Stil weekend

Zonder de geavanceerde afleiding en werkzaamheden op de computers, storten we ons op de andere taken. Nu full-time.
Ik ben blij dat het droog wordt en ga met hark, hak, schrepel en Cros naar de moestuin. Ik heb wat voorgekweekte planten die een plekje moeten krijgen en in de kas staan nog steeds de tomatenkiemen die al te groot zijn voor de kas. Door de kou, regen en te weinig zonnestralen kan ik nog niets oogsten en heb ik geen plek voor al die tomatenplantjes. Die willen graag veel zon. Dus enkel beneden op de helling naast de broodoven kan ik nog wat planten kwijt.
Eerst maar weer een vak maken door all beplanting weg te hakken achter de peultjes. Dat kost me de rest van de ochtend terwijl Cros toe kijkt en af en toe in me klimt.
In anderhalf jaar is er van de beboste helling weinig meer over. Een helling in rommelige vakken verdeeld met hier en daar een boom die de moestuin van schaduw voorziet en ons van een berg walnoten. Ik heb de vakken laten ontstaan. Bepaald door de bomen en de begroeiing en de oude vervallen muurtjes en rotsen die we niet kunnen verwijderen met de hand. De paadjes die zijn ontstaan geven ons toegang tot alle vakken en met bloembollen hoop ik de insecten af te leiden. De slakken krijgen extra verzorging door de afvalbergjes die ik her en der laat liggen en het maaisel dat op het gras mag verteren.
Het is bijzonder om te zien wat mensenhanden kunnen doen met de omgeving. Ik zie nog wat uitbreid mogelijkheden voor de komende jaren. De moestuin is al aardig groot, maar niet groot genoeg om ons het hele jaar door van groenten te voorzien. Ik vertrouw op de groei van afgelopen jaren...
Marc heeft vorige week de verwarming in de bar losgekoppeld en de leiding afgedopt. De gescheurde gietijzeren verwarming staat nog in de bar en wacht op een momentje-samen om naar buiten gedragen te worden, daarna omhoog gesjouwd via de smalle stenen trapjes naar het chateau voor de volgende afvalronde.
Ik zit na de lunch net een bladzijde te lezen uit een spannende thriller die ik van Martine kreeg, als ik Marc om een helpende hand hoor roepen. Ik roep terug waar hij me nodig heeft en hoor een half paniekerige stem uit de bar komen. Niets vermoedend loop ik het laatste trapje af en gluur naar binnen. Het staat er al aardig blank!!!
De afgedopte leiding heeft een heel klein gaatje en door de waterdruk op de CV-leidingen spuit het in een pisstraaltje langs het dopje op de vensterbank waar een gedeelte van onze boekenvoorraad nat ligt te worden. Via de granieten vensterbank en muur stroomt het roestwater op de terracotta tegelvloer op afschot naar het oude houten Parijse barretje waar het onder de houten verhoogde vloer verdwijnt. Het afdoppen is dus niet gelukt en het gaatje staat al een dag of 4 vies CV-water te spuiten.
De bar staat vol met dozen waar rommelmarkt-rommel inzit, antiek serviesgoed, glaswerk, administratie, nog meer boeken, jeugdherinneringen, cd's en apparatuur. Veel dozen zijn deels doorweekt en sommige stapels staan op instorten door het papperig geworden karton. Even ben ik blij de onregelmatig gevulde dozen met mijn mooie servies al opgeruimd te hebben door het servies in gebruik te nemen. De oude bekleede stoel met het foelloir heeft doorweekte franje en verdeeld het vieze CV-water netjes over de tegels als hij de stoel verschuift.
Ik spoed me naar het washok om dweilen te halen. En een sopemmer om de boel droog te dweilen zover ik erbij kan. Marc hangt de slang weer aan de leiding en zet de kraan open om de CV maar weer leeg te laten lopen. Ik ga aan de slag met dweilen, schuurmiddel en een sponsje. De terracotta tegels zijn onbehandeld en zuigen ieder vuiltje op om er nooit meer uit te gaan. De tegels hadden behandeld moeten worden, ooit... Maar hier is het blijkbaar nooit van gekomen.
Wij hadden deze ruimte nodig voor opslag van onze spullen en alle troep die de vorige eigenaar hier heeft laten staan. Veel van deze spullen vinden we 'altijd handig' of verkoopbaar. Dus ook wij hebben geen aandacht besteed aan het behandelen van deze vloer. Deze ruimte was toch al het stiefkind van het huis. Na een paar uur kunnen we de bar sluiten en even uitzakken op de bank. Het is weer gaan regenen.
De lampjes van de modem zijn nog steeds hetzelfde als vanochtend. De dag is voorbij en nu hebben we absolute duidelijkheid dat de storing pas maandag verholpen wordt. We balen, maar leggen ons er maar bij neer. Ik kan dit weekend mijn tutorials niet geven. Gelukkig heb ik een bord geplaatst op mijn leslocatie in SecondLife dat ik niet online kan zijn als het hier onweert. Ik laat mijn studenten dus niet onwetend aan hun lot over en hoop op volgend weekend voor de laatste serie lessen.
Alleen de klantenservice die normaliter erg goed is, moet ik nu loslaten. Met de nodige klachten begin volgende week, lijstjes met vragen en opmerkingen die zich nu wel opstapelen, hoop ik korte metten te maken zodra we weer verbinding hebben. Ik voel me net Frans T. maar dan mét een geweten!