Wel was harry zo eerlijk dat we het moesten zeggen als zijn bezoek lang genoeg geduurd had. Harry heeft ontzettend hard gewerkt, wat niet hoeft, maar als hij niets te doen heeft worden zijn bezoekjes wel heel kort, hij wil graag wat doen en daar is hier nooit te kort aan; klusjes.
Van bamboe hakken tot een aardappelkist timmeren, van lauzen sjouwen tot zand zeven en kruien. Wandelen en zwemmen met de honden, er alleen op uit, koken, moestuin water geven en tijd doorbrengen met zijn zoon. Eigenlijk uniek en wat niet was is er nu toch van gekomen.
Zijn kindje Miska mag altijd mee en heeft een tijdelijke uitzonderingspositie gekregen; slaapkamer is de bank, rusthoekje is de bank, bietsplek is naast de tafel en zo bang als ze is voor katten, mogen ze alle vijf aan haar poten snuffelen zonder dat ze in de balken van het plafond klimt. Harry en Miska hebben het ontzettend naar hun zin, maar de omstandigheden laten Harry wel vertrekken, dinsdagochtend om 6 uur. Een uitnodiging om een tijdje terug te komen staat al gepland begin van deze winter, als het hier stil is en wij ook hem de volle aandacht kunnen geven. Harry is een fervent kletser en als je dat eenmaal een beetje gewend bent, is er prima mee om te gaan. Harry leest en leert, doet en werkt en is goed gezelschap. Ik vind het best jammer dat hij moet gaan, maar troost me met de wetenschap dat hij terug komt.
Hij snapt heel goed dat we Edith nog onverdeelde aandacht gunnen, zij komt niet 1-2-3 voor weken terug en heeft haar bezoek aangekondigd.
Dus nemen we afscheid van hem en zijn trouwe viervoeter. castel en Miska zijn dikke maatjes. Ze spelen graag, met een bal, in het water of een tak of bot. Miska erkent haar meerdere, ja het is mogelijk, Castel is Miska's meerdere. Castelledier is veel sneller, behendiger en sluwer. Ze zijn net zo lief, dat wel. Miska is wel een mooiere meid, dat moet gezegd, Princes en Lady Vagebond en we zullen ze als koppeltje wel missen!
Deze dag stond in het teken van zijn laatste dagje. De aardappelkist is bijna af, dat fixt Marc wel. We picknicken in de laatste grote bocht van het stalpad met z'n vieren. De plastic bekertjes voor de wijn vergeten we, dus drinken we uit de fles. Zeer flink wijntje (Muscat sec 2008), want de tocht omhoog is zwaar, zo zwaar. Maar wat bijzonder toch dat we het met z'n vieren zo ontzettend relaxt en goed hebben gehad zonder spanningen of moeilijkheden. We alle vier ons eigen ding konden doen en genoten van in vrijheid elkaars gezelschap op te zoeken.
P&W en de 'Zweedjes' komen nog op thee-visite en brachten 2 heerlijke taarten mee. Even druk, maar zo ontzettend leuk om andere expats te spreken, we horen hoe het leef- en woonklimaat in Zweden is... Ehm, niet verkeerd!!!!!
Marc neemt ontslag vandaag. Het gaat echt niet tijdens onze drukke zomermaanden, loondienst, 5 uur per dag missen terwijl die 5 uur besteed aan SL meer opleverd dan hij op het dak bij elkaar kan sprokkelen. Bernard begrijpt het wel, maar het blijft emotioneel moeilijk voor Marc om hem te laten zitten tijdens het hoogseizoen. Hij werkt de maand vol, neemt 2 vrije dagen die hij in augustus nog werkt en zal Bernard wel blijven steunen in geval van nood. Dit geeft Marc veel rust. Voor de avondboterham vertrekt hij met Harry en de honden naar het water. (wat uitmondt in een picknick met z'n viertjes, ook om het afscheid van Harry te vieren)
Ik bevestig mijn lift naar Nederland, dat staat ook vast.
Edith benadert en wordt benaderd voor liften, daar heeft zij nu wat meer rust in, ondanks het heimwee achtige gevoel dat de kop opsteekt.
Ik oogst 3 prachtige courgettes die ik zoet-zuur in ga maken en kook Saponaria in; zeepkruid. Deze vloeibare zeep test ik op de vieze handjes van de Zweedjes-kids en het werkt erg goed. De zeep is als water en heeft een donker groen bruine kleur, of het geschikt is voor de fijne witte was????
Een heel heftige dag, een leuke dag, een volle dag en een spannende. Die mogen er af en toe ook zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten