praatje van de dag

 Buurboer Pierre, die zo noestig aan de slag gaat om het lauzedakje dicht te krijgen met een afschot de verkeerde kant op, heeft 6 ezeltjes. Hoe ze heten weet ik niet, als ze uberhaupt een naam hebben. Lief zijn ze, met een ezel dominant die de anderen wegdrukt met het hoogste lijf. Of het nu om eten gaat of aandacht, het maakt niet uit. Ze krijgen iedere ochtend iets dat ik vind in de cave, koelkast of broodtrommel en anders pluk ik wel wat of houd ze een houtje voor, dat vreten ze tenslotte ook. Ik heb een crunch on ezels, heerlijke dieren, lekker zichzelf. Een van de zes balkt 's ochtends, ik heb het nog niet op camera vast kunnen leggen, die ene ezel is me te slim en te snel af, ach ja, ezels....

 Een boodschappentochtje op het Franse platteland tijdens de herfst, wee dat je geduld moet hebben, niets kan een kudde opjagen......wachten, optrekken in z'n 1 en de auto beetje laten rollen en genieten van die koeienkonten :-))

 Gisterenavond komt nep-siamees Tigger binnen met een wel heel armetierig muissie in z'n bek. Ik bedank hem in het engels uitvoerig, maar het mag niet baten. Hij laat het muisje blijkbaar de vrijheid en ik tref het deze middag aan op het plateau achter de houtkachel waar het moedig en slim de kruimels weet te vinden tussen het bijeen geveegde stof. Geen angsthaas maar een moedmuis.

 As every day, hoop ik, ik kan ook een dag vergeten.... De zonsondergang na een gek dagje. Eerst brood en groenten halen vanochtend na het montere wakker worden in de vrieskou die ik ook de slaapkamer heb laten binnen sluipen. Ik bel de eerste keer voor niets aan bij Nadine. Loop hun schoonmaakster Danielle ("Bonjour Monsieur le Docteur") tegen het lijf op het fontijnloze plein die zich afvraagt waarom er niet open gedaan is terwijl JP, zijn lief vrouwe Nadine en het complete logerende gezin ´Jeane´ thuis is. Ik zeg haar tijdens het afscheid nemen op de hoek van het zijstraatje bij de slager, dat ik het nog wel een keer probeer. Wat resulteert in een koffie bij Le Patron (nee, ik hoef niet te betalen voor m´n cafe au lait) tijdens wat PR-werk voor M&M bij oud-presidentskandidaad voor Conseil Generale Jean-Miguel.
'Thuis' gekomen sluit ik internet af en ga op de schommelbank buiten in het zonnetje aan mijn cursus werken. Het is een zware opdracht; Bezoek een gelegenheid waar veel mensen komen en emoties los komen bij de mensen. Observeer 1 persoon en beschrijf daarna vanuit die persoon de omgeving, de gebeurtenis en het karakter en gedrag van de hoofdpersoon die je koos.
Pfffff een heftige als je altijd in je up zit en er buiten het hoogseizoen weinig gebeurt of te zien valt. Ik diep een oude gebeurtenis op waar ik niet bij was, maar me wel goed in kan verplaatsen als buitenstaander, als beschouwer zijnde. Ik kom niet ver. De zon, het uitzicht en mijn gedachten leiden me af. Net als het boeken van een ticket naar Engeland met kerst dit jaar om John een bezoek te brengen. Iets dat ik echt heel graag wil na de vakantie die hij hier afgelopen zomer doorbracht met ziel en zaligheid, met een echte vriendschap die ik enkel kan beantwoorden met een tegenbezoekje. De betaling gaat fout en net als ik mijn schrijfopdracht in gezelschap van een wijntje wil voortzetten zie ik in mijn ooghoek vanaf het terras een auto aankomen. Marc brengt me een bezoekje met een verse pizza. Weinig fantasievol en onverwacht. Ik neem geen tijd te bedenken wat ik ervan vind dat hij onverwacht op bezoek komt, maar geniet wel van zijn aanwezigheid op een plek waar we niets kunnen doen aan onze problemen, niet kunnen klussen, niks kunnen regelen. We eten pizza en we gaan lekker in bad, samen. In de gite met ruime badkamer grenzend aan het oliehok waar Pierre druk doende is met het dakje en half vals eenogig hondje Papi de wacht houdt. Wat het is met Papi, die waakt over de baas. "Ben jij goed voor de baas en niet bang? Best, dan blijf ik blaffen, grommen diep vanuit de keel, maar ook kwispelen om je te zeggen dat ik weet dat je goed volk bent." Samen in bad kan ik me niet heugen. Best wel leuk..... Daarna maken we een wandeling en bewonderen de oude beuken en eiken en blijven het zonde vinden van het kleine kasteel dat hier verwaarloosd wordt en zoveel meer waard is als het vertroeteld zou worden. Helaas, het is niet aan ons, niet weggelegd voor M&M. Wij blijven voorlopig zorg dragen voor ons paradijselijke stekje, zolang het moge duren, met de moed der wanhoop.....
Marc gaat, krijgt eerst nog een antieke lauzehamer van Pierre mee, de zijne is versleten. Die moderne dingen moet je te vaak slijpen. Na een jaar intensief gebruik is er niets van over, maar dat oude spul? Onbetaalbaar!  Als betaling breng ik hem twee ijsbakken met coq au vin die ik zondag in elkaar flanste en nog erg goed smaakt. Opeens blijkt Papi mijn beste vriend en Pierre en ik kunnen er om lachen, het valse gedrocht is opeens mijn dikste vriend. Ik klets nog een uurtje via Skype met een vriend in Toulouse die ik al maanden niet spreken kon door werk en andere ongeregeldheden. Tot Nadine voor een apero op de stoep staat. Ook wij genieten van de schommelbank en de zonsondergang. Fijne meid, eigenlijk altijd daar, maar wel op de manier en de tijd die haar bevalt... I rest my case, ze IS er wel!
De zonsondergang van vandaag sloot mijn dag. Op van alles maak ik tosti's, eet ik nog een restje van gister, en eergister, en de dag ervoor en zap de TV aan. Ik ben moe. Geen schrijfoefening voltooid vandaag. Wel een begin dat ik zal moeten herschrijven. Tis ok, maar het voelt niet 'mij'. Het idee en uitgangspunt is wel aardig, maar het uitwerken ervan vergt stilte en een gebrek aan wijn.... denk ik.