8RjC6EgZ2V9jzBvsBPs7mA/s1600/IMG_6376.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWSo_IfS3l9zX6AZhEB_8q_OdJqqkMAcJwe0-qTQnH_cVMMWaHQtmadUNSIBfolhQxEhuWAiLMOD_Y0Dq03OxfzB8VTKGltIQQnmLSmrKSWYW_l8OqpvBMv8RjC6EgZ2V9jzBvsBPs7mA/s320/IMG_6376.JPG" width="213" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">zonnen in het najaar</td></tr>
</tbody></table>
Het begon na het verlies van het eerste stuks pluimvee in 2010. Lelijke standaard scharminkels, Haan #1 bleek ook een looser, omdat hij na 5 weken bij ons en zijn hennen dood van z'n stok viel.<br />
De vraag viel vaak. Moeten we niet een ren maken? Maar dan geen gescharrel op het erf meer en de haan op het dak, een keertje door de schrik. En waar dan? Bij de stal? Geen zicht op de kipjes, te ver van huis en schuur af. Plekje op de helling bij het ezelhek dan? Moeten we moeilijk gaan doen met beton en gaas en stammen en nog meer gaas en legbakken en bodemgedoe -met schoonmaken-. Ook geen optie. </div>
<div style="text-align: justify;">
Het bestaande kippenhok is ouder als 100 jaar en heeft eind vorige eeuw dienst gedaan als zwembad-pompen-hok. Die rommel hebben we eruit gesloopt en Lief richtte het in als kippenhok, met legbakken en een luikje naar de loopplank naar het vrije buiten en gevaarlijke bos. </div>
<div style="text-align: justify;">
Het was gezellig, al die jaren met loslopend pluimvee. Maar ook waren de verliezen te talrijk, te frequent, veel verschillende vijanden en die door gefokte kippen broeden niet meer.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXsIHGvkl-Ys-hjejRr-y-Xw2RKuL6eR369LmsDI4IX0sRXL9hG2RZsmbfBfRwJxjkpcC5NfHawvf7d0FzrLvnjyfA5z-pPNHi6cRbHeDRMQUDVHkoCdHjKEBNf4N7Gn8iJicwGSPMVqw/s1600/IMG_5319.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXsIHGvkl-Ys-hjejRr-y-Xw2RKuL6eR369LmsDI4IX0sRXL9hG2RZsmbfBfRwJxjkpcC5NfHawvf7d0FzrLvnjyfA5z-pPNHi6cRbHeDRMQUDVHkoCdHjKEBNf4N7Gn8iJicwGSPMVqw/s320/IMG_5319.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">met Oma Kaalnek gaat het uitstekend</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhy67ynh-WFtvTAtN0rEN6rd1PSujZcmGzP_dWq1X6AacqzfqoSWe6qRrOL4hVdtmwN3XpcAyZ-YWFbbB2x4TWGhT3jWfOqHFj5HyIkmUS0Djc-nyEiXZwBAcsvI8d4Iqd6haQdB6Gc7L4/s1600/IMG_7142.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhy67ynh-WFtvTAtN0rEN6rd1PSujZcmGzP_dWq1X6AacqzfqoSWe6qRrOL4hVdtmwN3XpcAyZ-YWFbbB2x4TWGhT3jWfOqHFj5HyIkmUS0Djc-nyEiXZwBAcsvI8d4Iqd6haQdB6Gc7L4/s320/IMG_7142.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">hier nog vrij bewaakt door katten</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9Iqx6NJDBPrWV0b8TX-c_079iXWqBlZcBX1lMet1hyr1PB_Z1h-0WB_UyiYcBylAKPUfXTcY5b41YqImdOhElzvZ0NgZLPCXGxvxFntw_77NJJgtqLMT3E3T-r0vwTad44HpvXsSb0cw/s1600/IMG_9044.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9Iqx6NJDBPrWV0b8TX-c_079iXWqBlZcBX1lMet1hyr1PB_Z1h-0WB_UyiYcBylAKPUfXTcY5b41YqImdOhElzvZ0NgZLPCXGxvxFntw_77NJJgtqLMT3E3T-r0vwTad44HpvXsSb0cw/s320/IMG_9044.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">muurtje opmetselen voor het deurtje van de ren</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgISiWuI89tWImCuqzzZeyMcYuKMVG3iCSf9QM8mMcAJq2jwBa6qy4ElotEYIgM2mTr4ytJDgCf4mQSn_3yY7_xbLxkmgQL0jiT1GPbaFfjI3KAYhzsEvDrAoaDNQObFkKFzrXMTjvL7_Y/s1600/IMG_0014.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgISiWuI89tWImCuqzzZeyMcYuKMVG3iCSf9QM8mMcAJq2jwBa6qy4ElotEYIgM2mTr4ytJDgCf4mQSn_3yY7_xbLxkmgQL0jiT1GPbaFfjI3KAYhzsEvDrAoaDNQObFkKFzrXMTjvL7_Y/s320/IMG_0014.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">bomen worden gespaard</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioP0lz6kSGCmxfWRjWQ_2nodvjIZcEpR8eXmORgYs5mvCvrxybvdvgtduAz3snrvriPNxi3GsmrPtJgASv-zSPSfCwTf3_4fNJVtICSMqqQsfbq-hzthuRXpwUU0IO9Xbv4VpnALy3LrY/s1600/IMG_9043.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioP0lz6kSGCmxfWRjWQ_2nodvjIZcEpR8eXmORgYs5mvCvrxybvdvgtduAz3snrvriPNxi3GsmrPtJgASv-zSPSfCwTf3_4fNJVtICSMqqQsfbq-hzthuRXpwUU0IO9Xbv4VpnALy3LrY/s320/IMG_9043.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">apart plaatje, bad was gestookt om de stenen op te warmen</td></tr>
</tbody></table>
Via de weg aan de overkant, die er alleen maar ligt voor EDF-verkeer tussen generatoren en centrale, kun je weer oversteken om via de andere kant thuis te komen. Van die twee bruggen een eind uit elkaar zijn we soms afhankelijk, omrijden praktischer. Zo kom je over de slingerweg stijl omhoog langs de ingang van de centrale, het hele dorp dat destijds voor de arbeiders en kader zijn gebouwd, kapel inclusief. Nu een beetje een spookdorp met heel aparte huizen tegen de helling aan geplakt onder de hoogspanningsmasten die de kabels geleiden als zwierige koorden maat XXL. Dat snort zo eng bij vochtig drukkend weer, die trillingen prikkelen zelfs m'n botten. Langs die weg lag ook een tennisbaan met een goed stevig ballenhek eromheen.<br />
Al lang in onbruik geraakt, de centrale draait al lang, dorp leeg, kapel een urbex-locatie, dus die tennisbaan hoeft ook niet meer.<br />
Het gaas van de kopse kant, de toegang, lag al die jaren opgerold in het gras gegroeid aan de zijkant. Al jaren denken we aan een ren, wat waar hoe dan? Maar die rol is 5 meter lang en loodzwaar. Niemand schijnt die rol op te willen ruimen. Niemand heeft het oude spul nodig... Al die jaren wat bezwaren. Het is proletarisch shoppen. We hadden geen aanhanger voor zo'n last. De auto had kuren. Boven de verwaarloosde en begroeide tennisbaan, op de rotswand, staat een permanent bewoond huis met uitstekend balkon en een waakse hond. We hebben vorig jaar van een Brit dan wel een aanhanger gekocht, maar de elektra is ook op z'n Brits. Ondanks dat de Defender ook van Britse komaf is, werkt er geen enkel lampje correct.<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC7XqcuHwTjHEfCu0Iw4ZF7AB60a_tz20ZKcIR-5tnIpPn8SwVZ4VMXL03djvibQ35KJlEs7mZEwGXTux10B6RbS8a-_11Rha6fy2dJCvAyeKAlD6_N1f6ojg2yATiSz_zmep3hOYN-HA/s1600/IMG_0901.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC7XqcuHwTjHEfCu0Iw4ZF7AB60a_tz20ZKcIR-5tnIpPn8SwVZ4VMXL03djvibQ35KJlEs7mZEwGXTux10B6RbS8a-_11Rha6fy2dJCvAyeKAlD6_N1f6ojg2yATiSz_zmep3hOYN-HA/s320/IMG_0901.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">deurtje van gaas, geniaal en makkelijk</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuxAu3Yy1Ju-Zi7gN4p1zfP7NKq9YK6pWamHk6V79-_Ki6kc2vV4A5Y5pCmH58_DVRnIC3M9g0AqSrKvhGWy0kF-TvNKQ2a6ed1jUcdTOu0U51PdpgBhQUDTtF1kmkhWIiqy7ZkhZHnlc/s1600/IMG_0900.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuxAu3Yy1Ju-Zi7gN4p1zfP7NKq9YK6pWamHk6V79-_Ki6kc2vV4A5Y5pCmH58_DVRnIC3M9g0AqSrKvhGWy0kF-TvNKQ2a6ed1jUcdTOu0U51PdpgBhQUDTtF1kmkhWIiqy7ZkhZHnlc/s320/IMG_0900.JPG" width="213" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">voor een lange tijd, de eeuwigheid</td></tr>
</tbody></table>
Het moet sowieso overdag, dat gaas <i>ophalen</i>.<br />
Een mistige winterse zondagochtend vroeg leek ons een prima moment. We gokken erop dat die hond binnen slaapt en dat die balkondeur dicht is. En die mist die bij ons pas rond het middaguur optrekt als de zon vroeg begint zijn best te doen, dan zijn we niet te zien vanaf dat balkon.<br />
Met planken, kettingen, slings en meer vastzet- en sjortuig wagen we het erop; dat gaas halen, de berm bevrijden van oud ijzer. Voor de kipjes en inmiddels Haan #9, de kuikentjes en de rust voor ons, Castel en de moestuin. De ezels missen het gescharrel wel, ze vragen veel hinderlijke vliegen voor hun hoeven weg.<br />
We rijden dan aan de overkant van de gorges waar we in wonen. Kennen de weg goed. De wollige mist heeft wat gaten, dat licht belooft een hele mooie dag, maar weinig goeds om dat gaas te stelen, ongezien, ongehoord.<br />
En reken maar dat iedereen onze auto kent.<br />
We hebben goed pech. Bij de tennisbaan aangekomen is er geen mist, de deur op het balkon staat open en de hond ligt al te doezelen in de zon. Slaat aan natuurlijk. Wij doen droog ons ding. Het is erg moeilijk de rol op de aanhanger te krijgen zonder dat het einde van die slurf niet op de weg kan veren. Op hoop van zegen rijden we een half uur later naar huis. Geen spreekwoordelijke haan heeft er tot dusver om gekraaid.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTzBb_UptR53N9Gc84Jt7oxOdOQYCV7AaJQSJmLZFC0FjJeG5bbdHSYOnWQGUHpDLv4stMjhKP0VqM9bvf4mAppMGjCiaVofnYRZKHaJ4AAM819yze7RlqYY3CpMY8nPP1r8mC2htb5Qc/s1600/IMG_0031.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTzBb_UptR53N9Gc84Jt7oxOdOQYCV7AaJQSJmLZFC0FjJeG5bbdHSYOnWQGUHpDLv4stMjhKP0VqM9bvf4mAppMGjCiaVofnYRZKHaJ4AAM819yze7RlqYY3CpMY8nPP1r8mC2htb5Qc/s320/IMG_0031.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">de ren is al het terrein tussen de gebouwen<br />
tot aan bovenaan de helling</td></tr>
</tbody></table>
De ren was snel een feit. Deze rust kennen we niet. Nu ze minder terrein en dus te eten hebben, hebben wij er een klusje bij; onkruid en gras plukken voor het spul. We hebben nu 6 kuikens, 5 kippen en nog steeds Haan #9. Maar Castel hoeft niet heel de dag met dat pluimvee bezig te zijn, ze werd er ook nerveus van. Wij hoeven ze niet heel de dag door uit de moestuin te jagen. Ze vallen niet meer ten prooi aan jagers en niet meer van de leg door ongeregeldheden op het terrein.<br />
<br />
<br />
<br />
Wel een gevalletje <i>collateral damage; </i>Achter en boven de schuur is ook nog kippenren. Ze buiten hun beperkte vrijheid wel uit en graven de boel behoorlijk af. Dit resulteert in een volle watergoot achter de schuur. Die goot is met hangen en wurgen gemaakt. Emmers betonmix, betonijzer dat de boel stevig moet houden tussen een dak van deels lauze stenen en golfplaten met een scherpe onderrand. Alles met de hand omhoog gesjouwd, aangesmeerd en 2 keer per jaar is de eer aan mij om die goot schoon te maken c.q. uit te graven. Je kunt er nauwelijks lopen, het is meer klimmen met de goot een meter onder het horizontale lijf dat zich met gymnastische foefjes moet bewegen. Nu met het gravende pluimvee moet de goot wekelijks schoon gemaakt worden. Kost me minimaal een uur en het naar boven sjouwen van 8 volle boodschappentassen met grond, stenen, takken en eikeltjes is geen sinecure, er is geen paadje waar een mens normaal op kan lopen, net zo min een trap, lift of anderszins een praktische oplossing tegen het afkalven van de helling. Marc improviseert wat oud schapengaas, dat blijkt wel iets te werken.<br />
<br />
<br />
Naast graniet is veel hier schiste gesteente. Door natuurlijke erosie breekt het gelaagd af en is geschikt als bouwsteen voor gebouwen en ideaal voor terrassen, muren en trappen. Zo hebben we al heel wat stenen geraapt op dumpplekken van afgravingen.<br />
Ze zijn nu bezig een verkeerssituatie te verbeteren. Maar dan moet je hier een stuk berg afgraven en komt er schiste vrij. Dat wordt afgevoerd en ergens gedumpt. Onze enige route naar boven, het dorp, de markt, werk en vrienden. Ze kennen de auto's, ons zijdelings en genoeg voor een vriendelijke groet met de hand naar de figuurlijke pet. De eerste dumpplek bleek ook al snel gevonden te zijn door vele anderen. Ook de werkplek wordt buiten werktijden om verder <i>opgeruimd</i>. De mooiste platte nog te tillen stenen zijn einde van de middag al weg, dat moet je tijdens midi doen. Ik kook dus iets later, Lief doet zijn ritjes. Ook ik snaai mee.<br />
De eerste dumpplek is eigenlijk vol, de mooiste stenen eruit. Achterin nog mooie, maar daar kun je niet doorheen. Je breekt je enkels of je nek, inclusief steen. Een keer vragen en Marc krijgt te horen waar en wanneer de tweede dumpplek open is. De ritjes gaan dus onverminderd door. Het is wel een stuk verderop, denk aan 15 km. Ook proletarisch shoppen, altijd en voor iedereen geldt; op eigen risico.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGf5wRcLdBVtWwyHOy__5ylgZCc0D_IOF5ZwZLvaJqHpLBv04yeiKJFZ3M2ECRPwvh1AmWgH9jMqaQ3sHBmZS_ul6yp7uEL24kz7AXILzCdbWgXR37BB2CGuNIoIJVHz43hi6PzSdpN_M/s1600/IMG_7729.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGf5wRcLdBVtWwyHOy__5ylgZCc0D_IOF5ZwZLvaJqHpLBv04yeiKJFZ3M2ECRPwvh1AmWgH9jMqaQ3sHBmZS_ul6yp7uEL24kz7AXILzCdbWgXR37BB2CGuNIoIJVHz43hi6PzSdpN_M/s400/IMG_7729.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
Nu nog die berg stenen naar onder in de moestuin sjouwen. Voor een trap en terras bij de broodoven en een muur onder de nieuwe kas (<-- onder constructie). </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-22832672816220279052017-05-15T00:17:00.000+02:002017-05-15T00:17:13.125+02:00Hoeven aan de slag<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpzlq6jimLWhh7fnDYyPpdvdiO3eZfIzwAFfwzkaZYLkpmvtWSOfOdkhxFGRUMLboxfoxKbIEL959qKZRN_jZalyJCa17PefrCGBnEKVtDEG4c0yv__Au6wXF2-PAoyhRbw2_t_M9eUZ0/s1600/IMG_0986.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpzlq6jimLWhh7fnDYyPpdvdiO3eZfIzwAFfwzkaZYLkpmvtWSOfOdkhxFGRUMLboxfoxKbIEL959qKZRN_jZalyJCa17PefrCGBnEKVtDEG4c0yv__Au6wXF2-PAoyhRbw2_t_M9eUZ0/s320/IMG_0986.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Vanaf het idee alleen al ezels te nemen, wilde ik ze ook als werkers. Er is genoeg te sjouwen op terrein waar alleen ezels echt handig zijn. Ik ben altijd al idolaat geweest van ezeltjes, vraag me niet waarom, net als met katten. Nooit iets met ezeltjes gedaan verder, zag ze ook nooit ergens. Hier kwam Sarko in 2013 als 1 jarig veulen. Het jaar erop kwam Ollie dankzij crowdfunding, ook pas 1 jaar. Ze zijn nog jong en op te voeden, meedraaien als gelijkwaardig lid van de familie M&M.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Sarko is een jaar langer bij ons en een jaar ouder. Hij is de grote ezel die alles voor het eerst wil doen, het baasje. Maar ook een Pietje Bel dat ook wel eens puberaal genoemd mag worden. Hij wil erg graag iets doen. Het halster staat gelijk aan <i>iets doen</i>, altijd goed en prachtig om te zien. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA9XB2UBtA7PPgyH5aaQouHyZkhdeQyo5YPx6rww1MyUrjKrlImV-lHogD8FGzOoDVhzqhjiO52sZMzyPGGTm1kB_3G40-f5ITqc3XYVP0ahAcF6B7WF2aWw3Gh7UmetnUFbC-ES-aw_s/s1600/IMG_2793.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA9XB2UBtA7PPgyH5aaQouHyZkhdeQyo5YPx6rww1MyUrjKrlImV-lHogD8FGzOoDVhzqhjiO52sZMzyPGGTm1kB_3G40-f5ITqc3XYVP0ahAcF6B7WF2aWw3Gh7UmetnUFbC-ES-aw_s/s320/IMG_2793.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Vorig jaar kocht ik rond mijn geboortedag een pakzadel met extra's zoals een dekkleed, draagbeugels voor grote lasten zoals paaltjes, brembossen of haardhout en een pen voor in de grond om ezels aan vast te zetten. Ik kon niet wachten om het bouwpakket te lijf te gaan, beschrijving in het Frans met foto's was goed. Voor de draagbeugels ontbrak een beschrijving. Maanden later bij een speciaal zaak speciale schroeven gehaald, draagbeugels erop aangepast met een ijzervijl. Ik moet mijn best doen niet te hard van stapel te lopen, dat houdt Sarko weer niet bij en er is erg veel ander werk en afleiding. Riemen gaan in de olie, het hout gaat in de olie en het is wachten op een mooie dag. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhodU8U3WGHUf4m88g7Tk1Dqrcg7TKbDJlVVw19Kmc4aeC1d85hkBz6I7qTkxgHr_-9Uj4uvlpnTv4eq90UjB2NnSgbMVr_gUMizNT6GSQAzr0wC8J6SYHojSi5szh8ztU3LfkiW5HCxCE/s1600/IMG_2798.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhodU8U3WGHUf4m88g7Tk1Dqrcg7TKbDJlVVw19Kmc4aeC1d85hkBz6I7qTkxgHr_-9Uj4uvlpnTv4eq90UjB2NnSgbMVr_gUMizNT6GSQAzr0wC8J6SYHojSi5szh8ztU3LfkiW5HCxCE/s320/IMG_2798.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">het bouwpakket</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixLYn1388UOqkRFibT_ABnSiN6vgSfB2ANDpJKzweRdEZIdLoh_Vr06GbLJ76UVRkl4_Blc4F9mWgu3cYsSOY1dGBCrXiXkhmjxzZcnkDFufsj480wR4KCv0JKjXAMDupG1t08iBQMaxA/s1600/IMG_4054.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixLYn1388UOqkRFibT_ABnSiN6vgSfB2ANDpJKzweRdEZIdLoh_Vr06GbLJ76UVRkl4_Blc4F9mWgu3cYsSOY1dGBCrXiXkhmjxzZcnkDFufsj480wR4KCv0JKjXAMDupG1t08iBQMaxA/s320/IMG_4054.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">in het echt en heus;<br />Sarko heeft zijn eigen pakzadel</td></tr>
</tbody></table>
