Eigenlijk is het veels te warm, maar de klus moet nu maar eens af. Oorspronkelijk was 19 april de 'dead-line', en wij doen niet aan dead-lines, want dat jaagt ons op. Maar het huis zou die dag te koop komen te staan... Ook dat is nog niet officieel gerealiseerd, dus hebben we toch onze vrijheid hierin genomen. De eigenaar van het pand komt eind deze maand een paar dagen langs en daarom willen we het nu toch maar eens klaren, het stofhappen.
Deze klus was veeeeel groter dan we hadden kunnen inschatten. Maar we hebben er ook veel plezier aan beleeft en het is een flinke uitdaging gebleken.
Het laatste loodje is het schoonmaken van de beneden verdieping van de schuur, wat ooit het woonhuis van dit boerderijtje geweest moet zijn. Lastigste is, dat de trap steunt op twee balken waarvan er 1 volledig is doorgerot, waardoor de trap scheef is komen te hangen op een luchtledige ruimte onder de trap. Gevaarlijk dus!
Verder is de houten vloer volledig weggerot, deze is gewoon op de grond gelegd en in de loop van de eeuw blijft daar niets van over.De leidingen zijn nog van net na de oorlog, het is maar goed dat er geen electriciteit is en de spinnenwebben hangen een meter omlaag vanaf de steunbalken aan het plafond. De treden worden bewoond door houtworm, maar die zijn nog heel goed, gezien we met onze armen vol zware spullen deze trapjes tientallen keren afgelopen zijn.
We gaan de steunbalk van de trap proberen op te krikken en te stutten met een gevonden balk zonder beestjes. (Die zich natuurlijk snel meester maken van dit lekkere hout.)
We gebruiken een high-jack, een speciale krik voor landrovers die je op alle kanten van de auto kunt gebruiken en de wagen een flink eind omhoog kunt krikken. Een high-jack werkt simpel, zo simpel dat wij hem steeds opnieuw moeten leren bedienen, we denken te moeilijk. In dit geval is het eng, we staan onder de trap en deze beweegt mee omhoog met de balk, net als het wandje met een deur wat als één geheel gebouwd is en allemaal met elkaar samenhangt.
Zodra dit gefixt is gaat Marc aan de slag om er met oude materialen een vloertje in te leggen. Spijkers te dun, zon te heet om buiten het oude harde hout te zagen, batterij van de zaag steeds leeg en het stof werkt ook niet mee. 
Ik probeer de gaten bij de voordeur te dichten met grond en plankjes.
Dan zien mijn ogen iets dat er niet normaal uitziet. Ik buig nog dieper met mijn hoofd naar vloerhoogte en steek mijn hand onder de rotte planken om het 'ding' te pakken. Een heuse mummi.
In de schuur naast deze ruimte, waar het trappenhuis aan grenst, stonden 3 'houtconstructies' waarvan 1 met gaas. Het leek een konijnenhok gemaakt van een oude kast. Bij het slopen van dit ook weer half rotte gevaarte stuitten we in het hok op een uitgegraven gang.
We hebben er nog over gegrapt, dat de konijnen na het vertrek of overlijden van de vorige eigenaar, zichzelf een weg naar buiten heeft weten te graven. Gerustgesteld dat het dier, of dieren, hebben weten te ontsnappen, door honger gedreven.
Nu, 2 weken later, pakt mijn linkerhand voorzichtig een stoffige vorm onder de planken vandaan. Eén helft is gemummificeerd door de droge lucht. De andere kant van het konijntje heeft in de aarde gelegen en is geheel verrot.
Buiten stof ik het deels karkas, deels gemummificeerde konijntje af. Dus helaas, met graven alleen kom je er niet als konijn. Er lagen teveel grote stenen als vloer in deze ruimte om het buiten te bereiken.
Een oortje en een dicht oog, de plek waar de voelsprietjes zaten, het gebit, alles zit er nog op en aan... Aan één kant weliswaar.
Een bijzondere vonst dat toch het weiland in verdwijnt. Het is te vies om te bewaren en te ver heen het onder een steen te begraven. Na wat regenbuien zal het reeds half verteerde konijnenlijkje wel uit elkaar vallen.Verder met stofhappen dan maar. Marc heeft echt veel last van de zon. Het is geen fijne warmte meer 's middags maar een brandende hitte. We praten en denken aan een nieuw evenwicht dat hij daarin moet vinden. Het zich binnen MOETEN vermaken op die hete uren staan hem tegen, maar je ontkomt er hier niet aan.
De omslag naar een andere balans is zo 1-2-3 niet gevonden en ik ben benieuwd wanneer mijn maatje zich durft over te geven aan het je laten leven door de natuur en de elementen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten