Het 1 mei-feest

Even voorstellen 's ochtends vroeg tijdens het ontwaken, uitdelen van de rugnummers en een eerste kleine hap vers geplukte sla van topkwaliteit. De Deelnemers van de 'Concours d'Escargots 2011'.(Later blijkt dat er op het beetje sla van slak 3 toch wat doping is toegevoegd, slaklief bleef winnen!) Het is nog een uurtje voor aanvang, maar de wedstrijdleiding heeft er zin in... Zij en haar broertje vinden het zo prachtig, die nog best wel snel glijdende slakken, dat ze flink helpen aan het toekomstig onderhoud van het kasteeldorpje. Ze blijven terugkomen met euro's van mamma, terwijl het meisje de eerste keer uit haar knalroze prinsessenbeursje eerst 1 eurocent opdiept en later 10 eurocent. Pruilen als haar slak verloor kon ze ook goed, maar voor later steeds nummer 3 te kiezen werd het steeds beter. Broertje duwt zijn slak stiekem steeds met de hand een centimeter vooruit. De wedstrijdleiding heeft op zachte wijze doch resoluut de slak weer terug laten glijden naar oorspronkelijke positie. Castel is met Marc mee die wandelend naar boven komt. Een heus dagje uit waar ze verheugd van hond naar hond loopt, die allemaal zijn aangelijnd. Uitgeput en uitgedroogd komt ze begin van de avond pas thuis. (Van de 14 koeien die zoek waren, is er één gesignaleerd op het bospad door Marc, er zijn er nog steeds 9 zoek!) Maar Castel ziet haar kans schoon in die ene verse vlaai te gaan liggen rollen, zodat Marc voor hij het dorp binnen wandelt haar wast in een bronbak in het naastgelegen gehucht.
De dans- en muziekvoorstelling begint om 3 uur. De traditionele accordeonmuziek met belletjesriem om de enkels. Heren en dames, meisjes en jongens in klederdracht geven een voorstelling. Het is nog geen sinecure, de dansen beelden dingen uit en zijn zelfs moeilijk. Een groot publiek aangevuld door een grote groep verstandelijk gehandicapten die zoet kijken en luisteren.
Totdat.....Deze groep het podium betreedt. De dames; eerst nog in aan de zijkant open, lange zilveren jurken. Bij ieder nieuw nummer dat de zanger aanvangt verschijnen de dames in steeds blotere pakjes. De 70+ers weten nog net waar ze kijken moeten, de jongere moderne bezoekers van het feest leveren commentaar en zingen mee terwijl de verstandelijk gehandicapten uit hun dak gaan, heerlijk en uitbundig meedansen, in de handen klappen en de bekende liedjes luidkeels meezingen. De pakjes worden zo bloot dat de billen worden blootgegeven en de korte topjes flikkeren van de glitter die toch de ogen niet weten te vangen.
Het contrast kon niet groter.

Onze vrienden genieten mee, bezoeken de rest van het dorpje en blijven de hele middag, wat ik geweldig vind, want alleen tijdens zo'n feest voel ik me vaak wat verloren. Iedereen is er, T&H, A&K, de bekenden uit de gemeente die me smorgens helpen met het installeren van de wedstrijdplek en echt lief zijn voor ons. Ik heb geen tijd om eens rustig met mensen bij te babbelen, dat is dan weer jammer.
Verder was felix te moe, 82 jaar en voor iedereen is het een heel drukke tijd. Dus geen 'Worst Hakken' dit jaar. Dat doet hij met grandeur, misschien volgend jaar weer?
Ook het 'Eendjes Vissen' gaat niet door. De 16 jarige Gregoire vertelt me dat de kleine prijsjes te duur zijn. Geen rendement voor de 2 euro. Marc en ik kletsen gelijk over een idee om deze twee ontbrekende spelen terug te brengen en daar toch iets op te verzinnen. Ook het uitbouwen van de slakkenrace.

's Avonds bak ik patatjes met al het frituurbare lekkers. We kletsen na en bij tot tegen elven. Johnny en Debbie hebben gisteravond getoeterd met de wagen naast het zwembad en met een verschijner op de LaRo naar binnen geschenen, maar Marc had niets gehoord. Dus fris en fruitig trof hij me aan de afwas vanochtend vroeg met een kan verse koffie en kijkt verrast op dat ze er al zijn. Een gezellig rommeltje vanmorgen met een vermoeid en ontspannen onderhoudende afsluiting als dagafsluiter.