Want Sarko wil geen gehannes aan z'n lijf als het nattig weer is. Dunne huid, zomers een heel korte vacht, het regenwater dat op zijn vacht ligt drukt door en hij heeft een enorme hekel aan die prikkel van kou. 's Zomers is het te warm, moet mens en dier de stank van de emouchine verdragen. Dit is bottenolie, die stank houdt rotinsecten die ook gevaarlijk kunnen zijn, op afstand. Maar Sarko is niet gek en wij ook niet. Mens en dier schuilen binnen als die ploert weer bezig is.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPbf2dEXqpROCBbMZ19oRWN-V_-sZlxqqnoSqM1ct-tZbe9RnAat6zK3pUYdqS16-g0rhM0X4ZICWlbReLsjJmgEOBERDUsa5ivdD6yFyxJE4bUJD7cJ-bOuwLWB8KlHVwLI3aCGqwleU/s1600/IMG_1046.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPbf2dEXqpROCBbMZ19oRWN-V_-sZlxqqnoSqM1ct-tZbe9RnAat6zK3pUYdqS16-g0rhM0X4ZICWlbReLsjJmgEOBERDUsa5ivdD6yFyxJE4bUJD7cJ-bOuwLWB8KlHVwLI3aCGqwleU/s320/IMG_1046.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">oefenen met aansturen vlak achter me te blijven<br />tijdens de afdaling op moeilijk en steil terrein</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAznGotkd5NpAfm9j81cN7p0aJGZWhfJ_qgtQgRz3xOxGAzHV2CCaCw1QD0X07PTkXig_bqFdZLPwhKhyphenhyphen7twPAh9sI6E5WJ0Kb5H0BAQW3EUBz-BdjHVUPWYQgsnKsukNrEuP5f64eX8k/s1600/IMG_1089.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAznGotkd5NpAfm9j81cN7p0aJGZWhfJ_qgtQgRz3xOxGAzHV2CCaCw1QD0X07PTkXig_bqFdZLPwhKhyphenhyphen7twPAh9sI6E5WJ0Kb5H0BAQW3EUBz-BdjHVUPWYQgsnKsukNrEuP5f64eX8k/s320/IMG_1089.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">bijna thuis met de brembossen</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Het is echt een proces van vallen en opstaan. Heel duidelijk zijn wij degene die de fouten maken. Evenwichtsprobleem met de lading, het vastzetten ervan of juist niet, het terrein en onze stemming (heel belangrijk bij dit sterke karakter op hoeven). Ook blijkt het zadel een maat te groot waardoor ook die draagbeugels niet meer passen, geen ruimte over voor nog meer gaatjes in het leren tuig en de zomer komt eraan. Het bedrijf dat het zadel heeft gemaakt is zeer behulpzaam. Ik moet nog wel even in het Frans uit gaan leggen wat het probleem is met het zadel.... Alles op z'n tijd.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG8vvTRwIRAvttrhNXvFOO6RDQEk3w4Ev09gFl02N0nv7YZzTiRgj-cfXzYu8VPBxJOEdNyiQ8-fZf7GAZ-o6hHc0pv5WS0WAv_C7USAUtKuEAWck6IFuslchYTRj36OXFD-UQKyvX1HM/s1600/IMG_3725.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG8vvTRwIRAvttrhNXvFOO6RDQEk3w4Ev09gFl02N0nv7YZzTiRgj-cfXzYu8VPBxJOEdNyiQ8-fZf7GAZ-o6hHc0pv5WS0WAv_C7USAUtKuEAWck6IFuslchYTRj36OXFD-UQKyvX1HM/s320/IMG_3725.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Sarko is enthousiast en trots</td></tr>
</tbody></table>
Ezeltje Ollie mag later gaan trekken. Boomstammen, bossen, een kar, we zien wel. Hij heeft x-benen, maar wil wel graag meedoen met grote broer en ons. Hij is verder net zo'n acrobaat als Sarko, maar lasten op zijn rug zal hij nooit hoeven dragen. Ollie is ook wat rustiger van aard en peziger. Dat laatste zit verstopt onder zijn ruige kastanjekleurige vacht.<br />
<br />
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-60952908113685872722017-04-21T01:04:00.005+02:002017-04-21T01:05:31.828+02:00De vraagbaak en een broodtrommel<div style="text-align: justify;">
Ooit kocht ik wat oude 2e hands boeken die naast de koffietafel in een Remonstrantse kerk werden verkocht. De prijzen varieerden van 20 centen tot een euro of 3. Soms kocht ik boeken voor de kaft, of de titel, zonder het ooit te lezen. Ze verhuisden mee, ook naar Frankrijk om hier in dozen nog wat te staan.</div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP1GMUfeIZgSHSG_aqWh_C5DVfxdErHEWEWWTL-ElAHOIYTeZ3CVmIKW2h8JOc7vYAs-Vme7pYcuGICVY4SaPXDbxv6J4aWwqQFAKLj7nIJ5KPzawTEy7yfNzfCF22psTvOYZYqCATAMc/s1600/IMG_7581.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP1GMUfeIZgSHSG_aqWh_C5DVfxdErHEWEWWTL-ElAHOIYTeZ3CVmIKW2h8JOc7vYAs-Vme7pYcuGICVY4SaPXDbxv6J4aWwqQFAKLj7nIJ5KPzawTEy7yfNzfCF22psTvOYZYqCATAMc/s200/IMG_7581.JPG" width="150" /></a>We zijn beide gek op boeken, al voor we ervoor kozen de TV de deur uit te doen. De verzamelingen zijn samengevoegd en tijdens lange winteravonden vonden en vinden we nog altijd ongelezen werk. Jaren geleden zocht ik er alle groenboeken uit, alle boeken over voor mij boeiende spiritualiteit, religie, filosofie en bewaarde deze apart van alle anderen. Ook de kookboeken kregen een plankje in de kamer en daar bewaarde ik ook een verzamelwerkje dat ik nergens anders wist te plaatsen zonder het definitief uit het oog te verliezen. De 'Vraagbaak voor de vrouw'. Jaartal van uitgave ontbreekt. Het zal dan ook maar 1 uitgave kennen en is meer een encyclopedie voor de (huis)vrouw, vermoedelijk jaren 60. Het stamt nog uit het postcode-loze tijdperk. Je kon de 12 deeltjes sparen middels de zegeltjes op de Sunil zeep. 3 Zegeltjes per deel die beginnen bij de A van Aanbranden en eindigen bij de Z van Zwezerik.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Zomaar een avond jaren geleden plukte ik het uit verveling uit de kast naast de schouw. Terwijl het vuur in de haard knettert spreid ik wat boekjes uit op tafel en sla er een open. Het lezen van de teksten klinken als het voorlezen van het polygoon journaal, zeker als je alle letters gearticuleerd rustig uitspreekt. Werkelijk alles dat een huisvrouw tegen zou kunnen komen in haar werkende leven, staat erin vermeld. Hilarisch om hardop voor te lezen. Over kamperen -voor de huisvrouw- tot aan elk mogelijke vlek te verwijderen uit textiel -door de huisvrouw-. Van inmaken tot bloedarmoede naar bouclé -betrekking hebbende op de huisvrouw- en terug naar adstringerend poeder -voor de huisvrouw-. </div>
<div style="text-align: justify;">
Mijn oog valt op brood bij de B, deeltje 2. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDhJ96buduGhBJ4-7GKF0BvOhd4VrXUAqYpa4g925T8-ppVvnwcR7bO7SYGi1LaGwd-jixegULUO75T62JXsDmBRPMOwBtsPolRd76ytsRSC9nSNMv_uqOyogQOw3HwzIl-tZ9BHa9ZRM/s1600/IMG_7587.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDhJ96buduGhBJ4-7GKF0BvOhd4VrXUAqYpa4g925T8-ppVvnwcR7bO7SYGi1LaGwd-jixegULUO75T62JXsDmBRPMOwBtsPolRd76ytsRSC9nSNMv_uqOyogQOw3HwzIl-tZ9BHa9ZRM/s320/IMG_7587.JPG" width="240" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>'Enkele wenken'</i>, leest het dik gedrukt, <i>'over het bewaren van brood. 1. Vers brood moet men bewaren op een droge koele plaats, in een afgesloten trommel. </i>(Het bestaan van de broodtrommel verklaard?) <i>2. U zult uw kennissen graag laten zien, hoe schoon uw huis is, maar mogen zij ook in uw broodtrommel kijken? Of voelt u zich misschien een beetje schuldig bij het zien van die oude broodrestjes en kruimels in uw trommel? </i>(Geen van twee lijkt me, en niet om die reden, we hadden er geen, de keuken al zo klein.) <i>3. In de broodtrommel moet u wèl ontbijtkoek bewaren, maar niet uw beschuit. </i>(Even heel bot met een knipoog; we eten hier geen beschuit en ontbijtkoek eenmaal met een open verpakking houdt het net 2 dagen vol, dan is 't op.) <i>4. Leg bij warm weer het brood niet in de broodtrommel. </i>(Er staat niet waar dan wel het brood te plaatsen bij warm weer.) <i>5. Oud brood lijkt weer op vers brood wanneer u het opwarmt in een niet te hete oven (van te voren korte tijd in een vochtige doek wikkelen). Oude sneetjes kunt u ook opstoven boven kokend water. </i>De sneetjes zijn voor alle beesten behalve de katten. Oud brood eten we trouw op, of getoast, want ons brood is niet zomaar brood.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ondanks mijn kritiek hebben we al die jaren met veel plezier en krampen van het lachen de deeltjes af en toe diagonaal doorgenomen. Het stukje over brood is voor ons dubbel leuk. Stukje 'Brood' is een ode en dringend verzoek toch terug te keren naar bruin brood in plaats van het steeds legere zoetere snellere wittebrood dat zacht is -als vissenvoer-. Laten wij nu het Franse brood ook vissenvoer vinden om er een broodmaaltijd van te genieten. We bakken het dus zelf in de grote oven, kennen de waarde van brood, over duizenden jaren heen is brood een soort van universeel en staat symbool voor in contact staan met de ander, betaal- ruilmiddel, verbroedering en leven. Na jaren eigen brood, het grootste deel van het jaar dus niet vers, maar uit de vriezer, blijkt na 2 maanden wat droger te worden. Logisch, niets aan te doen. (Vaker bakken is geen optie.) Sinds het stukje over die broodtrommel, zegt Marc het regelmatig; "We moeten eens een broodtrommel vinden."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Het blijft leuk en nog erg informatief ook. Zo wat voor jezelf proberen te zorgen in zo breed mogelijke zin doet je stuiten op hoe men het vroeger deed. Erg betrouwbaar en volledig is het niet (meer), google doet het beter. En omdat ik een hekel heb aan (internet)shoppen, kom ik zelden in steden, bij voorkeur niet in grote steden. Daar zie ik mijn weerzin terug tegen het leven om te consumeren, of iets dat erop lijkt. Veelal dingen die wij mensen niet nodig hebben. Zeer zeker niet bijdragen aan geluk of contact. Of dit nu contact met jezelf is of je omgeving. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDmvoellsRB1SoBOrWh26naCDwH4rJmHscph7xMZUyUQ8tuRcHwA_2ujznJW1xVnoMltF8Y1CZIhYnx-g7IfLooD-_vFqaW1pJHeN-zssrdJ1UsST85ITzzIozvkYc1dnLEPbUly5JLSQ/s1600/IMG_7583.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDmvoellsRB1SoBOrWh26naCDwH4rJmHscph7xMZUyUQ8tuRcHwA_2ujznJW1xVnoMltF8Y1CZIhYnx-g7IfLooD-_vFqaW1pJHeN-zssrdJ1UsST85ITzzIozvkYc1dnLEPbUly5JLSQ/s320/IMG_7583.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Onverwacht ga ik een dagje stadten met een vriendin. Eerste keer in meer dan 10 jaar. Of eerlijk gezegd, kan ik 'een dag de stad in met een vriendin' niet heugen. Zij bezorgt me een contact in de quad-business, ik maak haar verder wegwijs hier & daar. Samen weten we Emmaus te vinden, een soort kringloopwinkel, alleen om even rond te kijken. Ik ga er nooit weg zonder iets. Favoriet is de kleding, je hebt er ook net een appel en een ei voor in de super of de zomermarkt. </div>
<div style="text-align: justify;">
Mijn oog valt op een eenvoudige houten broodtrommel... Verliefd, al is de keuken nog zo klein, een broodtrommel is wel zo fijn! Sunil Zeep.</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-54169550652480334782017-04-19T00:33:00.001+02:002017-04-19T00:44:15.765+02:00Bijpraten<div style="text-align: justify;">
Soms gaan veranderingen tot op het bot, door het gaatje in plaats van tot het gaatje. Je leeft maar 1 keer en het gaat nog snel ook. In mijn geval is de input vaak te veel omvattend het ook diezelfde dag te verwerken. Al gaat het om de meest eenvoudige dagelijkse dingen.<br />
We leden oponthoud in onze ontwikkeling. Van de Franse taal tot aan sociaal, persoonlijk en fysiek. Teren op oud vermogen, tegen jezelf aanlopen en dan weer even terug om vooruit te komen. Randgebeuren van het leven kreeg voorrang. Lieten we het nemen. Voor ons gevoel is er veel beslecht.<br />
Zo is inmiddels een curator tot op het bot ontmoedigd en hebben wij de de poten om op te staan. Er groeit een soort van gras over oude Nederlandse bankzaken. Dit na volledige transparantie van mijn kant met tig documenten en een lange brief die eigenlijk zegt "dit of een grasmatje".<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl2qfNjACyk7EJ3OB25x5clbgIguo2obgV_90jpc5CKoXkKvHpW_fbK2Jxst5KbKtLKLIxVgzfo9LKe7fUAgBoJCUGFZzkvbB3tY-e8q8UmY_f_pGXbsuGpQ0gzgMwL8FjrpGqNTBl3hE/s1600/IMG_7488.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl2qfNjACyk7EJ3OB25x5clbgIguo2obgV_90jpc5CKoXkKvHpW_fbK2Jxst5KbKtLKLIxVgzfo9LKe7fUAgBoJCUGFZzkvbB3tY-e8q8UmY_f_pGXbsuGpQ0gzgMwL8FjrpGqNTBl3hE/s320/IMG_7488.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
We zijn de periode van integreren nu wel voorbij. Bestempeld tot <i>l'étrangers d'ici</i> leven we ons leven naast het steeds meer verbonden raken met de natuur om ons heen, de lokale cultuur en wat hier als normaal wordt geacht. Dat valt niet altijd mee om uit je bubbel te stappen de wereld in. Die ik met belangstelling volg via internet, de TV zal ik altijd blijven schuwen.<br />
Ons huisje boompje beestje heeft een dynamische vorm gekregen, uiteraard door haar organische aard. Alles is steen, hout, aarde, lucht, hitte en kou, water. We voegen ons op alle vlakken en creëren in de overgebleven vrije ruimte. Praktisch is dit op aards vlak; Een beetje uitkering, een beetje witte zelfstandige bedrijvigheid, een beetje ruilhandel, zo duurzaam mogelijk, een beetje donker gerommel in de marge. Mentaal is dat huis, tuin, dieren, het leven hier dat voor alles gaat en dat slokt tijd en toewijding. Vrije tijd voor jezelf is zeer spaarzaam. Niet erg, het is alles toch bijzonder en mooi en anders wel leerzaam, hoe pijnlijk ook.<br />
<br />
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtrk9Vg_or0woXZ7sp3K8fsmbGZS6ApNwyRAXnIMqfanpa2hfUS2ArFJait-dR2kuSSfH9ZyZP5P98ZMBEE-j6zAo1Ajhuz3c1jPkoqOAip7U8jKgLfpGM5D0VySDyUY0wlgPFfB_9lKI/s1600/IMG_0677.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtrk9Vg_or0woXZ7sp3K8fsmbGZS6ApNwyRAXnIMqfanpa2hfUS2ArFJait-dR2kuSSfH9ZyZP5P98ZMBEE-j6zAo1Ajhuz3c1jPkoqOAip7U8jKgLfpGM5D0VySDyUY0wlgPFfB_9lKI/s320/IMG_0677.JPG" width="320" /></a></div>
<br /></div>
<div>
Onderwijl is er hier veel hetzelfde gebleven en veel verzorgd. Nooit is iets hier echt af, maar sommige dingen beginnen erop te lijken. </div>
<div>
De moestuin is prachtig aan het worden, en jawel, nog niet klaar. Uitbreiding met een nieuwe kas die deels walipini* is. (*een deels ondergrondse kas) Een proefveldje voor nieuwe gewassen, om te kijken of het bestand is tegen de grond en het klimaat. Ik ga het mezelf niet al te moeilijk maken, maar wens wel variëteit. We leerden dat een walnoot in je moestuin niet zo'n best idee is, dus breiden we uit richting de andere kant dat aan zal sluiten met het terrein voor ezels en Varken.<br />
<br /></div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ51lmiV7SUjuOk_eLzVXfwHXVeIgEaRXkrlfVUu8BZz0ebRftILx7BHJKBi-JTBhCOVyEX1UnKhutlCHye7L13Xh7J-voiknW3XwHEe7S3Da-Fh3MDCk9jawCiFIW7rKkRpBo5sIHXrc/s1600/IMG_2675.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ51lmiV7SUjuOk_eLzVXfwHXVeIgEaRXkrlfVUu8BZz0ebRftILx7BHJKBi-JTBhCOVyEX1UnKhutlCHye7L13Xh7J-voiknW3XwHEe7S3Da-Fh3MDCk9jawCiFIW7rKkRpBo5sIHXrc/s320/IMG_2675.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Met ons ezeltuig gaat het uitstekend. Sarko de Grijze heeft nu een pakzadel en leert er mee werken. Nog wat technische hobbels te nemen met de maatvoering van het zadel en de adolescentie van Sarko. Ollie is nog het veulen dat toch aardig wat initiatief kan vertonen. Beste maatjes en zeker als het om het ontgroenen van een varken gaat.</div>
<div>
Sinds een week hebben we Big, later als ie groot is heet ie Mister Big. Eén leek ons praktischer en is goedkoper, nog goedkoper. Hij heeft een bloemkooloor en leed een zonnesteek die eerste dag hier buiten. Schaafwondjes van ezeltanden tonen aan waarom hij voorlopig liever in het stro vertoeft. Wroeten leert ie later wel, gelijk heeft ie.</div>
<div>
De kipjes hebben een ren. Gesloten. We zijn vorig jaar begonnen met het handmatig draaien van eieren in een kleine couveuse. Door gefokt als leghennen nu zijn broeden ze niet. Van alle gekregen bevruchte krielkip-eieren hebben we 1 krieltje over die.... niet broeds is. Oma Kaalnek, drie andere kipjes en Haan #9. Marters, buizerds, vossen, losgebroken jachthonden, slangen, ziektes en het hakbijltje deed vele vele hanen en kippen sneuvelen. Haan #9 bleek de beste na het verliezen van zijn staart door een aanval van een vos. (Een heuse zoektocht in de regen met de hond in het donker bracht dit aan het licht.) Voor ons eigen kippenvlees zorgen blijkt te resulteren in het moeten hebben van een ren. Zo gingen we proletarisch shoppen voor gaas. Dat is een verhaal apart... De rust die de ren met 1 haan geeft is bijzonder. Geen gekraai, geen verliezen meer als we 's avonds nog steeds dwangmatig tellen of ze allemaal binnen zijn en we hoeven ze niet tig keer per dag uit de moestuin te jagen.<br />
Katjes alles chill, hond gezond en zo rommelen we hier verder.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnM83b10XPPbfVL5_NV4SnmpNwayJOSMt7EgiJSvdD5Gg2IvojkfnkMWnx5Nj0JsLTsyEHC8s40w7a114g1sEBKtpdQhsguWCtzDVkShq7gYDMqEwmlFtjJv3QXBDqXjCVX3JSz7fmkuU/s1600/IMG_9535.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnM83b10XPPbfVL5_NV4SnmpNwayJOSMt7EgiJSvdD5Gg2IvojkfnkMWnx5Nj0JsLTsyEHC8s40w7a114g1sEBKtpdQhsguWCtzDVkShq7gYDMqEwmlFtjJv3QXBDqXjCVX3JSz7fmkuU/s320/IMG_9535.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Soppen bij de familie Ravelac (echte naam bij mij bekend) en het grote huis van m'n vrienden gaat wekelijks tussen de bedrijven gewoon door. Groenklussen ook wel mondjesmaat. Ik wil zoveel mogelijk extern werk afbouwen om thuis meer tijd te hebben. Maar de facturen moeten ook betaald. Ik ben lenig en kan de spagaat wel aan. Van financiële shit word ik nog flexibeler dan ik al was. Lief renoveert, construeert, bedenkt, voert uit, doet altijd wat, stopt nooit. Kleine projecten, 3D projecten (it still pays off), grote projecten als de kas of de kippenren, er moet wat te doen zijn, te maken, te creëren. En alles is nog goed, praktisch, solid of gewoon prachtig mooi.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpKs1LS0noxbdpbcTeFTEHuNDbjqh_J0m3VgLyQrKUl7WwPrS4Udb8JovQBs0_dYVd-NBDXHB4FQhBLdr75CF6uF3FldssL3TqCGgoL1iVjsYZ7is_Y6eqJYOm50fcLcX9QefRyllJOM4/s1600/IMG_4564.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpKs1LS0noxbdpbcTeFTEHuNDbjqh_J0m3VgLyQrKUl7WwPrS4Udb8JovQBs0_dYVd-NBDXHB4FQhBLdr75CF6uF3FldssL3TqCGgoL1iVjsYZ7is_Y6eqJYOm50fcLcX9QefRyllJOM4/s320/IMG_4564.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
