Met een snotoog word ik wakker en het waait al zo dat we geen parasol kunnen planten in het gat van de tafel. Wasdag vandaag, en opruimen. Marc verbrandt wat rommel, zodat de kruiwagen leeg is om wat platte gevonden stenen naar het achterterras te verplaatsen. Tijdens het was afhalen en ophangen in het zwembad, stuit mijn oog op de 12 houten stoeltjes die ik vorig jaar tevergeefs op de vide greniers te koop aanbood. Ze leveren niets op en kosten zo alleen maar lijnolie, plek en diesel voor het vervoeren. De meeste zijn broos van de houtworm en ik besluit er 8 van te verbranden. Ze gaan hard, alleen laten we het vuur klein en laag in verband met de wind. Het wasgoed dat ik op het buitenrek hang is in het uur droog. Ik moet het alleen lostrekken uit de paar braamslierten die ik vergat weg te knippen.
Weer stoor ik me aan alle matrassen en bedden die zoveel plek innemen, dat we andere spullen die we wel willen bewaren niet kwijt kunnen.
Ik haal Marc over te gaan sjouwen en te beslissen welke er vandaag nog de container in verdwijnen. We bewaren 1 twijfelaar-onderstel, 1 twijfelaar-matras, de 2 1-persoonsmatrassen en de rest gaat de Rode in, voor de containers.
Het schept een hoop ruimte.
We besluiten ook de katten buiten te houden, de hele dag, en dat valt niet mee met die wind en het gesjouw. De deuren moeten steeds open en dicht terwijl er honderden bloemblaadjes naar binnen waaien en zich overal aan vast lijken te kleven. De katten liggen op de loer om achter en onder je langs toch naar binnen te glippen om te zien wat wij allemaal aan het doen zijn. Ze plassen en poepen waar ze maar kunnen en dat zijn we goed zat. Het is vooral Aai die hier een pootje van heeft en zij is ook het moeilijkst buiten te houden. We vangen haar keer op keer en dragen de tientonner weer vrolijk naar buiten, waar we haar op een rustig beschaduwd plekje neerzetten, in de hoop dat ze het niet op een rennen zet richting een ingang van het huis.
Ze probeert eerst nog van buitenuit het luikje open te krijgen; poot erachter, trekken en een stukje van die dikke kop naar binnen. Maar dan zit ze raar klem en moeten we haar redden. Ik lok haar 4 keer onder het grote bed vandaan in de grote kamer waar Marc slaapt. Ik vertil me haast aan haar, dus deze beweging doet haar in ieder geval goed. Ze klimt ook nog via de inmiddels hete lauzestenen naar mijn slaapkamerraam, waar ze het horretje gewoon naar binnen duwt -dat lukt makkelijk met haar ruime 10 kilo!- en ze ploft neer op het kleed. Ik sjouw haar dan maar weer naar beneden en loop terug om het raam echt dicht te doen. Tijdens het koken wurmt ze zich tussen de tralies -tegen inbraak- en het raampje in de keuken. Er past geen vinger meer tussen om haar ertussen uit te halen. Al miauwend slalomt ze tussen de tralies heen en weer, smekend om naar binnen te mogen. Ze raakt uitgeput van al haar pogingen en in de zon op die smalle vensterbank met tralies zit ze heigend klem. Het is een gebed zonder einde, maar als we weggaan om de bedden te dumpen en terugkmen, heeft ze toch eieren voor haar geld gekozen en ligt in het gras onder het buiten ligbed. Koel en in alle rust lijkt ze in te zien dat dit het beste alternatief is na een hele ochtend rennen, spieken, klem zitten, oververhit raken en dorst lijden. Ze heeft tussen onze bedrijvigheid door wel kans gezien een zak schone handdoeken op de trap onder te plassen en te poepen onder Marc's bed en in het vieze wasgoed voor de wasmachine, stresskip. En dit alles alleen maar, omdat ze wel eens geterroriseerd wordt door kater Joppie.
Het puistje op mijn ooglid is al weer bijna weg, Marc hoest niet meer en snottert nog wat na, lang leve onze weerstand.
Maar na al het gesjouw vandaag, de wind, het najagen van poesje Aai, ben ik te moe om naar yoga te gaan. Ik kan deze andere yogataal maar nauwelijks begrijpen, was zo gewend aan Madame W. en wil niet met open ogen en een scheve nek continu omhoog en via de spiegel kijken naar deze andere docente of de groep, om het goed te doen. Dan ga ik voorbij aan het effect van yoga. Misschien wel even badderen, baantje trekken en een stoombadje genieten om toch tot rust te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten