Pas de tonalité

France Telecom staat niet bekend om de dienst die ze leveren. In veel gevallen kunnen ze zich nu ook verschuilen achter de naam 'Orange' omdat veel diensten onder de Orange-paraplu worden aangeboden. Maar als het om pure telefonie gaat zul je je toch moeten beroepen op France Telecom. Waar dit bedrijf berucht door is geworden, en wel in negatieve zin, is de service die ze (niet) bieden. Niet enkel berucht om de service zelf alswel om hoe ze de service verlenen. Eindeloze wachtrijen die verlengd worden door reorganisaties en een omslag van intern beleid. De ongeveer 30 succesvolle zelfdodingen getuigen hiervan. (Of zijn het er inmiddels meer) Of je nu in Parijs woont of op het platteland; kwa service maakt het niet veel uit. Het is één van de burgerrechten van de fransen om een telefoonaansluiting te hebben. Zou het niet de plicht zijn om ook werkende aansluitingen te garanderen en zo niet of in geval van een storing een snelle 24-uurs service te bieden?
Hierbij een weergave van een gewoon gevalletje 'pas de tonalité';

Het regent als ik opsta. Om 7 uur hoor ik Marc beneden rommelen, mijn wekker staat een half uurtje later, het is tenslotte zaterdag. De koffie is klaar en met nog half dichte ogen zet ik me achter de computer die luid zoemend zich opstart. De herrie die er uit dit apparaat komt is hard en overstemd zoveel andere subtiele geluidjes. De kast staat ook op het blad naast mijn schermen en is de reden voor de muziek die we vaak aanzetten. Het stoort, maar er is geen andere oplossing voor. Het geval eist frisse lucht voor de koeling en de snoeren zijn te kort om hem onder het werkblad te plaatsen.
Maar de dag start anders op als alle andere dagen sinds we internet hebben.
Er is geen internet vandaag. De modem heeft maar 1 groen lampje, normaal zijn dit er 4. Ook een rood lampje knippert alarmerend.
De modem heeft dus geen enkele verbinding met de centrale boven in het gehucht en de hypermoderne draadloze telefoontjes staan stil in de set-houders.
Ook de huistelefoon is dood. Geen ruis, geen piepje, doodse stilte. Het bruine ouderwetse apparaat met krulsnoer is het enige communicatiemiddel dat het nog doet als we geen stroom hebben. In geval van nood en onweer kunnen we dus wel bellen of gebeld worden. Het is dan wel een verbinding met zachte ruis op de achtergrond en flink gekraak, ook al is de lijn met ruim 8 kilometer verkort vorig jaar oktober. Ook dit toestel is 'uitgeschakeld'.
Heel langzaam dringt het tot me door dat we niet kunnen bellen, niet kunnen mailen en ook niet gebeld kunnen worden. Ik kijk naar de mobiele telefoon, het franse nummer. Maar geen enkel streepje bereik.
Buiten regent het weer flink en ik houd het toestel buiten het deurluik net onder de dakrand. Na een paar seconden ontvangt het een netwerk.
In noodgevallen zullen we dus buiten in de regen moeten gaan staan en wachten op het netwerk voor we 17 of 18 kunnen bellen, de noodnummers hier in Frankrijk.
Marc belt om 8 uur France Telecom. Eerst luistert hij naar de computerstem die hem verteld dat dit nummer gratis is, mits gebeld vanaf een vast toestel. Dan volgt een uitleg hoe dit computer gestuurde servicenummer werkt. Vervolgens mag hij in de wacht met een fijn muziekje op de achtergrond dat vervormd wordt door de mini luidsprekertjes in de mobiele telefoon. Dan kan hij ons huisnummer invoeren en wacht hij op de volgende instructies. Het de computer vertellen wat er mis is. Wel in franse bewoordingen die een computer begrijpt, anders wordt je weer terug doorverbonden met de instructie gevende stem. Uiteindelijk krijgt hij een heus mens aan de lijn. Kort en bondig probeert Marc de kern van het probleem uit te leggen en vraagt om de oorzaak van een dode lijn en geen werkende modem. Frans Telecom geeft geen antwoorden en rakelt zijn zinnetje op dat hij vermoedelijk zonder na te denken op dit vroege uur in het call-center op moet lezen onder het tabje van "Pas de tonalité". 'Lundi le connection seras reparé.' en Frans hangt op. Daar staat Marc dan in de regen. Nog geen tijd om in het frans eens even flink te schelden. Hij scheldt wel, in het frans, maar Frans heeft de verbinding al verbroken. Maandag zijn we de eerste op de lange lijst?
Op zondag wordt er niet gewerkt en de storingsdienst heeft de verplichting om binnen 48 uur (minus zondag) de storing te verhelpen.
Ons weekend loopt dus op alle fronten verrassend anders. Met veel werk op de plank, storten we ons op alles waar we geen draadjes voor nodig hebben; schuurdak, moestuin, huishouden en CV.

Maandagmiddag;
Een service-monteur van Socatel, ingekocht door France Telecom, belt net na de lunch. Marc legt uit hoe hier te komen en de spanning stijgt... Moet ik naar het internetcafé vanmiddag of kunnen we vanavond ons achterstallige werk inhalen?

Ze kunnen het probleem niet vinden. Het zit hem waarschijnlijk in de lijn op de helling vanuit het gehucht naar onze buren. Die ene kabel bevat onze beider lijnen. De buren hebben gewoon telefoon, Marc heeft ze (per ongeluk) zaterdag telefonisch gesproken!!! Morgen komen ze terug met een extra man om de lijn op de helling te controleren....

VANUIT HET ARBEIDSBURO maandag eind van de middag:
Zodra dit bericht op de blog gepubliceerd is, is bovenstaande tekst natuurlijk al passé. Dat neemt niet weg dat ik iedere dag toch wil schrijven alis het maar via het welbekende kladblok. Fijn dat we wel electriciteit hebben. ((De storingsdienst van de EDF geeft zichzelf maximaal 24 uur om problemen op te lossen, inclusief de zondag. Maar France Telecom is de EDF niet, laat dat duidelijk zijn.))