Ik krijg steeds meer rust in wie ik ben, ik neem de ruimte, de vrijheid. Leverde ook genoeg in afgelopen jaren, maar wat eenmaal van mij was, kan ik me toch ook weer toe-eigenen. Op ook mijn eigen verzoek en voor alle trouwe lezers die me al zo lang volgen, was dit 'even bijpraten'.</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-8098899439295284862017-04-11T23:30:00.000+02:002017-04-19T00:44:46.783+02:00Levensvreugde<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaRQX2GLlEpGwwNM9p9Z_11tGkv8dszS2y9DtHHBwB2r94cv4oL4B2DIR866nG23ADKLHJ6yJQPHj19HPoOwQjJ3WI-O8daVzpld7OJROiwfQ66H3Twjf_UkWqJQlnUBQcKgLnmibyIrA/s1600/IMG_4729.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaRQX2GLlEpGwwNM9p9Z_11tGkv8dszS2y9DtHHBwB2r94cv4oL4B2DIR866nG23ADKLHJ6yJQPHj19HPoOwQjJ3WI-O8daVzpld7OJROiwfQ66H3Twjf_UkWqJQlnUBQcKgLnmibyIrA/s320/IMG_4729.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Je hebt Droom, die soms hand in hand loopt met Fantasie </div>
<div style="text-align: center;">
Inspiratie kan gezelschap hebben van Intuïtie</div>
<div style="text-align: center;">
Moed is onafscheidelijk van Doen </div>
<div style="text-align: center;">
Als Pure Intentie maar de basis is en Kans ook de kans krijgt</div>
<div style="text-align: center;">
Verlangen en Passie zorgen voor de chemie </div>
<div style="text-align: center;">
Zo vormen ze allemaal samen een schitterende realiteit. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<i><span style="font-size: xx-small;">Misschien nog zintuigen en een hart om het waar te nemen als het eenmaal zover is </span></i></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-58647527744312562512017-04-10T23:32:00.002+02:002017-04-19T00:45:08.579+02:00Observaties<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5aVz6R-7nDho2X3_aOMDsI82bKndNdiJxt61j6rDOYCp40GzYYvUAt-x6SZjMaS_faMnc7UokKEXPY9R6zSH4ovEzEtdUSLhERzXD_lRZIg_t1o5DJ2EQW67N8nXk21biY2aUCiKppnc/s1600/P1030579.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5aVz6R-7nDho2X3_aOMDsI82bKndNdiJxt61j6rDOYCp40GzYYvUAt-x6SZjMaS_faMnc7UokKEXPY9R6zSH4ovEzEtdUSLhERzXD_lRZIg_t1o5DJ2EQW67N8nXk21biY2aUCiKppnc/s320/P1030579.JPG" width="240" /></a></div>
<br />
Sleutelbloem<br />
Ze staan er om en om te wuiven in hun rozet van bladeren op de taluds die de wegen scheiden van de weilanden. Thuis zijn ze al uitgebloeid. De oogst van vorig jaar met nat weer geplukt, dus het drogen van de bloem die zo lekker is in pannenkoeken was verloren aan de schimmel. De wind is niet zo fris meer, de zon schijnt fel, het gevaarlijke aprilzonnetje. Er glipt een kleine slang weg die op een open plek in het gras lag wakker te worden. Ik bied mijn verontschuldigingen aan voor het storen. Ik pluk maar een tiental meters sleutelbloem uit het gras met paardenbloemen. Mijn hand gaat ernaar geuren, of het is de tas die onder mijn neus bungelt, al snel vol genoeg, voldoende. Voor in de kruidenthee.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1LJVaLjmNTNtCGfVna-HMRQ16oGrgQsFEvT-x9BxsDnawNo1Gw8Rkw7_-7e0TzuofougIr8JOSMmMaaOI195a5J3V1lGdTH2ciANdesu3lVtQU_yJAKj5RvlriceEX72IClfgewjGiKM/s1600/IMG_2011.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1LJVaLjmNTNtCGfVna-HMRQ16oGrgQsFEvT-x9BxsDnawNo1Gw8Rkw7_-7e0TzuofougIr8JOSMmMaaOI195a5J3V1lGdTH2ciANdesu3lVtQU_yJAKj5RvlriceEX72IClfgewjGiKM/s320/IMG_2011.JPG" width="213" /></a></div>
<br />
Bij & Brem<br />
Nu de kippenren een feit is, is het pluimvee gedwongen zich te begeven op het oude terras boven achter de schuur en richting het oude zwembad. Marc heeft koste nog moeite gespaard achter de schuur een nette goot te maken voordat de dakplaten erop gingen. Die goot schoon maken van zand, tak, eikels en blad nis nooit makkelijk geweest. Echt loopruimte is er niet. Ik klem mezelf tussen rotswand en dakstenen en platen om tussen mijn benen door acrobatisch met veger en blik boodschappentassen te vullen met wat ik er aantref. De kippen graven en graven maar. Ook op die rotswand boven de schuur. Plok, tok, boink, pats. In no time ligt die goot vol met veel zand, erg veel steentjes -die pokken harder op de dakplaten- fiksere takken en het blad en de eikels lichting 2016. Dit keer 6 boodschappentassen vol die ik getrouw terug naar hun ren sjouw. Wel zo ver dat ze diezelfde lading niet weer naar benee kunnen harken. De rotshelling biedt ook ruimte aan mos, plantjes en premature eiken. En één bremstruikje dat dit jaar voor het eerst bloemen heeft. Niet voor ons dat struikje daar. Wel voor de kleine Bij die ik ontwaar tijdens een korte pauze van dit stoffige rotsklusje. Ik kijk hoe Bij van bloem tot bloem vliegt. Leer het verschil tussen 'al bezocht' en 'nog niet bezocht'. De laatste zijn maar voor de helft open, de half gekrulde meeldraden met hun oranje voetjes zijn nog niet zichtbaar. Bij weet hoe het moet. Gaat bovenop de onderste bloemlip zitten, trappelt met zijn achterste pootjes op de 2 nauw op elkaar aansluitende bloemblaadjes en <i> poeff</i> de bloem springt open en de meeldraden flappen eruit met de oranje stoffige voetjes op de rug van Bij. Bij lijkt te bedanken voor hij verder vliegt.<br />
Ik peuter ook met twee heel kleine stokjes op de bloembladeren... niks. Ook met mijn vingers krijg ik het enkel met voor de bloem grof geweld voor elkaar deze de meeldraden te laten tonen. Vernuftig is Bij.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYeyZ5toQ0pBinIBijyL5kG7zAODo3e4nfZTtvhfmY1tiJ_Q3ATnYhgdcZIRdoColtZKMZXBhyn97KS9fDrfILuWOadFMfLt-3HBrRY9ysKSDNw_2Qq3MzttX0koPZeU9711fWgzkrk_g/s1600/vv.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYeyZ5toQ0pBinIBijyL5kG7zAODo3e4nfZTtvhfmY1tiJ_Q3ATnYhgdcZIRdoColtZKMZXBhyn97KS9fDrfILuWOadFMfLt-3HBrRY9ysKSDNw_2Qq3MzttX0koPZeU9711fWgzkrk_g/s320/vv.png" width="320" /></a></div>
<br />
Vinken<br />
Ik weet dat ook vogeltjes in de lente op hol slaan. Ze sloven zich uit, houden poetsen-lokroep-poetsen-lokroep uren vol, aan 1 stuk op 1 en dezelfde tak. Vooral de koolmees laat zich zo zien. Hij keurde wel de nestkast af. Die hangt hier al jaren, hoog, veilig en beschut. Maar de vogeltjes hebben er geen zin in. Misschien omdat moeder natuur ook voorziet in zat andere mogelijkheden voor uitbreiding.<br />
Onbezonnen als ze nu zijn, vallen er soms wat ten prooi aan onze katten. De vinken maken het erg bont. Die zijn zo strijdvaardig de beste dame te veroveren, dat ze elkaars territorium terroriseren wat vorige week bijna uitmondde in de aanvaring met een mens. Te zeggen, ikzelf. Ik zag ze net op tijd in mijn ooghoek, want al dat gekwetter in een zonnig ontwakend bos overstemt veel. Dook weg en die vinken leken mij niet eens te hebben opgemerkt. Met elkaar al vliegend op de vleugel. Sarko draait ook de oren en kijkt omhoog. (Niets ontgaat hem, Ollie, z'n maatje, is de dromer.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha0-wsITOqxJgkNX-sxLjRiauEWE8Tc17aWBR23nZ0BDo6XlwezJle6nvgz-gUDY_ZT1iMuL9gFzqbIjA7U0aA3eNV3VDAMycsRIgl5N0_pSFTuapph2n2YcuwkrnOJdAlf3EHykVMsTA/s1600/P1150192.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEha0-wsITOqxJgkNX-sxLjRiauEWE8Tc17aWBR23nZ0BDo6XlwezJle6nvgz-gUDY_ZT1iMuL9gFzqbIjA7U0aA3eNV3VDAMycsRIgl5N0_pSFTuapph2n2YcuwkrnOJdAlf3EHykVMsTA/s320/P1150192.JPG" width="240" /></a></div>
<br />
Vlinders<br />
Onvoorstelbaar veel dit jaar al. Een enorme diversiteit. Ongestoord door de vele andere kleine vliegers dartelen ze ongemoeid van water, naar hout, naar bloem en warme steen. Ook met gemak tussen de in de lucht graaiende kattenklauwen door. Er sneuvelde wel een koningspage in de emmer met zeep en nog af te wassen cakevormen. Een rotklus. Terwijl we even buiten op het terras zitten zien we weer een koningspage op en later in die emmer vliegen. Een ingezeepte vlinder. Afspoelen of niet. Ik zet het gedoopte insect op de rand van een stenen bak. Daar hopen we dat hij schoon is opgedroogd zonder ernstige schade. De zeep is gewone groene zeep, we zullen het nooit weten. Er vliegen er gewoon te veel van rond.<br />
Ook tijdens een rustmoment met boek en schrift met de voeten in de bergbeek, zie ik ze ruzie maken in vlucht, ik zie bijna wolkjes vleugelstof. Oranjetipje vs. Citroenvlinder.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNb2SVjidxOB0EeIU15UubcLcAaqztcoAHEQdXwnANpSUZQiQcVO17Ksnk-3UwzkUsEVSwyKVjKGyKVRwi6yDzF4nBMGIqeCJifFTD3cWtDWR4zBGWkvNpjqNZ8lj7YiVIileiFaQpIpY/s1600/zv.jpg" imageanchor="1" style="font-size: 12.8px; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="color: black;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNb2SVjidxOB0EeIU15UubcLcAaqztcoAHEQdXwnANpSUZQiQcVO17Ksnk-3UwzkUsEVSwyKVjKGyKVRwi6yDzF4nBMGIqeCJifFTD3cWtDWR4zBGWkvNpjqNZ8lj7YiVIileiFaQpIpY/s320/zv.jpg" width="320" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: 12.8px;">https://www.afanja.nl/lichtlijnig</span>/</td></tr>
</tbody></table>
Zweefvlieg<br />
Ze zien er een beetje uit als wespen, prikbeesten dus. Maar het verschil is enorm groot en heel makkelijk te zien. Voornamelijk door het zweven, als helicoptertjes. Ze zonnen graag en zeker als er in de buurt ook water is, en wat te eten. Ze landen vaak op mensen. Vingers hebben hun voorkeur, overzichtelijk oppervlak, ready to take off. Maar als je ze laat gaan ze uitvoerig met hun zuigstampertjes je huid af. Zout, denk ik. En anders is het toch rommel voor m'n vingertop en iets te nassen voor de kleine zwever.Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-59419580626955705582017-03-26T13:46:00.002+02:002017-03-26T19:00:24.085+02:00le guérisseur<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWiMwrehaUlsAhkRK_UGG-zwsMtIYpgu3IraquzItpTlsvB4aytWuzepE7Coglws-ijbEplMRw72Vc1VzwFou1ATf81H8JGTi_r4qCG8v-LPujXEFY9_Xz3IQ652Po9F1cjhTPiJRI7zc/s1600/genezer+weblog.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="244" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWiMwrehaUlsAhkRK_UGG-zwsMtIYpgu3IraquzItpTlsvB4aytWuzepE7Coglws-ijbEplMRw72Vc1VzwFou1ATf81H8JGTi_r4qCG8v-LPujXEFY9_Xz3IQ652Po9F1cjhTPiJRI7zc/s320/genezer+weblog.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Ik leg mijn handen in de zijne. Mijn werkhanden in handen die enkele vingers missen. De resterende hebben eelt, sommige geen nagel meer, wondjes en korte gescheurde nagels. Hij knijpt en wrijft zachtjes mijn handpalmen, muis van de duimen en zegt me hem aan te kijken. Ik zie zijn slechte vieze tanden, ongeschoren kin, een leegte door de spleetjes van zijn oogleden. Al snel zie ik dwars door hem heen, in mijn ooghoeken beschilderde dakstenen van dankbare cliënten en een foto van zijn vader met de koeien en een hond, een prachtig sepia portret. De telefoon is al 3 keer overgegaan, hij neemt niet op, is bezig met mij. Apart, alsof de wereld niet bestaat.<br />
"Het is goed. Je zit vol ontstekingen, maar het is niets 'mechant'." Wat niets ergs betekent, geen bijna terminale status, adem maar rustig door. Hij blijft mijn handen koesteren, zoals geliefden dat doen tijdens een verdrietig woordeloos moment. Hij blijft zichzelf herhalen, "vol ontstekingen, je lever, niets ergs, sus sus, het is goed, je bent moe, ontstekingen", terwijl hij me aan blijft priemen. De wereld bestaat voor ons beiden niet meer. De telefoon blijft overgaan, hij verroert geen andere vin dan zijn handen onder de mijne. Ook ik ben me er niet meer bewust van terwijl ik het ding wel hoor rinkelen.<br />
Zijn rechterhand blijft mijn linker koesteren en geruststellend wrijven terwijl zijn linkerhand, die enkel het topje van de duim mist, over het bureautje en beschreven bevlekte enveloppen reikt richting mijn borstkas terwijl hij nadrukkelijk om toestemming prevelt, "Puis-je?" Zoals de eerste keer stem ik glimlachend toe. Zo schaapachtig als ik het mezelf zie ontvangen, zo ik nu dan denk dat ik toch niet helemaal helder heb kunnen blijven. De tijd ging er ook te snel voor. En die telefoon rinkelt maar door.<br />
Hij staat op en gebaart me hetzelfde te doen. Raakt cq wrijft met de rug van zijn hand over beide longen, zakt af naar mijn hart waar hij een borst ertussen voelt zitten. Weer houdt hij mijn linkerhand zacht en warm vast terwijl de ander exact de plekken in bil en rug raakt waar het zo zeer doet. En geloof me, ik zei bij binnenkomst enkel dat het prima gaat maar wat last van onverklaarbare pijntjes had. Heb. Niets verteld over waar, niet over dat ik bloed heb laten prikken, niks als vooraankondiging.<br />
"Puis-je?", terwijl hij nog een keer langs de pijntjes gaat met die incomplete hand-die-eigenlijk-niks-doet. We gaan weer zitten en de telefoon gaat weer over en rinkelt uit. Ik moet opeens een paar keer diep zuchten en André kijkt me tevreden aan. Hij weegt mijn handen alsof het gewicht ervan in goudstukken betaald moet gaan worden. Mijn vingers waren koud bij binnenkomst, nu zijn het de zijne. Opeens is het klaar. Sta ik op, gaan de honden tijdens een glaasje siroop een robbertje vechten. (Altijd, die twee...)<br />
Ik weet dat hij het geweldig vindt als ik eens spontaan met de ezeltjes en de hond aankom met een tasje lekkers van eigen makelij. Daar gaat de volgende keer een flesje pastis en een eigen gedroogde worst bij in. Ruilhandel met de buurman.<br />
<br />
Het was op een dorpsfeestje in 2009 dat wij vaag iets oppikten over een dorpsgenoot die de genezer zou zijn. Zijn geslacht van genezers, zeer bekend en niet alleen in deze regio, zou eeuwen ver terug gaan. Vooral met huidproblemen zou je direct geholpen zijn en ook vee en huisdieren zou hij behandelen.</div>
<div style="text-align: justify;">
Onze taalbeheersing was nog bedroevend tegenover het redelijke van vandaag. Ik had dan ook een vaag beeld bij de man die op het desbetreffende feestje ook niet aanwezig was. Nadat we later dat jaar elkaar de hand schudde veranderde mijn beeld eigenlijk niet. Ik vond het een enge man die vriendelijk lacht met ogen die bijna dicht mee lachen en ook een slecht gebit, een ouder boertje die niet verschilt van de vele anderen waar je niet zo 1 2 3 hoogte van kan krijgen als jonge moderne vreemdeling. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Tijdens dorpsbijeenkomsten spreekt hij zich uit in directe bewoordingen. Mengt zich niet in conflicten, maar blijft ook niet neutraal. Tegen als hij tegen is tijdens een stemming en in het kort waarom, blijft zijn tanden laten zien, letterlijk, en komt nooit terug op zijn beslissingen. Het is geen grote man, niet mager, niet dik, altijd vieze kleren aan, versleten schoenen, net met pensioen. Hij was koeienboer en heeft een zus -zonder 'de gave'-, geen kinderen. Zijn handen zijn altijd warm. Zijn erf is een verzameling stookhout, deels nog te kloven en te zagen. Stenen, platte, dikke, dakstenen, voor muren, daken en voor de heb. Net als tig molenstenen en andere misschien monumentale vindsels. Een konijnenhok, voor de fok, maar hij kan geen dieren slachten, vertroetelt meestal uit gelubberde vrouwtjeskonijnen op leeftijd. Kipjes lopen los en Fannie de hond waakt. Binnen een oude traditionele woonkeuken met schouw waar een kachel in staat en blokken hout ernaast. Schapenblazen als decoratie aan de steunbalken en rechts naast de voordeur een kleine kamer met stoel en oud schoolbureautje. Zonder behandelruimte toch behandelkamer. En kantoor, dat voornamelijk bestaat uit brieven, vanuit heel Frankrijk, notities, schilderijtjes en bestofte vettige herinneringen die eruit zien als half verteerde prullaria.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Incidenteel en als één van de weinige locals komt hij bij ons aan. Meestal tijdens natte sombere winterdagen. Gewoon, even hallo zeggen. Misschien omdat hij onze dichtstbijzijnde buurman is. Een uur lopen, bijna 20 minuten met de auto. Hij is eigenlijk altijd thuis, net als Marc. Zijn telefoon gaat non stop over, hij neemt zelden op. Als ik ernaar vraag zegt hij dat dit mensen zijn die zijn hulp nodig hebben. Hij heeft er dus niet altijd zin in. Hij praat er nooit met iemand over, ook zus laat nooit iets los, zij heeft de gave niet. Het blijken enkel de mannen in die bloedlijn.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Twee jaar geleden had ik een enorme blokkade in mijn rug. De chiropractor kon niets meer voor me doen dan me na een uur met nog meer pijn en 45 euro lichter te laten gaan. Marc was mijn gekerm zat en bracht me zonder iets te zeggen naar André, parkeerde iets verderop de auto en ging wandelen. Ik moest plaats nemen op het oude gammele stoeltje voor het kleine bureau vol papieren, brieven, notities en een schrijfblok dat op leek, oud en vies. Die eerste keer liet ik me afleiden door zijn voorkomen. Na ruim een week was de blokkade weg, pijn weg en kon door met rennen en vliegen. Of hij het was of de fysieke marteling van de kraker zal ik nooit kunnen zeggen. Feit blijft dat hij tijdens een paar seconden zijn diagnose er zonder omhaal uit flapt. Ook deze 2e keer flapte hij eruit wat me scheelt, weet waar het zit en dat het niets ernstigs is. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ruim twee maanden loop ik met pijnklachten. Getriggerd door het laden en lossen van 3 aanhangers vochtig granietzand. Maar her en der kwamen er pijntjes bij. De stand staat op 6. Ik liet al bloed prikken, las me in als een heuse hypochonder en zette mijn mogelijkheden op een rijtje van het traject dat nodig is om het exact uit te zoeken via de reguliere weg. Meerdere wegen leiden naar genezing en ik neem de tijd om zelf te zoeken. Het gezicht van de huisarts bleef dan ook volledig blanco en het bloed zei alleen dat ik prima in orde ben. Toch ervaar ik de pijnen in mijn lijf als ernstig genoeg er wel naar te laten kijken. Voelen dus eerder, met een onbegrijpelijk vertrouwen in het geruststellende geprevel van een gepensioneerde boer uit een inteeltgebied.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Wat in het begin een enorme drempel leek, is nu de meest logische stap als ons of onze dieren iets scheelt. We weten zijn 'specialisme', zijn gave, is ook beperkt en ik ben geen van beide keren direct van mijn klachten af. Het zijn tenslotte geen huidklachten geweest. En toch heb ik duidelijkheid en kan ik er verder zelf mee aan de slag zonder dat slopende traject van onderzoeken en artsen die zeer zeker niet alles weten en kunnen 'zien'.<br />
