Ter afsluiting van mijn vakantie het filmpje dat ik maakte van het vuurwerk in Londen op TV en een aantal foto's die ik hier graag nog wilde plaatsen met het gemak van mijn eigen systeem en photoshop.
Trouwens, Oud en Nieuw in drie landen, drie culturen en mijn ervaring;
Oud en Nieuw in Nederland;
Oliebollen, uiteraard. Bubbels, gourmetten of ander lekker eten, oudejaarsconferentie kijken en terugblikken van BN-ers, nieuwsoverzichten. Veel TV dus. Daarnaast 5 minuten voor middernacht het pas volschenken van glazen, enigszins beschonken. Dikke knuffels, beste wensen, zoenen, klinken en proosten, lach en zoenen om daarna de straat op te gaan met glazen en erg vaak een vuurwerkpakket. Iedereen op straat, van buren tot totaal onbekenden mensen omhelzen, gelukkig nieuwjaar wensen, kussen en -gewoon- feest vieren.
Oud en Nieuw in Frankrijk;
Uitgestorven straten, gesloten luiken, Oesters met citroen en veel champagne. Geen vuurwerk, niet de straat op, stilte. Alleen in huiselijke kring zal de champagne zijn werk wel doen, maar door die gesloten luiken lijkt het niet gevierd te worden.
Oud en Nieuw in Engeland;
Hier en daar een enkeling die rotjes en een vuurpijl afsteekt. Heel de avond achter de buis. Champagneglazen die 20 minuten voor middernacht vol geschonken zijn en 5 minuten voor middernacht bijgeschonken moeten worden, topping off the glasses. Om middernacht werd vanuit half liggende houding op de enorme bankstellen het glas licht geheven, nauwelijks oogcontact gezocht om elkaar happy newyear te wensen vanaf afstand waarna de armen weer wat zakten en de hand de bijna lege glazen naar de monden bracht, de ogen gericht op het vuurwerk in hartje Londen, op TV. Vlak daarna gaan moeder en dochter naar bed, blijven John en ik hangen die de champagneglazen vol schenkt met de beste whiskey die er in huis is. We kijken John Bishop, een comedian met talent. Om het op zijn engels te zeggen; i pissed my pants.
(Deze weergave is niets overdreven, het kan aan het gezin liggen, maar oud en nieuw was ronduit lauw en draaide vooral om de TV en de drank.)
Wolkenkrabbers die bij lange na niet die wolken ook echt krabben, maar goed. Er bestaan geen wolken met jeuk.
De beroemde winkelpassage met kerstverlichting.
Het monument voor de grote brand in Londen die 80% van de stad trof, veroorzaakt door een bakker die pech had.
De Themes met de Towerbridge vanaf London Bridge gezien. London Bridge zelf is in 1976 gekocht door een Amerikaanse Dagobert Duck die de brug nu op zijn landgoed als lego weer in elkaar gezet heeft. Uiteraard zijn de kosten van de nieuwe brug ruimmmmschoots vergoed door meneer Duck.
Prestige; het hoogste gebouw in Europa.
De augurk of de ananas.... Noemen ze dit in het oog springende groen oplichtende gebouw van glas. U begrijpt dat dit gebouw een heel andere naam heeft, uitgesproken achter de hand die vlak voor de mond gehouden wordt en giegelend wordt uitgesproken.
Een klein gedeelte van de keuze aan kindertijdschriften met free gifts, holidaygifts en vooral free, NOT. Mijn ogen deden er zeer van, belachelijk!
Het paleis met fontijn.
Victoria Station waar we drie keer uit de trein zijn gestapt vanaf John's huis. Vanaf dit punt heb ik de binnenstad, gedeeltes ervan, 3 keer door gelopen. 1 Januari 's ochtends was het meest indrukwekkend; Ijskoud, prachtige blauwe wolkenloze hemel en amper mensen op straat. Een lege wereldstad, met twee koffers over een tapijt van gebroken glas terwijl drinken op straat verboden is. Op 1 nacht na dan.
Een gemiddelde prullenbak in een stadspark.
Het uitzicht in de voortuin van John... ik zeg niks.
De Rosetta Stone, wel bijzonder, maar om me nu te verdringen tussen de kudde voor een glimp van dichtbij???
"of ik alsjeblieft met John even naar zijn geliefde marbles wilde kijken na 3 uur schuifelen in het enorm drukke museum?" Ja hoor. Prachtig, onder de indruk, het hele verhaal erachter en me in kunnen leven in de eeuwige discussie of deze kapotte meesterwerken die ooit het Pantheon in Griekenland opsierden terug gegeven moeten worden aan de Grieken terwijl ze er niet eens een museum of ander deugdelijk gebouw voor hebben en geen geld om de resten te koesteren...
Het binnenmuseum, Karl Marx schreef hier. Erg mooie architectuur, als je ervan houdt. (Ik dus wel :-)
De meeste zijn vervangen door moderne telefooncellen. Ze worden trouwens amper meer gebruikt, want iedereen heeft een draagbaar, draadloos ding. Maar toch; een Londen zonder deze rode cellen is ondenkbaar.
Trafalgar Square
De vorige koningin aan de voet van een zo victorie-achtig mogelijk beeld bekleed met bladgoud.
Een puik tripje dus, me dunkt? Lekker om er even uit geweest te zijn? Ik ben gek op Londen.
BeantwoordenVerwijderenSupertoppe trip, volgend jaar weer!
Verwijderen