Te veel

Vandaag realiseer ik me iets dat ik al wel wist, ik kon er alleen de vinger niet opleggen. Wij hebben die grote hoeveelheid vrijheid. Heerlijk zou je zeggen, niet van 9 tot 5 verplichtingen, alle rust en zelf bepalen wat je wanneer aanpakt of juist even laat liggen.
Maar het is ontzettend moeilijk als je geen structuur hebt of aan kunt houden. 's Winters is er alle tijd tussen zonsop- en ondergang, om tijdens de donkere avonden te werken achter de PC, welk werk dan ook. Geen bezoek of gasten, geen feesten of vide greniers, geen spontane aanloop, geen rommel of mini-hotelletje. Ik loop de laatste week vast in alle doedingen die ik teveel bij mezelf houd. Ik zou gewoon opdrachten moeten geven, het niet alleen vragen of men dat of zus en zo wil doen. Maar gewoon zeggen dat het gedaan moet worden, om zo aan taken toe te komen die alleen ik kan doen.
Ik zou mezelf een vaste structuur moeten geven, daar heeft de ander dan ook wat aan. Half 7 op, 30 minuutjes wakker worden, de moestuin verzorgen (lees; water geven als er water is; de waterloopjes zitten steeds verstopt of er zit een luchtbel in.) Thuis of bij klanten maaien, koken en wat huishouden, afwassen, even rusten. Middaginvulling met gasten of werken in SecondLife, eten, werken in SecondLife of ontspannen met gasten en naar bed. Om zo overal aan toe te komen, om niet steeds een complete waslijst te hebben van dingen die nog gedaan zouden moeten worden. Van hele simpele taken tot zware nodige werkzaamheden. Van eens even niets doen, een boekje lezen, aan het water kunnen gaan zitten. Spelen in SecondLife, mooie dingen maken, fotograferen, lekker dromen in m'n up en in de keuken experimenteren met wat er uit de moestuin komt of in de aanbieding is.
Ja tuurlijk, ik zit even in een dip. Vanochtend bij R gemaaid en te weinig betaald gekregen door een vergissing. Ik was te moe om er wat van te zeggen na het vroege opstaan om Harry uit te zwaaien en van een goed ontbijt te voorzien. Thuiskomen met boodschappen om dan gelijk te gaan koken, af te wassen en dan even willen gaan zitten om moed te verzamelen de auto uit te ruimen, schoon te maken om hem dan met rommelmarkt spullen weer vol te laden. Maar Simon had een douche nodig en kwam even borrelen. Heel gezellig, ook leuk en fijn natuurlijk. Het is tenslotte zeer goed gezelschap. Marc gaat na een praatje van een kwartier siësta houden. Die heeft ook gewerkt vanochtend in de extreme hitte. Als Simon weer naar huis gaat en Edith met hem meewandeld om zijn ydillische optrekje te zien, maak ik een start met het inpakken van de auto. Ik ben echt ontzettend moe, tussen mijn oren en fysiek. Al mijn energie heb ik aan alle visite en gasten gegeven. Meedenken, zorgen voor, proberen een lift voor haar en mezelf te regelen. Marc te steunen met het teveel aan werk. En opeens is het op. Die auto hoeft van mij niet meer vol. Ik wil me gewoon ouderwets eens even een paar dagen terug trekken, maar afspraak is afspraak en het lukt me niet die auto vol te stouwen en de vergeten spullen van de vorige keer uit de bar te plukken. (Al die trapjes en hellingen hier...) De was stapelt zich op, niet erg, ik heb zat linnengoed en kleding. Ik zie alle bloemperkjes, zo zorgvuldig ingezaaid en ingepoot geel worden, met slappe plantjes en verdorde bloemen. De tomaten in de moestuin zijn enkelhoog, de waterbakken leeg, ik heb een toch belangrijke afspraak met Marc in SecondLife vanavond met de rest van het team waar we een groot project mee aangegaan zijn. Ik moet op tijd naar bed, want om half 8 moet ik weg met de volgepakte auto om daar een dag in de zon op straat te zitten met m'n oude boeltje. Ik vraag Marc om een parasolvoet te regelen en een extra tafel, maar na 2x vragen en nog steeds 0 op request durf ik het amper meer aan te kaarten. Het interesseert hem niets dat één ruimte van het huis tot de nok toe vol staat met voor ons nutteloze spullen. Ik heb morgen eigenlijk geen tijd, mijn groente zijn toch belangrijker? Dus dip ik op een matje in de koele schuur om mezelf niet te verleiden achter de pc weer met werk bezig te zijn. Of de kamer van Harry op te ruimen en de was gelijk te doen. Marc komt me zoeken en beurt me op, ruimt de auto in en helpt met de extra spullen uit de bar. Heeft inmiddels een parasol en een tafel geregeld (de vouwtafel uit de wasruimte). Ik probeer alles even los te laten, even op te schrijven waarom ik me nu zo klem heb gewerkt en gezorgd.
Lesje grenzen stellen, lesje voor mezelf zorgen, lesje bij mezelf blijven, ook al vind ik gasten helemaal geweldig, bezoek ontzettend leuk en het werk op de pc uitdagend creatief!
Op is op en stel even wat prioriteiten. Morgen bijt ik even door. Donderdag nog 2 leuke doe-dingen en vrijdag... Dan heb ik een paar dagen rust, dan heb ik een korte thuisvakantie, omdat Edith met de andere helft van de M&M eenheid een paar dagen op avontuur gaat om de andere kant te ervaren van die ultieme vrijheid.