Alles tegelijk

Een weekend gevuld door één hele lange regenbui, waar de moestuin om had gevraagd en voor ons een zegen zodat we in alle rust heel veel SL-werk hebben kunnen doen. Marc bereidt zich in stilte en sjagrijn voor op zijn eerste werkdag; maandag. Zaterdag rijden we even naar boven, om aan Bernard te vragen hoe en wat. Zijn contract gaat maandag in, denken we, maar we hebben nog geen papiertje gezien, geen uurloon gehoord en ook over vervoer , een auto of quad om mee naar z'n werk te gaan, is nog niets bekend. Is dit 'op z'n frans'??
Daarnaast is het ongeveer 28 jaar geleden dat Marc in loondienst heeft gewerkt en hij heft altijd geroepen het niet meer te willen en te kunnen...
Bernard is niet thuis en het regent. Het bedrijfspand is ook wel erg frans, onaf, plassen rond het pand, alles gesloten en een diepe stilte. Naast het pand, waar het woonhuis in verstopt ligt, staat een oeroude oldtimer-toyota 4x4. We kijken er verrukt naar en vermoeden dat deze wagen vol donkere roestplekjes op het creme wit wel niet meer zal rijden. Een zeer decoratieve auto is het wel.
We rijden onverrichte zaken weer door het natte groene landschap en kruipen dus snel ons peperkoek-huisje in met een brandende haard tegen al het vocht.
Zondag hetzelfde weer, niets erg, de moestuin wil nog wel wat meer van het kostbare vocht.
's avonds belt Marc maar even en wat ik al dacht; hij begint pas in juni te werken, dinsdag. Of hij maandag langs wil komen voor wat paperassen enzo.
Dat geschiedt. We lachen en kletsen een uurtje aan hun keukentafel. Het woonhuis in dat bedrijfspand, waar de lauzen hoog opgestapeld liggen en duidelijk te zien is dat er een echt ambacht wordt verricht, is ruim en licht, prachtig met een , ja heus, platte tuin alsof deze verhuisd is naar het bergachtige landschap. We zijn haast jaloers.
Bernard en zijn vrouw spreken best goed engels voor 'locals-begrippen' na jaren met plezier en als hobby engelse les te hebben gevolgd bij H.
Het voelt heel goed en de telefonische bespreking met zijn boekhouder , die helemaal in de departementale hoofdstad zeteld, verloopt soepel. We lachen om de nederlandse brieven van officiele instanties waar Marc met de hand bij moet schrijven welke info waar vermeld staat. Het komt allemaal dik in orde.
Via het kantoortje dat tot het plafond toe gevuld is met papieren, wijs ik naar de oldtimer die we zaterdag al zagen staan. Bernard vermeld met een heel serieus gezicht, dat dat de werkauto van Marc is.. Ehm, wordt. Nog even een andere accu erin en door de controle technique... Ik lig bijna in een deuk! Wie had dat gedacht.
(foto volgt!!)
Ik doe dit weekend en maandag toch moestuin-klusjes. De maanstand is goed voor het uitpoten van wat kiemplantjes en als frisse afwisseling van het binnenwerk is het wel fijn om te doen. Katten en hond deert het niets dat het zo regent, het huppeld vrolijk achter me aan als ik in de modderboel bezig ben.
Ik plan ook de workshops, oftewel lessen in voor de tutorials in SecondLife en bind me zo aan alle weekend-avonden in juni. Maar dit vind ik erg leuk werk en ik kijk al uit naar de hectiek van de digitale 'school'.
Het maaiwerk stapelt zich op, dus deze week is leuk volgepland.
Tussen de buien door mag ik tussen het natte gras met al haar bloemen weer dromend de bosmaaier hanteren. Ik heb 2 kleine boekjes gekocht over wilde bloemen en geneeskrachtige planten. Ik heb er al een paar, maar met toch de bekende nederlandse soorten. Ik weet van de helft dat hier staat de namen niet.
Nu, terwijl ik wakker word, wrijf ik de slaap uit mijn ogen en ervaar een heus werkdag-gevoel; snel wakker worden, aankleden, spullen pakken om naar het werk te gaan. Ik moet eerst Marc even afzetten boven en rijd dan door naar klant 1.
Het is een onwerkelijk gevoel en toch zo bekend. In een nieuwe setting; Frankrijk. Met de mist in de gorges, de geur van de franse bergen, de zon die door de acacia's en de mist probeert te breken en het gedrup van de lauzedaken die je een wakker maken als je door de deuren naar binnen en naar buiten loopt. Geen dakgoot die dat tegenhoudt.
Alles tegelijk!