14-11 & 22 graden

Het komt altijd goed. Ook dit keer weer met een warme dag half november voor het bakken van brood. Weinig wind, een voorgaande nacht zonder vorst, maar de dag begint met hele kleine tegenslagen. Gisteravond komen we erachter dat de gedroogde gist een jaar of wat over datum is en de poolish niet rijst. Dan maar alle gekochte kleine zakjes gedroogde gist erbij en wakker blijven tot ik het zie rijzen, gelukkig, ik kan met een gerust hart naar bed.
De eettafel wordt even afgenomen met een doekje. Daarna gaat er een tafelzeil op dat ontsmet wordt. Hij giet wat poolish op de tafel op een bedje van meel. We kneden zo het deeg voor een kleine 70 broden met de hand. De kachel staat aan en het vuur in de schouw brandt. Als de zonnewarmte toch te gering blijkt 's middags kan het brood eventueel ook binnen rijzen. Het is erg zwaar werk en de volgorde en snelheid moeten we goed in de gaten houden. We hebben maar 32 aluminium broodvormen, 4 platen waar die vormen op kunnen en er kunnen er maar 3 tegelijk in de oven. Vroeger gingen de broden los de oven in en met zo'n platte schep er weer uit. Zo'n schep hebben we niet en verder moeten we improviseren. Het is wat nevelig, we hopen er het beste van terwijl Marc kilometers draait met het op en neer lopen naar de oven. Het goed stoken van zo'n oude broodoven is moeilijk, dat kost ervaring en inzicht. Ik weeg de broodjes af voor ik ze nog een keertje kneed, in vorm en ze een bakpapiertje geef voor ze mogen rijzen. Ook versier ik ze door ze in te smeren met wat melk en er zaadjes op te strooien.

De eerste bakronde gaat perfect, de geur, wow!! De tweede ronde is minder. De broden rijzen niet zo snel meer onder de pruimenboom waar de platen in het gras liggen. Het is te nevelig, de zon staat natuurlijk veel verder weg dan 's zomers en de musli-bollen zijn erg in trek bij nog wakkere bijen, vliegjes en mieren. We kijken gefascineerd toe hoe 5 brembossen eerst in het donker heet worden voor ze 'zjhvoep' zeggen en in een seconde volledig in vuur en vlam staan. De stenen van het ovengewelf moeten wit uitslaan, dan is de oven op temperatuur. Misschien vinden we het te mooi om naar te kijken, want de oven is te heet voor de tweede ronde, de muslibroden zien te zwart, de suiker is verbrand en ook wat andere broden moeten we schrapen voor we ze invriezen. Maar de winter komen we wel door en daar ging het om!

De cakes lijken te lukken, de middag is om, ik ben erg moe door de slapeloze nacht van eergisteren en heb mijn spullen al gepakt om terug naar H&T te gaan, schakelen, maar dat kan morgen ook op mijn gemakje. Zo'n bakdag is leuk, maar zwaar. Volgend jaar hoop ik wat mensen uit de omgeving uit te nodigen om erbij te zijn. Het is een traditioneel feestje dat we graag willen delen met mensen.

Castel heeft zich braaf gehouden door niet de zacht wordende boter in hun folie van de buitentafel af te halen. Sooty is minder braaf, die kun je wegsturen maar blijft terug komen, draak dat ze er is, en zo slim. Merlin wil gewoon bij ons zijn, het maakt niet uit wat we doen of waar we dat doen. Ook DQ is 's ochtends nog nieuwsgierig maar gaat ergens pitten. Cros komt een paar keer even kijken en vraagt een knuffel, maar is dan weer verdwenen. Joppie, ach oude knar. Die blijft in en om het huis en kan de verleiding niet weerstaan als Marc de boter klopt met de verfmenger voor de cakes. Een gewoon 'nee' is voldoende om hem op een meter afstand te laten wachten. De pollepel die ik gebruik om de vormpjes te vullen is voor hem terwijl Merlin zich in de bijna lege speciekuip laat zetten; feest!