Foto's van de week

Afgelopen week heb ik dagelijks veel werk verzet. Voornamelijk in de moestuin. De bloemkool- en spitskoolplantjes moesten toch echt de volle grond in en beschermd met halve petflessen. Veel water geven in het begin is noodzakelijk. Om ruimte te creëeren moest er ook een vakje leeg van doorgeschoten prei en bloeiende kolen. Ik verpoot de rabarber in autobanden, zo kan ik ook de grond bemesten, want zo in het graniet-zand verkommeren de mooie planten en we vinden rabarber nou juist zo lekker.
Verder zaag ik een doorkijkje vanaf de oprit de moestuin in, en af. En met de stokzaag zaag ik veel acacia-takjes aan de stammen weg. Ook de kandelaar die boven de secadou in de acacia hangt -voor de grap en sier- zaag ik vrij. Meer licht en ruimte maakt het fris en verzorgd.

"En wie ben jij dan wel?" Lijkt deze sprinkhaan te denken als hij poseert voor een foto.

Een nog springlevende vlinder in de kas.

Deze vlinder is al zo duf, dat je hem zo kunt pakken. Vanavond is hij/zij waarschijnlijk dood, maar ja, ik kan er niets aan doen.

Ik ruim 2 keer per jaar de schuur op en maak hem schoon voor zover dat kan. Dit keer was het erg veel werk, omdat m'n lief met het schuurdak bezig is. Overal kasten opzij, emmers erop en teiltjes en bakken of pannen op de grond om het lekwater op te vangen. Planken, balken, stukjes hout en zaagsel, stronkjes, potjes en bakjes met verschillende spijkers erin, gereedschappen met en zonder snoertjes. Het ligt allemaal door elkaar, op de grond, de muur en achter spullen die je bijna nooit nodig hebt. Marc wacht tot ik de rommel zat ben, terwijl ik er haast nooit kom. (Eén keer per jaar voor het maken van decoratie's.) Maar ik zie er wel gat in en hij absoluut niet, waardoor zijn dak-project gewoon stil komt te liggen. Na 3 uur stofhappen en oren en neus vol zaagsel-stof, heb ik de klus wel geklaard en ben ik een heel blije echtgenoot rijker.

De zachtroze papaver zaait zich ook makkelijk uit. De hoge planten houden de nog kleine tomatenplantjes gezelschap en voorzien veel insecten van lekkernijen.

De broodoven heeft vanuit het bosaardbeitjes-perspectief een zee aan korenbloemen. Ik kreeg vorig jaar een bloemenkaartje met een matje met bloemenzaadjes erin. Roze bloempjes en 1 plantje korenbloemen gingen het wel doen, wat nu resulteert in een blauwe bloemenzee. Wie had dat kunnen denken.

De kas is een laatste rustplaats voor insecten van allerlei pluimage. Ze sterven het liefst in de paar kweekpotjes die er staan. Helaas, maar overdaad schaadt ook.

Wat een pracht!

In vol ornaat.

De doucheslangen-installatie. Hoewel we het gisteren alletwee te koud vonden; het water dan. Er zit weer een foutje in de constructie, dus knutselt Marc op deze zondagochtend weer verder aan het eerste dat hij hier wilde maken.