Als je hier regelmatig wandelt kom je nog best wat mensen tegen. Zo ook 2 jongeren die in een riviertje verderop de waterloop aan het beklimmen zijn. Marc maakt een praatje en verneemt dat er verderop een oude stuwdam is, waarvan de functie is vervangen door een ondergrondse tunnel. De dam is destijds opgeblazen en de resten zijn blijven staan. Het beeld dat de 2 mensen van dit geheel bij Marc achterlaten blijft zeuren om gezien te worden. Na het 'vishaakjes-relaas' wil hij er erg graag naar op zoek. Alle wegen die er ooit naar toe liepen, schijnen verdwenen te zijn en het is al avond. Dus met 'koek en zopie' en een koplampje vertrekken we snel naar boven. De dam schijnt in 1936 al gebouwd te zijn, dus we verwachten mijn- en bunkerachtige bouwstijl met dito verroest ijzer, ondergrondse gangen en hallen. Het pad ernaar toe is indrukwekkend met een zeer gelijkmatig voetpaadje dat zich omlaag slingerd via de enorm steile helling. Het is een apart stil bos, prachtige oeroude eiken, heide dat bloeit en monsterachtige rotsformaties. Dit avontuur breekt de emotionele impasse waar we in zaten, vrolijkt ons op en geeft weer inspiratie voor weer nieuwe avonturen. Pas vlakbij de dam kunnen we het gat zien, groot, gapend en een bizar gezicht. Een vreemde verstilde wereld, alsof de mensheid is vergaan door een groot ongeluk.
De zwaluwen en vleermuizen vliegen langs elkaar heen achter de dam en beneden stroomt het riviertje door het gat in de dam rustig verder. Castel vindt het allemaal prachtig en wringt zich door de hekken, waar wij overheen kunnen klimmen, en loopt over richeltjes, springt van hoge blokken beton en door de doornstruiken. We beseffen dat we in het donker het ravijn uit moeten, omhoog naar de bergtop, waar de auto staat. Maar dat neemt de pret niet weg. We lonken naar de overkant van de dam, maar het is veels te gevaarlijk over de ronde resten te lopen, om aan de overkant op de muur te klimmen. Dus zinnen we op een manier ons een weg aan de overkant te banen, om zo de andere kant van de dam te bezichtigen. Ook om via het riviertje omhoog te klauteren laat ons bloed sneller stromen, maar dat is voor later. Eerst maar eens abseilen hier en via de andere kant het geheel benaderen, ooit. Zoals zovele dingen die we hier nog willen doen. De lijst wordt steeds langer....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten