Gezelligheid kent geen tijd

Ook in Frankrijk. Natuurlijk wordt het steeds laat voor we naar bed gaan. Dus ook laat als we op staan. Maar zo'n huis vol is ook wel zo knus dat het een paar dagen vakantie worden terwijl we met z'n allen toch heel wat werk verzetten. De geul voor de geisoleerde leidingen is verder uitgediept door marK en de mannen tesamen schuiven met een halve pot glijmiddel de isolatie slangen om het flexibele koper heen. Daarna de rode slang ter bescherming die met tape en een extra tyleenslang samengebonden worden. De zon schijnt af en toe en in een T-shirt is het nog warm om te werken. Buiten dien ik de nasi-schotel op, met omelet, pindasaus, augurkjes en zelf gebakken kroepoek. De sfeer is relaxed en de honden spelen met alle vindbare balletjes, stukjes hout en afval dat ze vinden kunnen. Na de diepe glaasjes van de avond ervoor is het enkel koffie en thee vrijdagavond. kees leest wat, MarK chat met zijn vriendin, Marc legt zijn vader uit wat SecondLife nu precies is en welk werk hij doet en ik leg de laatste hand aan de tutorial die ik zondagavond geven wil. (Ook voor SecondLife, dat gaat allemaal gewoon door ondanks het bezoek)
Zaterdagnacht staat er een stormachtige wind in de vallei, restjes deurhout worden omgeblazen en zorgen voor een klap, als ze op het terras terechtkomen. De enorme spiegel die achter tegen de buitenmuur aan staat waait om en valt in duizend stukjes. Miska, de hond, is als de dood voor al die nieuwe geluiden en het huilen van de wind. Ze kruipt bij Harry in bed, die haar eruit wipt om vervolgens haar heil maar te zoeken in het bed van Cees. Cees doet geen oog dicht en Harry kruipt die middag terug om slaap in te halen. Marc en ik hebben het goed bekeken in onze afgezonderde ruime slaapkamer, alleen Cros en Aai zijn binnengeslopen en bij wijze van hoge uitzondering mogen ze op mijn deken blijven pitten. Ze weten het en verroeren geen vin om niet het risico te lopen dat ze op straat gezet worden en naar boven moeten waar een bange en onrustige hond het woonhuis onveilig voor ze maakt. Miska is erg bang voor katten en Cros vindt dat nu juist wel leuk. Hij steekt steeds speels zijn klauwtjes uit naar het puntje van Miska's staart of probeert Miska's achterpootje te verroeren als ze bang half op schoot bij Harry zit. Huiselijk geluk en de tijd vliegt.
Onze rust is met al het geklets echt helemaal verdwenen en we kijken uit naar morgenochtend als de twee heren doortrekken naar Spanje. Ik ga het volle huis dan wel missen, maar heb de stilte er weer voor terug.
Om even wat voor mezelf te doen ga ik wat bomen klein zagen die Marc heeft omgehaald en ruim de takjes op door ze de helling af te gooien. Ruimte zat en het verteerd wel weer. Cees komt even kijken en kan het niet laten de stammen die gekloofd moeten worden even op een stapel te leggen. Het zware hout stelt zijn rug op de proef. We genieten samen in stilte van het eenvoudige werk. Ik verwerk 2 enorme paddestoelen in de pasta-maaltijd. lachend kijken we elkaar na het eten aan en wachten tot de eerste zich onwel gaat voelen. Maar vertrouwend op het goede boekje met duidelijke foto's ruim en was ik vast af. In de middag gaat iedereen zijn eigen gang en je zou bijna wensen dat deze balans blijft. Mooi is het wel, hoe we met elkaar samen zijn, onszelf kunnen blijven en ons ding doen.