Vaste lasten

Ieder jaar maak ik toch weer een lijstje met onze vaste lasten om een idee te krijgen. Kunnen we nog verder 'krimpen'? Waar kunnen we op bezuinigen? Is het verstandig om op een houtje te bijten, omdat het ook te duur lijkt om in de super ver door de knieën te gaan en de goedkoopste niet zo gezonde voedingswaren zuchtend in het winkelwagentje te leggen? Marc durft geen chips meer te kopen, ook al zijn die eigen merk zakken nog geen euro. Ik koop goedkope wijn in kannetjes waar steeds meer lucht bij komt wat de wijn zuur maakt, toch gooi ik er geen slok van weg op straffe van geen kus, want Lief vindt dat het enorm stinkt.

Elke keer komt mijn rekensom per maand uit op minder dan 1000 euro.

88 euro is voor de EDF                       puur elektriciteit, ons water is een gift van de natuur
39 euro is voor France Telecom           mobiele telefoon is een prepaid die we doorgaans niet gebruiken
10 euro gaat op aan gas om te koken
100 euro aan verzekeringen                  wonen, 2 auto's, rechtsbijstand
100 euro diesel per maand                    door zo weinig mogelijk weg te gaan en ritten te combineren
600 euro boodschappen                       daar zit ook dierenvoer bij en roken

Nu mist u misschien bepaalde vaste lasten als hypotheek of huur en de zorgverzekering. Een hypotheek hebben we hier niet, huur net zo min. Die zorgverzekering is in principe gratis door de zelfstandige onderneming die ik startte eind 2010. Er is weer wat veranderd in de Franse wet, dus of dit zo kan blijven weet ik niet. Ook de bedragen voor de belasting zijn nihil te noemen, misschien een 20 euro gemiddeld per maand. Dat mag wegvallen bij onze inkomsten die ook nihil zijn, we betalen 21 % over wat we verdienen. Ik met de klussen, Marc met de virtuele wereld. (Dat fluctueert enorm en het gaat slecht met de virtuele business.) Onderhoud van de auto's is een dure post en onvoorspelbaar bovendien. Verkeersboetes; zelden. Vakantie's? Dat zit er niet echt in. Even los van Marc's reis van van de zomer gaan we samen nooit,want we hebben beesten en niet zo'n behoefte aan de heisa terwijl we hier zo mooi wonen. We hebben toch eigenlijk iedere dag vakantie als je kijkt naar de vrijheid.

Daarnaast doen we zoveel mogelijk aan 'home-improvement' zoals dubbel glas, isolatie en de reparatie van de daken waar we hout voor moeten kopen, zwart papier voor onder de lauzes en cement voor de nok. 

Zunig an doen, daar worden we experts in. Altijd de lichten uit als we een kamer verlaten. De droog-functie van de wasmachine wordt misschien 2 keer per jaar gebruikt, omdat het buiten te nat is en beddengoed een flinke lange drooglijn nodig heeft. Ook het gebruik van de combi-magnetron vermijden we door op tijd vlees en brood uit de vriezer te halen. Met wat kunst en vliegwerk hebben we het voor elkaar geen kijk- en luistergeld te betalen, we kijken en luisteren tenslotte niet. Marc kan ik een verzamelaar van rommel noemen, maar hij weet wel bijna alles te gebruiken, tot op oude verkeersborden aan toe die we vonden. Het is nu het luikje van de kippen dat we met een touwtje open en dicht kunnen doen. Aan dat touwtje zit een knoopje dat achter de klauw van een kromme hamer klemt. Die hamer was stuk, maar doet nu in de muur van het hok dienst als klem voor dat touwtje, geniaal. 

Ik mis in essentie niets. Wil ik weer 5 katten? Een vriendin bezoeken die op afstand woont? Een tegenbezoek brengen aan John in Londen of een schrijfcursus? Ik ben verhuizer, schilder, tuinvrouw en onhandig boomaapje met kettingzaag, poets, en hopelijk ooit wat extra's met de eerste echte ambitie die ik ervaar; schrijven. Ik hoef geen luxe vakanties, geen Iphone of nieuwste 'Tablet'. Ook geen mooie modieuze kleer of dure make-up of de hort op in de Blauwe die ook niet op water wil rijden. Als ik weer eens onze vaste lasten en het uitgavepatroon onder de loep neem, besef ik me dat verder interen niet meer kan. 

Toch hè, zou ik wel eens in de supermarkt wat hoger willen kunnen grijpen. Naar kwaliteitsproducten, een dikke mooie Aubrac-biefstuk, echte chocolade en mezelf een etentje kado willen doen. Boeken willen kopen of die stereo vervangen die stuk is. Maar goed. Ik mis nog steeds niets; we hebben het doorgaans niet koud en heel veel truien. We wonen in een (arbeidsintensief) sprookjeshuisje op een ongekend mooie locatie in een heel mooi gebied. Water en brood in overvloed en goed gezelschap. Wat wil ik nog meer?

Vanmiddag weer die maandboodschappen. Zal ik stiekem één keertje niet ver door de knieën gaan?

Tot slot een filmpje  "What if money was no object"