Powershot G6

De Powershot G6 klinkt als een pepdrankje. Of in ieder geval als een foute mix in vloeibare of pil vorm. Het betreft mijn nieuwe camera, 2e hands op de kop getikt via de telefoon, een gelukstreffer, pure mazzel of het had gewoon zo moeten zijn. Lang verwacht, geduld geoefend, uiteindelijk in handen na een maandje wachten. We zitten bij Bart dicht bij zijn enorme schouw, een mok koffie in de hand in een stoffige rommel die wij wel een beetje gewend zijn thuis. Ik reed Bart naar NL in januari en kon mijn inkopen daar niet in de bagagerekken van de verschillende treinen proppen. Hij was bereid de snelweg af te schieten om bij C al die spullen op te halen. Twintig kilo meel zet hij netjes binnen, droog. De camera ook, maar eenmaal aan de koffie tijdens een kilo M&M's en bijpraten ben ik helemaal vergeten waarom we het ritje gemaakt hebben. Zijn landgoed met enorme boerderij in rood gesteente, de vorderingen ondanks zijn oponthoud, zoveel te zien en te bespreken. Plots veert 1 meter 95 lange Bart op en loopt één van de zijvertrekken in en komt terug met een vierkant tasje en dan valt mijn kwartje pas, je weet wel, dat al bijna vergeten muntje van 25 cent. De Canon Powershot G6, volgens de vorige eigenaresse zo goed als nieuw met alles erop en eraan en een groothoeklens. Ik als amateur geloof haar gelijk, Bart bevestigd later via de telefoon dat het inderdaad wel een 'heel mooi ding is', maar ik heb zelf geen idee. De plaatjes op internet zeggen me niet zoveel.

Ik maak het tasje open, het is een enorme tas voor de camera zelf, maar er is ruimte nodig voor die extra lens, de oplader, batterijen, geheugenkaartjes, snoertjes en boekjes. -boeken-

Mijn grijns wordt steeds breder en verandert in een kinderlijke verjaardagslach omdat ik iets krijg dat ik zo graag wilde; een nieuwe betere camera. Dat ik nog te klein ben voor zulk mooi moeilijk speelgoed vergeet ik en vlug prop ik de stekker van de lader in een contact en laat me afleiden door het aardappels schillen, want dat ik belooft heb te koken als we de spullen op komen halen wordt graag aangenomen.

Dat koken is als in de Blauwe, want twee keukens in een huis dat meer een bouwput is als huis met vreemde spullen, onvindbare deksels en een steakmes om aardappels mee te schillen en géén water is een leuke uitdaging. Maar in deze Blauwe kan ik rondjes rennen, trappen op en af, rechtop staan, van de zon genieten, neuriën, de aanlooppoes inschatten die miauwend bij de openstaande deuren staat te bedelen om de hondenbrokken die ergens in huis verstopt zijn. Ik rommel wel. Zodoende eindig ik met een halve snijplank, een steakmes en een verfemmer voor de schillen op het randje van het terras met mijn rug tegen een hottub met ijswater en schil daar de piepers in de zon terwijl de grijze poes om me heen blijft dralen. Ze ruikt kip...

Na de kostelijke maaltijd met een goed glas wijn -altijd feest wat de wijn betreft bij Bart, geen kannetjes van de markt, nee heuse flessen met nummer- bekijken we de berg werk die verzet is afgelopen maanden. Ondanks zijn oponthoud in NL en het feit dat zijn maatje vertrok omdat ze 'heimwee' had waar ze niet mee om kon gaan en hij het dus in z'n up maar verder moest zien te rooien. Blijkbaar geen berg te hoog.

M&M hopen dat deze gouden gozer dit jaar een echt maatje vindt waarmee hij zijn gite-plannen binnen de gestelde tijd kan voltooien, want zoiets alleen doen is gewoon teveel gevraagd van een mens.

 In de zon, ik zei het al, is het 30 graden, terwijl ze vanaf het weekend weer sneeuw en vorst opgeven, ook overdag wordt het weer somber, koud en nat. Genieten doen we, iedere minuut dat we kunnen.
Vandaag rommelen we, Marc zaagt weer stammetjes, met oorkleppen op, niet met zijn speciaal aangemeten orthoplastieken, want die is hij kwijt. Terwijl ik met een groothoeklens verdiept ben in een zwaar klein zilver apparaat gaat hij zoeken; op 11 hectaren bedekt met dor blad naar een hoesje van 5 bij 8 cm, zwart en plat.
Waar hebben we gezaagd.... niets te vinden. In de auto misschien? In jassen en broekzakken? Op de werkbanken? Op het dak misschien? Niets. Dan maar de helling op waar hij 50 bossen brem verzamelde verdeeld over een hectare of 3..... Lief heeft een engeltje op zijn schouder, want helemaal bij de electriciteitspaal waar hij enkel omhoog klom een dag of 4 geleden ligt het hoesje met inhoud, nog niet bedolven onder de bladeren. Scheelt weer hoofdpijn door de klemmende kleppen -ik heb daar geen last van, zou hij toch meer hersens hebben en zo dus een groter hoofd?- en veel geld. De op maat gemaakte gehoorbescherming is niet goedkoop.

 En ik maak even 130 foto's. Met groothoeklens en zonder. Binnen, in de zon, tegen de zon in, van dichtbij, van veraf, details, het landschap, het pijpenlaadjes kantoor, de woonkeuken, Cros en Castel.

De resultaten zijn nog 'van niks', geeft niet. Ik kom er wel. Moet gaan lezen en proberen. De camera is ooit gestoten tegen iets hards of gevallen. De filmstand lijkt het niet te doen, maar de automaat doet het prima. Toch hetgeen waarom ze hem voor dat lage bedrag aan deze Genoeg!-lezer verkocht de avond voor ze een paar maanden op expeditie zou gaan.
Nieuwe foto's komende maanden, hopelijk steeds betere, ik ben benieuwd!
Een Powershot met G-kracht op de 6e schaal.....