Thuis-Uit

Gisteren kwam Marc lekkere zelf gebakken wafels eten. Die Brusselse dingen met poedersuiker en slagroom. Ik wilde het tosti- cq wafelijzer zeker niet onbenut laten en nodige hem uit om te komen snoepen tussen de middag. Zo kreeg ik ook mijn post;

De vetgedrukte zin onderaan de belastingpapieren van mijn onderneming, yesssss. Dat geeft weer een beetje lucht.


Marc zit maar te gapen, dus stel ik hem voor dat die superzachte bank ook gebruikt mag worden om op te slapen. Terwijl ik de was doe in de gite van de gasten die een dag voor H&T vertrokken en de stofzuiger probeer te reinigen van stof, zo'n ding zonder zakken. Dat neemt me wel een tijdje in beslag en bij terugkomst is hij in diepe rust. Ik probeer door te typen, maar denk erover na als vanouds Film&Friet te genieten op de bank thuis met 3 deugnieten en twee oudere knarren. Ik wil wel uitgaan zoals we dat thuis soms doen. Zodra Marc wakker wordt stel ik hem dit voor en na een week alleen zitten in rotweer met die katjes die soms het bloed onder de nagels vandaan halen, lijkt hem dit wel een strak plan. Ik hoef niets in te pakken, want ik ben toch zo terug. Stel dat het morgen wordt, hij heeft wel een tandenborstel over en ik nog wel een paar schone sokken in m'n la.

Natuurlijk word ik thuis wakker na een lekker nachtje met katjes die om 5 uur 's ochtends altijd een kattenluikwedstrijd houden. Wie er het snelst in en uit is. Omdat de timing maar milliseconden scheelt zien ze zich genoodzaakt kwart en halve finales in te lassen om ook nog een cooling-down te hebben om daarna de slaapkamerdeur te slopen en het matje er onderdoor te trekken. Ik moet echt even customerservice bieden in Secondlife en ontdek eindelijk waar DQ poept als wij ons even uit de voeten maken; in het kolengat onder de vensterbank waarvan het luikje nog niet af is om het dicht te kunnen doen, ter isolatie maar nu ook om het gat geen kattenbak te laten zijn; gatver. Ik loop even naar buiten om Marc dit te vertellen en die staat met een handzaagje bovenaan een ladder de perenboom te toppen. Dat valt niet mee, want perenhout is zwaar! Dus ga ik me snel degelijk aankleden, hijs me in het harnas en top ff dat boompje. Oh, de goot achter het zwembad kan wel eens leeg en als ik dan toch bezig ben... Voor we het weten hebben we alle bomen en boompjes rond het chateau weg gezaagd zodat we het dak kunnen inspecteren en er minder risico is dat een vallende boom de lauzes eraf duwt. Het is dan alweer midi en voor mij tijd om weer naar H&T te gaan.
Maar ik kon het niet laten; foto's van de beesten;

 Castel heeft eindelijk de slag te pakken van het samen drijven van dieren; de kippen en de haan. Heel de dag door houdt ze ze bij elkaar en aan het einde van de middag zit ze smachtend op 1 van ons te wachten. Ze wil graag toestemming het pluimvee op de muur te jagen zodat ze de plank kunnen nemen naar binnen. Pas als we het luikje dicht doen krijgt zij ook haar brokken. Ze is er echt hele dagen zoet mee en is een nog blijere hond als dat ze al was.

 DQ, een Non-Chat, een gek beest. Binnen is hij niet zo aanhankelijk, dan zoogt hij de kleintjes, slaapt in zijn doos en zeurt om het lege bord fromage blanc dat de katten 7 ochtenden per week verder leeg mogen likken. Maar ga je naar buiten, dan gaan zijn remmen los. Herriemachines of niet, in een boom, op het dak of ladder; hij volgt je overal en dan is zijn gespin luid en duidelijk te horen. Hij geeft kopjes, loopt op een leuke manier in de weg en als je hem roept omdat hij 30 meter verderop uit een modderplas drinkt, dan komt hij aangesprint alsof hij een luipaard is. Dat ziet er wel wat koddig uit met die zwiebelstaart, maar inhalen kun je hem niet. Wat een geweldige kater is dit toch!

 Zodra ik gisteren de auto uitstap komt het bolletje al aangerend. Ronder kan niet als katje. Wat een Pietje Bell, wat een Sjakie, wat een Pyama (de naam die Nadine aan hem gaf), wat een mensenvriend.

In tegenstelling tot Sooty is hij fotogeniek. Sooty krijg ik niet mooi op de foto. Ze is diep zwart, veel te snel, beweeglijk, ontzettend slim en al licht arrogant wat haar dan wel weer staat.

Het was genieten om even thuis te zijn. Het bos ruikt zo lekker in tegenstelling tot de koeienpoep hier en de septictank die niet goed werkt. Toch een fijn plekje waar we wonen, nog harder eraan proberen te werken dan maar om er te kunnen blijven.