Zingeving

Een woord met vleugels, zingeving. Zo'n woord dat door de a-spirituele mens gelijk in de prullenbak verdwijnt onder afdeling 'zweverigheid'. Zin geven aan, waaraan? Ik werd tot deze log geïnspireerd door een medeblogger die het ook onaangenaam vond kriebelen en 'amen' dacht bij de mening van een zogenoemde specialist (HBO-theoloog, docent spiritualiteit in zorg, omgaan met dood, rouw en zingeving.) die een reactie publiceerde op het programma van de 'maand van de spiritualiteit'. Even los van alle 'maanden van' zette hij me aan het nadenken. Niet zozeer over de zingeving in mijn bestaan, dat zit wel snor. Voor mij heeft alles zin en een reden en heb ik als bijdehandje overal wel een antwoord op, tot grote ergernis van velen, maar dit misschien door het gebrek aan bewustzijn en zingeving van die velen en de onnoemlijke hoeveelheid vragen waar die velen mee rond moeten torsen en zo soms wat wiebelig door het leven gaan met een grote mate van onzekerheid dat aan de basis ligt van hun 'vrije wil' en besluitvorming.

(Wikipedia) Zingeving is een begrip uit de metafysica, wijsgerige antropologie en de psychologie en betekent het zoeken naar de zin, de bedoeling of het doel van het leven of van grote gebeurtenissen in het leven, of het trachten dit doel zelf te scheppen. Het woord zelf geeft al aan dat dit een actief proces is, kennelijk is de zin niet evident.

Volgens bovenstaande definitie heeft zingeving weinig van doen met spiritualiteit. Misschien gebruikt de spirituele wereld de term wel om zin te geven aan het bestaan van al die vormen waarin spiritualiteit vorm denkt te moeten geven aan zichzelf. (Ook een leuke melkkoe). Dit om de niet religieuze mens toch wat aan te rijken, een houvast voor het gegeven 'er is meer tussen hemel en aarde'. Tussen hemel en aarde, denk ik dan, staat de mens als denkend wezen moederziel alleen. Om je staande te houden zonder je op te hangen aan een religie of specifieke wetenschap valt dan ook niet mee. Waarom ben je eigenlijk? Respect voor mijn medeblogger in dit geval, die zegt gewoon te zijn en te leven, daarom! Moet dat zin hebben dan? Extra veel zin? Of een bijzondere zin? In mijn ogen, even een heel spiritueel etiket gebruikend, mindfullness ten top, Klasse! En dat zonder gezemel, cursussen, goeroe's, therapieën, lezingen, workshops, coaches en andere vaak dure 'onzin' (leuk hè).

Zingeving heeft voor mij alles te maken met bewustzijn. Het bewust zijn van mezelf, mijn leven, mijn zijn. Daar ben ik me van bewust, maar sta ik niet heel de dag bij stil, dan zou ik voorbij gaan aan het zijn en in het bewuste blijven hangen. Geen tijd voor natuurlijk, dan krijg ik het koud, moet ik het met kaarslicht doen, met koude handen kan ik niet schrijven, zonder niet delen, ik ga erg veel honger krijgen, zeker 's winters als er alleen maar giftige bessen te vinden zijn en de grond te stijf bevroren om wortels op te graven die buikkrampen veroorzaken. Ik kom dan tijdens dit schrijven weer terug op spiritualiteit met de definitie volgens;

(Wikipedia) Spiritualiteit heeft in de breedste zin te maken met zaken die de geest (Latijn spiritus) betreffen. Het woord wordt op vele manieren gebruikt en kan te maken hebben met religie of bovennatuurlijke krachten, maar de nadruk ligt op de persoonlijke innerlijke ervaring. Wat doorgaans met "religie" wordt aangeduid en wat met "spiritualiteit" wordt aangeduid ligt vaak erg dicht bij elkaar. In strikte betekenis wordt er het bewustzijn mee aangeduid, dat de menselijke ziel of het menselijke innerlijk zijn oorsprong in een goddelijke of andere transcendentie heeft of in relatie staat tot een hogere werkelijkheid. De spiritualiteit is een bijzondere, maar niet noodzakelijk confessioneel begrepen religieuze levenshouding van een mens, die zich op het transcendente of immanente goddelijke Zijn concentreert respectievelijk op het principe van de transcendente waarheid of hoogste werkelijkheid.

Het enige wat er bij mij van deze wat wollige definitie blijft hangen is bewustzijn. De meeste mensen zijn zich bewust, van hun zijn. Dat maakt hen niet spiritueel, per definitie religieus, ook niet goddelijk en zeker niet transcendent. Het maakt hen wel werkelijk en inderdaad in hun eigen (hoogste) werkelijkheid.
Zingeving? Kan ik lang over schrijven, maar in het kort vind ik dat je zingeving al voldoende zin heeft als je je bewust bent van je zijn. Slim, arm van geest, gezond, heel ziek; bij leven ben je zinvol bezig, je leeft en dat is niet te mooi om waar te zijn, het is je werkelijkheid die je alleen kan zien met eigen ogen en beleeft met je eigen bewustzijn.
Neemt niet weg dat er helaas heel veel mensen wel bewust zijn, maar erg in beslag genomen worden door de opgelegde zingeving, die van de TV, die uit de krant, die via hun apps hun leven binnen druppelt, de meningen van anderen die hun wel zin geven, maar geenszins de ontvanger, de baas en de klanten. Mijn ervaring zegt me dat de stilte mijn bewuste zijn bol laat staan van de zingeving die vrij is van invloeden van buitenaf en meer en meer bijdraagt aan mijn werkelijkheid, een waarheid die klinkt als een klok. Transcendent.