Pierre zie ik rond 8 uur aan komen over het weiland met de poepkrant onder de armen. Ik zie hem schrikken en omhoog naar het huis kijken waar hij mijn slaaphoofd treft en de breedste grijns ooit, want hoe leg je de half dove oude man uit dat je dit hilarisch vind? De hond van huis en de ezels dansend in de moestuin? Niet aardig naar H&T toe natuurlijk, maar over de charme van het leven op het Franse platteland gesproken, het kan niet echter, zulke voorvalletjes.
Bij het zien van Pierre die een hekje-op-z'n-Frans open maakt, weten ze niet hoe snel ze weer hun wei op moeten rennen. De moestuin heeft diepe gaten van de poten, of hebben ezels ook benen? Er is inderdaad hier en daar netjes bemest en van mij krijgen ze vandaag niks meer. En morgen ook niet, dagoud stokbrood is best nog lekker wat opgebakken in de oven met een stukje kaas.
Ezels zijn niet gek :-)
Over ezels kan ik al bijna een boek schrijven, maar ik deel de liefde voor die dieren niet helemaal met je hoor. Ik vind ze erg lastig voor de "liefde" die je ervan terug krijgt.
BeantwoordenVerwijderenIk heb een jaar of 14 elke zomervakantie (een maand) op ezels gepast en heb er veel ellende mee gehad, niet alleen door de ezels zelf by the way.
Eentje is ooit vergiftigd, eentje door de bliksem getroffen. Daar konden ze uiteraard zelf niks aan doen, maar ik zat ermee.
Een keer hadden ze de primitieve garage opgevreten uit verveling, inclusief de asbestplaten die aan een kant stonden en een half konijnenhok (Konijn is kunnen ontsnappen). En echt niet van de honger, maar om mij te dwarsbomen of zo.
Een keer heb ik in de maand dat ik er was een "huurezel" op bezoek gehad. Het mannetje was geleend om het vrouwtje te bevruchten (net in die periode...), hij beet haar de hele rug open en wilde elk kwartier, dag en nacht. Ik kreeg hem ook niet gescheiden van haar, want hij brak gewoon door alles wat op hek leek. Het hele dorp lag wakker van het gebalk en op het laatst leek het bijna, alsof hij zich aan mij wilde vergrijpen. Hij werd super agressief. Ik durfde niet eens meer de wei in.
Het jaar erna (toen het kleine ezeltje geboren zou worden) heb ik geweigerd te babysitten. Ik zag me al in m'n eentje dat beestje op de wereld helpen. Het leek me een geweldige ervaring daar niet van, als ik niet alleen zou zijn geweest. Maar verder was er niemand die daar een handje hulp wilde bieden. Gevolg, dat m'n vriendin met haar man niet op vakantie konden. Tja, dat is het gevolg van "kinderen" aanschaffen, dan heb je een verantwoording.
Maar soms zijn ze wel leuk ja, als ze niet van jezelf zijn.
Groetjes, Marlies
Ik heb veel gelezen over het houden van ezels. Ook over het basis-gedrag, opvoeden, fokken, aankoop, noem maar op.
BeantwoordenVerwijderenDe reden waarom we dus nog geen ezels hebben, want ze hebben een erg goed hek nodig, andere dieren -een ezel in z'n up gaat niet- en geen vrouwtje als de boer next door een mannetje heeft, want die gaan voor een kroelpartij (dat gaat er niet zachtzinnig aan toe, kweet ut) dwars door hekken, muren of schrikdraad, nietsontziend. Ook zijn de opgewonden heren in staat om alles te pakken, op vier poten of twee benen!!
Ik wil graag een jong stel. Ik wil per se weten wie de ouders zijn van zowel jonge dame als jonge vent. Als stelletje en daar waar wij wonen zal dit nagenoeg geen problemen opleveren met overlast voor niet bestaande buren. Maar dat hek, dat is het grootste probleem.
Het zijn geen paarden die je dresseren kunt of befluisteren. Ezels zijn inderdaad kinderen die ouder als 40 kunnen worden. Met zeer veel geduld, liefde en tijd kun je ze goed opvoeden mits de ouders geen verknipte jeugd hebben gehad.
Voorlopig zie ik dus af van het kiezen voor ezels. Nu kan het echt niet.
En tuurlijk is dit meer dan lullig voor H&T en het hek-met-de-Franse-slag van Pierre moet aangepast en verbeterd worden. Pierre heb ik heel de ochtend niet meer gezien, ik geloof dat hij niet zo goed weet hoe hij dit incident recht moet breien...