Begin vorig jaar viel er een factuur op de mat van het canton met een bedrag van 124 euro. Het woord 'déchèterie' maakte ons toen duidelijk dat wij toch moesten betalen voor het wegbrengen van grof vuil. We lieten daar onze gegevens achter, dus logisch dat je daar een rekening van krijgt. Het was wel gelijk de laatste keer dat we ook maar een stukje oud ijzer er naartoe brachten. Afgelopen jaar verzamelden en hergebruikten we meer dan dat er weggegooit werd en we ontdekten de afvalcontainers-met-toestemming bij een gemeente aan de overkant van de rivier.
Tot onze stomme verbazing valt diezelfde nota in de bus begin deze week met een verhoging van 6 euro, maakt een luttele 130 per jaar voor het niet naar de déchèterie gaan. Dus Marc schrijft een kort briefje waarin hij vermeld dat we geen gebruik maken van het afvalbrengstation en deze gaat met de factuur retour afzender.
Twee dagen later, vrijdag en wel heel erg snel gezien het trage van de welbekende franse burocratie, ontvang ik (alles is altijd op naam van m'n echtgenoot, maar dit is vreemd genoeg aan mij gericht) al een brief met diezelfde factuur terug die tekst en uitleg geeft.
Nadine helpt met vertalen van de afwijzing om de nota niet te betalen.
De brief is gedateerd 11 juni 2010, waarin melding wordt gemaakt van het nieuwe besluit van 13 december ditzelfde jaar -ja echt, knap hoor!- om ieder huishouden per jaar te belasten met een factuur van 130 euro voor het afval in het algemeen. Dus je lege (pet)flessen, gewoon huisvuil, grof vuil, GFT en papier!
Dit schiet M&M in het verkeerde keelgat.
Ten eerste; wij hebben eens in de 2 a 3 weken 1 niet volle vuilniszak met afval die wij weggooien in de containers 'en route' en die staan bijna nooit in onze gemeente.
Ten tweëede; hebben wij hier nooit een schrijven van gehad.
Ten derde; is de brief even snel uitgeprint zonder te kijken naar de data of andere wijzigingen, zeer onzorgvuldig.
Ten vierde; recyclen we zo goed als alles! Lege (pet)flessen, papier en karton, GFT-afval en al het overige belandt bijna nooit in de containers van de gemeente.
Tot slot is ons dit een factuur teveel en te hoog. Meer dan 5 euro voor het weggooien van 1 bijna volle vuilniszak eens in de 16 dagen, schiet ons in het verkeerde keelgat. Ze hoeven er nog niet eens voor om te rijden, want wij hebben geen huiscontainers aan de weg staan zoals de meeste wat afgelegen dorpsbewoners.
Dus verhaalt Nadine hoe dit spel in elkaar steekt en moedigt me aan het te gaan spelen zoals bijna alle fransen die nadenken voor ze hun cheque uitschrijven.
Bezwaar maken middels een brief waarin je uitvoerig tekst en uitleg geeft en flink overdrijven mag. Ze biedt aan de brief te vertalen naar typisch burocratisch frans. Hun antwoord duurt gemiddeld een 2 a 3 maanden, waarin je waarschijnlijk nog een keer verzocht wordt te betalen. Weer schrijf je dan als echte francaise een bezwaarschrift om dan vervolgens weer 2 a 3 maanden op een brief te wachten die vermoedelijk dezelfde inhoud heeft.
Ik ga ervoor. Dit spel heb ik altijd geschuwd in Nederland, maar hier vind ik het lachwekkend, leuk en leerzaam, voor enkel de taalbeheersing natuurlijk. Een advocaat zou in een kort geding al snel korte metten maken met deze amateuristisch gevoerde besluitvorming en de uitvoering hiervan. Ieder huishouden op dezelfde manier belasten ongezien aantal bewoners en leefsituatie is van den zotte.
M'n vriendin bevestigd dat dit van die irritante franse burocratische dingen zijn waar iedere fransman een punthoofd van krijgt en ik geloof haar gelijk!
We zijn de enige niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten