Leven & Licht

Alles heeft licht nodig om te leven, dat is een duidelijk gegeven. Plantjes, bomen en dieren, ook de meeste schimmels, dat worden vaak lekkere paddenstoelen. Mensen hebben ook licht nodig, want verworden tot een Gollum is nu ook niet echt een aanrader. Veel oude huizen in het zuiden van Europa hebben gek genoeg kleine raampjes en nog luiken ook. De vaak bijna een meter dikke muren absorberen de buitentemperatuur. Als je tijdens 'lekker weer' die luiken open laat, wordt het ook binnen strand-temperatuur en 's winters bevriest je keukenvoorraad. In geval van stroopwafels; die worden oneetbaar en breken af als je je tanden erin zet. Mits het je tanden zelf niet zijn die breken. Nu hebben ze hier geen stroopwafels, dus dat scheelt. Toch gaan de luiken hier dicht, we zijn blij dat we ze hebben, tegen de hitte maar ook tegen de kou. Pas na een jaar of twee dat ik hier woon begrijp ik de verschrikkelijk lelijke TL-lampen in woonkeukens, die geven tenminste voldoende licht om wat bij te doen. Mijn vader heeft zich echt zorgen gemaakt. Dacht dat ik iedere winter depressief zou worden van het binnen zitten gedurende de donkere dagen. Nog niet één keer heb ik me ook echt depressief gevoeld, hooguit wat te neergeslagen, maar dat is van alle seizoenen gezien de zorgen. Ik schreef hem toen een brief met de hand over dat we meer buiten leven dan binnen, misschien weken de zon niet zien, maar wel voldoende licht tot ons nemen in combinatie met frisse lucht. Ze gaven ons zo'n Venetiaanse lamp voor boven de eettafel waar 100 Watt in kan, maar die lamp haalt het nog niet bij een TL-lamp. De donkere tijden zijn hier al aangebroken. Bijna ieder jaar hebben we twee regenseizoenen; één in april en één die altijd start in november en pas rond de kerst ophoudt. Donker dus, buiten en binnen, met de luiken open en de meeste lampen aan. Kunstlicht blijft rotlicht, onze koplampjes verslijten we in een twee jaar en nu komt het; Om ons Leven op te waarderen is Licht in huis en schuur een must. 

De meeste lezers weten al dat de renovatie van het schuurdak een project van jaren is. De meest rotte kant ligt op het noorden tegen de helling aan die uitkomt op het bospad. Geen zonlicht resulteerde in rotte lauzes, rotte balken, verteerde planken en vermiste balken op de muur die het dak droegen. Omdat het dak deels toch niet zichtbaar is en het een hels karwei is voor een Hollander om ruim 70 m2 te voorzien van op maat gehakte lauze stenen, besloot Marc om het deels te dichten met golfplaten. Geen onderhoud en esthetisch verantwoord. Die golfplaten zijn er ook als doorzichtig, eureka! Zo was hij afgelopen weekend eindelijk toe aan het plaatsen van deze platen. Overdag nooit meer wachten tot de TL-lampen aanfloepen om dat ene schroefje te vinden of de meetlat. Wat een verademing. Ook de lekkages zijn foetsie. Dit net voor de regen, of sneeuw die verwacht is volgens Meteo France.

En binnen? Daar wordt hard aan gewerkt. We sloopten al een gehele houten tussenmuur weg, de enorme trap van bijna zwart geworden hout. De middendeur verving Marc door een nieuwe in stijl te maken met een ruitraampje. (Ook de katten hebben een luikje dat licht doorlaat.) Boven is de zijkamer nu meer een hal geworden waar we weer een zijkamertje van willen maken en een halletje. Ter isolatie en om een extra slaapkamertje te behouden voor de onverwachte gast. Die kamer gebruiken we ook voor spullen die niet meer in de bar kunnen en niet op zolder in verband met de muizen en pak gemak. I-kea kasten passen hier nergens, plafonds te laag of verfraaid met balken die het dak steunen, muren allemaal schuin, want ze zijn deels daken. Marc heeft gewacht op de regentijd. Wat hij buiten kan doen als het droog is, gaat voor; het schuurdak. Pas als die koude neerslag zijn tijd neemt is het een juist moment binnen te klussen. Helaas voor mij; Mijn kamer ligt nu he-le-maal vol met alle spullen uit die zijkamer zodat hij er kasten kan maken, een wandje met deur en oud raam om de logeerkamer zo functioneel mogelijk te gebruiken en van daglicht te voorzien. Maar in de tijd die hiervoor nodig is kan ik niet werken aan mijn cursus. De klusherrie is ongekend, ik zit er precies onder en de vloer zijn wat planken. Uiteraard heeft Lief om de paar minuten een 'handje' nodig en ben ik die zin kwijt. Katjes die oh zo graag op mijn onderarmen komen liggen, de vliegen op het beeldscherm willen vangen of met 10 scherpe nagels in mijn benen hangen als ik probeer te voorkomen dat ze op schoot springen voor een spin- en kroelmoment. Mijn kamer is een vol hol waar ik geen kant op kan met laptop of stofzuiger -vies en stoffig-. De bar, de kamer onder de masterbedroom van het benedenhuis, is als een cave vol met dozen en tassen met boeken en ook weer spullen waar we niet buiten willen of kunnen. Het huis ziet er groot uit, maar met dikke muren blijft er al snel niets van over. De bar is trouwens ook erg koud en ik zou er op bed moeten werken, het enige object dat vrij is van dozen en spullen. (Ooit komt er een boekenkast gemaakt van oud hout, ooit.) Ik help Marc met klussen, zo zijn we sneller klaar, is er sneller orde en kan ik sneller verder met mijn ding, hij met het zijne.

Ook is er goed nieuws over extra lampen. Er staan in Nederland wat felle lees- en werklampen klaar, van mijn overleden tante ons gegund door mijn ouders die weten hoe donker het hier kan zijn in huis. P&W komen met de kerst en kunnen de lampen voor ons meenemen. We zijn nu al dankbaar! Leven en Licht. Ze gaan zo mooi samen!