Edith en ik doen een poging brembossen te knippen en op te bossen voor de bakdag later deze maand. Marc gaat in de schuur verder met het dak totdat de kalk op is dat door het cement heen moet. Harry helpt hem met zand zeven en kruien.
We proberen wat brembossen te zoeken die in de schaduw staan. Dus we moeten een eind lopen over het bospad. Het lopen in werkkleer zelf is om 9 uur al zo warm. Bij de ezeltjes van de buren is een heel stijle helling met gras. Edith ontdekt de honderden!! vlinders die onze adem benemen van al dat gefladder. We lopen verder en nemen een stijl klein paadje de berg op waar we eindelijk brem en schaduw treffen.
Na 10 minuten gaat er een nieuwe bloedbaar open op mijn rechterpink door het knippen van de stugge brem. Het zweet prikt en ik moet al stoppen. De takken moeten ook nog opgebonden worden. Mijn blote stukjes huid zijn een drinkplaats voor vliegjes en andere zoemers. Ze zoemen allemaal anders en ook dazen zullen mij al wel gevonden hebben. Edith vindt het ook echt genoeg. Dus snel de touwtjes erom heen en we leggen de bossen in de zon te drogen. De rode landrover is nog steeds bij de garage dus zullen we het ophalen later moeten doen. Klam, warm en plakkerig lopen we terug en passeren een joggend stel!!! Wat bezielt die mensen????
Thuis koelen we binnen af en stellen ons gerust dat met 20 extra brembosjes de bakdag al een feit is. Leuk om te weten, met 4 man kunnen we zoveel meer doen.
's Middags na het eten wil ik lekker gaan zwemmen met Edith en de honden. De mannen nemen een uitgebreide siësta en wij pakken matjes en handdoeken. De honden lopen al vanzelf mee, die hopen ook op een verkoelende duik.
Het water is heerlijk op temperatuur en we zijn zo door. met honden zwemmen is heel leuk. We laten ze alleen niet te dicht bij komen. Ze vinden ons net vluchtheuvels om op uit te rusten, maar die nagels zijn te scherp en ze speteren zo ongecontroleerd.
We rijden met z'n vieren en Miska in het kleine auto'tje naar P&W voor de finale. Beesie neemt plaats op de hoed van Marc. De dames achterin en Miska in de achterbak, waar ze al na een minuut overhit raakt. Ze hijgt alsof haar leven ervan af hangt, dat hangt het ook in die hitte, en kwijlt ons in de nek. Geen succes zo'n volle bak. We halen Miska maar naar de achterbank tussen ons in, waar ze op de middenconsole kwijlt, stukken beter.
Opgelucht stappen we uit bij het ruime huis en maken kennis met 'De Zweedjes', een jong gezin met 4 hele leuke ventjes die al goed gebruind hun weg wel kennen. Vrienden van P&W, ook een M&M eenheid die naar Zweden zijn geëmigreerd 8 jaar geleden.
De TV staat al klaar. De wedstrijd is begonnen en we nemen plaats. Nog redelijk opgetogen en positief. Er zijn in dit gezelschap maar 2 kenners; Edith en P! De rest heeft geen of weinig kennis van dit balspel en de grapjes zijn niet van de lucht.
De avond en het spel vorderen."Maar hij deed toch niets verkeerd?"
"OWWWWWW dat mag toch niet, Blauwe Kaart!!"
"Wat is een penalty dan?"
"Dit is toch geen sport? dit is pootje haken!"
"Prins Alexander zit ook met zijn hoofd in zijn handen, tjonge!"
"Nee, een hoekschop is wat anders hoor, ik geloof dat ze dan......"
"BUITENSPEL, BUITENSPELLLLLLLL!!!!"
"Nou ja zeg......."
"potverdrie, die Robben zeg, wat een kans, wat een kans"
"weer een gele kaart, dat zijn er inmiddels 7!"
"Die scheids heeft geldingsdrang als Tuut, kannie niet beter het verkeer gaan regelen ofzo?"
"J. je gaat of nu naar bed nu of je stopt met draaien en rondlopen...."
"Neeeeeee, ik wil niet naar bed"
"grlllll iaaaaah wuiey mjolaaa whiiii" (de kleinste van het stel was heel enthousiast, super oranje fan)
"jongens jongens, dit is toch GEEN voetbal, doe normaaaaaal"
"Braafheid komt erin? nu komt het allemaal goed, geen gele kaarten meer.... mooi braaf spel, let maar op"
Een zeldzaam plaatje van Marc, voetbal-kijkend-met-een-biertje-en-een-beesie.
We reageren stuk voor stuk heel rustig, geen hysterie hier. We denken aan de miljoen kijkers op de dam... Lijkt ons geen pretje. Niemand is hier in tranen, wel enige teleurstelling. Het is jammer, jammer voor Nederland en de economie. 'Jammer' en meer ook niet. Ik deel en voel wel de blijdschap voor Spanje. Na het EK nu het WK, een ster op het shirt, uitzinnig zijn ze. Pure 'EmoTV', ik leef met Spanje mee, toch nog iets om blij van te worden.
We laten de nabeschouwingen voor wat ze zijn en gaan naar huis. Marc moet vroeg op om te gaan werken. Ook dit is niet voor lange duur. Het levert een nieuw 'conflict' op en baart ons weer zorgen. Daarover nog een aparte blogpost... We slapen als rozen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten