Al vanaf het begin waren ons de lekkage-sporen opgevallen in de keuken. Tijdens iedere regenbui sijpelde het water langs de muren en balken op de tegelvloer. Na het oefenproject om het dak van de secadou te repareren met de eeuwenoude techniek, was nu het woonhuis aan de beurt.
Eerst moest de oude dakbedekking weggehaald worden, om de situatie te inventariseren;
De houten draagplanken voor de lauzestenen zijn vanaf de zijgoot volledig weggerot, enkel gruis, zaagsel en grond rolt verder het dak af zodra je ernaar kijkt....
Met een breekijzer, een hamer en de handen wordt alles dat los zit weggehaald
Het dakje van de keuken is de werkplaats, gelukkig staan alleen in het dakrandje wat zonnebloemen en oostindische kers gezaaid;
Eerst maakt Marc een nieuwe draagbalk en smeert met cement (toen de beton-mixer nog niet stuk was) de brede kier met de dakgoot netjes dicht.
Na lang wachten en er vaak langsrijden kunnen we bij een houthandel nieuwe planken halen voor het dak. In de leer bij een couvreur is van onschatbare waarde en niet alleen voor de techniek;
Het 'zwarte papier' kan er dan eindelijk op. Dit papier is luchtdoorlaten, maar waterdicht. Vanaf nu is er geen haast met het vinden van goede lauze-stenen.
Van onder naar boven, passen en meten, zoeken en wachten, elke keer een klein stukje verder
En bovenaan was het een waar drama, geen lauze die paste, geen pauze te vinden op de 11 hectare, te heet om op het dak te werken, en steeds weer een stukje weghalen, om dan weer een lauze die past te missen, waarna het passen en meten, zuchten en vloeken weer opnieuw kon beginnen.
De laatste loodjes wogen echt het zwaarst
Maar het dak is dicht, gemaakt op traditionele wijze, zonder al te veel nieuwe middelen. De lauzestenen zijn te koop, maar om het toch te doen met alles dat er nog ligt, is een uitdaging gebleken.
Mission Possible !!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten