comfort

We willen een witte kerst. Uiteraard nadat de familie zich heeft geïnstalleerd in de logeer-kamers, nadat de boodschappen binnen zijn en het liefst tijdens het uitpakken van de cadeaus om dan even naar buiten te kijken en de witte vlokken te zien dwarrelen. Niet ervoor, want dat is niet overeenkomstig 'comfort'.  We willen wel een elfstedentocht en ijsvrij, maar geen 1000 km file en een openbaar vervoer dat plat ligt. We willen bestrooide fietspaden en onaangeroerde sneeuw op de dijkopgangen zodat we kunnen sleeën, dan lopen ze maar, die mensen die een dijkhuisje bewonen. We willen toch minimaal 20 graden in huis, de badkamer en de keuken, ook al spenderen we meer tijd elders of onder de wol. 'Wol' die vervangen is door synthetisch beddengoed die nog een ijsbeer laten smelten al staat het raam open bij noordpool-temperaturen. Wat er ook gebeurt, internet moet het blijven doen, van elektriciteit maar niet te spreken, want die nota die ieder jaar subtiel verhoogt, ach, het loon stijgt evenredig mee, houden we onszelf voor. Een snelle gedachtegang die zich in luttele seconden afspeelt terwijl ik sta te koken in een keuken met 10 graden boven nul. Ik bedenk me dat ik net zo goed de koelkast uit kan zetten, scheelt weer elektriciteit. Ik hang met het bovenlijf zoveel mogelijk boven de twee brandende pitten om nog de illusie te wekken dat er enig comfort te vinden is tijdens het koken in een onverwarmde keuken. Nu hoor ik al mensen denken; plaats er een elektrisch kacheltje of een radiator. De eerste vreet weer stroom terwijl de fossiele brandstoffen toch echt aan het opraken zijn en dit feit kennen we allemaal. De 2e optie is geen optie. Het zou betekenen dat we over de lengte en breedte van het huis koperen leidingen moeten leggen en een kast weg moeten breken in de keuken terwijl we die kastjes nu juist zo hard nodig hebben voor het opbergen van voedsel dat in het kot te nat kan worden, te heet en te koud, ook al is het kot 'geïsoleerd'. Tijdens het koken loop ik tussen schouw en keuken heen en weer onderwijl wat te babbelen met Marc die zit te werken met zijn rug dichtbij een radiator, zo'n oud gietijzeren bakbeest. Beide dragen we pantoffels, lekker warm. En wat sta ik er nou op een 24 uur, een uurtje misschien, afwassen inclusief?

Gemiddeld is het over de dag verspreid zo'n 16 graden in huis. We dragen geen winterjassen, maar vesten en truien die we naar gelieven uit en aan kunnen trekken. We hebben zodoende contact met elkaar en hoeven onszelf niet in een coconnetje terug te trekken omdat het overal 20 graden is en we kunnen doen en laten wat we willen en waar we willen. We kijken steeds naar buiten hoe daar de wereld die 's middags verandert van wit naar nat en somber koud om 's nachts weer wit te worden. Ondanks de kleine ramen en het donker binnen zien we buiten de meesjes wollig rond mee genieten van wat we de kippen voeren, die redden het wel weer ook zonder extra vetbollen in een kat-onvriendelijk vogelhuisje dat om de twee jaar aan vervanging toe is. Comfort lijkt meer iets van 'level of experience' te zijn dan iets dat te koop is, voor ons dan. Een witte kerst kan mij gestolen worden, zolang de winters maar winters blijven en ik door het binnen zitten nog echt een winter-beleving kan hebben met hout in de schuur die warmte en dus comfort vertegenwoordigt in plaats van het omdraaien van een knop waarmee ik een cocon creëer die onafhankelijk van huisgenoten doet waar cocons voor staan; je opsluiten, inslapen, je afsluiten voor alles om te wachten op de lente en het nieuwe leven. We roven de aarde leeg van fossiele brandstoffen, maar kom niet aan ons comfort! Vreemd eigenlijk. Terwijl mijn comfort ook die van Lief is, een gedeeld comfort waar we beide voor kunnen werken en vorm aan kunnen geven, zichtbaar en fysiek in de vorm van drogende stapels hout, heerlijk, dat is ook puur comfort en contact en in verbinding staan als cadeau.

Comfort is voor mij meer contact in de pure vorm van het delen van diezelfde comfort zonder frustratie of ongelijkwaardigheid. Comfort zit hem niet in de temperatuur van je thuishaven, comfort zit in jezelf en niet zozeer! in de ruimte waarin je je verplaatst. Oké, als winterhanden en -tenen toeslaan of je bent alleen zonder iemand die armen om je heen slaat; zet dan de straalkachel maar op hoogste stand 3 en negeer deze log. Heb je elkaar, vindt dan daar je comfort, je zou het maar alleen moeten rooien, das pas koud. Als naar bed gaan met een ijsbeer.