<br />
'Doe zoveel mogelijk lokaal' is mijn devies om in te burgeren. Net als de kruiden die om je heen groeien, die je juist dan nodig zou hebben, is mijn dichtstbijzijnde buurman guérisseur, sjamaan, genezer, healer. En betalen in natura is eerder standaard dan uitzondering. Ik tel mijn zegeningen.</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-91376831180459318312015-08-13T20:01:00.000+02:002017-04-19T00:45:40.379+02:00zaaien en oogstenM&M<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLF5B9vwhyphenhyphenhvD6Uv3LOhGBY0R4q8z76kILXnuVus1J08vawUz6iyLJWvogvo7oV5zVeR-VpFTeY7u0EYcepNhHzCOQ6O93g2o4qNlmyZZ7yb_rJGck-xGGrT94po0Ugmk4up1vpKGaUks/s1600/IMG_1506.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLF5B9vwhyphenhyphenhvD6Uv3LOhGBY0R4q8z76kILXnuVus1J08vawUz6iyLJWvogvo7oV5zVeR-VpFTeY7u0EYcepNhHzCOQ6O93g2o4qNlmyZZ7yb_rJGck-xGGrT94po0Ugmk4up1vpKGaUks/s640/IMG_1506.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">M&M hebben gezaaid, we zullen dus ook oogsten.</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-59444173541534690832015-05-20T15:43:00.001+02:002015-05-20T16:03:43.402+02:00Tafelgasten en vreemde snuiters<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQFG5EudkKPEtr5XjB-jcwrr-flMnUWkaTNqL9EG8AUNx8WoWV7cWMSAUe0dENPRPo9I8ARZTPkpcAvqheke7NEHbj9NdJiESF03XZh24A_F2UjU78KOnZuferRBoKJRogDT_846Bacgs/s1600/jansteen.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQFG5EudkKPEtr5XjB-jcwrr-flMnUWkaTNqL9EG8AUNx8WoWV7cWMSAUe0dENPRPo9I8ARZTPkpcAvqheke7NEHbj9NdJiESF03XZh24A_F2UjU78KOnZuferRBoKJRogDT_846Bacgs/s640/jansteen.jpg" width="546" /></a></div>
<br />
Normaliter nodig je mensen uit om te komen tafelen. Of dat nu eten is wat de pot schaft of een diner met meerdere gangen. Je gaat naar de markt en zorgvuldig kies je mooie producten met een fijn wijntje erbij.</div>
<div style="text-align: justify;">
In huize M&M gaat dat anders.</div>
<div style="text-align: justify;">
Sociaal gezien trek ik de kar. Iets dat ik heb moeten en willen leren, want Marc is toch meer de kluizenaar. Houdt wel van mensen, maar selectief en anders dan men sociaal gewend is. Soi.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ik zorg voor de warme hap, meestal a midi zodat de gegeten energie benut kan worden voor het werk de rest van de dag. Die houdt hier niet op om 1800 uur, de prikklok is ons onbekend. Ook het initiatief tot luchtig entertainment van een rondje terrein, meer en moestuin komt meestal uit mijn koker.</div>
<div style="text-align: justify;">
Inmiddels, na tijdelijke de-activering van mijn account, blijkt Facebook toch zijn waarde te hebben. Relatief veel mensen zijn via dit medium ons leven binnen gewandeld om niet meer te vertrekken, al zien we hen maar eens in het jaar of minder. Al moet ik er zelf op uit of wachten we geduldig, sociale contacten hebben we nodig. Gelukkig erkenning van Lief en acceptatie, al ging het menigmaal stroef of zelfs helemaal mis, ter plekke of achteraf.<br />
Toch blijven mensen terug komen, al gingen ze hier weg met, wederzijds, een vieze smaak in de mond, niet goed afgerond of anderszins onvervuld.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Als een van de eerste meewerkende gast was daar Mark. Woonde in Nederland op een camping die 's winters sluit. Hij besloot met zijn gitaar te gaan reizen door Frankrijk, de kost en onderdak moest komen van de handen uit de mouwen.<br />
Ongeacht wie of wat doken we ook in dat avontuur. Zonder diepgaande screening heetten we hem welkom en zagen wie hij toen was. Communicatie verliep stroef. Er zaten wat complottheorieen van vage derden in de weg en hoe breng je de essentie over als je je zekerheid enkel van het wereldwijde web plukt zonder eerst naar binnen te kijken. We faalden alle drie. Na een nacht met angst en beven wakker te liggen, waarbij we elkaar toefluisterden dat we bang waren voor deze gast. De gast die boven sliep waar de messen in de keukenla liggen, het jachtgeweer en de luchtbuks in een hoek staan en wij enkel kussens hadden. De liefde en compassie voor en met deze gast, een doler, bracht de omslag. We sliepen rustig, boden hem een goed ontbijt, brachten hem naar het dichtstbijzijnde stadje, hielpen hem een tentje te kopen en ander gerei om zijn tocht te voet voort te zetten. Gaven hem beide een dikke knuffel en wensten hem een behouden goede reis toe.<br />
Vreemd was het wel, Een gast zo snel de deur uitwerken als reactie op een gedeeld gevoel. Maar het hart spreekt niet voor niets, alleen hoe ga je om met wat je hoort?<br />
Mark is vorig jaar naar Frankrijk verhuisd met zijn lief en bouwt nu ook een zelfvoorzienend leven op. Via facebook onderhouden we contact. Over 'toen' hebben we geen woord hoeven reppen. Het was toen goed zoals het was. Er zijn geen verwijten gemaakt, onze onkunde, ons ongemak, zijn onmacht en 1 tegen 2. Het is fijn en leuk dat we elkaar weer tegen komen, we gaan hem en zijn vrouw zeker nog eens zien.<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Eergisteren belde, bijna als vanouds, de <a href="http://deonzichtbarebrug.blogspot.fr/2014/08/de-kluizenaar.html">Kluizenaar</a> terwijl ik stond te koken. Groene curry met cocos, cashewnoten en enkele 'side-dishes' zal een Fransman vreemd zijn, maar de beste man komt echt voor mijn kookkunsten en enig sociaal contact. Zelden zetten wij hem aan een klusje, al dringt hij altijd aan in ruil voor mijn maaltijden.<br />
Het blijft een wat vreemde man, vinden wij. We kunnen maar geen hoogte krijgen van de immer graatmagere persoon met baardje en deze lente langer haar, tot in zijn nek. Veel humor is hem niet gegeven, zeer complimenteus is hij wel.</div>
<div style="text-align: justify;">
Nog steeds weten we beiden niet waarom hij contact blijft zoeken. Er zal wel 'iets' zijn, met ons, de plek of die maaltijden. Voor alsnog tasten we in het duister. Na de maaltijd stel ik weer onwennig voor een wandeling naar het meer te maken. Even de ezels gedag zeggen en de bloemenpracht onderweg bewonderen.<br />
Afgelopen half jaar hebben we Dominique aan zijn lot overgelaten, niet gereageerd op zijn emails, ook niet op de koffie geweest in zijn gehuurde huisje in de relatieve buurt. De afstanden zijn hier groot, dus in de buurt is tussen de 30 en 70 km rijden. Niet alleen om het feit dat de Kluizenaar niet echt een kluizenaar is, meer om het feit dat M&M genoeg hadden aan zichzelf en elkaar.</div>
<div style="text-align: justify;">
En toch stond hij op de stoep. Later knabbelend van zoete kroepoek, milde curry, komkommer en rabarbermoes. Het weerzien was warm, een wandeling naar het lege stuwmeer een rustig uitbuiken en de vrijheid hem naar huis te wijzen, er is werk te doen. Nooit makkelijk om gasten de deur te wijzen, maar vrienden kunnen het hebben. De volgende keer beloven we hem een klusje.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Na de week ervoor met een weekend in gezelschap van de Vlamingen en het begin van die week vrienden over de vloer voor een gedeelde broodbakdag, had Marc zijn sociale 'tax' wel gehad, in alle opzichten. (Een zonnesteek als gevolg van het maar doorgaan en gaan, korte nachten en veel emotie's, dat over-sociale gedoe is echt niet zijn 'ding'.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Gisteren stond ik de allerlaatste hamlapjes van Jambon & Lardon te bakken. Wat aardappeltjes in de pan, pot gewekte boontjes. Simpel maaltje, comme l'habitude. Marc werkt aan een 3D project, muziek staat zachtjes aan, pais & vree noemen ze dat. Het is 9 graden koud en het regent.</div>
<div style="text-align: justify;">
De deurklopper wordt gebruikt. Dat is meestal fracteur Philippe, als het koud en regenachtig is, anders staat de deur open. Castel geeft ook geen kik, dus bekend volk?</div>
<div style="text-align: justify;">
Jack, van <a href="http://deonzichtbarebrug.blogspot.fr/2013/08/de-speeltuin.html">Jack & Alex</a>, brengt ons onverwacht een bezoek.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ergens is het schrikken, want ze vertrokken niet op een fijne manier herfst 2013. <a href="http://www.workaway.info/index-fr.html">Workawayers</a> of <a href="https://www.helpx.net/">HelpX</a>-ers over de vloer hebben is ons wel en niet goed bevallen. Na anderhalf jaar en vaak herinneringen aanhalen, zijn ons een paar mensen goed in herinnering gebleven. Vieze nasmaak of niet, ik sta te trillen op mijn keukengrondvesten nu hij met zijn helm plompverloren in de woonkeuken staat. Door de tocht op de motor in de regen is hij doorweekt. We hebben geen telefoonnummer of emailadres uitgewisseld, dus kon hij ons niet eerst vragen of hij welkom zou zijn.<br />
Het jonge stel, hij een ex marinier uit Amerika, zij een piepjonge Britse, reisden rond op de motor van workaway-adres naar workaway-adres. Het vrijblijvende is ideaal, er wordt niet gewerkt op contract, pure ruilhandel van diensten op eigen verantwoordelijkheid.<br />
Het ging ruim 2 weken uitmuntend. Veel gelachen, erg hard gewerkt, goed koppel, 4 extra gouden handen, ook een eenheid zoals wij.<br />
Maar.... Het ging mis. Ze zonderden zich af, zopen werkelijk alle flessen op die ook maar ergens in huis te vinden waren. Zelfs de fles duur gekochte alcohol waarmee je likeurtjes maakt voor de notenwijn die diezelfde herfst gemaakt zou worden. Als 'troost' lieten ze er 1 slokje in zitten. Iedere dag werd er langer uitgeslapen, was het stel niet vooruit te branden en werd het fluisteren en smoezen in gezelschap voor hen normaal. Ze bleken <a href="http://deonzichtbarebrug.blogspot.fr/2013/09/whats-in-whisper.html">zonder drank</a> opeens heel anders, een kaartenhuis dat instortte met een voor ons onbekende reden.<br />
Na het tafelen vind ik tijdens het opruimen die haast lege fles alcohol in de kast en zet de fles op de buitentafel met de vraag of dit nou echt nodig is. Op deze achterbakse wijze. Marc zal confrontaties nooit graag aangaan, maar woest smijt hij de fles naar beneden, in gruzelementen op het lager gelegen terras van natuursteen. De twee deinzen achteruit op de verweerde plastic stoelen, het werd stil aan tafel. Ze trekken zich terug in de gastenkamer.<br />
Ik tracht 's avonds nog een gesprek met ze te hebben. Een zakflesje met drank op bed, de geur van hash hangt dwingend tegen het lage plafond, ze eten de laatste zak chips die we in huis hebben, gekocht als bijgerecht bij de pasta.<br />
M&M weten er geen raad mee.<br />
De dag erop is Marc onder het bamboebos in de weer. Ik werk boven in de moestuin als ik Jack hoor zeggen dat ze alles hebben opgeruimd en vertrekken. Ik groet hen vanaf een afstand met een opmerking die er niet om liegt, wens hen een behouden veilige reis op de motor toe en dat was dat. Ruim anderhalf jaar geleden, nooit meer wat gehoord.<br />
<br />
En opeens staat hij daar weer, nat, moe en verreisd met een plastic zakje met een doosje knabbels en een fles rose. 'My sweet revenge' lach ik hem later toe. Na het delen van de eenvoudige maaltijd is de rose grotendeels in mijn maag beland, ongegeneerd. Er kan over die periode gesproken worden. Hij haalt mijn laatste opmerking aan van toen. Mijn woorden hebben op zijn ziel gebrand, wat hem deed besluiten terug te komen, kleur te bekennen. Jack brandt dan ook los over hun strijd en moeilijkheden van afgelopen anderhalf jaar. Wij vertellen ons traject. We zijn anders, gegroeid en toch is het direct weer vertrouwd. Ook de stiltes voelen goed aan. Zijn vriendin werkt in Engeland, even beiden hun eigen weg en toch samen, verbonden via telefoon en internet.<br />
Toch maar op facebook, dacht hij vorig jaar en zo belandde ik gister op hun vriendenlijst. Er is genoeg gedeeld, mooi & lelijk, leuk en tergend lastig.<br />
En zo blijft Jack wat dagen bij ons, slaapt in hetzelfde bed op dezelfde kamer, werkt zich weer een slag in de rondte en hoor ik de mannen kletsen en lachen terwijl ze werken aan de bandenmuur en trappen in de moestuin.<br />
<br />
Ik kan me gelukkig verplaatsen in hoe het is bij vreemden aan te schuiven of tafelgast te zijn, als vreemdeling, in een ander land met andere gebruiken. Vreemde snuiters dacht ik te kennen. Ik voelde me er zelf ook een, in Nederland vooral. Want ik kwam maar niet mee in die cultuur, in die maatschappij. En als vreemdeling in Frankrijk blijkt dat je best excentriek mag blijven en toch geaccepteerd kunt worden. Ook zonder al te veel moeite te doen.<br />
Want wie gaat er nu met een halve kluizenaar halverwege een lang vergeten bospad in een half verruineerd cottage wonen om daar met niets iets te laten groeien en dit zonder vast omlijnd plan?<br />
Zou ik nog eens aan durven kloppen van wie ik mij ooit op onprettige manier afwendde?<br />
Deze vreemde snuiter weet bijna zeker van wel. <br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ik houd wel van rare mensen. Ze zijn zo vreemd dat ze heel normaal aanvoelen. Menselijk bijna. Met als bevestigend compliment van mijn coach die liefdevol verklaarde 'van mijn drama te houden'.<br />
Ach, altijd wat, met die onverwachte tafelgasten en vreemde snuiters.</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-17932586097896945992015-05-07T23:50:00.002+02:002015-05-08T10:09:19.291+02:00Een donderdag<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzI2M2ldRnJh1aXL5N5vWhp_jAzNmu_dtzjuiFmV2jY3WdAgsBy7enygnnNOjDoW03pKNeiFY-v1rRwfjuHmcS-iDVqIepTIlNz7eDBlSHznEXnWr7r83Zo5-dmg73Qn8cfhF6s1pWe18/s1600/Huis+met+een+hart+069.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzI2M2ldRnJh1aXL5N5vWhp_jAzNmu_dtzjuiFmV2jY3WdAgsBy7enygnnNOjDoW03pKNeiFY-v1rRwfjuHmcS-iDVqIepTIlNz7eDBlSHznEXnWr7r83Zo5-dmg73Qn8cfhF6s1pWe18/s400/Huis+met+een+hart+069.jpg" width="300" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
Het was lang geleden dat ik de hele donderdag 'boven' bleef om markt -als in boodschappen en socialiseren- te combineren met het schoonmaken bij de familie Ravelac. 'A midi' moet ik wel eten en dat deed ik ruim een jaar iedere donderdag bij Nadine en JP aan de grote eettafel in de ruime salon met hoog plafond en grote ramen op het noorden. Dit keer keek ik ernaar uit, een gemis om niet als huisvriend aan te schuiven bij monsieur le docteur terwijl hun femme de menage haar werk afrond en nederig gedag zegt met 'a lundi monsieur le docteur' met het voor haar zo pieperige stemmetje. Een jaar voor haar pensioen heeft ze me haar werkadressen al min of meer beloofd. Schoonmaken bij de Fransen thuis vind ik een baan met voorrechten, heel bijzonder.</div>
<div style="text-align: justify;">
Het combineren van de boodschappen en het schoonmaken op 1 ochtend was niet te doen. Het werk afraffelen bij de Ravelacjes voelde niet goed, mijn loyaliteit speelde op en ik besloot het voortaan op vrijdagmiddag te plannen. Dan maar 2 keer per week die rit naar boven, de gorges uit, over het plateau met zijn glooiende velden omzoomd door droog gestapelde stenen muurtjes, houtwallen met essen en hier en daar een statige eik. In de verte uitzicht op het Cantal gebergte met het bekende silhouet..</div>
