Kater-Knip-Salon

Ik ontdek een enorme klit in de staart van Cros. Zijn trots en één van zijn zo kenmerkende uiterlijkheden, de grote zwarte eekhoorn pluimstaart die vaak enthousiast omhoog staat met aan het einde een kleine krul. De klit wordt steeds groter en hij kan zijn staart onmogelijk goed verzorgen. De kluwe lange haartjes voelt plakkerig vet, alsof hij heeft liggen rollen in een mengsel van slakken, frituurolie en wat suikergoed.
Ik droom er zelfs over hoe ik zijn staart kaal scheer...
Maar hoe knip je de staart van een kat? Eén van het kaliber Cros? Met een keukenschaar probeer ik het, maar 'Nez-Noir' heeft er geen zin in en ik ben bang in zijn staart zelf te knippen, de huid dan. We hebben al een kat met een halve staart, dus leg ik de schaar maar weer terug.

Totdat Cros op schoot komt liggen en zich uitvlijdt over mijn bovenbeen met de staart losjes gedrapeerd. Marc pakt de schaar, ik wacht tot Cros in katzwijm ligt en begin met de haren mee te knippen. Later nog eens tegen de haren in. Vanaf zijn stuitje tot halverwege loopt de klit door...

Eerst nemen we hem zijn balletjes af en nu zijn trots.

Cros slaapt lekker door, die vindt het blijkbaar best deze 2e keer. Meestal doet hij tijdens verzorgings-momenten niets dan het toelaten. Eventjes, tot hij het zat is. Tijdens deze staart-trim-beurt blijft hij wonderwel gewoon liggen met toegeknepen oogjes en zijn scherpe klauwen losjes in mijn knie geslagen.

Cros reageert niet!

Vandaag was de moestuin toe aan de rest van het groot onderhoud. Ik hark het maaisel uit de vakken, renoveer de uitgehakte trapjes met de hak, maak de bamboe-watergeulen schoon, strooi slakkenkorrels en ga aan het wieden.

De overvloedige regen heeft het onkruid als paddenstoelen uit de grond doen schieten.

Door de nattigheid zijn er trouwens heel veel paddenstoelen te vinden in de bossen en op weiden. Bij ons enkel de paddenstoelen-eters; slakken.

Als alles mislukt kan ik altijd nog een eco-escargots-kwekerij beginnen; vocht genoeg, schaduw genoeg, slaapplek in overvloed en het menu is mals en overdadig!!

Na uren tuinieren in de miezer ziet het er weer super uit. Niet dat de groente dit beamen, want de paprika-plantjes die er nu bijna 2 maanden instaan zijn misschien net 5 cm gegroeit. De kleine koolplantjes willen ook niet echt groter worden, de meloenen en pompoenen zijn gestopt met groeien en de baby-pompoentjes hangen verrot aan het plantje. De bleekselderij staat in bloei en heeft maar 1 stengel per plantje en de uien staan te rotten. De aardappels lijken het wel goed te doen, alleen het loof is een meter de lucht in geschoten.

De boontjes zijn traag, die bloeien nog niet eens. De appelboom die vorig jaar zwaar beladen was heeft last gehad van de vorst in mei en de spint de maand erop, geen appeltje te zien. De perzik en abricoos hebben een virusje, dus geen blad en ook die bloesem heeft last van de aanhoudende kou gehad.

Het noodweer in Zuid-Frankrijk heeft hier haar staartje laten vallen; hagelbuien, onweer en absurd veel regen. Gisteravond zelfs zoveel dat ik dacht dat de zondvloed was gearriveerd toen ik de voordeur opendeed. Het geluid was niet van de rivier, maar van de bui die eraan kwam. De buien kun je hier vaak zien, maar in het donker ook horen! Wat een herrie.

De grond is verzadigd, de planten verzuipen en verrotten, het groen groeit door, de vruchten komen niet tot volle wasdom.

Ik voel weer aan Castels buik. Iedere dag weer en iedere dag denk ik het zeker te weten; pups!

Ik kijk naar het beestje, de harige viervoeter, Lady Vagebond, hoe blij. Alsof ze het weet dat ze zich ontfermen mag over haar kleintjes. Ik gun het haar en denk dat ik smelt bij het zien van die kleine ukkies. Wel moeilijk te weten dat dat kleine spul weg moet, mama ook...

Maar we zijn er tegelijkertijd zeker van dat het niet moeilijk gaat worden. Ze is een superhondje voor de liefhebber. Niet voor de hondenbezitter die een werkhond wil, waken of jagen, aan de lijn lopen of opdrachten uitvoeren, nee dat is niets voor Castel. Maar gezelschapsdier zijn is op haar hondenlijf geschreven. Ze zal je nooit tekort doen, er niet zijn of geen aandacht geven, ze is een maatje pur sang!