Pied a terre

Er is een groot verschil tussen Nederlanders in Frankrijk met en zonder 'pied a terre', voet aan de grond in Nederland. Het valt ons steeds meer op, het verschil wordt sterker.
Je vraagt het je zelden af voor je emigreerd of een huis koopt in Frankrijk met als uiteindelijk -ooit- doel er ook echt te gaan wonen; Blijf ik nog een restje Nederland koesteren of verbrand ik alle schepen?
Onze ervaring met Pied a terre Nederlanders;
Ze draaien enkel nederlandse radio met verkeersinformatie en reclame voor nederlandse voedingswaren en bedrijven. Ze willen erg graag exact op de hoogte zijn van al het kleine nieuws aldaar terwijl ze 'bonjour' zwaaien naar de franse buurboer met baguette onder de arm. Ze koesteren nederlandse feestdagen en maken daar echt een feest van. Ook de mondiale feestdagen worden op oerhollandse wijze gevierd. Het eten blijft hollands met tussen de middag de boterham en pas 's avonds voor 20 uur de warme maaltijd. Ze nodigen graag de Nederlanders die ze kennen in de buurt uit voor verjaardagen en andere gelegenheden. Ze blijven klagen over de franse werkmentaliteit, terwijl de fransen ontzettend hard werken. (Ze beginnen erg vroeg en zijn gemiddeld rond 19 uur pas thuis of later, natuurlijk met een goede pauze tussen de middag. Maar dan nog!) Franse volwassenen vieren hun verjaardag niet echt en als ze dit doen uitsluitend met familie.
Wij vroegen ons af of we de deuren van de Nederlanders die we hier kennen plat zouden lopen. Ik ken er eerlijk gezegd maar één die hier permanent woont en geen pied a terre heeft in Nederland. Ook haar deur loop ik niet plat en zij die van mij niet.
We merken wel dat de Nederlanders die hier niet permanent wonen, om welke reden dan ook, naar elkaar toe trekken en gelijk gezind zijn en blijven. Het is een opmerkelijk verschil dat niet echt bekend is. Waar hem dit in zit is mij een raadsel.
Als je van de lusten van wonen in Frankrijk geniet, is het totaal plaatje dan niet eerlijker? Je geniet dan tenslotte ook van de uitstekende ouderenzorg, je AOW neem je gewoon mee, tis tenslotte gewoon Europa, en die fransen zijn zo gek nog niet.
Nu klaag ik wel over de idioterie van het canton met z'n facturen voor huisvuil, maar zo ken ik nog wel een paar voorbeelden. Nederlandse burocratische verwikkelingen die net zo erg -zo niet gekker dan idioot- zijn als die van deze grote zuiderbuur.
Wij blijven ons afvragen waarom mensen in Frankrijk willen 'wonen' en nog in NL belasting betalen, hun zorgverzekering daar houden, auto op Nederlands kenteken inclusief de APK en naar nederlandse feestjes gaan met nederlandse hapjes om genoeglijk tesamen naar het nederlandse nieuws te kijken en onderwijl te klagen over Frankrijk en de fransen...

Als ik me in het gezelschap waag van 'pied a terres' blijft het me een beetje storen. Ik geniet wel van de Libelle op een zijtafeltje en het gemak van het voeren van een gesprek. Maar het gaat over zaken uit een leefomgeving die mij inmiddels vreemd is. De inhoud van de gesprekken ligt er voor mij meer dik bovenop, dan dat het geheel me zou doen ontspannen.
Ik begrijp nu ook beter waarom de fransen zelf ook een hekel hebben aan pied a terre-mensen, levend in twee werelden waarvan zij er maar één kennen en begrijpen en zo ook maar voor de helft begrepen worden. Ik begrijp de vakmannen die voorrang geven aan altijd aanwezige locals -vreemdeling of niet- ten koste van hun goede naam bij diezelfde pied a terres.

In De Morvan en Dordogne hebben de Hollanders hier een oplossing voor gevonden die het tegendeel bewerkstelligd als dat de vereniging tot doel heeft; Een puur Nederlandse vereniging die tot doel heeft een betere integratie in de franse maatschappij. Je moet wel Hollander zijn en alles geschiedt op puur Hollandse wijze, een fransman komt er niet in.
Ach ja, Ons kent Ons, dat is van alle landen en alle culturen.
Ik denk dat ik maar naturaliseer over 3 jaar.