<div style="text-align: justify;">
Ook elke week als vanzelfsprekend aanschuiven voor de luxe van garnalen en vis bleek, tijdens de zomerse drukte van 2 grote families samen, een beetje te veel van het goede. Franse families zijn prive, ook voor goede vrienden, ik weet wanneer ik teveel ben. </div>
<div style="text-align: justify;">
Vorige week viel 1 mei op een vrijdag, dag van de arbeid, een feestdag. Dus liet ik, met nog een zieke kop, die werkdag aan me voorbij gaan. Deze vrijdag is het weer een feestdag, bevrijdingsdag, de week ervoor was ik nog op vakantie. Om ze nu een 3 weken te laten zitten met het huishouden vind ik te ver gaan, dus dan maar alles op 1 dag, zo ik mezelf gerust uit durfde te nodigen voor een maaltijd met kwaliteit, een roker, een glaasje, een koffie, een lesje conversatie Frans en het nieuws op France2. </div>
<div style="text-align: justify;">
Het ons-kent-ons gevoel is wederzijds, alles kan gezegd worden. Ik ken inmiddels de 2 families, met JP als spil, aardig goed. De familie-tragedies, met recht een prachtig scenario voor een topper van een Franse film! Het blijft een bijzondere gewaarwording; huisvriend zijn. Gegeven het feit dat er toch een flink cultuurverschil bestaat. (Wat juist bevestigt dat we allemaal gewoon mens zijn, universeel.) </div>
<div style="text-align: justify;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjas_h28H8eqKqrWmjJ9Au5n9Q6khCaa5K94VW2UFt8YsPznqqHNoBHrNQP88ZSySqd2EneOMgQYi6iViFTDkbDgjfu_NpcYz5K3Q0SV5Ufi5xjvep_UdYnr41jwy8UUWQ4IiVNCOzR_2A/s1600/Huis+met+een+hart+059.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjas_h28H8eqKqrWmjJ9Au5n9Q6khCaa5K94VW2UFt8YsPznqqHNoBHrNQP88ZSySqd2EneOMgQYi6iViFTDkbDgjfu_NpcYz5K3Q0SV5Ufi5xjvep_UdYnr41jwy8UUWQ4IiVNCOzR_2A/s320/Huis+met+een+hart+059.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">een 2e plaats voor een verzameling hoofddeksels</td></tr>
</tbody></table>
Een pesthekel heb ik aan de zomergasten die ieder jaar vroeger hun opwachting maken. Geen parkeerplek op sjouwafstand tussen markt en auto. Meters maken, op en af de straatjes, iedereen, gemiddeld 65+, het ergerlijke gesjouw en het lange wachten bij de groentekraam. Je ziet van verre of het een zomergast of toerist is. De sjieke kleding, de hakjes van de madammen, het merk zonnebril, kuithoge sokken in sandalen en het ergste: de short. Waarom geen pet of hoed met een gewone broek? Niemand die behoefte heeft aan het zien van witte en knokige knieen die ook al langer dan 60 jaar dienst doen.</div>
<div style="text-align: justify;">
In de rij bij de groente zie ik in een flits Monique aan komen lopen. Een zomergaste voor wie ik een bomenklus deed. Haar man een gepensioneerd gerespecteerd journalist die veel voor Le Monde en Le Figaro schreef. Ze gaven me een flink voorschot voor het terug snoeien van hun 3 lindebomen. Een klus die ik nooit heb kunnen doen. Ik stuurde hem vorig jaar het voorschot terug met een kaartje erbij met tekst en uitleg. Ik schaamde me kapot. Maar wat niet kan, zal ook niet gebeuren. Mijn les geleerd me aan mijn bekende grenzen te houden, ik leef tenslotte maar 1 keer. Nooit geen reactie en ik werd gelijk genegeerd op de markt. Op onvrede volgt het eenvoudige vermijden, daar blijken de Fransen meesters in. </div>
<div style="text-align: justify;">
Een jaar deed ik erover me er van te verzekeren dat ik vanuit het hart heb gehandeld met het terug betalen van het voorschot, tekst en uitleg en excuses als afsluiter. Ze nu weer een jaar te moeten ontwijken zou niet kloppen, maar de aandrang is groot. Ik laat Monique aansluiten in de rij en sta me te bedenken of ik met een schone lei begin. Excuses gedaan, recht gehandeld, en hoe nu verder? Ik hoor Pierre zijn stem, zo zacht en monter maar doorspekt van een wijsheid. Ik voel dat ze weten dat ik voor hen sta, dat hoogblonde haar zegt ook alles tegenover haar popachtige gitzwarte haardos. Ze laten het aan mij, wat me grip geeft over mijn leven hier in den vreemde.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ik draai me om en lach, begroet hen als oude kennissen. Het wordt evenzo beantwoord met 3 kussen en een praatje over drie bekende musea in Amsterdam waar ze 1, 2 en 3 mei geweest zijn. Een bevestiging dat handelen vanuit mijn hart de enige manier is in het reine te blijven, en niet alleen met mezelf.</div>
<div style="text-align: justify;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitaHNwnuwNZ8b9NoLCEcFg0jKD_42vKmOs1AurxPPtwC4bLTdLTKZYhU0WcaXfHyEqPosUpDr27UffZumLNFrw_8PrKEpqpK7RbmZgSJuS_y4JtKWBn5R9Egz6rgbdoE6DBTRzhmgFUpc/s1600/MdB+Mars+30e.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitaHNwnuwNZ8b9NoLCEcFg0jKD_42vKmOs1AurxPPtwC4bLTdLTKZYhU0WcaXfHyEqPosUpDr27UffZumLNFrw_8PrKEpqpK7RbmZgSJuS_y4JtKWBn5R9Egz6rgbdoE6DBTRzhmgFUpc/s320/MdB+Mars+30e.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">het kleine marktplein, 's winters erg leeg<br />
's zomers is het over koppen lopen</td></tr>
</tbody></table>
De dame met haar groentekiemen voor ieders moestuin heeft het druk. Men staat in de rij voor kruiden, jonge koolplanten en sprietjes prei. Ook de aardbeienkraam gaat wel los vandaag. De kruidenmadame heeft tijd voor een hapje tussendoor terwijl de mensen langs de kramen schuiven. Kruiden en alternatieve spulletjes doen het hier nooit zo goed. Nicolas heeft weer jonge zachte geitenkaas, een delicatesse van een zelfvoorzienende kleine boer die erg goed samengaat met die aardbeien in mijn schaaltje aan de eettafel. </div>
<div style="text-align: justify;">
Het tafelgesprek wordt als vanouds aangevangen, geleid en afgerond door Nadine. Ze is een spraakwaterval, gevalletje ADHD waar niemand zich aan stoort, het is Nadine. JP kijkt als een magistraat de tafel rond. Bijna blind weet hij feilloos je ogen te vinden en maakt contact alsof zijn kijkers nog 100% zijn. Hij kan me voelend weg zien dromen. Nadine's rappe Frans gaat aan me voorbij, zeker als haar moeder murmelend mee gaat klagen over het parkeergedrag van de buurman. Le Grand Rue is namelijk zo breed als een flinke camper die net zijn spiegels niet kapot rijdt aan de puien van de paar winkeltjes. Daar moet de buurman dan zijn auto parkeren tegen de ramen van het statige grote huis van de oud burgervader en dokter, gelegen tegenover le Marie.</div>
<div style="text-align: justify;">
De niksnut van een volwassen zoon van het geliefde maar markante stel, zij 55, hij 81, zit zijn radijsjes te schillen. Zo miezemeut de computer-nerd zonder levensdoel ook met sinaasappels en mandarijnen. De jongen wordt gedoogd, wil niks aan zijn problemen doen, wil niet werken, leeft op zijn kamer, voornamelijk 's nachts. Met moeite toont hij decorum Nadine te helpen met de tafel dekken en de maaltijden bereiden. Uit plichtsgevoel chauffeurt hij JP en laat zich beneden roepen door een grote schelp waaruit Nadine een toeterachtig geluid weet voort te brengen op de eerste trede van de enorme houten trappen die de 5 verdiepingen verbindt. Het souvenir ligt er altijd klaar voor op het tafelkastje, naast de hoeden en petten.. </div>
<div style="text-align: justify;">
Het weerzien met Nadine's broer was ook warm afgelopen maandag. Met een zere knie even wezen buurten. Kop koffie, praatje met broer en zus, of ik zijn pelouse wil onderhouden dit seizoen? Betaling zal ruilhandel zijn, ik vind het best.<br />
Haar broer zit weer op de bus in Parijs, Nadine neemt de planning over voor het onderhoud rond de oude molen en duwt me de sleutel in de hand van het huis. Op het sleutelbord mag ik de schuursleutel zoeken, om die kleine grasmaaier eruit te kunnen halen. Ach, vrienden, Franse vrienden, een andere heerlijkheid van wonen op het platteland.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpkgr0TZEQHOJRp928Ix-KA690nG4pPYHzUmRrDPDhpnR18wew-UGF-Hxg3Tr6riu6-aImnyDSEotTkVe5cYRsZIbdNyK70BOmR2eBOEYBA0nW1EAOW_2v-_MHO8UV1uwbBqY9_1wfQQ0/s1600/ravelac+016.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpkgr0TZEQHOJRp928Ix-KA690nG4pPYHzUmRrDPDhpnR18wew-UGF-Hxg3Tr6riu6-aImnyDSEotTkVe5cYRsZIbdNyK70BOmR2eBOEYBA0nW1EAOW_2v-_MHO8UV1uwbBqY9_1wfQQ0/s320/ravelac+016.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">de woonkeuken van familie Ravelac</td></tr>
</tbody></table>
Ik ben vroeg bij Ravelac. Het IJskonijn is werken in het bejaardentehuis. Ik begroet mevrouw door na 2 kussen op de zachte wangen naast haar op de canape te zakken. Leg als een aide soyante mijn hand op haar knie en vraag hoe het gaat na zo'n lange tijd haar niet gezien te hebben. Treurig wijst ze naar haar gezwachtelde benen. "Dat vocht hè, zo pijnlijk." brengt ze zuchtend uit. En het is nog zo koud buiten. "Uw man?" vraag ik uit beleefdheid. Ze gaat nog somberder kijken. "Die zegt niets meer, slijt zijn dagen in stilte. Het is zo ongezellig zo. Wat we altijd samen deden, elkaar helpen zo alle dag, dat kunnen we niet meer."<br />
Ik boen de keukenvloer nadat ik de oude hond naar buiten begeleid. Hij kan amper meer lopen, zoals zijn baasjes, en heeft de pest aan de stofzuiger. Tijdens het altijd meditatieve strijken kijk ik naar de medicijn-tafel die speciaal voor de oude boer is neergezet. Verbanden, luiers, ontsmettingsmiddeltjes, dozen en dozen vol pillen en meer van dat soort zaken die hier blijkbaar bij de oude dag horen.<br />
Meneer Ravelac laat zich niet zien die middag. Zijn siësta blijkbaar steeds verlengend, zijn late herfst laat hij in stilte voorbij glijden. Volgende week hoop ik nog eens samen naar zijn koeien te gaan kijken, de kalfjes te bewonderen terwijl de hond zwaar kwispelend -het kost hem moeite met de logge staart- mee hobbelt. Met de baas en dat mens met die auto, waar ie altijd een plas tegen 1 van de wielen moet doen.<br />
<br />
Zo'n donderdag. Bijna sentiment. Zo hetzelfde, maar elke keer beleef ik ze anders. Ik heb ze gemist, die hele dagen weg met tussen de middag aan kunnen schuiven. Vorige week bestelde ik tegen half 11 in de ochtend een whiskey naast mijn koffie. Om dat snot in mijn hoofd wakker te schudden. Dominique schenkt altijd nogal ruim, wat ik natuurlijk nooit erg vind. Ik maakte geen praatjes en wipte alleen even binnen bij Nadine om restjes groenten te halen die ze voor onze varkens bewaren. Dat belooft een mooie gedroogde worst en wat andere lekkernijen.<br />
Deze week ben ik te druk. Zesendertig eieren voor de ruim 20 cakes van volgende week. Groenten voor op meer dan 1 vierkante meter pizza. Verse gist bestellen bij de bakker. Ze rekent voor een pond 2€10, waarschijnlijk alleen omdat ik nog 4 broden koop en vooruit betaal. Komend weekend vrienden over de vloer, dus wat extra's voor 2 maaltijden a 4 personen en dan de praatjes met iedereen die me wil kennen. Vaak genoeg hebben we, als locals, niet altijd zin om iedereen te spreken. De meest geliefde kennissen gaan voor, vrienden trek je de kroeg in, thuis ga je eten en de rest zoekt het zelf maar uit... Als er een roddel te halen valt, dan promoveer je direct tot geliefde kennis.<br />
<br />
U begrijpt; ik ben weer helemaal bij met het reilen en zeilen van de inwoners van het canton.</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-70543932880247699702015-05-04T22:44:00.001+02:002015-05-04T22:44:31.856+02:00De moesson<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeeMTLEypW0zn5y2wICF2LYeOsegF7kcjjllI_CKTRf0KRH9rKuyYSLI01yVTDFympSb1iAcjPDIR7RtFjhavQ-8ZHNNi2j2J0pfu0xATjyd2ucEl29eYz2ozXnuZ2G24h37xtKDOjhsg/s1600/IMG_7130.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeeMTLEypW0zn5y2wICF2LYeOsegF7kcjjllI_CKTRf0KRH9rKuyYSLI01yVTDFympSb1iAcjPDIR7RtFjhavQ-8ZHNNi2j2J0pfu0xATjyd2ucEl29eYz2ozXnuZ2G24h37xtKDOjhsg/s400/IMG_7130.jpg" width="300" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">de twee wachters</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy82Ee8V2MdKlQTuyavtuvmqI0gS-zFAObuLU8BMOpQdadXJwtRGXEzrnmN0vjiaSrfRM4rtcK8riJgHujnuv3HwVFukzXBpf9g3O8bgi7_NA44qkmkOrlauI_ylA5JxkgMBH_s-TA_Nc/s1600/IMG_7139.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy82Ee8V2MdKlQTuyavtuvmqI0gS-zFAObuLU8BMOpQdadXJwtRGXEzrnmN0vjiaSrfRM4rtcK8riJgHujnuv3HwVFukzXBpf9g3O8bgi7_NA44qkmkOrlauI_ylA5JxkgMBH_s-TA_Nc/s320/IMG_7139.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Zen klimt omhoog om met kip kennis te maken</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
De modder op het terrein valt dit jaar mee. Dit door de goot die we geplaatst hebben halverwege de oprit. Tijdens de moesson wordt de opwaartse druk van het bronnetje ook hoger en de overloop kan het niet aan. Voorheen spuugde de opening boven de 1e stenen bak op de oprit het water over de rand, een stroompje op de oprit dat een modderpoel veroorzaakte. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Nat of niet; Zen is waar leven is. Als het zo heel de dag wat doorzeikt buiten laten we de boel open om door te waaien, met als gevolg ook binnen die luchtvochtigheid, maar dan is het 's avonds gezellig een vuur in de schouw. Hij doet zijn ding. Klimt bomen of de rotsmuur van het huis. Verkent zijn nieuwe wereld op zijn eigen tempo. Kip keek aandachtig toe hoe dit kleine katje zich een verticale weg omhoog baant. Een keer uithalen naar de kleine pluis was de enige les die Zen nodig had om op kitten-wijze diezelfde muur weer af te dalen. Ook zijn eerste confrontatie met een uit de kluiten gewassen hazelworm is achter de rug. </div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL3XYpIMRCUyMQh4HWEzTqtCX767t6wAenAj0GGOHMjU9InCmxXWv9IYGEpMIldYZxO_3G9CHDcClrj_LgF-ERfe99UutB4CUxnIpDNeyZ9UwxEgWB1nxTEh82_h-PRi2kdvgYwTz1104/s1600/IMG_7157.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL3XYpIMRCUyMQh4HWEzTqtCX767t6wAenAj0GGOHMjU9InCmxXWv9IYGEpMIldYZxO_3G9CHDcClrj_LgF-ERfe99UutB4CUxnIpDNeyZ9UwxEgWB1nxTEh82_h-PRi2kdvgYwTz1104/s320/IMG_7157.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">ze ontstaan hier vanzelf; die typische plaatjes</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="text-align: justify;">Er is een prima pijl op te trekken; Het lenteweer. </span><br />
<div style="text-align: justify;">
Veel regen, als de zon door de wolken weet te breken voelt het tropisch aan. De luchtvochtigheid is enorm hoog, dat maakt benauwd. Al het jonge blad kan veel, heel veel water bevatten, de plakken mos hangen zwaar aan muurtjes en rotsen, de takken van de mooie esdoorn hangen zwaar door om het blad te torsen. Daglicht komt zwaar gefilterd de gorges binnen. De zon heeft weinig kracht als hij nog niet zo hoog geklommen is om de diepte te raken. Het maakt de kleuren extreem, ik zie het letterlijk terug op de foto's.</div>
<div style="text-align: justify;">
Door die paar zonnestralen tussendoor ontstaat er veel warmte die niet meegenomen kan worden door de wind, zelfs die bereikt het meer nauwelijks. Hierdoor ontstaan de nevelen die soms op het water rusten, als een dun rookgordijn zie ik ze ontstaan als ik er even de tijd voor neem om naar beneden te wandelen.</div>
<div style="text-align: justify;">
Het is er moeilijk weggaan. Als de turbines op halve kracht draaien stroomt het water rustig, zonder golfjes te maken. Het klotst wat tegen een van de dode bomen die de stromen al ruim 75 jaar trotseren. De mist zweeft als een stille deken boven het water. De oevers missen de biodiversiteit, die start waar het maximale niveau van het stuwmeer bepaald is door de hoogte van de dam een ruime 38 kilometer verderop. Het is tijdens de moesson vaak een somber oord om te zijn. Stil wordt je er wel van. </div>
<div style="text-align: justify;">
Als ik in het water kijk of de diepte van de nevelen probeer te grijpen, vervalt elk denken en doen. Af en toe deze leegte ervaren is bijna een basisbehoefte geworden. </div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3srAzhmgOh22WoQSmeIZ9p5iV8fo2mkGWy6wLCyQzyybsOiArEKt_SEZwIAnjW9yPSwsU2v8yqhrZvFNQKWKDbjEIA7S-mLP9MYCyPjOcL5karUDYnniorO4JYQKw_axytl94xh3N4Mc/s1600/IMG_7179.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3srAzhmgOh22WoQSmeIZ9p5iV8fo2mkGWy6wLCyQzyybsOiArEKt_SEZwIAnjW9yPSwsU2v8yqhrZvFNQKWKDbjEIA7S-mLP9MYCyPjOcL5karUDYnniorO4JYQKw_axytl94xh3N4Mc/s320/IMG_7179.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">vanaf het huis gezien</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJGlpxco-h1eSU7XVnZML51fO9S9VD3WvSCWFKF71s1NOyCrQ4_NaqDy1Vml7ZTc7RqrSts2pi5IXE-FNAcG1huOvm3NMUiF284jIVNalHW2CQNbk1e3BZOOSVGgDLP6ufLCDhPHlm_Ic/s1600/IMG_7207.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJGlpxco-h1eSU7XVnZML51fO9S9VD3WvSCWFKF71s1NOyCrQ4_NaqDy1Vml7ZTc7RqrSts2pi5IXE-FNAcG1huOvm3NMUiF284jIVNalHW2CQNbk1e3BZOOSVGgDLP6ufLCDhPHlm_Ic/s320/IMG_7207.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">halverwege het pad naar het meer</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNw7aZooD8sKHV_e8FWT66_xlOPMqOfaXCtMFhdqbXGw1yiTyUwH06dHkyipDrDkZZupwodMA6jCmYAjJz0CezWvYzy64NB0kJGo8122LVKCmytkZQBY-N4nzT3EGL2XAcyVJbMNMaPHE/s1600/IMG_7182.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNw7aZooD8sKHV_e8FWT66_xlOPMqOfaXCtMFhdqbXGw1yiTyUwH06dHkyipDrDkZZupwodMA6jCmYAjJz0CezWvYzy64NB0kJGo8122LVKCmytkZQBY-N4nzT3EGL2XAcyVJbMNMaPHE/s320/IMG_7182.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">aan het meer een andere wereld </td></tr>
