Vele malen ben ik dagboeken begonnen, op de klassieke manier in een schrift of boekje, pen erbij en schrijven maar. Er is maar één met de hand geschreven dagboek dat langer als 1 jaar uit mijn leven bevat. Dit 'dagboek' lijkt eindeloos, misschien de kracht van het digitale, ook al is dat hier niet vanzelfsprekend op het platteland van Frankrijk.
Het was vandaag 3 jaar geleden dat een paar uur heb zitten ploeteren op het maken van deze weblog, eerst nog onder een andere naam. Die later veranderde in 'Op en naar Frankrijk' of ook 'Open naar Frankrijk'
Eerst om alleen wat indrukken kwijt te kunnen, om foto's te delen met vrienden en familie die ik ook met de logjes op de hoogte hield van de ontwikkelingen, de aankoop van een huis in Frankrijk.
Van echt hier wonen was absoluut nog geen sprake, want we wilden eerst ons huis verkopen in Nederland. Ja, natuurlijk, dat moest eerst, voor we hier wilden wonen....
Na de definitieve verhuizing, onverwacht in de 2e week van januari 2009, begon bij mij pas de enorme behoefte te ontstaan iedere dag te schrijven over dit andere nieuwe leven.
En ik heb gescholden, gedroomd, de kleinste uurtjes vaak gezien om de dag van me af te schrijven. Marc kon me vaak wel schieten als ik wéér op het toetsenbord zat te ratelen. Maar de verzachtende omstandigheden maakten veel goed; We kregen veel reacties, hoewel dat moeilijk blijft voor de meeste bezoekers. We hebben mensen ontmoet door deze Blog, we zijn gesteund en geholpen, gezien en -ja ook- veroordeeld om wat we doen in plaats van om wie we zijn. Veel mensen begrijpen het nog niet helemaal en dat bevestigd mij, dat ik voor mezelf schrijf, zoals in een echt dagboek, en niet voor anderen, niet om een ander te amuseren of te provoceren om te kunnen pronken met veel reactie's per log.
Maar toch is mijn weblog voor mij onmisbaar gebleken om te kunnen behapstukken dat ik echt geemigreerd ben, als spiegel als ik mijn teksten doorlees voor ik ze publiceer en daarna, als er mensen reageren. Het blijft leuk te 'bladeren door eigen Blog', de foto's te zien van toen, het moment te herbeleven.
Blij dat ik Log en ik zal blijven Loggen!
HIEP HIEP HOERA!!!
En ik blijf je lezen hoor!
BeantwoordenVerwijderenEn dat voelt als compliment die ik als felicitatie in de zak van mijn kamerjas stop!
BeantwoordenVerwijderenWil je a.u.b. blijven bloggen !! 't Is dan wel voor jezelf, maar ik ben er van overtuigd dat er heel veel mensen, net als ik, dagelijks mee-lezen. Als een krant, soms slecht, soms goed nieuws........
BeantwoordenVerwijderenMaar altijd met verwondering over jullie leven, en diep in m'n hart een beetje jaloers op de 'vrijheid' die jullie voor jezelf geschapen hebben.
lieve groet, Betty/België
Proficiat met je 3 volle jaren!! Geniet er nog van!
BeantwoordenVerwijderenJa, ik blijf bloggen, kan niet meer zonder. Zou me geen raad weten waar ik heen moet met alle imput :-)
BeantwoordenVerwijderenIk hoop er nog eens 3 aan vast te plakken, dan is misschien alles wel gezegd als immigrante.
Maar das nog een eind weg!
Door deze blog ben ik zelf even gaan kijken wanneer ik begon met dit gedoe......Dat was op 1 mei OOK DRIE JAAR GELEDEN!
BeantwoordenVerwijderenWel 10, heel veel jaren erbij zou ik zeggen. (Wist je dat bloggen tegenwoordig al als ouderwets wordt aangemerkt?)
Hier start ik mijn dag ook met jullie blog, om een verdrongen droom toch een stukje door jullie ogen werkelijkheid te zien worden, dat wonen in Frankrijk niet altijd rooskleurig lijkt, maar toch het beste in jezelf bovenhaalt. Om dan, misschien ooit, alles zelf, alleen en samen met zij die mijn leven vol maken, te beleven.
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor dit alles!
Annabelle/België
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderenBloggen 'uit'?? Ah, wat ben ik dan toch blij dat ik me nooit wat heb aangetrokken van wat in of uit is, mode of trent, hip of anderszins de kudde volgen :-)
BeantwoordenVerwijderen