</tbody></table>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCrkO3ij_RgDEszHWh1pjm9dGw8RZd4Lvu11H4UFn_mqhWlyrePHfGrdmbqASg3Fr-1MGaXqXfyMgLa37w_8dmy7SXBFH9JukRjk8DjWae41QqHnmk3Lb2ECbzx0GMnej07Cxekx1wK-8/s1600/IMG_7129.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCrkO3ij_RgDEszHWh1pjm9dGw8RZd4Lvu11H4UFn_mqhWlyrePHfGrdmbqASg3Fr-1MGaXqXfyMgLa37w_8dmy7SXBFH9JukRjk8DjWae41QqHnmk3Lb2ECbzx0GMnej07Cxekx1wK-8/s320/IMG_7129.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">voor ons zijn ze een ruilmiddel</td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwJEDUfcom-_pYRa23y-ROBeRSB-EZ9H07JoHeSHwrUsTnWx1ZJRfwnd5rw7Dj7zwJOmPjactbOBMm_Pq8xX8uSo0KjuaPpiWP8iK3U2VVwHxXZmIJwMthzdH0tpFiuofKfmsajpLvaxA/s1600/IMG_7128.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwJEDUfcom-_pYRa23y-ROBeRSB-EZ9H07JoHeSHwrUsTnWx1ZJRfwnd5rw7Dj7zwJOmPjactbOBMm_Pq8xX8uSo0KjuaPpiWP8iK3U2VVwHxXZmIJwMthzdH0tpFiuofKfmsajpLvaxA/s320/IMG_7128.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Creche voor Escargots, op een dieet van kruiden</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">De moesson hier in de kloof, aan de voet van het Centraal Massief, kent zo zijn eigen micro-klimaat. De uitbundige overdaad, die biodiversiteit, blijft verwonderen. De temperatuur is haast zwoel, de geur nog licht, volgende week de bloeiende acacia's erbij, bedwelmend en benauwd. Door al dat water lijken de bestuivende insekten ook een invasie te plegen op alles dat eetbaar is. Het gonst namelijk overal, ook van de vliegjes, diverse soorten. Met de dampende paden en de nevelen die lijken te plakken maar toch bewegen, blijft het lijken op de tropen.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Het slakken rapen is toegevoegd aan de dagelijkse routine. Weer of geen weer, het rondje rond het huis en in de moestuin is een must. Doe ik dit niet, dan zie ik mijn net ontkiemde broccoli nooit meer. Die grote slijmerige slok-op's, met en zonder huis, kunnen in 1 nacht erg veel vreten. De pluksla was al laat en alleen de minst favoriete slasoorten staan er nog fier bij door al die nattigheid, de rest is op en dit ondanks de slakkenkorrels.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Het is nu verboden escargots te rapen, hun paartijd is begonnen. Maar eerlijk gezegd; het zijn zij die te eten hebben of ik. Ze hebben plek zat, elders niet tussen mijn kruiden en groenten. Alle soorten en maten rapen we, meestal op de gemaaide stukjes, maar helaas moet ik de baby-naaktslakken van de kleine aardappelplantjes plukken. We sorteren ze naast de slakken-creche. Een torentje gebouwd van een autoband, wasmachinetrommel en teiltje dat een steen moet hebben, escargots drukken met gemak het teiltje van de trommel. We voeden ze met verse kruiden en ander jong fris groen. Net als de ezels houden ze niet van munt, ik ontzie ze tijdens hun laatste levensweken. De grote, vanaf 3 cm, gaan de trommel in. De rest in een emmertje naast het brood en de groenteresten voor de varkens. Die zijn verzot op slakken.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">We verzamelen er ruim 350. De dakdekker krijgt ze als betaling voor spijkers en zwart papier dat we uit zijn voorraad mogen halen wanneer we willen. Een memo extra op zijn prikker, administratie is niet zijn sterkste kant. Voor de laatste 100 moeten we op pad. Het openbare bospad ter hoogte van het asfalt. Veelal laag gelegen met in beide bermen een keur aan lekker spul om naar binnen te slurpen. Ontwijken gaat niet als je er je auto overheen stuurt. Dit voorrecht krijgen slangen, vuursalamanders en padden wel. De laatste soort signaleren we tijdens de nattigheid ook weer op het terras. De pad woont hier al langer als ik, 'k zou hem eens een naam moeten geven. Zijn partner huist onder de douche-ton, ook lekker nat en koel met een bellevue.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbZprdPnD4aV2UqHTIn62fa9Fa5ZVgyB32_h06bdf132KQKfQgi3VU6Ir4dUJKd89rhCK3MwG7cpkf_eW89dgtlOquw7YwrgYnhCuyUX5KGwvufikFuuYYOZg_2AqkzfUbVrmCctqR7pY/s1600/IMG_7198.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbZprdPnD4aV2UqHTIn62fa9Fa5ZVgyB32_h06bdf132KQKfQgi3VU6Ir4dUJKd89rhCK3MwG7cpkf_eW89dgtlOquw7YwrgYnhCuyUX5KGwvufikFuuYYOZg_2AqkzfUbVrmCctqR7pY/s320/IMG_7198.jpg" width="240" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSmOeC00faJUgOkdCZYGY200_z5kHaDKSnDaftwTWci4lHq1YiRVGMQSi7Zd8jTfwcut6HdqtNg8yCZaH4que63k2HckBI1FC4BzSSaciCV4OSUXNU8a2ZzSES_Y4ooXSQ6I3ilKAgFdA/s1600/IMG_7206.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSmOeC00faJUgOkdCZYGY200_z5kHaDKSnDaftwTWci4lHq1YiRVGMQSi7Zd8jTfwcut6HdqtNg8yCZaH4que63k2HckBI1FC4BzSSaciCV4OSUXNU8a2ZzSES_Y4ooXSQ6I3ilKAgFdA/s320/IMG_7206.jpg" width="320" /></a><br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMSEjze_mzS0lyKUWqrq9Y5RfHvHQOirwY3n_n0R2ydc80ZcEyCcWvDzsSAdCJGfNU1OPL2NAAzVCn8GUcCCTYZuvDSDLyqf81mg_5BAcEOd38EkWb-QP5pWbptdW6s4Mr2xyQzJXfHVY/s1600/IMG_7199.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMSEjze_mzS0lyKUWqrq9Y5RfHvHQOirwY3n_n0R2ydc80ZcEyCcWvDzsSAdCJGfNU1OPL2NAAzVCn8GUcCCTYZuvDSDLyqf81mg_5BAcEOd38EkWb-QP5pWbptdW6s4Mr2xyQzJXfHVY/s320/IMG_7199.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">het ontluiken gaat door</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
De moesson, mag duren tot een eindje in mei. Daarna is de grond zwaar verzadigd en moet de zon het over gaan nemen.</div>
<div style="text-align: justify;">
Voor ons een vast gegeven dat de voegen in huis donker kleuren door gebrek aan drainage. Dat we 's avonds een vuur stoken in de hoop dat de gaatjes op de strooibussen van het zout weer open gaan. Van droge handdoeken in de badkamer beneden is geen sprake en ook de was neemt 4 dagen om te drogen. Natte sokken en natuurlijk doorweekte werkschoenen, alles went. </div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-61933387512871962052015-04-29T22:12:00.003+02:002015-04-29T22:35:20.813+02:00bijtanken<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0ehNt-Y-ZW9Q-Blizb_LSe7xLX6Ly4R4OQUvrmWy5vGXmJMGdUzxPW0NnJRqPGWHn66wUeldYcVAzP-7p-P2T5TTote7XkOIt1qwlWIzFjzPwtc5Lyb2w8wWQeZC7CjUGlbVHUrQtKJ4/s1600/Zen.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0ehNt-Y-ZW9Q-Blizb_LSe7xLX6Ly4R4OQUvrmWy5vGXmJMGdUzxPW0NnJRqPGWHn66wUeldYcVAzP-7p-P2T5TTote7XkOIt1qwlWIzFjzPwtc5Lyb2w8wWQeZC7CjUGlbVHUrQtKJ4/s1600/Zen.jpg" height="177" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Nummer 5; katertje Zen</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Maar 1 weekje vakantie, einde april, soort verjaardagscadeau, en bij thuiskomst is de bloemenzee nog groter, het groen nog feller en nu ook de hellingen tot aan het plateau groen. Het is snel gegaan, in die ene week. (Een <a href="http://deonzichtbarebrug.blogspot.fr/p/steeds-zit-ik-weer-op-het-bijna-eiland.html">Roadtrip</a> van 6 dagen.)</div>
<div style="text-align: justify;">
Echt opladen op alle fronten, inhalen en genieten. Alleen jammer dat mijn weerstand dan breekt en ik ziek thuis kwam. Het leek een koudje te zijn, het is een griepje gebleken. Natuurlijk al bijna over, maar toch lijkt dat opladen en bijtanken nu teniet gedaan.</div>
<div style="text-align: justify;">
Komt natuurlijk door te veel wijn en whiskey, veel te korte nachten en een overdosis aan indrukken.</div>
<div style="text-align: justify;">
En wat was het excuus? Een katje halen ten noorden van Clermont-Ferrand, onderweg wat vrienden aandoen, genieten van toeren door Frankrijk en een vriend helpen een auto op te halen aan de Cote d'Azur. </div>
<div style="text-align: justify;">
Thuis zijn is weer terug het vertrouwde ritme in. Door prima voorbereiding geen achterstallig werk, maar wel extra klussen als het schoon maken van de Blauwe en het zaaischema weer oppakken in de moestuin.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ook was er weer eens een lauze van het woonhuis af en begon het direct te lekken bij een bui, wat bruine strepen op de muur binnen achterlaat. Et voila, een verfklus erbij. Nu de verf nog, komt tijd komt raad. Wat post door te nemen en mensen bedanken voor hun felicitaties en andere attenties.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBpANFYnUusnnaJfHnNJYjCKExt2FxFtfevY58C0EpLGwPxVR9_mh5MKtpInVnB6dqxFTwj-bFKZJ9onWPdmNoJ3c83j-_JZmSGtCEypSSJGmOMU5NkevBZY5L3cESfhlzbhxXhSgyW0Q/s1600/IMG_7025.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBpANFYnUusnnaJfHnNJYjCKExt2FxFtfevY58C0EpLGwPxVR9_mh5MKtpInVnB6dqxFTwj-bFKZJ9onWPdmNoJ3c83j-_JZmSGtCEypSSJGmOMU5NkevBZY5L3cESfhlzbhxXhSgyW0Q/s1600/IMG_7025.jpg" height="179" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Auto ophalen</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Nog flink snotterend nam ik vandaag de tijd de ezels te borstelen, voor zover ze willen. Sarko is het soms snel zat en Ollie wil wel eventjes, net genoeg voor zijn kop. Sarko had een tranend oog, de vliegjes zijn in grote getale aanwezig. Hij is het wel gewend, weet dat het nog erger wordt en ik daarom de poep ruim en we het pad naar de stal droog houden met watergeulen. Varkens maken graag een badje waar ze maar kunnen en water te over op dit terrein. Op deze zoete lentedagen met wat wind en de zon staan de ezels te soezen bij het hek en de varkens liggen altijd wat te dutten tegen de houtmuur aan, met de middagzon op de kont natuurlijk. Neus koel houden, heel belangrijk. Sarko zit echt verlegen om een innige kroel. Dat kan goed kloppen. Als ik weg ben missen ze me. Hij kruipt dan met de kop laag tegen me aan, al zit ik op mijn hurken, dan raakt zijn neus bijna de grond. Er zit een haar in zijn oog, vandaar dat hij traant. Hoe zou een ezel voorzichtig een haar uit zijn oog moeten krijgen? Hij blijft lang heel kroelerig, briest niet, maar ronkt als een kat. Ook de katten laten zich minder zien als ik wat dagen weg ben. Sooty wordt de panter van het bamboe bos en heeft het jachtterrein van Cros overgenomen; de moestuin. De voormalige prooi die nu jaagt. DQ posteert zichzelf op deklappen in een krat in het zwembad terwijl Merlin normaal gesproken veel bij mij is, ligt hij slaperig op dor blad onder de peer. Op de muur waar het kippenluikje zit. Sinds Cros er niet meer is, is het een tamme boel met verveelde katten. Tijd voor een nieuwe Alpha Male?</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgoyJzBfZ2PGI-R6_XxBtzSqjdGFguqcO777d1kfhF3YSQymE4HZlxCxcWxiBiJiKHTns8CCJUwIqIMUK9KNNeTzwuzCnkRX79TkruR2f-WcxYT4b5gLwq6zFj6zBmK7WdiyWVu0kKxCs/s1600/Zen+speelt.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgoyJzBfZ2PGI-R6_XxBtzSqjdGFguqcO777d1kfhF3YSQymE4HZlxCxcWxiBiJiKHTns8CCJUwIqIMUK9KNNeTzwuzCnkRX79TkruR2f-WcxYT4b5gLwq6zFj6zBmK7WdiyWVu0kKxCs/s1600/Zen+speelt.jpg" height="542" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Voor zijn buitentraining had Zen een meikever gespot. </td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Zen, heet hij voorlopig. Vanaf geboorte vrij geweest op Camping a la ferme <a href="http://www.lacharviere.nl/">La Charviere</a>. Een heerlijk vakantie-oord. Ook om daar als kitten op te groeien tussen broer en zussen en 7 volwassen katten. Zen komt op me af als een fotokopie van Sjakie, onze mislukte siamees met love-attacks. Laat zich heel ontspannen in een kattenmand zetten en gaat gelijk liggen spelen.</div>
<div style="text-align: justify;">
Dat er daarna 3 dagen tuffen op zouden volgen, deels in die kleine kooi van plastic, een hond en twee vreemde stemmen, had hem minder ontspannen gemaakt. Ik hoop dat hij niet getraumatiseerd is na zijn grootse avontuur. Voorlopig gedraagt hij zich namelijk uiterst zen. Was al zindelijk, ook als vrije poes keurig op de kattenbak, een teiltje met super-grit en deksel. </div>
<div style="text-align: justify;">
Het is een wijs, dapper en integer diertje dat zijn grenzen goed lijkt te kennen. Bol en rond, maar duidelijk al gewend aan vrij, buiten om te spelen en te ontdekken, binnen is voor de rust en de basis. Daar treft hij enkel Joppie onze nestor. Die moest er even weinig van hebben, maar die ouwe ontdekt dat er nu altijd een kleine pluis van zijn soort rondloopt. Het kirren kan hij misschien niet horen, maar lichaamstaal kan wel 1 zintuig missen. 10 Weken en 25 jaar, bijzonder contrast.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Omdat ik het niet laten kan; die moestuin. Een mooie bijzondere en belangrijke plek voor mij. </div>
<div>
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs_KlKXRGYe8gHCU8TtD6i7xRK1l3Shw6Cw5ZT96PGNPA9b6tG3dZs_8bXM0AgLDViDqzZ-HSAbhxGL3au1nlmrm9806Jr-OAOMbkLbk7kEXXB1MmRQk05zn-Tij4u0vWoW5opGY8dIKw/s1600/IMG_7082.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs_KlKXRGYe8gHCU8TtD6i7xRK1l3Shw6Cw5ZT96PGNPA9b6tG3dZs_8bXM0AgLDViDqzZ-HSAbhxGL3au1nlmrm9806Jr-OAOMbkLbk7kEXXB1MmRQk05zn-Tij4u0vWoW5opGY8dIKw/s1600/IMG_7082.jpg" height="240" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De bandenmuur, het is pas eind april.</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl4O-1JEIWL1j_pnP_5hTSTeULXarQpXUgL32DMgRH0yAw5AsRSnL8qk7W4jfeOqf397wEA6GdQFOE4A4ljkL5be9JQ1jszx8ha07VqB6zn8D5rmXCdismIMRCWkNf2Ysu9JeD9eWzVEA/s1600/IMG_7086.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl4O-1JEIWL1j_pnP_5hTSTeULXarQpXUgL32DMgRH0yAw5AsRSnL8qk7W4jfeOqf397wEA6GdQFOE4A4ljkL5be9JQ1jszx8ha07VqB6zn8D5rmXCdismIMRCWkNf2Ysu9JeD9eWzVEA/s1600/IMG_7086.jpg" height="240" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Improviseren met klimmateriaal</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZOiUtjmY-HRpf33VNKI-h5Q4MX1nkuybo1TLQVux_0K-Fdj75NDg0fpRholH1-K2FPZ8WKZzLsNCYigjKDPWSN3mF_f_dikfBmwuGwrUgglamAJp0oLqNKLWoAfDDLlNJpWQe1JV4THQ/s1600/IMG_7093.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZOiUtjmY-HRpf33VNKI-h5Q4MX1nkuybo1TLQVux_0K-Fdj75NDg0fpRholH1-K2FPZ8WKZzLsNCYigjKDPWSN3mF_f_dikfBmwuGwrUgglamAJp0oLqNKLWoAfDDLlNJpWQe1JV4THQ/s1600/IMG_7093.jpg" height="240" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Clematis die de stammen en takken van de acacia volgt.<br />
Ieder jaar meer plukken roze bekleed, heel apart gezicht.</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiflorNAu8ysJHoPZ7FDqVKry0kJj_HtU5o9wte8ydm5OPm2pVeNshrMUEe7D1l1ztDc4VFEL4w2LHUvNix8tRFzk5JxhTGNaaxuPJP_ObdJ3A1ywIilj5MMEH-dp8dE7yoll78OkQ9HkQ/s1600/IMG_7098.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiflorNAu8ysJHoPZ7FDqVKry0kJj_HtU5o9wte8ydm5OPm2pVeNshrMUEe7D1l1ztDc4VFEL4w2LHUvNix8tRFzk5JxhTGNaaxuPJP_ObdJ3A1ywIilj5MMEH-dp8dE7yoll78OkQ9HkQ/s1600/IMG_7098.jpg" height="240" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Biologische radijzen. Geen radijsjes. </td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Zo, nu is het tijd om uit te zieken, op te laden en bij te tanken....</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-73038617874157185512015-04-17T22:16:00.001+02:002015-04-17T23:29:25.813+02:00Bijstand voor Dummies, Fase 3<div style="text-align: justify;">
Fase 3 in dit vermoeiende traject is het compleet maken van het dossier dat vooraf gaat aan het eventueel! verkrijgen van enige bijstand.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvtA8Y7OVtJNs6Fyu-SZwkxALKXeYl23vZzUjxdQtaF8ypAJLKZFrx0cikuSHJbiqvFSeHicerBu5g_WpSn_8_9dVnseXhvf8YXgu0B8-U2xc3VytgZJBcSlxS4XtOtv_EOxFFuTs4R1Y/s1600/bijstand_voor_Dummies_2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvtA8Y7OVtJNs6Fyu-SZwkxALKXeYl23vZzUjxdQtaF8ypAJLKZFrx0cikuSHJbiqvFSeHicerBu5g_WpSn_8_9dVnseXhvf8YXgu0B8-U2xc3VytgZJBcSlxS4XtOtv_EOxFFuTs4R1Y/s1600/bijstand_voor_Dummies_2.jpg" height="289" width="320" /></a>De vorige keer verhaalde ik al over het feit dat ik niet al mijn arbeidsgegevens had ontvangen van de dependance. Soi. Die regelde ik even en stuurde ik met priorité op naar het Pole d'Emploi, kort gezegd het PE. (Ik zal u niet vermoeien met alle afkortingen, maar deze is handig.)</div>
<div style="text-align: justify;">
Ik wachtte een week voor het papiertje waarop staat dat mijn kansen op werk nihil zijn.</div>
<div style="text-align: justify;">
En nog een week.</div>
<div style="text-align: justify;">
Er kwam een rekeningafschrift per post. En een 4-tal verschillende tabakszaden van een bio-dynamisch bedrijf dat ook nog eens snel en kundig levert zonder onzin. Reclamefolders uiteraard. Die dienst doen als vloermat in de Rode. Maar niet het papiertje dat de RSA nodig heeft onze dossiers door te sturen naar de volgende ronde.</div>
<div style="text-align: justify;">
Wat mij dan rest is telefoneren. Met nummer 3949.</div>
<div style="text-align: justify;">
U kent ze vast wel; die overheidsnummers. Landelijk met natuurlijk een computer in plaats van een mens. Vandaar dat ik geduldig wachtte op post in de hoop dat ik 27 maart duidelijk was geweest, zoals Lief.</div>
<div style="text-align: justify;">
Volgende week een week waarin ik niets kan regelen. Ik ben een weekje op pad.</div>
<div style="text-align: justify;">
Dus gewacht tot de laatste werkdag met regelen. Huiswerk deed ik altijd op het laatste moment. Nu dus nog steeds. Moed verzamelen, terwijl ik klussen doe alsof ik meer energie heb, te over. Ik schuif het af op de lente.</div>
<div style="text-align: justify;">
Deze ochtend regende het dat het goot. Het aroma uit het bos is vol, het barst van vers groen, bloemen die de regen drink en alsof het woestijnplanten zijn. Het bedwelmt en weer ervaar ik aandrang het uit te stellen, dat bellen met een computer om misschien een mens aan de lijn te krijgen van een overheidsinstantie die wel wil, maar te log is om te kunnen. Perceptie...</div>
<div style="text-align: justify;">
Ik type in 3..9..4..9.. en wacht. De computer dankt me voor het bellen. Fijn hoor, jij ook bedankt voor de 11 eurocent die dit per minuut mag kosten. Toets het nummer van uw departement in. Makkelijk, even opwarmen. Toets uw inschrijfnummer in. Ook te doen. Logisch nadenken maakt de laatste letter overbodig, het is geen cijfer. Blond maar het valt ook voor blondines te doen.</div>
<div style="text-align: justify;">
Dan volgt het echte werk; luisteren naar een keuzemenu dat mij door kan verbinden met... een volgend keuzemenu... dat weer gevolgd wordt door nog een keuzemenu.</div>
<div style="text-align: justify;">
Dan beland ik in de wacht met een kort muziekje. Overbodig te omschrijven hoe die muziekjes klinken.</div>
<div style="text-align: justify;">
Vier minuten, zegt de computer. Het worden er tien. A la...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ja, heus, ik krijg een dame aan de lijn. Een echte, de verbinding is slecht en ik probeer de hoorn in mijn hersenpan te duwen. Maar mijn oor zit in de weg. Stamelend leg ik de geschiedenis uit. Nogmaals mijn inschrijfnummer. Of ik even wil wachten...</div>
<div style="text-align: justify;">
Natuurlijk, zo zielsblij ik ben het computerprogram getrotseerd te hebben en de juiste keuzes te maken die mij doen belanden bij een heuse medewerker.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ik val haar ongegeneerd in de rede, hoe opgelucht ik ben een echt mens te spreken. Maar de vreugde is van korte duur. Ze legt me in rustig en goed gearticuleerd Frans uit waar ik mijn formulier kan vinden. Op mijn espace personelle van het PE. Nog niet bezocht, de inlogcode kreeg ik vorige week per post pas en ik dacht te wachten tot Mijn dossier compleet was. Ik laat het haar drie keer uitleggen, prijs haar geduld en begin me te verontschuldigen voor mijn klungelig Frans. Daarop volgt een compliment. (Zouden medewerkers van een Nederlands arbeidsbureau dat ook doen als ze een buitenlander aan de lijn krijgen met "ik u denk begrijpen, maar u uitleggen nog keer?")</div>
<div style="text-align: justify;">
De beloning is het gevoel dat ik gedaan heb dat moest gebeuren om de zaak draaiende te houden.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Volgend traject; zoek je gek op de website van het PE.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ik open eerst de website. Ga vervolgens op zoek naar de inlog-pagina voor mijn espace personelle. Dat blijkt geen sinecure, maar ik vind toch het goede vakje. Het doet me belanden op een pagina met een uiterlijk als dat van Windows 8. Eén van de gekleurde vakjes bevat een geel ballonnetje met een uitroepteken. Euforie, die van korte duur is. Want ik denk te snel dat daar mijn post in staat met het begeerde formulier. Downloaden, emailen die handel en klaar is ik voor een roadtrip.</div>
<div style="text-align: justify;">
Nee dus. </div>
<div style="text-align: justify;">
Ik heb geen CV ingevuld of ge-upload, wat een deceptie!</div>
<div style="text-align: justify;">
Terwijl ik sta te koken probeert Lief het formulier te vinden. Dit gaat niet zonder zuchten, steunen en het merde in het Nederlands. Maar na het draaien van de aardappelschijfjes ga ik poolshoogte nemen en staat er iets dat op een formulier lijkt te schitteren op mijn scherm. Ook een ander formulier met beide onze namen. Downloaden die handel. Het dossier kan voor de Franse bureaucratie niet volledig genoeg. Ze zoeken het maar uit.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Volgende week ben ik toch niet bereikbaar voor commentaar. Even rust.</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-58018517000764086872015-04-14T19:46:00.000+02:002015-04-14T19:46:07.554+02:00ZelfVoorZienend<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7rjadstePE_6W8fyGcIyLPh_fkjmewFB2XOFIzo47wsSLbj3R4_ZxNxKwvmOOzscktaiEt4XviWGFoFODpGY-XUnA00GutLWXYenssk31AwmRDIq5hsoD1PI_p9zlTe6pDmeZNgXSxB8/s1600/IMG_5561.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7rjadstePE_6W8fyGcIyLPh_fkjmewFB2XOFIzo47wsSLbj3R4_ZxNxKwvmOOzscktaiEt4XviWGFoFODpGY-XUnA00GutLWXYenssk31AwmRDIq5hsoD1PI_p9zlTe6pDmeZNgXSxB8/s1600/IMG_5561.JPG" height="320" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">courgette op zoetzuur</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
In je eigen behoeften voorzien. Voor zover realistisch en haalbaar is.</div>
<div style="text-align: justify;">
Tegenwoordig bijna een hype te noemen. Geboren uit het bewustzijn dat het toch niet zo goed gaat met de aarde, dichterbij; de maatschappij. (En dat ben jij!) Geen plastic tasjes, als de portemonnee het toelaat biologisch kopen. De fiets pakken (hier ondenkbaar) en papieren zakjes vragen, het afval scheiden en hergebruiken van alles dat te hergebruiken valt.</div>
<div style="text-align: justify;">
Hergebruiken dus, groen, bewust, biologisch, recyclen, plak er maar een definitie op. Helaas nog gerelateerd aan geiten wollen sokken (onvindbaar in de winkel, maar de beste die er zijn), een hoog hippiegehalte (ik moet niets van hippies hebben), The Stones, wiet en LSD en de 'tuinkabouter' uit de voor na laatste reclame van een supermarktketen in Nederland. </div>
<div style="text-align: justify;">
Wij, als M&M, zouden het niet gered hebben zonder dat doe-het-zelf-gedoe. Natuurlijk gestuurd door financiële sores en het verkozen isolement van een Frans hutje op de hei. We realiseren ons dagelijks dat de ongerepte natuur, het bronwater, de stilte en het 'gebrek' aan geld en moderne middelen ons tot ongekende maar oude, traditionele hoogten stuwt om toch te krijgen wat we nodig hebben; Een zinvol mooi natuurlijk leven dat dicht bij de natuurlijke staat van zijn komt. De grenzen raakt van de essentie met toch nog vaak een toefje modernistisch gemak en luxe. </div>
<div style="text-align: justify;">
Het draadmandje in de douchecel raakt steeds leger. Het betreft nog wel tandenborstel, handzeep, scheerschuim en -mesjes, een nagelvijl en -borsteltje. Ook een flesje zelf gemaakte shampoo van roggemeel, en een tupperware bakje met zelfgemaakte tandpasta. De rest van douche-ware ontbreekt, niet nodig.</div>
<div style="text-align: justify;">
De keuken en de voorraadkast naast de schouw puilt uit van potten met voorraden aan granen en kruiden. Prefab is hier al lastig te krijgen, zoek het zelf uit.</div>
<div style="text-align: justify;">
Dat we alles met bronwater (moeten) doen is inmiddels wel duidelijk. Een voorrecht en een zegen.</div>
<div style="text-align: justify;">
Een moestuin is hier niet meer dan normaal, je bent gek als je alles gaat kopen. Tureluurs als je ook wordt van de etiketten en labels op de voorverpakte middelen in de supermarkt. Liever de basis dat nog echt smaakt ook. Maar leg dat maar eens uit aan de doe-het-snel-generatie?</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDIXCJqOqZyPzrEOQsflJj940LNRIe6qc35Wk27uIvIYKoGnLNzNQIClkgTYbv43YASLCUhrUsnVCHDxDzGAdvmmZBnEx9KdznIxgMwjWErYDosgIJ5U-Fo7XnPAHz9trAXl-oodrzZJ4/s1600/IMG_6903.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDIXCJqOqZyPzrEOQsflJj940LNRIe6qc35Wk27uIvIYKoGnLNzNQIClkgTYbv43YASLCUhrUsnVCHDxDzGAdvmmZBnEx9KdznIxgMwjWErYDosgIJ5U-Fo7XnPAHz9trAXl-oodrzZJ4/s1600/IMG_6903.jpg" height="320" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">shampoo</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Marc en ik komen nog wel eens wandelaars tegen op het bospad. Als men doorheeft dat wij dat laatste-huisje-op-de-piste bewonen, gerelateerd aan de regio en de lokatie, vraagt men steevast of 'het leven' niet te moeilijk is. Laat u het 'te' maar vast weg. Moeilijk is het, maar dat etiket 'moeilijk' is alles makkelijker dan het ontcijferen van etiketten op de voedings?middelen in de supermarkt. Zwaar? Denkt u en menigeen. Ook dat. </div>
<div style="text-align: justify;">
Maar voor ons beide en de locals zou het leven te! zwaar zijn in de wereld die mijn gemiddelde lezer leeft.</div>
<div style="text-align: justify;">
Stelt u zich eens voor;</div>
<div style="text-align: justify;">
U staat in de file om op het werk te komen, om de thermostaat open te kunnen draaien na 1800 uur (mits deze geen timer heeft). U zwoegt zich een weg naar de sportschool of -vereniging om in vorm te blijven. U koopt in de Gezond&Wel winkel en rekent af. U betaalt trouw de rekeningen voor GWL en andere natuurlijke zaken die hier geleverd worden door moeder natuur.</div>
<div style="text-align: justify;">
Zwaar? Moeilijk? Om te doen waar de natuur en de inwendige mens om vraagt, en deze ook geeft voor uw moeite? Die zaadjes op tijd de grond in? Wat water geven als het wat lang droog is. Hout hakken voor over 3 jaar jaar of zomaar even een uur bij genietende varkens te zitten terwijl ezels een stofbad nemen. Zwaar en lastig om een dag of drie groenten te wecken na het doppen en schoonspoelen van zand. Zwaar om elk moment van de dag mijmerend door de bloemenzee te lopen en de vogels te horen en te zien? Zwaar om op een dinsdagmiddag een dutje te doen na een apero te veel? Zwaar om op een vrijdagochtend wat te dromen aan een stil meer met foeragerende ijsvogels terwijl de hond een bad neemt? Zwaar om de geur van brood te ruiken terwijl je weet dat het getimmer op het dak rust en een droge slaapkamer geeft? Zwaar om te slapen tot de vogels en een siamees je wakker maken rond half 9 en dan te kunnen bedenken, tijdens een mok of 2 koffie, wat je wilt! gaan doen die dag? </div>
<div style="text-align: justify;">
Zwaar, moeilijk? Of juist de ultieme haalbare vrijheid? </div>
<div style="text-align: justify;">
Een facebook-vriend noemt het vervroegd pensioen, maar dan in financiële armoede.</div>
<div style="text-align: justify;">
Geef mij dat maar, voelt goed en genoeg, dat vroege pensioen. Het woord 'armoede' laat ik maar weg, terwijl ik van een blikje goedkope vis een kostelijke salade in elkaar flans, met zelf gebakken brood. Dit met een temperatuur van 25 graden midden april...</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5s1Ik3BAeB4hkd9UbvQM-4BfBWJDu5lux-pMdHYM5LYOI4kCg1WwMFDVcoIIhB9BUem5_aHEh9w-Y2mpxCfAwKursyoCu-yi-8lH6VO1d_3Eou6iYvSp9dKS5TV5bGnsaI7a08lG7o-4/s1600/P1110900.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5s1Ik3BAeB4hkd9UbvQM-4BfBWJDu5lux-pMdHYM5LYOI4kCg1WwMFDVcoIIhB9BUem5_aHEh9w-Y2mpxCfAwKursyoCu-yi-8lH6VO1d_3Eou6iYvSp9dKS5TV5bGnsaI7a08lG7o-4/s1600/P1110900.JPG" height="240" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">balk maken</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Zelf VoorZien in wat ik zelf nodig heb is altijd genoeg. Nog even los van klimaat en omgeving. </div>
<div style="text-align: justify;">
Een aanrader, juist als u er niet uitkomt in uw hier en nu.</div>
<div style="text-align: justify;">
Wegwezen dus, kiezen. Voor moeilijk en doen.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ik geef het u op een briefje; het werkt. En is nog gezond ook, niet alleen voor u, maar ook voor waar u op en van leeft.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-78918929853498219422015-04-12T23:40:00.001+02:002015-04-17T22:23:13.720+02:00Dierenliefde?<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4YriYTJVZQl2YLd7lv6pl89bcEm4XKFs41N74ZpJUxVhyphenhyphentOjreKdLRf481nxzkJkdP4Ll76quanX5PhwCJkhYocJL8OhoboA_btPJ4s67SkESpzajnb82fj3E8hfqphDnGmNEOpZkrlM/s1600/Molly.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4YriYTJVZQl2YLd7lv6pl89bcEm4XKFs41N74ZpJUxVhyphenhyphentOjreKdLRf481nxzkJkdP4Ll76quanX5PhwCJkhYocJL8OhoboA_btPJ4s67SkESpzajnb82fj3E8hfqphDnGmNEOpZkrlM/s1600/Molly.jpg" height="224" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">een soort Molly, maar dan zoals ze horen...</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Vrijdag reed ik tegen vijven van de Ravelacjes naar huis. Na het kasteeldorpje slingert de smalle weg omlaag en in een ruime U-bocht is een uitzichtpunt over de zich ook slingerende gorges. Met wat stenen bankjes en twee jonge lindebomen. </div>
<div style="text-align: justify;">
Ik spotte daar een grijs-witte pluis terwijl ik de Rode zachtjes de bocht om manoeuvreer. Een poes, dacht ik. Een mooie zo te zien, op een parkeerplaats waar regelmatig campers staan. Ik rij terug omhoog in z'n achteruit. Dat kan hier, vrijdagmiddag net voor de 'spits'. De motor laat ik draaien als ik uitstap. Poes komt luid mauwend op me af. Een smerige kleine pers met oranje snotterige ogen. De vacht vol klitten, mos, takjes. De haast onzichtbare neus ook vies en nat met de pluizige vacht rond de bek wat bruin. Een smerig aanhankelijk zielig mauwend verdwaald of gedumpt poesje. Het dier spint, geeft kopjes, kruipt op schoot terwijl ik bij het poesje hurk en wijkt niet van mijn zijde. In de omtrek ken ik alle mensen en ook hun huisdieren, er wonen hier een handvol mensen. Geen mens-met-pers, dat is iets voor buitenlanders, zo'n merk-kat.</div>
<div style="text-align: justify;">
Dus poes is zoek, weggelopen, gedumpt of verdwaald. Hongerig voelt ze niet aan, ziek ziet ze eruit. Niesziekte? Ik open het roestige portier aan de passagierskant. Poes springt er gelijk in. Lijkt dus campers gewend, die zware dieselmotor jaagt menig dier nou juist schrik aan. Schorriemorrie met Perzische stijl dus niet. Met het eerste niesje zie ik mijn vest, katoenen tas en trui al besmet met iets dat ik toch echt niet mee naar huis wil nemen. Poesje wel, maar die snot niet, zo besmettelijk als dat is.</div>
<div style="text-align: justify;">
Dus keer ik de auto terwijl poes genoeglijk op de stoel naast me zit en naar buiten kijkt. Ze scharrelt even op schoot, leunt op mijn arm, niest nog eens en blijft naar buiten kijken terwijl ze spint. Absurd, zo een tam dier op haar gemak in een ronkende diesel met de raampjes wat open. </div>
<div style="text-align: justify;">
Ik rijd helemaal terug naar boven, naar de dierenarts. Die zijn nog wel open. Maar terwijl ik dit doe, dat half uurtje, bekruipt me de angst dat ze daar niets met haar aankunnen. Het is tenslotte geen asiel.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ze laat zich de praktijk indragen. Laat zich op mijn schoot zetten terwijl ik vertel hoe en wat. Danny wordt naar boven gehaald, die werkt op de dependance van het Pole d'Emploi en woont vlakbij het kasteeldorpje. Misschien dat hij wat weet over dit poesje. </div>
<div style="text-align: justify;">
Poes spint en suft gezellig door op schoot alsof het thuis is en vlakbij de haard met vertrouwde geuren en geluiden, dit terwijl ik door zit te zweten op die stoel. </div>
<div style="text-align: justify;">
De chip-lezer wordt gepakt, batterijen bijna leeg, het cijfer is maar moeilijk te lezen met die ontbrekende pixels. De assistente is alleen en doet verwoede pogingen het Amiveda-systeem in te komen en de juiste vensters te vinden om het nummer in te voeren. Karina wordt gebeld om raad. De bevlogen dierenarts die meer van dieren houdt dan van mensen. De assistente faalt om het juiste invoervakje voor het chipnummer te vinden. </div>
<div style="text-align: justify;">
Als ik al een ruime 3 kwartier op de stoel zit te plakken met een wel heel lief vies poesje op schoot komt Karina gelukkig binnen en duikt het systeem in. Leest de chip nog een keer en herkent het nummer als zijnde Brits. Ken ik Britten in het dorpje bij de parking? Ja, 1, maar die heeft geen kat, dat weet ik zeker, had Danny ook geweten.</div>
<div style="text-align: justify;">
Het is al na zessen, ik zit moe met een vermoedelijk zieke poes op schoot die ik van een parking heb gevist. Poes staat niet geregistreerd, dus of ik vind laat op de dag de eigenaar of ik moet poes doodleuk weer terug op de parking zetten. Dat is de harde taal van le montagne. Ik kan niet met een zieke poes thuiskomen.</div>
<div style="text-align: justify;">
Dus til ik poes op de arm en stap weer in de Rode waar ze zich op schoot nestelt. Ik bel Marc waarom ik later thuis ben en rijd weer terug richting het kasteeldorpje. Een laatste poging om te kijken of Jeanet er weer is voor de zomer, die ontfermt zich incidenteel over afgedankte misbaksels die eruit zien als poes of kat.</div>
<div style="text-align: justify;">
Mooi vind ik de pers niet, met de haast onzichtbare neus, de hangwangen, de kleine oortjes, al was ze gezond, schoon en verzorgd.</div>
<div style="text-align: justify;">
Het straatje in het dorpje is erg smal, officieel mag je er niet in, alleen bewoners. Alleen mogelijk om te keren bij de begraafplaats, het letterlijke eindstation van het dorp met een majestueus uitzicht over de gletsjerkloof.</div>
<div style="text-align: justify;">
Een van de laatste huizen is bewoond door Chris. Een Brit met een mooie gite, vreemde gozer, zal hem nooit gaan mogen. Op alles dat je hem zegt kijkt hij je aan alsof je uit je nek kletst en veel woorden komen er niet uit. Die stapt net zijn voordeur uit, dus trap ik op de rem, poes schommelt nieuwsgierig mee.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ik vraag hem of hij weet van wie dit poesje is.</div>
<div style="text-align: justify;">
"Oh hello Molly" En hij krabbelt op haar bol. "It's Keith's, I saw her this morning at home as usual." En met moeite volgt er een wrang glimlachje.</div>
<div style="text-align: justify;">
In het kort vertel ik hem dat ik al ruim anderhalf uur met Molly op pad ben om haar eigenaar te zoeken. Een enigszins normale reactie komt er niet uit. Hij kijkt verontwaardigd, gelooft me blijkbaar niet dat Molly 7 km van huis op een parking is beland.</div>
<div style="text-align: justify;">
Mij boeit het niet, dit keer. Ik bedank hem, rijd door, keer de wagen en passeer hem weer terwijl hij aan de telefoon is. Ik ga ervan uit dat hij Keith even belt dat ik met Molly onderweg ben.</div>
<div style="text-align: justify;">
Bij het enorme statige oude doktershuis met sjieke bijgebouwen parkeer ik de auto, opgelucht dat ik Molly thuis kan brengen. Zijn vrouw zal ook wel blij zijn.</div>
<div style="text-align: justify;">
Het statige elektrische hek is dicht. Ik druk de bel in. Geen antwoord. Nogmaals, geen antwoord. Ik roep, want ik zie Keith in de verte lopen. De bijgebouwen worden opgeknapt als woonhuis, het grote huis is de gite. Ik loop om, met Molly op de arm die nog steeds spint. Ik klop op de hoge ramen waarachter bouwlicht brandt en ik stemmen hoor. Ik klop op de deur met ruit en tralies. Ik roep en klop nog eens. Geen enkele reactie.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ik loop met Molly dan maar weer helemaal om, terug naar het hek, langs een hoge muur en de buren, de kroeg op de hoek. Sta weer voor dat hooghartige hek en bel weer aan, twee keer. Ik roep Keith die ik weer zie lopen. Maar geen respons, niks, nul nada.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ik besluit Molly thuis te 'dumpen', wat me verschrikkelijk tegenstaat! En laat poes los tussen de spijlen van het kopergroene hek. Roetsj, weg is ze. Niet naar huis, maar onder de eeuwenoude sequoia die net achter de muur staat.</div>
<div style="text-align: justify;">
Thuis verwacht Marc dat ik met een poes aan kom. Ik kleed me buiten uit, met tasje en al mijn kleer ren ik naar beneden, kleding in de wasmachine en ik onder de douche. Ik wil geen enkel risico lopen op het besmetten van mijn katten. Joppie zou het leven erbij laten!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Zondagmiddag gaat de telefoon. Het is de dierenarts, of ik Molly haar huis heb weten te vinden, want ergens dacht ze te weten van wie poes is. Keith en zijn vrouw hebben namelijk 2 Friese paarden en zo zal zij er vast wel over de vloer zijn geweest. Opluchting aan beide zijden.</div>
<div style="text-align: justify;">
Maar geen woord of daad van Keith en vrouwtje lief. </div>
<div style="text-align: justify;">
Er zit een luchtje aan Molly :-(<br />
<br />
<i>Een week later;</i><br />
<i>Komen Marc en ik 'het vrouwtje' tegen van Keith. Zij was vorige week in Engeland en wist van niets. Chris belde inderdaad met Keith. De bel deed het niet. 'Iedereen' weet dat het zware hek met de hand te openen is. Keith wordt al wat doof. Er stond een radio aan waar ik dacht stemmen te horen. Molly zo ver van huis is een raadsel. Maar Molly springt graag in auto's, maakt niet uit van wie de auto is of hoe groot het ronkende gevaarte. Molly houdt zich graag op bij het schoolplein achter het grote huis, waar ze veel aandacht krijgt van de kinderen en regelmatig de gelegenheid in auto's te springen. Molly liep een week achter met haar wekelijkse 'face-wash', de snot komt door het ras. Ze krijgt ieder jaar haar inentingen en is dus niet ziek en de dierenarts had haar kunnen herkennen.</i><br />
<i>Al met al; grote opluchting aan alle kanten en veel dank voor het thuisbrengen van Molly.</i><br />
<i>Ook weer ten goede gekeerd.</i></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8329413664464573850.post-90161743228765900452015-04-08T23:58:00.002+02:002015-04-10T09:01:15.067+02:00Leven met een Bron<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnIovys_MdttdoXvgwtCSTXmq-aOJ3RkPwPtIdoGKejSIL_SBaiy89_CcKyqdydHXeOkG73YOXlIqTymhh_WMZQEWiVjruIGLV4_rw7heM9cys3zkXKLHaqGJv4yVhyphenhyphenRFBZtVzP3eIGHU/s1600/bron.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnIovys_MdttdoXvgwtCSTXmq-aOJ3RkPwPtIdoGKejSIL_SBaiy89_CcKyqdydHXeOkG73YOXlIqTymhh_WMZQEWiVjruIGLV4_rw7heM9cys3zkXKLHaqGJv4yVhyphenhyphenRFBZtVzP3eIGHU/s1600/bron.jpg" height="478" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Het woord 'Bron' klinkt als 'essentie'. Dat mag water ook genoemd worden. Zonder <a href="http://waterisgoed.nl/181/het-belang-van-water-voor-je-lichaam-en-je-gezondheid-deel-2/">Water</a> blijkt de natuur, dier en mens nergens. Dit moet gezegd.</div>
<div style="text-align: justify;">
Wij wensten ons een huis in de buurt van water. Al was het een stroompje, een rivier, een meer, liefst de zee en anders een bron, dicht bij huis. Dit huis heeft een bron waar alles van afhankelijk is. Het zal de koopprijs misschien aanzienlijk verhoogd hebben, wie zal het zeggen. Maar onbeperkt schoon, levend, niet steriel water tot je beschikking hebben, gratis, is wel een bijzondere zegening. Ik tel deze zegening dan ook meer dan dubbel!</div>
<div style="text-align: justify;">
De bron ligt niet op ons terrein, maar het gebruik ervan is wel notarieel vastgelegd aangezien er geen enkel ander gebouw als woonhuis aanwezig is. Dit blijkt belangrijk als er geen enkele andere mogelijkheid is om water te hebben. Misschien een watertank, maar voor dagelijks gebruik zou dit een duur en onzinnige grap zijn geweest. Zeker omdat de kloof c.q. gorges waar we verkozen te wonen zeer rijk is aan waterlopen, smeltwaterrivieren en bronnen.</div>
<div style="text-align: justify;">
De vorige eigenaar heeft ons in het kort uitgelegd waar de tyleen leidingen <i>ongeveer </i>lopen, waar de hoofdkraan zit en hoe je het kleine filtertje schoon moet maken. Ook waar de bron zelf <i>zo ongeveer</i> ligt en hoe groot het reservoir is. Aangezien hij dit als vakantiehuis gebruikte had ook hij geen idee of, hoe en wanneer het systeem onderhouden diende te worden. Try & error zogezegd. Maar wij hadden bronwater, en dat deed iets, bijzonders.</div>
<div style="text-align: justify;">
We kochten online een drinkwatertest. Met van die strips die je in het water steekt, paar minuutjes wachten en dan aflezen op de kleurenkaart om te zien wat de Ph-waarde is, chloor, nitraat en nitriet, lood en andere verontreinigingen. Cristalclear bleek het water, na diverse keren testen. Schoon ziet het ook. In de overloopbakken huizen vuursalamander-kleintjes, bloedzuigers en verder ruikt en smaakt het water zoet en levend.</div>
<div style="text-align: justify;">
De druk neemt af gedurende de lente. Dan neemt het smeltwater af en bezinken er kleine vuiltjes in het kleine filter net na de hoofdkraan in de secadou. Dat reinigen we eens per jaar. </div>
<div style="text-align: justify;">
Toch hadden we zorgen.</div>
<div style="text-align: justify;">
Net onder het reservoir stroomt er steeds meer water over het bijna onbegaanbare steile pad dat steeds verder dichtgroeit. Geen quad, auto of kraan kan daar komen en ook wandelaars houden het voor gezien. Het staat ook op geen enkele kaart of zelfs in het kadaster vermeld. Het paadje aangelegd enkel voor het installeren van het bezinkputje en het reservoir ergens begin 70-er jaren. Een lek? De bron heeft zich door die ingreep destijds gesplitst?</div>
<div style="text-align: justify;">
We weten wel dat er niet gerommeld kan worden aan een bron. Water dat vanuit de aarde omhoog borrelt is een levend organisme dat zijn eigen weg volgt. Puur, maar door veranderingen in de eigen omgeving net zo snel van slag. De bron kan stoppen, zich verleggen, zich splitsen en anders meer water gaan geven dan de door de mensen gekanaliseerde loop.</div>
<div style="text-align: justify;">
Wij zijn dan ook blij met de wet die het verbiedt ook maar iets te wijzigen rondom de bron, al is de grond niet van ons. Kappen van bomen verboden. Afgraven van grond verboden. Bouwen van iets, verboden. De bron wordt beschermd, door de wet en door ons. We sloten ook het clandestiene pad af dat toegang gaf tot het bereiken van het reservoir. De bron zelf is een klauterpartij langs bramen, omgevallen bomen, sleedoorns en meer groen gespuis waar je je enkel waagt als je grote dorst hebt of gepantserd gekleed bent.</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJEPOr6vLbKib7oowBcQ-GdI0j0AKsKy0yVCXw99229pTXPFmcNSLOIFQPtRPsO3bpiLInXCtif51H1gGe0TaqSCk9YDjd5rEdLGSwH2RqOnv0lX_Vf5lmBJuSToVOaw6w1ZoHggvKadM/s1600/IMG_6811.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJEPOr6vLbKib7oowBcQ-GdI0j0AKsKy0yVCXw99229pTXPFmcNSLOIFQPtRPsO3bpiLInXCtif51H1gGe0TaqSCk9YDjd5rEdLGSwH2RqOnv0lX_Vf5lmBJuSToVOaw6w1ZoHggvKadM/s1600/IMG_6811.jpg" height="320" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ergens gaat er zo een bruin vest verdwijnen...</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjplPaYcwa0PEzf2Avb4sJQ4f823-BOvKAeFKcJ1QkFh0DTtLwqayZnn9HTXB8ouW96df5ViGRfC8HTtb6Zu9x-tD0YtpBBrQPqhPRLGh2c-XrIGZUHdy5afOdmoOuXTLEyaj4mSFvduoQ/s1600/IMG_6812.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjplPaYcwa0PEzf2Avb4sJQ4f823-BOvKAeFKcJ1QkFh0DTtLwqayZnn9HTXB8ouW96df5ViGRfC8HTtb6Zu9x-tD0YtpBBrQPqhPRLGh2c-XrIGZUHdy5afOdmoOuXTLEyaj4mSFvduoQ/s1600/IMG_6812.jpg" height="240" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Het reservoir van binnen</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJZZMbI2mZ_P7GA4P_80YWLnZg-YKoxkBybOI0C51RGKDZ23JOjPIAdTTe7C0704TOB4gs9CQALVu-guQHd98-xq7RI5CIa3y9mOKcqAluHcMKTKag2_P0bRvcvDNttvLi3jbOhDQD_PA/s1600/IMG_6816.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJZZMbI2mZ_P7GA4P_80YWLnZg-YKoxkBybOI0C51RGKDZ23JOjPIAdTTe7C0704TOB4gs9CQALVu-guQHd98-xq7RI5CIa3y9mOKcqAluHcMKTKag2_P0bRvcvDNttvLi3jbOhDQD_PA/s1600/IMG_6816.jpg" height="240" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Modder en water scheppen</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKWycOCyWtFwssC3OhF6rWIM-LwbyybHKmieLlBhbyjFBpF8cgsPBG6FjgyZBODC3WwLosxmPCHYh16MmXJeEV01eNVuSFTS4chsugDvpRtqRla8bstbyIUoci7nM6aznv_V-3-Uz39RA/s1600/IMG_6822.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKWycOCyWtFwssC3OhF6rWIM-LwbyybHKmieLlBhbyjFBpF8cgsPBG6FjgyZBODC3WwLosxmPCHYh16MmXJeEV01eNVuSFTS4chsugDvpRtqRla8bstbyIUoci7nM6aznv_V-3-Uz39RA/s1600/IMG_6822.jpg" height="240" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Na het scharrelen komt Castel erbij liggen.</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRO3pmgD9Z4m_Mh_-JV51-0xHjpT3qXPpFN7h7UnHbFX4NCoPQDwV6olxbBop8Gs06F2w34GratIr7xzqP1eEqpDlq3QprANkRA4j7Rlzi51RMbhMOjws6WQx5xFMkjhjtFHVNkPQoaMQ/s1600/IMG_6824.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRO3pmgD9Z4m_Mh_-JV51-0xHjpT3qXPpFN7h7UnHbFX4NCoPQDwV6olxbBop8Gs06F2w34GratIr7xzqP1eEqpDlq3QprANkRA4j7Rlzi51RMbhMOjws6WQx5xFMkjhjtFHVNkPQoaMQ/s1600/IMG_6824.jpg" height="240" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Steil en niet meer begaanbaar voor voertuigen, blij mee, want <br />
waar liggen nou die leidingen? Links, rechts, middenonder?</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Ergens in 2010 togen we met emmer en schepje naar het reservoir. Schepte het bezinksel in de rioolput c.q. reservoir leeg en bekeken de bezinkput van dichtbij. (Die kleine bezinkput meet niet meer dan 50x50x30 cm met een drainageslang die in een U gelegd is met een opening aan het einde die het gefilterde water opvangt en naar het reservoir transporteert.) We zagen de bron zijn werk doen. Fascinerend om te zien hoe het meest pure water zomaar uit de aarde opborrelt, te weten dat dit water niet vervuild wordt door landbouw en veeteelt met alle pesticiden die in Frankrijk nog wel gebruikt mogen worden.</div>
<div style="text-align: justify;">
Het reservoir is een rioolput kundig ingegraven in een dichtbegroeide helling tussen de bomen. Het stenen deksel heeft een luchtgat dat afgedekt is met een steen. Daaronder een putje waarin 2 kranen zitten waar we toen tig verzopen muizen in aantroffen. Het stonk verschrikkelijk, niet erg, enkel om de kranen open en dicht te kunnen draaien. Een kraan om het reservoir te legen. De ander om de leidingen af te sluiten richting huis. </div>
<div style="text-align: justify;">
Door gebrek aan ervaring en informatie op internet, wie heeft er nog een bron voor drinkwater tegenwoordig, zijn we allemaal, wij twee en alle dieren, wel een week of twee wat ziek geweest van het water dat het half schoongemaakte reservoir gaf. Allemaal aan de diarree en een brak gevoel. Natuurlijk vergeten om water te tappen in flessen voor aanvang werkzaamheden aan het essentiële goedje.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
2015 Lichte paniek toen ik gisteren een pan vulde om de rijst in te koken. Weinig druk en bruin water! Dat zegt genoeg. We hadden voor alsnog geen flauw idee hoe vaak we de bezinkput of het reservoir schoon zouden moeten maken.</div>
<div style="text-align: justify;">
Nieuwe ronde, nieuwe kansen, meer inzicht. Dus 9 liter schoon water staat in de keuken te pronken als we deze ochtend de klim wagen met laddertje, emmer, veger en blik, borstel, touw, snelcement voor eventuele scheuren in de put, appel, flesje water voor de dorst, snoeischaren en kaplaarzen.</div>
<div style="text-align: justify;">
Nu zetten we thuis eerst de kranen open zodat het reservoir al wat leger is en we boven geen duimen hoeven draaien. Boven eerst de kraan open om het reservoir te legen. Marc schept, ik put de modder en het bezinksel de put uit. </div>
<div style="text-align: justify;">
Na 3 uur is het klusje al geklaard. Ik ga koken, met die flessen schoon water. Marc blijft achter om een aantal keer de kraan open en dicht te draaien voor het laatste beetje modder. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Onze voorbereiding was voldoende. Nog een kleine 9 liter flessenwater paraat, een hapje eten gekookt met al schoon water door de nazorg van Marc.</div>
<div style="text-align: justify;">
De bron blijkt gemiddeld 1000 liter per uur te geven. En niet zo maar water. Maar het meest pure spul waar ook gevoelige diertjes goed op gedijen. </div>
<div style="text-align: justify;">
Later blijkt het kleine filtertje net na de hoofdkraan in de secadou vol te zitten. Dat vraagt komende week nog een paar keer aandacht. </div>
<div style="text-align: justify;">
Het leven met een Bron is blijvend heel bijzonder, waardevol.</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNXBdJUJ9w7mKgum4kQ3Pdz6ZVHSi6kXi0Rg-CzQ1LhykHeou-WhUXnzn3dU_-sIqOpXBfsbsX6aRoJYleZntIYH3ef3R4tvcB6188tsCbz2GHm-jERc41a0fk42p5X9MEFaYXteL0ADY/s1600/IMG_6823.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNXBdJUJ9w7mKgum4kQ3Pdz6ZVHSi6kXi0Rg-CzQ1LhykHeou-WhUXnzn3dU_-sIqOpXBfsbsX6aRoJYleZntIYH3ef3R4tvcB6188tsCbz2GHm-jERc41a0fk42p5X9MEFaYXteL0ADY/s1600/IMG_6823.jpg" height="240" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Dat er onder die steen toch 2000 liter levensvocht huist...</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/05547161426114981715noreply@blogger.com3